[fic reborn] !!!reborn!!! รวมฟิคสั้นทุกคุ่ (Y)

ลำดับตอนที่ #27 : 1วันที่แสนจะหวานของทูน่ากับกรรมการคุมกฎ 1827

อะโลฮ่า! ไรต์กลับมาแล้วหลังจากที่ห่างหายกันไปนานเสียนาน~ ต้องขอโทษจริงๆค่ะคือว่าอาทิตย์นี่มันยุ่งๆเพราะต้องจัด
งานนิทรรศการอ่ะค่ะU_U ไม่สิ มันยุ่งทั้งเดือนเลย...กิจกรรมเยอะมากกกกกT^T ส่วนไรต์ก็กลับมาพร้อมกับฟิคสั้นของท่านฮิกับหนูซือค่า>< ส่วนไอ้ดารานักร้องท่ี่คิดจะทำ...มันคิดเรื่องไม่ออกง่าT0T ขอโทษค่า! ไรต์เลยแต่ง1827 ให้แทนค่ะ^^;;;
..........................................................................................................................................................................

1วันที่แสนจะหวานของทูน่ากับกรรมการคุมกฎ 1827
�

[ณ บ้านซาวาดะ(ตลอด~)]

� �"อืม~" เสียงครางๆเบาๆของร่างบางที่นอนบนเตียงลายน่ารักๆที่ควรจะเป็นของผู้หญิงแต่...มันกลับเป็นผู้ชาย!!! ร่างบาง

ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตากลมโตกระพริบตาถี่ๆ...'เขา' เหลือบมองไปยังนาฬิกา บ่งบอกเวลา... 8:45......

"ว๊ากกกกกกก" ร่างบางลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สายแล้วนี่หวา!!! เขาคิดในใจ..ร่างบางวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระ

ส่วนตัว...อาบน้ำแปรงฟันเสร็จก็รีบวิ่งออกมาใส่ชุดนักเรียนแล้ววิ่ง(แทบจะกระโดด)ลงขั้นบันไดไปห้องครัวแล้วหยิบขนมปัง

ปิ้งแล้ววิ่งออกไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกถามของแม่... นี่คือชีวิตประจำวันของ 'ซาวาดะ สึนะโยชิ' นายห่วยประจำร.ร.นามิโมริ

แห่งนี้...ไม่ว่าจะทำอะไรก็ห่วย...ห่วย...ห่วยไปซะทุกอย่าง! แต่...ที่จริงเขาก็มีข้อดีอยู่ข้อเดียวที่เจ้าตัวไม่รู้อะไรเลย...แถมข้อ

ดีข้อนี้ดันทำให้ 'พวกผู้หญิง' ไม่ชอบเจ้าตัวเลย...ข้อดีก็คือ...หน้าตาแม่งโมเอะมาก!!!!!! หน้าสวยหวานยิ่งกว่าผู้หญิงบางคน

อีก! โดยเฉพาะดวงตากลมโตสีน้ำตาลลาเต้นั่น! โอ๊ย สาวๆอยากจะกรีดร้อง! สึนะไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิดว่าตัวเองที่ถูกแกล้ง

อยู่บ่อยๆเป็นเพราะพวกผู้ชายเค้าแอบชอบล่ะเว้ยเฮ้ย>///<... ร่างบางวิ่งอย่างรวดเร็วจนไปถึงประตูโรงเรียนแต่...ก็ต้อง

ชะงักเพราะบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตู...บุคคลที่ขึ้นชื่อว่าอันตรายที่สุด...ฮิบาริ เคียวยะ!!! "คะ...คะ...คุณฮิบาริ={}=;;;" สึนะ

เอ่ยชื่อคนตรงหน้าอย่างตกใจ...ไม่น่ามาสายเลยตรูT^T สึนะแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือด "หืม...?" เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อ

ตัวเอง ฮิบาริก็หันไปมองแล้วก็ต้องยิ้มมุมปาก(ที่ทูน่าอยากบอกว่ามันน่ากลัวมากT_T)เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร.......

"เจ้าสัตว์กินพืช..." ร่างสูงเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตาสีดำฉายแววงุนงงเล็กน้อย "นายมาร.รทำไม?" คำถามของร่างสูงทำเอาคิ้ว

โก่งได้รูปที่ประดับอยู่บนใบหน้าหวานขมวดเข้าหากัน ควงตากลมโตฉายแววงุนงงยิ่งกว่าของร่างสูง "ทำไม?" สึนะถาม

อย่างงุนงง(แม่งงุนงงกันทั้งเรื่อง!) "ก็...วันนี้เป็นวันหยุด..." สิ้นคำพูดขอกรรมการคุมกฎสุดหล่อ สึนะแทบจะหยุดหายใจ...

ซวย! ซวย! ขอย้ำว่า...ซวย! โอ๊ย วันนี้ทูน่าจะซวยอะไรมากมายเนี่ย! ต้องรีบอาบน้ำแปรงฟันกินข้าวเช้าแค่ขนมปังแผ่นเดียว

แถมยังต้องมาเจอคุณฮิบาริอีก!!!!!!! "=[]=;;!!!" ปากของสึนะอ้าค้างอย่างคนตกใจ...ส่วนฮิบาริก็เริ่มจับเค้าทางได้...ขำว่ะ!

� "หึ..." ริมฝีปากของร่างสูงค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาบางๆ...โคตรหล่ออ่ะ!-.,- "เอ๋อ!" ฮิบาริยิ้มกว้างจนตาหยีแล้วก็ค่อยๆยกมือขึ้น

มาลูบหัวของสึนะเบาๆ... "อ่ะ...เอ่อ...-///-" หน้าของร่างบางเริ่มแดงระเรื่อ...อ่อนโยนจัง~ สึนะคิดเบาๆ(อุ้ย -_-+++)

"เอ้า ไหนๆก็มาแล้ว ไปช่วยงานฉันหน่อยสิเจ้าสัตว์กินพืช~" หมดอารมณ์หวาน! สึนะค้่าง...ท่านฮิของเรามีหรือจะสนรีบจับ

ข้อมือเล็กของร่างบางแล้วลากไปยังห้องทำงานของตัวเอง...

[ครึ่งชั่วโมงถัดไป]

"เอ่อ...คุณฮิบาริ...?" สึนะเอ่ยชื่อของคนที่ลากตัวเองเข้ามาทำงานแถมยังไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งทำงานปล่อยให้ร่างบางนั่ง

เป็นรูปปั้นบนโซฟารับแขก "อะไร?" ปากถามแต่ตามองการดาษงาน...นั่นแหละฮิบาริ== "คือ..คุณลากผมมาทำไมอ่ะ

ครับ?" คนที่เป็นรูปปั้นมาตลอดครึ่งชั่วโมงถามอย่างหวาดกลัว... "?" ฮิบาริละสายตาจากกระดาษมามองหนุ่มน้อยหน้า

หวาน ดวงตาเรียวรีสีนิลถูกล้อมรอบด้วยแว่นตาสีำดำที่เจ้าตัวมักจะใส่เวลาทำงานทำให้ร่างสูงนั้นยิ่งเพิ่มดีกรีความหล่อเป็น

เท่าตัว...ทำเอาสึนะไม่อยากสบตากับเจ้าตัวเพราะกลัวจะละลายหายไป(ก็ใจมันหายละลายๆ~) ฮิบาริมองหน้าร่างบางอยู่

นานมากแล้วก็ยิ้มมุมปากเล็กซึ่ง...สึนะไม่เห็นหรอก== "มานี่สิ เจ้าสัตว์กินพืช" ฮิบาริกวักมือเรียกสึนะแล้วหันเก้าอี้มาทาง

สึนะ "อะไรครับ?" สึนะเอียงคอสงสัย ฮิบาริไม่ตอบแต่ยื่นมือออกมาราวกับกำลังจะขอมือสึนะ...แม้จะงงแต่ร่างบางก็ 'เผลอ'

วางมือลงไปบนมือหนา...

ฟุ่บ

"ว๊าก!" สึนะร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆคนตัวสูงก็ฉุดสึนะให้ไปนั่งบนตัก! "ปล่อยน่ะครับ คุณฮิบาริ-///-" ร่างบางพยายามดิ้มแต่ก็

ไม่ออกเพราะร่างสูงตวัดแขนมาโอบเอวบางๆของสึนะไว้ "หึ~" ฮึบาริหัวเราะในลำคอก่อนจะเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้า

หวา่นจนจมูกแทบจะชิดกันอยู่แล้ว...~ "0///0" ดวงตาที่โตอยู่แล้วยิ่งโตเข้าไปอีก แก้มสีขาวนวลเริ่มร้อนผ่าว คาดว่าหน้า

ขอสึนะจะต้องแดง(จัด)อย่างไม่ต้องสงสัย "ขอลิ้มรสความหวานของนายหน่อยน่ะ~" พูดจบ ร่างสูงก็ฉวยฉกริมฝีปากบาง

ไปทันที!! สึนะตาโตยิ่งกว่าเดิมเมื่อร่างสูงเอาริมฝีปากของตัวเองมาทาบกับริมฝีปากเขา ลิ้มอุ่นๆของร่างสูงล้วงเขาไปหา

ความหวานภายในโพรงปากของร่างบางตัวเล็ก หวานแฮะ~ ฮิบาริคิดกับตัวเองเบาๆก่อนจะล้วงหาความหวานต่อ..มือเรียว

ค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของสึนะออก(ว้ายๆ)แต่...ฮิบาริกลับรู้สึกถึงความเงียบแปลกๆเลยถอนริมฝีปากออกก็พบว่า...ร่างบาง

ของเขาได้สลบไปแล้ว-_-;;; "อ่อนเอ๊ย~" แม้ปากจะว่าแต่ทั่วใบหน้าของกรรมการคุมกฎเต็มไปด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะจัด

แจงติดกระดุมเสื้อให้สึนะใหม่

ตุ้บ

"อื้อ~" เสียงครางเบาๆของร่างบางดังขึ้น...ระหว่างที่ฮิบาริกำลังติดกระดุมเสื้อให้สึนะ สึนะก็เอนหัวพิงไหล่กว้างของฮิบาริ

แล้วผล็อยหลับอย่างสบายใจ... "หึ ถ้าฉันอดใจไม่อยู่ละก็น่ะ^^" ฮิบาริพูดกับร่างบางที่หลับฟี้ๆอย่างอารมณ์ดีแล้วลงมือ

ทำงานต่อโดยมีร่างเล็กยังนั่งบนตักอยู่...โอ๊ย หวานซะไม่มี ไรต์อิจฉา>
�

END.

เย้ จบไปอีกตอน...ไงค่ะ สนุกมั้ยเอ่ย~ หวานเนอะ^^

ต้องขอโทษอีกครั้งน่ะค่ะที่ห่างหายกันไปนาน มันยุ่งๆอ่ะค่ะ^^;;;

แล้วที่ไรต์เลือกคู่นี้มาเพราะไรต์เห็นว่ามีคนชอบคู่นี้เยอะมาก! เลยเอามาแต่งคะ^^

ไปก่อนน่ะค่ะ~
�

�