คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Galaxy NGC 1512. (20 percent)
你说我不该 不该
เธอบอกว่าฉันไม่ควร
不该在这时候说了我爱你
ไม่ควรที่บอกว่าฉันรักเธอในเวลานี้
要怎么证明我没有说谎的力气
จะให้ฉันยืนยันอย่างไรว่าฉันไม่ได้พูดโกหก
哦 请告诉我暂停算不算放弃
ช่วยบอกฉันหน่อยว่าการที่หยุดชั่วคราวนั้น หมายถึงการทอดทิ้งใช่มั้ย
我只有一天的回忆
ฉันมีความทรงจำเพียวแค่ 1 วันเท่านั้น
Jaychou - 给我一首歌的时间
ลู่หานย่ำเท้าไปตามทาง แสงไฟที่ส่องรางๆจากซอยแคบทำให้เขาห่อไหล่นิดหน่อย เขาเดินมาไกลเกือบสิบนาที ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกจะเดินออกมาทั้งที่ควรจะดีใจแล้วเข้าไปขอลายเซนต์กับแบคฮยอนด้วยซ้ำ กระแสข่าวที่ออกมาว่าเหล่าเมมเบอร์พากันแบนคริสตอนแรกๆเขาก็ไม่เชื่อจนกระทั่งมันเริ่มหนาหูและไม่มีใครออกมาพูดอะไร ข่าวลือที่ว่าคริสไม่เคยมีความสุขตอนอยู่ในวงหรือการที่เมมเบอร์เมินเฉยเขาก็ถูกขุดคุ้ยออกมารวมถึงบทสัมภาษณ์ที่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่กับการที่มีคนออกมาพูดว่าได้ยินเมมเบอร์คนอื่นพูดถึงคริสในเชิงโกรธแค้น เขาไม่อยากตัดสินใจอะไรจนกว่าจะมีซักคนออกมาพูดแต่นี้ก็นานแล้วในความรู้สึกเขาที่ยังไม่ชัดเจนซักที เขารู้สึกเข้าข้างคริสอยู่แล้วแม้จะไม่ได้ยินจากปากของตัว
“ แกร๊ก “ เขาทิ้งตัวพิงผนังบ้านใครซักคนแถวนั้นแล้วล้วงบุหรี่ออกมาจุดทั้งที่คิดว่าคืนนี้จะพอแล้วแท้ๆ มือเรียวขยี้ผมตัวเองแล้วสบถเบาๆเมื่อไฟแช็คที่อยู่ในฮู้ดหายไป นี้ซ่อนป๋ายจนหาไม่เจอเลยเหรอเนี่ย
“ ผมมีไฟแช็คนะ “ เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำเอาลู่หานแทบเด้งตัวเองออกจากผนังแทบไม่ทัน เสียงที่คุ้นเกินไปแม้จะได้ยืนไม่ถึงครึ่งนาทีในแต่ล่ะเพลง
เซฮุนยื่นไฟแช็คแล้วมองคนที่สูงเลยไหล่มานิดหน่อย ตากวางสีฉ่ำเบิกกว้างมองเขาด้วยสีหน้าตกใจก่อนเปลี่ยนเป็นงุนงงเมื่อเห็นไฟแช็คในมือ เขาเหงื่อออกนิดหน่อยเมื่อปากพูดออกไปไวกว่าความคิด เขาแอบเดินตามคนตัวเล็กมาตั้งแต่หน้าร้าน กว่าจะรวบรวมความกล้าหาเรื่องเปิดประเด็นได้ก็นานอยู่ ไอดอลหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากแบบที่ชอบทำเวลาประหม่าเมื่อเห็นคนตัวเล็กยังนิ่ง
“ สูบด้วยเหรอ “ เขาต้องบันทึกในเมมโมแล้วว่านี้เป็นคำแรกที่เราพูดด้วยกันจากที่เขาแอบมองคนนี้มาเป็นปี ลู่หานไม่มีท่าทีแปลกใจเลยที่ไอดอลชื่อดังมายืนยื่นไฟแช็คให้ตรงหน้า นี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยในชีวิตประจำวันรึไง ?
“ ครับ “ ไม่รู้ว่าทำไมเซฮุนถึงตอบแบบนั้น การสูบบุหรี่กับภาพลักษณ์ไอดอลไม่ใช่เรื่องดีมากเท่าไหร่ เขาต้องแอบสูบนานๆทีแทน ใช่ เวลาเครียดเล็กๆสมัยมีช่วงเทรนที่ยากลำบาก คนตัวเล็กยื่นบุหรี่ยี่ห้อหรูให้เขา
“ เอาสิ “ เขาเผลอลังเลที่จะรับ ใบหน้าคมหันมองไปรอบๆตามสัญชาตญาณ ถ้ามีกล้องหรือปาปารัสซี่ตอนนี้เขาคงโดนเด้งออกจากวงการแม้จะบรรลุนิติภาวะแล้วก็ตาม
“ ถ้ากลัวก็มานี้ “ ลู่หานมองคนที่เลิกลั่กแล้วเดินนำเดินเข้ามาในตรอกแคบๆอีกทาง มันเป็นทางตันที่มีต้นไม้ต้นใหญ่ปกคลุมอยู่กับขวดเหล้าและเศษแก้วระเกะระกะ มันมืดและเปลี่ยวจนแทบไม่มีคนกล้าเดินผ่านด้วยซ้ำ มือเรียวจุดบุหรี่พร้อมกันทั้งสองตัวแล้วยื่นให้ เซฮุนรับมาแล้วยังคงถือไว้แม้คนตัวเล็กจะสูดมันเข้าปากแล้ว
“ คุณดูไม่เหมือนคนเกาหลีเลย “ เขาเปิดปากคุยด้วยกลัวเวลาจะผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์ ลู่หานพ่นควันสีเทาออกจากปากแล้วมองไปที่กำแพงอย่างไม่มีจุดหมาย
“ คนจีนน่ะ “ ตอบสั้นๆด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้จะบรรยายยังไง อยากถามเรื่องคริสเหลือเกิน จะถามดีมั้ยลู่หาน เขาเป็นน้องเล็กของวงที่คริสเอ็นดูที่สุด เขาน่าจะรู้อะไรบ้างแหละ
“ คุณมาทำอะไรที่เกาหลีล่ะ “ ประโยคการสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆทั้งที่ใจของทั้งคู่เต้นรัวด้วยความรู้สึกคนล่ะแบบ เซฮุนกำลังรู้สึกตื่นเต้นเหมือนได้เจอความรักแต่ลู่หานกลับตื่นเต้นกับการอยากค้นหาความจริง
“ ตามหาคนๆนึง “ เซฮุนชะงักไปกับคำสั้นๆนั้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนหน้าหวานนี้ตามหาใคร เขาก็พอได้ยินมาว่าพี่คริสบินกลับมาที่เกาหลีแต่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาอยู่ที่ไหน เซฮุนกัดปากแล้วอัดควันสีอ่อนเข้าปอดบ้าง
“ ใครล่ะ เผื่อผมช่วยได้ “ คำพูดที่ดูไม่มีเหตุผลถูกถามออกไป เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เขาเห็นดวงตาสีน้ำตาลเข้มนั้นมีแวววูบไหว
“ คุณจะตามเขากลับมาหรือตามเขามาแก้แค้นล่ะ “ ลู่หานเผลอขึ้นเสียงไป เขาเงยหน้าคนที่สูงกว่าเกือบยี่สิบเซนติเมตรด้วยแววตาโกรธเล็กๆ เขาเม้มปาก เซฮุนนิ่งไป คงได้ยินข่าวลืออะไรมาสินะ
“ คุณไม่รู้หรอกว่าเรื่องเป็นยังไง “ เขาจะพูดอะไรได้เพราะเขาก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน ลู่หานตวัดตามองอีกที คำพูดนั้นยิ่งยืนยันว่าเหล่าเมมเบอร์โกรธแค้นคริสมากแค่ไหนในความรู้สึกของลู่หาน
“ เขาหายไปไหน พวกคุณทำเหมือนที่มีข่าวใช่มั้ย “ ทิ้งบุหรี่ลงแล้วผลักอกคนตัวสูง เซฮุนยังคงยืนนิ่งอยู่แบบนั้น เขาพูดอะไรไม่ได้ เขาไม่รู้อะไร เขารู้น้อยกว่าลู่หานด้วยซ้ำในเรื่องของคริส
“ ผมไม่รู้ แต่อะไรก็ตามที่มีข่าว มันไม่ใช่เรื่องจริง “ โยนบุหรี่ทิ้งแล้วยื่นเต็มความสูง ดวงตาสีดำสนิทมองคนที่เริ่มมีน้ำตาคลอที่กำหมัดแน่น
“ แค่นายบอกว่าเขายังสบายดี “ ลู่หานถอนหายใจแล้วจิกเล็บลงกับมือนิ่ม เขาพยายามข่มอารมณ์ลงเมื่อเห็นใบหน้าเรียบเฉยนั้น ตอนนี้เขากำลังอ้อนวอน ขอแค่ให้เขาได้รู้ว่าคริสยังสบายดี แค่นั้นจริงๆ เซฮุนยังคงยืนนิ่ง
“ ผมไม่รู้ ผมก็ตามหาเขาเหมือนคุณ “ ตัดสินใจพูดไปในที่สุด เคลื่อนกายเข้าใกล้คนตัวเล็กที่ยืนน้ำตาคลอ ลู่หานแทบจะปล่อยโฮเมื่อมือเย็นเฉียบนั้นแตะบนไหล่บาง ความเข้มแข็งที่ทนมาแทบหายไปตรงนั้น
“ งั้นก็ไปตามหาเขาสิ เอาเขากลับมาสิ “ ลู่หานกำลังงอแง เขาเหมือนเด็กที่ไม่ยอมรับความจริง บ้าชะมัด ทำไมเขาต้องมาสติแตกต่อหน้าคนๆนี้ด้วย เซฮุนมองคนที่เขย่าชายเสื้อของเขาอย่างชั่งใจ
“ งั้นก็ไปตามหาเขากับผม “ พูดไปในที่สุด เขาไม่อยากเห็นคนๆนี้ร้องไห้หรือทำหน้าเศร้าอีกแล้วไม่ว่าจะยังไง เขาเป็นเด็กใจง่ายไปแล้วแน่ๆ คนที่สูงแค่อกของเขานิ่งไปอย่างเห็นได้ชัด
“ หมายความว่าไง “ เงยหน้ามองใบหน้าเต็มของคนที่เคยมองผ่านมาตลอดสองปีเพราะโฟกัสแต่กับอีกคน ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงเล็กน้อยจนเขาเห็นเงาสะท้อนตัวเองในดวงตาสีดำนั้นชัดเจน เซฮุนหล่อมาก หล่อจริงๆเหมือนที่ทุกคนบอกไว้
“ ตามหาเขากับผม ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาไปไหน “ พูดเสียงเข้ม ลู่หานหลบสายตาจริงจังนั้นแล้วก้มลงมองพื้นแทน มือเล็กที่ยังกำชายเสื้อฮู้ดของคนตัวสูงสั่นเล็กน้อย
“ อื้อ “
____________ 20 percent _____________
S Y D N E Y `
ความคิดเห็น