คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
Intro
เสียงโครกครากดังลั่นอยู่ในห้องน้ำมานานสองคืนแล้วเห็นจะได้ ดวงตาคมเข้มหลังเลนส์กระจกเว้านิ่งงันครั้นเมื่อยินเสียงโอดครวญจากห้องตรงข้าม หรี่แสงไฟสีเหลืองนวลลงเล็กน้อย เอื้อมมือจุดเทียนอโรม่าผ่อนคลายโสทประสาทเช่นเคย
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงทุบประตูดังขึ้นอีกระลอก เรียกว่าเคยชินจนชินชาเห็นจะได้ ถึงจะล่วงมาจนคืนที่สอง แต่หลังจากนี้เขามั่นใจ....
มั่นใจว่าเสียงทุบประตูนั่นจะค่อยๆหายไป...
มือหนาเอื้อมกดสวิตช์ดับไฟเมื่อเทียนหอมของเขาดับลง ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงขายาวสาวไปจนถึงเตียงสูงแบบยุโรป ทิ้งกายและความเหนื่อยล้าลงไปบนพื้นพรมข้างล่างแล้วหลับตารอรับแสงอรุณในวันรุ่งขึ้นที่จะถึง
เสียงฝีเท้าย่ำลงบนพื้นพรมเคล้ากับใบพัดเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบก่อนที่ฟูกเตียงทรงใหญ่จะยวบลงไปข้างหนึ่ง จ้องมองร่างในผ้าห่มนวมผืนใหญ่ ใบหน้าที่เคยชาวผ่องบัดนี้กลับดูซีดเซียวไร้เลือดฝาด เอื้อมหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเหงื่อเม็ดที่ผุดตามผิวหนัง
"หนาวหรือเปล่า" เมื่อเปลือกตาสีคล้ำเปิดขึ้นจ้องมองมาที่เขา นัยของนัยน์ตานั้นเขารู้ดี แต่กลับไม่สนใจแม้แต่น้อย โอบกอดคนใต้ผ้านวมพร้อมกับกดจูบลงบนกลุ่มผมสีเข้ม พลันน้ำตาก็พากันมาคลอที่หัวตา
"ฉีด....ให้ฉัน... เถอะ.." เสียงอ้อนวอนนี้อีกแล้ว สิ่งที่เขาต้องแสร้งไม่ได้ยิน ลูบผมนิ่มนั่นอีกครั้งเป็นการปลอบโยน
"นะ..."
"ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย?" หลีกเลี่ยงน้ำเสียงเว้าวอนด้วยการเปลี่ยนประเด็น จึงได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้าเบาๆ แน่ล่ะ.. ถ้าคิดจะเลิก ก็คงต้องถอนทั้งกาย และใจ...
'ถอนยา'
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
เขาเป็นหมอประจำตระกูลนักธุรกิจใหญ่ เป็นอาชีพที่บรรพบุรุษของเขาเองก็สืบทอดมาไม่ต่างจากตระกูลเจ้าของกิจการใหญ่โตในเกาหลีใต้ ครอบครัวขนาดใหญ่ ทั้งฐานะและจำนวนทายาท ปัญหาของตระกูลยิ่งใหญ่ทายาทมากมายนั่นคงหนีไม่พ้นมรดก นับว่าโชคดีทีเดียวที่ตระกูลชเวตัดปัญหาเรื่องนี้ด้วยการมีลูกชายเพียงคนเดียว ซึ่ง ชเวซีวอน คือ “ชเว” ผู้โชคดีที่สุด
ตระกูลโจ และ ตระกูลชเว ต่างก็เติบโตมาด้วยกัน
เมื่อถึงวาระสุดท้ายของผู้นำตระกูลโจ ชเวซีวอนได้แต่ยืนไว้อาลัย โค้งครั้งสุดท้ายแล้วถอยฝีเท้าออกมาจากห้องนอนหลังม่านสีทองนั่น
"คุณพ่อตายแล้ว....ใช่มั้ยครับ... คุณหมอชเว?" แววตาซุกซนของลูกชายคนเล็กที่ไม่มีแม้แต่ความเศร้าสร้อยปรากฎให้เห็นได้อย่างชัดเจน ซีวอนมองตามร่างโปร่งของเด็กน้อยที่เอนตัวพิงผนังบุพร้อมกอดอก
"อืม"
"ถ้าอย่างนั้น.. ผมมีเอกสารให้ผอ.เซ็นหลายฉบับเลยครับ" ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือซ้ายออกมาข้างหน้า ชเว ซีวอนน้อมรับแล้วเอื้อมมือไปจับมือเรียวนั่นทันที
เป็นว่าแผนการของทั้งสอง สำเร็จไปด้วยดี
ลูกชายคนเล็กของตระกูลโจ ที่ใครต่างก็รู้ว่าแสบนักแสบหนา เป็นตัวเกลียดตัวชังของที่บ้าน หัวดื้อ ไม่ยอมอ่อนให้ใคร คงมีเพียงแต่ท่านประธานโจ และเขาเองที่โจ คยูฮยอนยอมอ่อนให้ เพียงแต่ตอนนี้ เหลือชเวซีวอนคนเดียว ที่มีอำนาจเหนือโจ คยูฮยอน
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ร่างสูงใหญ่ของผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนใหม่ยืนตระหง่านหน้าเหล่าแพทย์พยาบาลและพนักงานในส่วนต่างๆล้วนซึ่งอยู่ใต้บังคับบัญชา แววตาดุดันนั่นยิ่งทำให้ทุกคนยอมเคารพและทำตามหน้าที่แต่โดยดี ซีวอนโค้งรับต่อตำแหน่งสูงสุดอีกครั้งก่อนจะหมุนตัวกลับห้องทำงานของตน คงจะมีเพียงหญิงสาวโฉมงามที่ส่งยิ้มมาหาเขาพร้อมกับช่อดอกไม้สีสวยสะอาดตาในอ้อมกอดของเธอ
"ยินดีด้วยนะคะซีวอน" คนตัวโตกว่ารับช่อดอกไม้นั่นมาแล้วสวมกอดร่างเล็กแบบที่ชอบทำ "ผู้อำนวยการท่านใหม่แห่งโรงพยาบาลโจซอน"
"เลิกยอฉันได้แล้วฮยอนกยอง" พูดกลั้วหัวเราะก่อนจะผละอ้อมกอดแล้วเดินนำหญิงสาวไปยังห้องส่วนตัว
"แล้วเรื่องงานแต่งงาน.. เราจะแต่งกันเมื่อไหร่ดีคะ?" เมื้อประตูไม้เนื้อหนาถูกปิดลงและคิดว่าไม่มีใครอยู่ข้างหน้าแล้วฮยอนกยองก็เอ่ยปากถึงธุระสำคัญของหล่อนทันที
"ขอผมเคลียร์งานเสร็จก่อนแล้วเราค่อยคุยกันถึงเรื่องนั้น" เปลือกตาสีไข่ค่อยๆปิดลง เอนแผ่นหลังพิงพนักอาร์มแชร์หนังสีเข้ม ก่อนที่มือเรียวของอีกคนจะแตะลงที่บ่าแล้วกดนวดคลึงแผ่วเบา
"คุณคงจะไม่เปลี่ยนใจนะคะ.."
"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน" วาจาที่ไม่ยี่หระของชายหนุ่มผู้มีอำนาจทำเอาฮยอนกยองหัวเสีย ดวงตาสวยกรีดด้วยอายไลน์เนอร์สีดำเข้มส่อแววโกรธเคือง แต่ก็ยังเก็บอารมณ์ไว้ได้อย่างดี ถอนหายใจเพียงครั้งเดียวเธอก็เดินไปหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมตามแบบอย่างลูกสาวผู้มีอันจะกินขึ้นมาถือไว้ เสียงรองเท้าส้นสูงย่ำลงบนพื้นไม้ปาร์เกต์เป็นจังหวะค่อยๆเบาลงเรื่อยๆจนสิ้นเสียงประตูปิดลงก็มีเพียงความเงียบที่ปกคลุมห้องทำงานสีเข้มให้ยิ่งมืดไปกว่าเดิม
"ไม่เห็นบอกผมเลยว่ามีแพลนจะแต่งงานกับเธอเลยครับ" น้ำเสียงน้อยใจเอื้อนเอ่ยหลังจากสิ้นเสียงส้นสูงไม่นาน ซีวอนลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียง ร่างโปร่งในเสื้อเชิ้ตสีอ่อนกางเกงสแล็คยืดตรงกอดอกพลางส่งสายตาตัดพ้อ
"พี่ยังไม่ได้ตอบตกลงเธอสักหน่อย"
"พี่ไม่ควรจะวางแผนอนาคตกับเธอด้วยซ้ำครับ"
".. แน่นอน พี่มีนายทั้งคนอยู่แล้วนี่" เอ่ยคำหวานให้คนอ่อนวัยกว่าชื่นใจและยอมลดให้ตน คยูฮยอนวางกล่องของขวัญทรงลูกบาศก์ขนาดกะทัดรัดลงบนโต๊ะของผู้อำนวยการชเว
"ผมจะกลับไปรอที่บ้านของเรา...." ก้าวถอยหลังเพียงสามก้าวแล้วหมุนตัวกลับ
"อย่าลืมนะครับ"
to be continue…
ความคิดเห็น