คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Galaxy M81.
9.00 น.
“ ทางเราได้รับรายงานว่ามีการยื่นฟ้องร้องบริษัทต้นสังกัดMSE. entertainment โดยเบื้องต้นพบเอกสารการฟ้องร้องที่ถูกยื่นโดยนักร้องชื่อดังจริงแต่ยังไม่ได้รับการยืนยันใดๆจากทางบริษัทและเจ้าตัว “
11.42น.
“ ได้รับการยืนยันว่ามีการยื่นเอกสารการฟ้องร้องจริงไปที่ศาลกรุงโซล ระบุว่ายื่นโดยนักร้องหนุ่มชื่อดังและทีมทนายความ ด้านบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ออกมาปฏิเสธข่าวลือนี้ เบื้องต้นหุ้นของทางบริษัทดังกล่าวได้ลดลงไปกว่าห้าจุด “
13.50น.
“ จากการตรวจสอบได้พบว่าเอกสารถูกยื่นฟ้องจริงที่สำนักงายอัยการเขตโซล ทั้งบริษัทดังและนักร้องหนุ่มยังคงเก็บตัวเงียบ “
14.21น.
“ ทางต้นสังกัดได้ออกมายอมรับว่าคดีฟ้องร้องเป็นเรื่องจริงและขอให้เชื่อข่าวจากทางบริษัทเท่านั้น จากสาเหตุที่มีข่าวลือแพร่สะพัดไปมากมายและทำให้หุ้นของทางบริษัทตกลงอย่างต่อเนื่อง “
“ อะไรกันเนี่ย “ มือบางปาไอโฟนเครื่องหรูลงพื้นพรมนุ่มแล้วทิ้งตัวลงกับเตียง เช้านี้ลู่หานตื่นมาเรียนตามปกติและรู้ข่าวว่าคริสกำลังจะยื่นฟ้องบริษัทต้นสังกัด ใช่ การยื่นฟ้อง ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย หากมีการฟ้องร้องจริงหมายถึงทุกกิจกรรมของเขาจะต้องหยุดลงจนกว่า
กระบวนการทางกฏหมายจะสิ้นสุด เขาทึ้งหัวตัวเอง
“ ไม่น่า ต้องไม่ใช่หรอก “ เขาพร่ำบอกตัวเองแล้วควานหาไอโฟนมากดอีกครั้ง ก่อนกดเขาโปรแกรมแชทสีเขียว
“ ข่าวมันมาจากไหนเนี่ย “
“ ถึงว่าทำไมคริสไม่กลับเกาหลีพร้อมคนอื่น “
“ ฉันไปสืบมาไม่มีใครรู้อะไรไปมากกว่ายื่นฟ้องเลย “
“ นี้เอพริลฟูลเดย์รึไง “
กรุ๊ปไลน์แฟนไซต์คริสแห่งจีนแผ่นดินใหญ่เกือบยี่สิบคนกำลังระดมสมองกันอย่างหนัก เขาหรี่ตามองเกือบสองพันข้อความที่คุยกันมาตลอดห้าชั่วโมง ทุกคนที่มีเส้นสายต่างสอบถามได้ความเพียงมีคดีฟ้องร้องที่ทำให้คริสไม่กลับไปที่เกาหลีแม้จะมีคอนเสิร์ตใหญ่ในอีก
หนึ่งอาทิตย์ เขากัดเล็บอย่างใช้ความคิด
“แล้วตอนนี้คริสอยู่ที่ปักกิ่งใช่มั้ย “ เขาพิมพ์ถามลงไป เพียงไม่ถึงห้าวินาที เทียนก็ตอบกลับมา
“ เขายังอยู่ที่นี้ มีคนเช็คตั๋วที่ว่าเขาต้องกลับวันนี้แต่มันแคนเซิล “ จะว่าโล่งใจก็ไม่ถูก การไม่กลับไปมันดูเป็นเชิงลบมากกว่าเชิงบวก คริสคิดอะไรอยู่กันแน่
“ กระแสในเว่ยกับทวิตแรงมากเลย ทำไมเป็นแบบนี้ “
“ รอจนกว่าเขาจะออกมาพูด เชื่อใจแค่เขา อย่าพึ่งคิดอะไรมาก จับมือกันแน่ๆ “
เขาพิมพ์ไปแบบนั้นแล้วกดล็อคโทรศัพท์ รู้สึกมึนหัวไปหมด เขาตามเหตุการณ์ตั้งแต่เช้าที่ไปเรียนจนทนไม่ไหวต้องโดดเรียนกลับมาที่บ้าน โชคดีที่พ่อและแม่เลี้ยงเขาไปธุระทางธุรกิจอะไรซักอย่างที่แคนาดา มือเล็กรื้อลิ้นชักไม้แล้วดึงซองกระดาษสี่เหลี่ยมออกมาก่อนเดินไปที่ระเบียง
“ แช้กๆ “ ตอกซองนั้นเข้ากับมือบุหรี่ยี่ห้อหรูก็ไหลออกมา เขาจุดไฟแช้คในมือแล้วยกขึ้นสูบ อัดควันสีเทาขุ่นเข้าปอดแล้วพ่นออกมา ใช่! เขาสูบบุหรี่ ความลับที่แม้แต่แบคฮยอนน้องรักหรือซิ่วหมินเพื่อนสนิทก็ไม่รู้ ใครจะคิดว่าลูกคุณหนูหน้าสวยจนทุกคนแทบยกเป็นดาวคณะแทนผู้หญิงแบบเขาจะสูบบุหรี่ เขาเริ่มสูบตอนปีสองเพราะด้วยการเรียนที่ค่อนข้างเครียด สูบบุหรี่ทำให้หัวเขาโล่งสบาย อาจจะคิดไปเองแต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าบุหรี่จะช่วยเขาได้มั้ย ปากบางแดงพ่นควันออกจากปอดเรื่อยๆ ถ้ามีคดีฟ้องร้องจริงคริสต้องไม่ออกมาพูดอะไรให้เสียรูปคดีแน่ๆ MSE.ก็ยังไม่ออกมาพูดอะไรแน่ชัด ถ้ามีปัญหากับบริษัทก็คงต้องพักงาน คิ้วเรียวขมวดแน่นเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
3วันต่อมา …..
แย่
ไม่มีคำไหนอธิบายสภาพเขาไปได้มากกว่านี้ บริษัทออกมายอมรับเรื่องการฟ้องร้องและคริสหายไปเกือบอาทิตย์แล้ว เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเริ่มร้องไห้เมื่อไหร่และไม่รู้ด้วยว่าตัวเองจะหยุดร้องไห้วันไหน กระแสด้านลบเกี่ยวกับคริสแย่ลงทุกวัน แฟนคลับเริ่มทะเลาะกันเอง ข่าวลือและบทวิเคราะห์มากมายเต็มอินเตอร์เน็ต บ้างบ้านที่ซับพอร์ตคริสปิดตัวลง แย่ นี้มันแย่มาก เขากดโพสลงเว่ยป๋อของบ้านและทวิตเตอร์ด้วยคำเดียว
“ Believe “
First Sight เป็นชื่อบ้านแฟนไซต์ของเขาที่ตามถ่ายคริสตั้งแต่วันนั้น คำนี้ผุดมาให้หัวตอนเจอใบหน้าคมนั้นมองมา ถ้านับนี้ก็เกือบสองปีแล้ว สมาชิกในเว่ยป๋อเกือบแสนห้าหมื่นคนและฟอลโลเวอร์ในทวิตเตอร์เกือบหกหมื่น ลู่หานไม่ได้สนใจนับนัก เขาสนใจเพียงคอมเมนต์ที่ให้กำลังใจทั้งเขาและคริสมากกว่า บ้านFirst sightของเขาเป็นอันดับต้นๆในสมาพันธ์แฟนไซต์อู๋อี้ฟานแห่งจีนแผ่นดินใหญ่ เขาเคยตลกกับชื่อสมาพันธ์นี้แต่ตอนนี้กลับรู้ว่าสมาชิกสมาพันธ์เกือบยี่สิบคนนี้แหละที่จะพาผ่านวิกฤตนี้ไปด้วยกัน
เขาพึ่งให้แบคฮยอนขับรถไปส่งซื่วหมินที่บ้าน โชคดีที่ห่างแค่สามบล็อกถนนเขาเลยไม่ห่วงนัก ร่างเล็กปฏิเสธที่ซิ่วหมินจะนอนเป็นเพื่อน เขาอยากอยู่คนเดียวมากกว่าแต่มีข้อแม้ว่าจะต้องกินข้าวทุกมื้อและรับโทรศัพท์ทั้งแบคฮยอนและซิ่วหมินทุกครั้ง มือขาวดึงบุหรี่ตัวสุดท้ายออกมาจากซอง เดินไปที่ระเบียงและจุดมัน เขาไม่ใช่คนสูบบุหรี่จัด เขาแค่สูบเวลาเครียดและแน่นอนว่านี้แสดงว่าเขาเครียด บุหรี่เกือบสามซองในสามวันที่ผ่านมา
“ ฟู่วววว “ ควันสีเทาลอยตามลมที่พัดเบาๆตอนกลางคืน ตากวางบวมช่ำสีแดงจนแทบลืมไม่ขึ้น ยังไม่มีแถลงการณ์ใดๆของบริษัทและคริส รวมถึงเมมเบอร์ก็ปิดปากเงียบ เทียนไลน์มาบอกเขาว่าคริสไม่ได้อยู่ในจีน เขาใช้เส้นสายเล็กๆตรวจสอบกับทุกสายการบินก็พบว่าไม่มีชื่ออู๋อี้ฟานในการเดินทางออกนอกประเทศ คริสไปไหน ? แล้วไปได้ยังไง ?
เกาหลีงั้นเหรอ ?
คำนี้แวบนึงมาในหัว เขาหลับตาปล่อยให้ควันบุหรี่ผ่านปอด คริสไม่ได้กลับแคนาดา(เส้นสายเล็กๆบอกมาอีกแหละ) ปักกิ่งและกวางโจวก็ไม่ได้อยู่ เซี่ยงไฮ้ก็ไม่น่าใช่ เกาหลี ก็เหลือแค่เกาหลี! โยนบุหรี่ที่เหลือเกือบครึ่งมวนทิ้งแล้วกระโดดเข้ามาในห้อง นิ้วเรียวจิ้มไอโฟนด้วยมือสั่นเทา
“ เทียน เป็นไปได้มั้ยที่พี่คริสจะอยู่เกาหลี “ เขากดพิมพ์ส่งไป นั่งขัดสมาธิกัดปากสีแดงแน่นระหว่างรอการตอบ
“ หื้อ ทำไมคิดแบบนั้น เขาไม่ได้กลับจากจีนพร้อมEXOนะ “ เขามองสติกเกอร์หมีทำหน้างงที่เพื่อนแฟนไซต์ส่งมา
“ ไม่รู้ senseมั้ง “ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคิดแบบนั้น ไม่มีรายชื่ออู๋อี้ฟานบินออกนอกประเทศด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะเขาคนนั้น
“ อย่าบอกนะว่าคิดว่าเขาอยู่กับคนนั้น “
“ ก็นิดนึงมั้ง ถ้าจริงก็ดีไม่ใช่รึไง “
“ ไม่รู้สิ จะไปตามหาเขาที่นั้นเหรอ “
“ อื้อ “ ตอบกลับไปสั้นๆ ถ้าคริสอยู่ที่เกาหลีจริง เขาก็แน่นอนว่าอาจจะมีการยืนฟ้องร้องและถ้าเพียงหาเขาเจอเราอาจจะได้รู้เหตุผลว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้เขาตัดสินใจทำแบบนี้
“ โอเค แต่ฉันต้องแก้วิทยานิพนธ์นิดหน่อย จะตามไปทีหลัง นายไปคนเดียวได้นะ “ รูปสติกเกอร์หมีร้องไห้
“ รีบตามมานะ มีข่าวอะไรบอกด้วย “
“ ได้เสมอ ดูแลตัวเองด้วยนะลู่หาน “ เขากดปิดหน้าจอแชท เทียนกับเขาเรียนอยู่ปีเดียวกันแต่คนล่ะมหาลัยซึ่งมีกำหนดจบในเดือนนี้ โชคดีที่พระเจ้าบันดาลให้เขากับซิ่วหมินรอดพ้นการแก้วิทยานิพนธ์รอบที่21มาได้และเรียนจบเมื่อเดือนที่แล้วรอเพียงรับปริญญา ซิ่วหมินตัดสินใจเข้าทำงานที่บริษัทหนังสือของน้าชายที่ฉางซา ส่วนเขาก็ยังคงเร่ร่อนหางาน นิ้วเรียวเคาะกับขอบเตียงอย่างใช้ความคิด
หวังว่าที่เขาเรียนจบตรากตรำจนได้เกียรตินิยมอันดับสองมานี้ช่วยเรื่องนี้ได้นะ
“ ไปเกาหลี ? “
“ ครับป๊า “ ลู่หานกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานพ่อ คุณลู่วัยเกือบหกสิบขยับแว่นน้อยๆแล้วมองลูกชายคนโตที่สภาพดูอิดโรย เขากับคุณนายลู่พึ่งกลับมาจากสนามบิน ลู่หานก็เข้ามาหาเลยทันที คงจะเป็นเรื่องด่วนมาก
“ ก็ไปเป็นปกติอยู่แล้ว ทำไมรอบนี้มาขอป๊าล่ะ “ รื้อเอกสารออกมาเซนต์นั้นนี้ ลู่หานไปเกาหลีเพื่อบินตามนักร้องอะไรสักอย่างมาปีกว่าแล้ว แรกๆเขาก็ห้ามอยู่หรอกแต่พอลูกคนโตสัญญาว่าจะตามเขาด้วยและไม่ทำให้เกรดตกแถมทำได้จริงๆเขาก็ปล่อยเลยตามเลย ลู่หานน่ะเป็นคนดื้อเงียบ ถึงจะห้ามแค่ไหนก็ห้ามไม่ได้หรอก
“ ครั้งนี้ลู่อาจจะไปนานหน่อย อาจจะไปทำงานอยู่นั้นเลยครับ “ กลั้นใจพูดไปแล้วก็ใจเต้นรัว เขากับพ่อไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นักเพราะพ่อค่อนข้างจะมีงานรัดตัวและเดินทางบ่อยมาก การที่เขาเข้ามาขอเลยครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะให้รึเปล่า นี้มันบ้ามากๆเลยนะลู่หาน! คนเป็นพ่อหรี่ตาลงอย่างใช้ความคิด
“ เป็นเพราะคริสอะไรนั้นใช่มั้ย “ ถอดแว่นแล้วมองหน้าลูกชายเต็มๆตา จีนกับเกาหลีไม่ได้ห่างกันมากแต่ก็ไม่ได้ใกล้กัน คนเป็นพ่อเป็นแม่ร้อยทั้งร้อยก็อยากให้ลูกอยู่ด้วยกันทั้งนั้น คนตัวเล็กห่อไหล่เล็กลงอีก
“ ครับป๊า “ เพราะถูกสอนมาตลอดว่าโกหกเป็นเรื่องที่ไม่ดี เขาเลยไม่ชอบคนโกหกและจะไม่ทำด้วย ถ้าเขาบอกความจริงแล้วพ่อจะไม่ให้ยังไงเขาก็จะไปเองอยู่ดีแหละ คุณลู่ถอนหายใจ
“ จะไปนานแค่ไหนล่ะ ประมาณให้ป๊าได้รึเปล่า “ เขาส่ายหน้า ชายวัยเกือบหกสิบถอนหายใจหนักอีก
“ งั้นป๊าจะหาที่อยู่ให้ เงินก็จะให้เท่าเดิมนะ ไม่มีเพิ่มล่ะ แต่ป๊าขอแค่สองอย่างคิดว่าลู่น่าจะทำให้ป๊าได้ “ ลู่หานตาโตเบิกกว้างกว่าเดิม ดะ เดี๋ยวนะ
“ จริงเหรอครับป๊า มะ มะไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ยครับ “ เขาแถบถลาไปกราบแทบตัก ใบหน้าหวานแทบร้องไห้อีกครั้ง เขาพยักหน้ารัว
“ ป๊าขออย่างแรกคือป๊ากับม๊าโทรไปให้รับสายตลอด “ เขาพยักหน้าติดๆแทบจะร้อยครั้ง
“ อย่างที่สอง …….. “ คุณลู่เงียบไปแล้วมองหน้าลูกชายนิ่งๆ
“ เอาแบคฮยอนไปอยู่ด้วย “ บ้าไปแล้ว!
กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ………..
“ ไอ้บ้านั้นคิดจะไปก็ไปอย่างงั้นเหรอ “ รังสีความอึมครึมแผ่กระจายทั่วอพาร์ทเมนท์สุดหรูอย่างกังนัม บนโซฟาและพื้นรวมถึงเก้าอี้ปรากฏร่างชายหนุ่มห้าคนที่นั่งกับสะเปะสะปะ บรรยากาศตึงเครียดก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ
“ เราจะทำยังไงกันดีพี่ซูโฮ โทรศัพท์ ไอแพด โน้ตบุ้คอะไรก็โดนยึดหมดเลย “ เสียงแหบพร่าของคนที่ขอบตาดำคล้ำที่สุดเอ่ยขึ้นมา สองมือกุมประสานไว้ที่ตักแน่น เขานั่งพิงโซฟาด้วยท่าทางหมดแรง ชายหนุ่มตัวเล็กที่ดูใจดีกัดปากแน่น
“ ไม่มีใครมีอะไรติดตัวเลยเหรอ “ เขาถาม ทุกคนส่ายหน้า ซูโฮกุมขมับแล้วทิ้งตัวลงกับโซฟาบ้าง
“ ถ้าผมรู้ว่าเขาจะไม่กลับ ผมจะไม่ให้เขาไป “ เสียงทุ้มจากหนุ่มผิวเข้มดังขึ้นบ้าง ทุกคนถอนหายใจ หนักสุดคงเป็นคนตัวขาวโปร่งที่นั่งกอดเข่าที่พื้นนิ่งๆมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว ใช่! ถ้าจะให้บอกก็คือพวกเขาEXOเป็นบอยแบนด์ที่กำลังโด่งดังแทบจะที่สุดของเกาหลีตอนนี้ การรวมตัวของเด็กหนุ่มหน้าตาดีทั้งเจ็ดคนจากทั้งเกาหลีและจีนทำให้ทุกคนจับตามองและกระแสตอบรับก็ดีอย่างมาก เมมเบอร์ชาวเกาหลีก็มีซูโฮที่เป็นหัวหน้าวงฝั่งเค คิมจงอิน โอเซฮุนและปาร์คชานยอล ส่วนฝั่งจีนก็มีคริสหรืออู๋อี้ฟานเป็นหัวหน้าวง รวมถึงจางอี้ชิงและหวงจื่อเทา นับจากสองปีที่เดบิวต์พวกเขามีแฟนคลับแทบจะทุกประเทศ ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้สวยจนกระทั่งกำลังจะมีคอนเสิร์ตใหญ่ในอีกหนึ่งอาทิตย์กว่าๆที่จะถึง ปัญหาน่ะเหรอ
“ ทำไมตุ้ยจางต้องไปตอนนี้ด้วย ทำไมเขาต้องไป “ เสียงใสของแดนซ์แมชชีนชาวจีนตัวขาวพูดขึ้น เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาเกือบสี่ปี อยู่ๆก็หายไป ใช่หายไป หายไปโดยที่พวกเขาอีกหกคนก็ไม่รู้เหตุผล เขาจำได้เพียงร้อยยิ้มที่ดูเหนื่อยๆในวันสุดท้ายของคนตัวสูง
“ ไม่เป็นไร ฉันแค่ไม่สบาย ได้พักหน่อยก็คงหาย “ คำพูดสุดท้ายที่เขาได้ยินตอนเดินไปลูบหลังคนตัวสูงที่อาเจียนรอบที่สาม พี่เมเนเจอร์ได้แต่ยื่นยาให้เพราะพวกเขาเมมเบอร์ชาวจีนเหลือคิวถ่ายรายการอีกสี่ชั่วโมง เขาได้แต่ลูบหลังและพยายามนวดไหล่ให้คนตัวสูงที่หน้าซีดแทน
“ หลังอัดเสร็จพี่จะพาคริสไปโรงพยาบาลนะ “ คนตัวขาวพยักหน้าให้กับเมเนเจอร์และนั้นคือครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นร่างสูง ในวันถัดมาที่ต้องกลับเกาหลี เขาพยายามถามทุกคนว่าทำไมคริสไม่กลับมาด้วยกันก็ได้รับคำตอบเพียงว่าพักผ่อนโดยมีแม่ดูแล มันยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจกว่าเก่าแต่ก็ต้องรีบกลับเกาหลีเพราะมีงานต่ออีกมาก พอกลับมาเขาก็พยายามติดต่อกับคริสแต่ก็ถือยึดมือถือและเครื่องมืออิเลคทรอนิคส์กันเกือบทุกคน นี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่
“ ชานยอล ขอโทษที่ต้องถามแบบนี้นะแต่คริสไม่พูดอะไรกับนายเลยเหรอ “ ซูโฮเขยิบไปใกล้น้องรองของวงที่นัยน์ตาแดงก่ำ ร่างโปร่งส่ายหน้าแล้วปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อยๆ
“ พูดแค่จะรีบกลับมา “ ตอบกลับเสียงแหบแล้วเอาแต่มองแหวนสีเงินเกลี้ยงในมือตัวเอง แหวนที่คริสให้เขา
“ ซื้อคุมะคุงลายมังกรมาฝากเค้าด้วยสิ “
“ คุมะมันเป็นหมีจะมีมังกรได้ไงล่ะดื้อ “ คนตัวสูงผมทองบิดหูร่างโปร่งที่ยืนแก้มป่องตรงประตู ชานยอลออกมาส่งคริสไปจีนเพื่อแสดงเพลงอัลบั้มใหม่เป็นครั้งแรก เขาเกยไหล่ลงบนบ่าแกร่ง
“ ก็อยากได้คุมะตัวใหม่นี้ ซื้อให้หน่อยสิ ถูกกว่าเสื้อตัวเองอีก “ บุ้ยหน้าไปทีเซทเสื้อบาสเกตบอลคอลเลคชั่นใหม่ของsupremeราคาเหยียบๆแสนวอนที่คนตัวสูงใส่อยู่ ไม่เห็นจะเป็นสไตล์เขาเลย
“ เอาเป็นว่าถ้ามีจะซื้อมาให้นะโอเคมั้ย ถ้าไม่มีต้องห้ามโกรธพี่นะดื้อ “ ลูบหัวแฟนเด็กของตัวเอง ชานยอลทำตัวเป็นเด็กเสมอตอนอยู่กับคริส คงเพราะคริสตามใจคนๆนี้มากกว่าคนอื่นด้วย คนตัวโปร่งฉีกยิ้มกว้างแล้วรีบจุ๊ปเบาๆที่แก้มของอีกคน
“ อันนี้เป็นค่าตุ๊กตานะ “ ฉีกยิ้มน่ารัก คนตัวสูงหัวเราะแล้วคว้าเอวบางเข้าไปกอด จมูกโด่งซุกไซ้แก้มเนียนแล้วกดหอมแรงๆหลายๆที
“ ไม่ได้อยู่ด้วยแล้วอย่าดื้อล่ะกันนะชานยอล “
“ รับรองด้วยเกียรติของปาร์คชานยอลเลยแหละ “
“ อย่าดื้อนะครับ แล้วพี่จะรีบกลับมานะ “
รีบกลับมางั้นเหรอ ไม่เห็นรีบกลับมาเลย ทั้งที่เขาไม่ดื้อไม่ซนแล้วก็ยังไม่เห็นกลับมาเลย ปาร์คชานยอลกอดเข่าตัวเองแน่นขึ้นโดยมีหัวหน้าวงฝั่งเกาหลีลูบไหล่ปลอบ
“ เซฮุนไปไหน “ ร่างสูงผิวเข้มถามถึงเพื่อนสนิทตัวเอง อี้ชิงบุ้ยหน้าไปที่ประตูห้องที่ปิดสนิท
“ ไม่คุยกับใครมาสองชั่วโมงแล้ว “ กล่าวสำทับ หลังจากที่ทราบเรื่องการยื่นฟ้องของพี่ใหญ่ชาวจีนก็แทบเอาล้มทั้งยืนกันทั้งวง โอเซฮุนเป็นมักเน่ของวงที่คริสดูจะเอ็นดูที่สุดเพราะความขี้อ้อน พี่ใหญ่ชาวจีนและน้องคนเล็กชาวเกาหลีสนิทกันอย่างมากในเรื่องของแฟชั่นและการฟังเพลงรวมถึงคริสก็ช่วยสอนเซฮุนทั้งภาษาอังกฤษและภาษาจีนอีกด้วย
“ ฉันเข้าไปดูมันให้มั้ย “ จือเทาที่ตาบวมเป่งเอ่ยขึ้น เขาสนิทกับเซฮุนและเขาสนิทกับพี่คริสที่สุดด้วยอาจว่าเป็นชาวจีนที่มาตามหาความฝันในเมืองใหญ่แบบเดียวกัน เขาร้อนรนตั้งแต่ที่พี่อี้ชิงบอกว่าพี่คริสจะไม่กลับเกาหลีด้วยแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บริษัทเรียกพวกเขาไปคุยทุกคน โดยเฉพาะเขากับชานยอลโดนหนักสุดแต่เขาก็ไม่รู้อะไรเลย ตุ้ยจางเคยแค่บ่นเรื่องโคดี้นูน่าบ้าเลือดและการซ้อมที่หนักเกินไปในบางครั้ง เขาก็ได้แต่ให้กำลังใจและพากันไปกินอาหารอร่อยๆ ไม่มีวี่แววว่าเขาจะไปเลยด้วยซ้ำ
“ นายไปพักเถอะเทา เอาชานยอลไปด้วย พี่จะเข้าไปดูเซฮุนเอง “ ซูโฮสูดน้ำมูกแล้วพยายามประคองชานยอลที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเข้าห้องไป เทาและอี้ชิงเดินเข้าไปด้วยแล้วปิดประตู เขาถอนหายใจหนักหน่วง
“ เดี๋ยวผมไปคุยกะมันด้วย “ จงอินยันตัวเองขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเคาะประตูห้องให้
“ เซฮุน เปิดประตูหน่อย “ เสียงทุ้มเรียก ทั้งสองร่างยืนหน้าประตู ด้านในไม่มีเสียงตอบรับ
“ เซฮุนนี้พี่เองนะ เปิดประตูให้พี่หน่อยได้รึเปล่า “ ซูโฮพูดต่อจากจงอิน เขาเคาะประตูอีกรอบ
“ ผมขออยู่คนเดียวครับ “ เสียงทุ้มตอบกลับมา เขาทั้งสองคนมองหน้ากัน
“ เซ “
“ ผมขออยู่คนเดียว “ ยืนยันคำเดิมพร้อมเสียงที่เงียบไป ทั้งคู่ถอนหายใจ โอเซฮุนรักพี่ใหญ่ชาวจีนมาก มากจนเขากลัวว่าน้องเล็กของวงจะช็อคจนสติแตก
“ เราจะทำยังไงกันดีพี่ พี่คริสก็ติดต่อไม่ได้ ข่าวอะไรบริษัทก็ไม่ให้เรารู้ “ มองทีวีที่ไม่มีปลั๊กแล้วอยากจะยกทิ้ง บริษัทสั่งคนมาค้นโน๊ตบุ้คและทุกอย่างไปจนหมด ทีวีก็ถูกดึงสายออก เหมือนปิดตัวพวกเขาออกจากโลกภายนอก ซูโฮกัดเล็บอย่างเครียด
“ ยังไงก็ต้องรอจนอี้ฟานติดต่อมา พี่เชื่อว่าเขามีเหตุผลพอที่จะทำแบบนี้ “
“ มีคนเช็คข่าวแล้วพี่คริสบินไปเกาหลีจริงนะลู่ “
“ ตอนไหน ทำไมในสมาพันธ์ไม่มีข่าวเลยล่ะ “
“ สมาพันธ์ไม่ปลอดภัยแล้ว บ้างคนโกรธพี่คริสจนปิดบ้าน ตอนนี้มีแค่สามสี่คนที่รู้ “
“ นี้มันละครรึไงเทียน “
“ ตอนนี้ยิ่งกว่าละครแล้ว รีบไปเกาหลีนะลู่หาน ฝากตามหาและซับพอร์ตพี่คริสด้วย “
เขาจะทำยังไงดี ?
PS. Drama is coming. cha la la la ; ^ ;
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น