ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยัย >> สมสะอ๊างง
"ยัยสะอาง ตื่นได้แล้ว หมดคาบแล้วหล่อน นี้หล่อนไปอดหลับอดนอนมาจากไหนเนี่ย ล่อตั้งแต่ต้นคาบยันหมดคาบเชียว"
เสียงเล็กแหลมที่ฟังดูก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นจงใจบีบ บีบแล้วบีบอีกจนแหลมเล็ก สมใจผู้หญิงอกสามศอกอย่างเจ้าตัว
หญิงสาวที่ถูกเรียกขาน ว่า สะอาง นั้น ค่อยๆยืดตัวขึ้นจากโต๊ะแล็กเชอร์ตัวน้อยอย่าช้าๆ หากแต่ดวงตาใต้กรอบแว่นหนานั้นยังปิดสนิทอยู่
"ตื่นเร็วเข้าสิสะอาง ฉันหิวจะตายอยู่แล้วนะเนี่ย เร็วๆๆๆเดี๋ยวร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ของฉันก็คนเยอะหรอก เร็วเร๊วว"
"เอ๊ะ!นี้ ยัยหมูตอน ใครจะไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่กับหล่อนย๊ะ ฉันกะยัยสะอางจะไปกินพิซซ่าต่างหากหละ เนี่ยเค้ามีหน้าใหม่ด้วย น่ากิ๊น น่ากิน"
"อะไร นังตุ่น ฉันยังไม่เห็นสะอางมันพูดกะแกซักคำว่าจะไปกินพิซซ่า อย่ามาขี้ตู่ ฉันชวนไปกินเตี๋ยวก่อน ก็ต้องไปกินเตี๋ยวยะ"
"เอ๊ะ! ..."
และก่อนที่สงครามน้ำลายระหว่าง หนึ่งหญิงร่างใหญ่ กับอีก หนึ่งชายใจหญิง จะรุกรามไปมากกว่านี้
โครมมม!!! โอ๊ยย!!
สองสาวหัน ควับ!ไปมอง ต้นกำเนิดเสียงพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย แล้วก็พูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกว่า " อีกแล้ว สมสะอาง เอ๊ยย "
" ซุ่มซ่าม ไม่มีใครเกิ๊นน " ลอยตามมาด้วยเสียงบ่นของคุณตุ่น
" เป็นไงบ้างสะอาง ทีหน้าทีหลังแกก็ลืมตาก่อนเดินหน่อยเซ่ โต๊ะมันเดินหลบคนไม่เป็นหรอกนะ" ตามติดด้วยเสียงกังวาลคล้ายว่าเป็นห่วง แต่สุดท้ายก็คือประชด ของสาวไซร์ XXL นามว่า กระปุก
" เจ็บชะมัด พวกแกนี้จะเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนบ้าง อะไรบ้าง ได้ป่ะหละ "
สาวแว่นหนา ผิวขาวจัด แก้มอมชมพูเล็กน้อย ประชดเพื่อนคืน
" ไม่ใช่เพราะพวกแกหรอกหรอยะ ที่ทำให้ฉันต้องอดหลับอดนอนเนี่ย "
" ช่วยไม่ได้ ก็แกเป็นคนดวงซวยจับฉลากได้พิมพ์รายงานเองนี้ ฮ่าๆๆ " สาวตุ่นจีบปากจีบคอหัวเราะ
" ไป ไป ไป เดี๋ยวเตี๋ยวไก่ฉันจะหมดเอา หิว หิว หิว"
สาวกระปุกดุนหลังเพื่อนทั้งสองให้เดินออกไป
ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่
" ป้าค๊า เตี๋ยวไก่ 3 โอเลี้ยง 1 ชามะนาว 2 ค่า "
" เห็นมั๊ยแก ขืนมาช้ากว่าเนี่ย อดกินแน่ คนเยอะเชียวดูสิ "สาวกระปุกบอกเพื่อน
" เอิกก อึก "
" อี๋ ๆๆ ยายหมู น่าเกลียดจริงๆ เลยแกนี้ เรอออกมาได้ " สาวตุ่นทำหน้าขยะแขยง
" หล่อจังเลยยย "
เสียงเพ้อๆ พร้อมกับสายตาลอยๆของสาวแว่นหนา ทำให้อีกสองสาวร่วมโต๊ะ หันควับ ไปยังสิ่งมีชีวิตที่กำลังเป็นจุดสนใจของเพื่อนทันที
หนุ่มสาวคู่หนึ่ง กำลังเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาลี ที่อยู่ตรงข้ามกับร้านก๋วยเตี๋ยวที่สามสาวนั่งอยู่
" อุ๋ย! นั้นมันพี่พอล ปี3นี้แก มากับใครหนะ อุ๊ยๆ ยายแซนดร้าดาวคณะนิ อี๋มันไปทำอีท่าไหนเนี่ย พี่พอลสุดหล่อถึงหลงคารม มากับมันได้" เสียงสาวตุ่นพูดขึ้น
แม้จะเพ้ออยู่แต่หูของสาวแว่นก็ยังทำงาน เธอได้ยินเสียงพูดแว่วๆของเพื่อนลอยมา หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ทันที แล้วหันควับมามองเพื่อนชายใจหญิง อย่างสนอกสนใจ
"แกรู้จักเค้าด้วยหรอตุ๋น"สาวแว่นกระซิบถามเพื่อน
" แน่สิย๊ะ นี้แกไปซุกหัวอยู่ในโอ่งไหนมา ถึงไม่รู้จักสุดหล่อ พี่ พอลปี3 เนี่ย ทั้งรูปหล่อ พ่อรวย เรียนก็ดี กีฬาก็เลิศ เพอร์เฟ็กแมนจะตาย จริงมั๊ยยัยอ้วน " ท้ายประโยคสาวแกร่งก็หันมาขอความเห็นจากเพื่อนหญิงตัวใหญ
" อืม จริงๆ มีแต่คนเค้าคลั่งกันทั้งนั้น แต่ไหงมากับยัยแซนดร้าได้ก็ไม่รู้ " กระปุกเอออ ออตาม แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินไอติมต่อ
ทั้งสามสาวต่างรู้ดีถึงกิติศัพท์ของหญิงสาวนามว่า
แซนดร้า แม้ SHe จะเป็นดาวเด่นของคณะแต่ก็ไม่ค่อยจะมีใครชอบที่จะคบค้าสมาคมกับเธอนักหรอก นั้นเพราะ เธอหนะ ทั้งเชิด แอบหยิ่ง ติดหรู แอ๊บแบ๊ว ประจบรุ่นพี่ โอ๊ยย สารพัด (จะมีอะไรดีกะเขามั๊ยเนี่ย)แต่ก็นั้นแหละจะมีรุ่นพี่ซักกี่คนที่ล่วงรู้ความจริงก็ในข้อนี้ ก็บอกแล้วเธอหนะทั้งแอ๊บแบ๊วเก่ง ประจบเก่งซะขนาดเนี่ย ไม่ใช่รุ่นเดียวกันก็ไม่รู้หรอก แล้วก็อย่าพยายามจะพูดเรื่องนี้กับรุ่นพี่บางคนเลยเพราะเค้าจะไม่มีทางเชื่อคุณแน่ ก็บอกไปแล้วไง แอ๊บแบ๊วเก่ง ประจบเก่งต้องหล่อนเลย
แต่แล้วสองสาวก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อเงยหน้าขึ้นจากถ้วยไอติมมาพบกับ ลำแสงออล่าที่เปล่งประกายออกมาจากดวงตากลมใต้กรอบแว่นหนา ซึ่งบดบังความสวยของเจ้าของไปเกือบครึ่ง
" ฉันจะต้องเป็นแฟนกับพี่พอลให้ได้ "
น้ำเสียงจริงจัง ที่เปล่งออกมาพร้อมกับใบหน้าที่มุ่งมั่น ของสาวแว่นดังขึ้นมา
เพื่อนสาวทั้งสองมองเธออย่างอึ้ง แล้วหันมองหน้ากัน ก็ร้อยวันพันปีสาวเจ้าไม่เคยมองผู้ชายที่ไหนเลยแล้ววันนี้เป็นอะไรของมันเนี่ยยัย " สมสะอางงงง "
เสียงเล็กแหลมที่ฟังดูก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นจงใจบีบ บีบแล้วบีบอีกจนแหลมเล็ก สมใจผู้หญิงอกสามศอกอย่างเจ้าตัว
หญิงสาวที่ถูกเรียกขาน ว่า สะอาง นั้น ค่อยๆยืดตัวขึ้นจากโต๊ะแล็กเชอร์ตัวน้อยอย่าช้าๆ หากแต่ดวงตาใต้กรอบแว่นหนานั้นยังปิดสนิทอยู่
"ตื่นเร็วเข้าสิสะอาง ฉันหิวจะตายอยู่แล้วนะเนี่ย เร็วๆๆๆเดี๋ยวร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ของฉันก็คนเยอะหรอก เร็วเร๊วว"
"เอ๊ะ!นี้ ยัยหมูตอน ใครจะไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่กับหล่อนย๊ะ ฉันกะยัยสะอางจะไปกินพิซซ่าต่างหากหละ เนี่ยเค้ามีหน้าใหม่ด้วย น่ากิ๊น น่ากิน"
"อะไร นังตุ่น ฉันยังไม่เห็นสะอางมันพูดกะแกซักคำว่าจะไปกินพิซซ่า อย่ามาขี้ตู่ ฉันชวนไปกินเตี๋ยวก่อน ก็ต้องไปกินเตี๋ยวยะ"
"เอ๊ะ! ..."
และก่อนที่สงครามน้ำลายระหว่าง หนึ่งหญิงร่างใหญ่ กับอีก หนึ่งชายใจหญิง จะรุกรามไปมากกว่านี้
โครมมม!!! โอ๊ยย!!
สองสาวหัน ควับ!ไปมอง ต้นกำเนิดเสียงพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย แล้วก็พูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกว่า " อีกแล้ว สมสะอาง เอ๊ยย "
" ซุ่มซ่าม ไม่มีใครเกิ๊นน " ลอยตามมาด้วยเสียงบ่นของคุณตุ่น
" เป็นไงบ้างสะอาง ทีหน้าทีหลังแกก็ลืมตาก่อนเดินหน่อยเซ่ โต๊ะมันเดินหลบคนไม่เป็นหรอกนะ" ตามติดด้วยเสียงกังวาลคล้ายว่าเป็นห่วง แต่สุดท้ายก็คือประชด ของสาวไซร์ XXL นามว่า กระปุก
" เจ็บชะมัด พวกแกนี้จะเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนบ้าง อะไรบ้าง ได้ป่ะหละ "
สาวแว่นหนา ผิวขาวจัด แก้มอมชมพูเล็กน้อย ประชดเพื่อนคืน
" ไม่ใช่เพราะพวกแกหรอกหรอยะ ที่ทำให้ฉันต้องอดหลับอดนอนเนี่ย "
" ช่วยไม่ได้ ก็แกเป็นคนดวงซวยจับฉลากได้พิมพ์รายงานเองนี้ ฮ่าๆๆ " สาวตุ่นจีบปากจีบคอหัวเราะ
" ไป ไป ไป เดี๋ยวเตี๋ยวไก่ฉันจะหมดเอา หิว หิว หิว"
สาวกระปุกดุนหลังเพื่อนทั้งสองให้เดินออกไป
ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่
" ป้าค๊า เตี๋ยวไก่ 3 โอเลี้ยง 1 ชามะนาว 2 ค่า "
" เห็นมั๊ยแก ขืนมาช้ากว่าเนี่ย อดกินแน่ คนเยอะเชียวดูสิ "สาวกระปุกบอกเพื่อน
" เอิกก อึก "
" อี๋ ๆๆ ยายหมู น่าเกลียดจริงๆ เลยแกนี้ เรอออกมาได้ " สาวตุ่นทำหน้าขยะแขยง
" หล่อจังเลยยย "
เสียงเพ้อๆ พร้อมกับสายตาลอยๆของสาวแว่นหนา ทำให้อีกสองสาวร่วมโต๊ะ หันควับ ไปยังสิ่งมีชีวิตที่กำลังเป็นจุดสนใจของเพื่อนทันที
หนุ่มสาวคู่หนึ่ง กำลังเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาลี ที่อยู่ตรงข้ามกับร้านก๋วยเตี๋ยวที่สามสาวนั่งอยู่
" อุ๋ย! นั้นมันพี่พอล ปี3นี้แก มากับใครหนะ อุ๊ยๆ ยายแซนดร้าดาวคณะนิ อี๋มันไปทำอีท่าไหนเนี่ย พี่พอลสุดหล่อถึงหลงคารม มากับมันได้" เสียงสาวตุ่นพูดขึ้น
แม้จะเพ้ออยู่แต่หูของสาวแว่นก็ยังทำงาน เธอได้ยินเสียงพูดแว่วๆของเพื่อนลอยมา หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ทันที แล้วหันควับมามองเพื่อนชายใจหญิง อย่างสนอกสนใจ
"แกรู้จักเค้าด้วยหรอตุ๋น"สาวแว่นกระซิบถามเพื่อน
" แน่สิย๊ะ นี้แกไปซุกหัวอยู่ในโอ่งไหนมา ถึงไม่รู้จักสุดหล่อ พี่ พอลปี3 เนี่ย ทั้งรูปหล่อ พ่อรวย เรียนก็ดี กีฬาก็เลิศ เพอร์เฟ็กแมนจะตาย จริงมั๊ยยัยอ้วน " ท้ายประโยคสาวแกร่งก็หันมาขอความเห็นจากเพื่อนหญิงตัวใหญ
" อืม จริงๆ มีแต่คนเค้าคลั่งกันทั้งนั้น แต่ไหงมากับยัยแซนดร้าได้ก็ไม่รู้ " กระปุกเอออ ออตาม แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินไอติมต่อ
ทั้งสามสาวต่างรู้ดีถึงกิติศัพท์ของหญิงสาวนามว่า
แซนดร้า แม้ SHe จะเป็นดาวเด่นของคณะแต่ก็ไม่ค่อยจะมีใครชอบที่จะคบค้าสมาคมกับเธอนักหรอก นั้นเพราะ เธอหนะ ทั้งเชิด แอบหยิ่ง ติดหรู แอ๊บแบ๊ว ประจบรุ่นพี่ โอ๊ยย สารพัด (จะมีอะไรดีกะเขามั๊ยเนี่ย)แต่ก็นั้นแหละจะมีรุ่นพี่ซักกี่คนที่ล่วงรู้ความจริงก็ในข้อนี้ ก็บอกแล้วเธอหนะทั้งแอ๊บแบ๊วเก่ง ประจบเก่งซะขนาดเนี่ย ไม่ใช่รุ่นเดียวกันก็ไม่รู้หรอก แล้วก็อย่าพยายามจะพูดเรื่องนี้กับรุ่นพี่บางคนเลยเพราะเค้าจะไม่มีทางเชื่อคุณแน่ ก็บอกไปแล้วไง แอ๊บแบ๊วเก่ง ประจบเก่งต้องหล่อนเลย
แต่แล้วสองสาวก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อเงยหน้าขึ้นจากถ้วยไอติมมาพบกับ ลำแสงออล่าที่เปล่งประกายออกมาจากดวงตากลมใต้กรอบแว่นหนา ซึ่งบดบังความสวยของเจ้าของไปเกือบครึ่ง
" ฉันจะต้องเป็นแฟนกับพี่พอลให้ได้ "
น้ำเสียงจริงจัง ที่เปล่งออกมาพร้อมกับใบหน้าที่มุ่งมั่น ของสาวแว่นดังขึ้นมา
เพื่อนสาวทั้งสองมองเธออย่างอึ้ง แล้วหันมองหน้ากัน ก็ร้อยวันพันปีสาวเจ้าไม่เคยมองผู้ชายที่ไหนเลยแล้ววันนี้เป็นอะไรของมันเนี่ยยัย " สมสะอางงงง "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น