คนเดียวที่รักเราจริง
เช้าวันที่อากาศสดใสเสียงนกร้องประสานเสียงแว่วมาแต่ไกล ราวกับกำลังร้องเพลงต้อนรับรุ่งอรุณแสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องๆหนึ่ง ในห้องนั้น แม่กำลังยืนทำกับข้าวโดยที่มีผู้ช่วยตัวเล็กช่วยล้างผักและเนื้อสัตว์เพื่อประกอบอาหารในมื้อนี้
มาลาเด็กหญิงมองดูหน้าแม่ก่อนจะถามออกไปว่า “แม่จ๋า แม่รักหนูไม่” แม่ก้มมองเด็กหญิงก่อนจะตอบกลับไปว่า “รักซิลูก ลูกถามทำไม่จ๊ะ” มาลาเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสร้างความสงสัยแก่ผู้เป็นแม่ เมื่อทำกับข้าวเสร็จแม่ก็ยกกับข้าวออกมาตั้งที่โต๊ะกินข้าวแล้วถามมาลาว่า “มาลาหนูมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าลูก”“เปล่าค่ะแม่ แค่ถามดูเท่านั้นเอง” แล้วทั้งสองก็นั่งกินข้าวและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเมื่อทานอาหารกันเสร็จทั้งสองก็ช่วยกันยกจาน ชามไปสร้าง นี้คือกิจวัตรประจำวันที่ทั้งของคนมักจะทำร่วมกัน เมื่อล้างจาน ชามเสร็จแม่ก็จะพามาลาไปส่งที่โรงเรียนเป็นประจำทุกวัน เมื่อเลิกเรียนแม่ก็จะไปรับมาลากลับมาบ้านและกิจวัตรเดิมก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
เมื่อกลับถึงบ้านก่อนที่จะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้ามาลากอดแม่ และบอกรักแม่ มันก็ช่วยไม่ได้ที่มาลาจะเห็นว่าแม่คือนางฟ้าในใจเธอ และมันคือความทรงจำที่มีค่าทีสุดในชีวิตของเธอและคงไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ที่จะแทนแม่ของเธอได้ เธอสอนเธอเสมอว่า “จำใว้น่ะมาลา ลูกแม่คนเรานะ เลือกเกิดกันไม่ได้ก็จริงอยู่ แต่เราเลือกที่จะเป็นคนดีได้”
แม้ทุกวันนี้มาลาจะโตเป็นหญิงสาวแล้วก็ตามทีแต่เธอก็ยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายกับแม่ในบ้านหลังเดิมจนวาระสุดท้ายที่แม่จากโลกในนี้ไปแต่คำพูดและคำเตือนและคำสอนทุกอย่างของแม่ยังคงอยู่ในใจดวงนี้ของมามาเสมอมา ไม่เคยเสื่อมคลายแม้กาลเวลาจะผันแปรไปนานแค่ไหนก็ตามที
เช้าวันที่อากาศสดใสเสียงนกร้องประสานเสียงแว่วมาแต่ไกล ราวกับกำลังร้องเพลงต้อนรับรุ่งอรุณแสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องๆหนึ่ง ในห้องนั้น แม่กำลังยืนทำกับข้าวโดยที่มีผู้ช่วยตัวเล็กช่วยล้างผักและเนื้อสัตว์เพื่อประกอบอาหารในมื้อนี้ นี้จะเป็นภาพประวัติศาสตร์ในใจของมาลาตลอดไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น