คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
*!!!*
*ใครน่ะ*
*พี่น้องคนใหม่หรอ*
เกิดเสียงฮือฮามากขึ้นเมื่อเด็กสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เธอเดินตรงมาทางหม่าม๊าด้วยสิ
“เมื่อกี้ คงเป็นชื่อเธอสินะ” เรย์
“แปลกจังนะ ไม่เคยมีเด็กราวๆวัยเดียวกับพวกเราเข้ามาในเฮาส์เลย” นอร์แมน
“ว้าว...” เอ็มม่าได้พูดขึ้นลอยๆอย่างแผ่วเบา
“???” เรย์และนอร์แมนสบตากันอย่างมึนงง เอ็มม่าคิดอะไรอยู่?
“เพื่อนใหม่ เพื่อนใหม่ล่ะ!” เอ็มม่าพูดดังขึ้น จนเด็กๆบางคนตกใจ
“แนะนำตัวเองเลยจ่ะ” หม่าม๊าพูดพร้อมค่อยๆดันเด็กสาวปริศนา ให้เดินขึ้นไปข้างหน้าอีกนิด เพื่อให้เด็กๆทั้ง 38คนได้ยิน
“เอ่อ...คือ” เธอคงยังไม่ค่อยกล้าแสดงออกสักเท่าไหร่ แต่ทุกๆคนก็ให้ความสนใจเธอเป็นอย่างมาก
[ทุกคนที่นี่ ทำให้รู้สึกอบอุ่นดีจัง]
“สวัสดีทุกๆคนค่ะ ฉันอมีเลีย อายุ 11ปี หวังว่าจะเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดีนะคะ” เด็กสาวที่ได้มาเยือน ณ เฮาส์แห่งนี้ แนะนำตัวอย่างอ่อนโยนพร้อมส่งรอยยิ้มน้อยๆให้ทุกคน
“เอาหล่ะอมีเลีย เธอไปนั่งที่ของคอนนี่ก่อนนะจ้ะ คอนนี่ มานั่งกับหม่าม๊ามั้ย?” หม่าม๊าเสนอให้คอนนี่มานั่งด้วย เพื่อจะได้มีที่เหลือไว้ให้อมีเลีย
“ค่ะ! หม่าม๊า” คอนนี่รีบตอบตกลง ก็นะ เธอเป็นเด็กขี้อ้อนและรักหม่าม๊ามากๆเลยล่ะ
“อมีเลีย! ทางนี้นะ” ด้วยความตื่นเต้นที่ได้พบเพื่อน(พี่น้อง)ใหม่วัยเดียวกัน เอ็มม่ารีบส่งสัญญาณเพื่อให้อมีเลียรู้ที่นั่งของตัวเอง
ก่อนที่อมีเลียกำลังจะนั่งลง มีมือเล็กๆมาจับชายเสื้อของเธอเหมือนต้องการจะพูดคุยด้วย
“หวัดดีค่ะ หนูชื่อ เจนิม่า อมีเลียอยากจะสลับที่กับหนูมั้ย?” สาวน้อยวัย 5ขวบคนนึง ที่นั่งอยู่ทางด้านขวาเธอถามขึ้น
[สลับที่งั้นหรอ?]
“มันอาจจะดีกว่าถ้าให้พี่ได้นั่งข้างๆพวกเอ็มม่า” เจนิม่าบอกเหตุผลจริงๆที่เธอต้องการจะสื่อ
“ก ก็ได้จ่ะ ขอบคุณนะ”
[เอ็มม่า? คนที่เรียกเราเมื่อกี้สินะ]
“พร้อมแล้วนะจ้ะทุกคน...วันนี้ก็ขอขอบคุณที่พี่น้องทั้ง 39คนได้ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข...” หม่าม๊า
“จะทานแล้วนะคะ”
“จะทานแล้วนะคะ/ครับ”
.
.
.
.
.
.
“สวัสดีนะ ฉันชื่อเอ็มม่า!” เอ็มม่าเป็นคนเปิดการสนทนานี้ ในระหว่างการรับประทานอาหารในเช้านี้
“ผมชื่อนอร์แมน” คนที่นั่งอยู่ข้างด้านขวาของอมีเลียก็คือนอร์แมนนี่เอง
“ฉันเรย์” เรย์นั่งอยู่ฝังตรงข้ามของนอร์แมน ส่วนเอ็มม่านั่งอยู่ด้านซ้ายมือของเรย์นี่เอง
“และฉัน ฉันชื่อแนท” เด็กชายผมสีแดงเข้มอายุราวๆ 9ปีแนะนำตัวบ้าง เขาเป็นคนที่นั่งตรงข้ามกับอมีเลีย
“นี่จ้ะ อ้าม~” หม่าม๊า
“อร่อยจัง!” คอนนี่
“แหม เป็นเด็กที่ขี้อ้อนจังเลยนะคอนนี่” หม่าม๊า
“ก็ได้ใช่มั้ยละคะ วันนี้น่ะ?” คอนนี่
“นั่นสินะ...” หม่าม๊า
“วันนี้?” ที่คอนนี่พูดกับหม่าม๊า หมายความว่าไงกัน
“วันนี้เป็นวันที่คอนนี่ต้องออกจากเฮาส์ไปน่ะ” เอ็มม่าพูดพร้อมแสดงสีหน้าเศร้าเล็กน้อย ทุกครั้งที่มีคนต้องออกไป
ก็ต้องเศร้าอยู่แล้วนี่? เพราะจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว...
“ออกจากเฮาส์? หมายถึงมีพ่อแม่บุญธรรมรับไปอุปถัมภ์น่ะหรอ?” อมีเลีย
“ใช่แล้วล่ะ ราวๆ2เดือนก่อน คนที่ออกไปก็อายุใกล้เคียงคอนนี่ นี่ล่ะ” นอร์แมน
“ฉันหวังว่า...พวกเขาจะมีความสุขนะ” มีบางสิ่งที่พวกเขายังไม่รู้สินะ
“แน่นอนสิ! พวกเขาจะต้องมีความสุข” เอ็มม่าเป็นคนที่นิสัยดีและมองโลกในแง่ดีจริงๆ
มันต้องมีคนสับสนแน่นอน 555
————————————————————— Fin—————————————————————
ความคิดเห็น