คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ความลับ
อนที่ 1 วามลับ
วันรุ่ึ้น
“พาย ทำไมวันนี้แใส่ระโปรพลีทวะ?”
น้ำใสเอ่ยถามทันทีที่เห็นพระพายเินเ้ามาหาที่โ๊ะภายในโรอาหาร้าึะ แสนนที่ำลัิน้าวเ้าอยู่ถึับ้อเยหน้ามามอ้วยวามแปลใอีน ปิพระพายไม่่อยใส่ระโปรพลีทเลยนี่ ะใส่ระโปรทรเอลอ
พระพายวาระเป๋าสะพายลบนโ๊ะ อบอย่าเ็ๆ
“โนหมาัน่ะ”
หมาัวให่หื่นามที่ื่อเย์!
เมื่อืนหลัาโนเย์ทำโทษที่ใส่ระโปรสั้น พอเธอื่นเ้ามา็พบว่า่ว้นาอเธอเป็นรอยสีมพูเ็มไปหม ถ้าืนใส่ระโปรทรเอแบบที่ใส่ทุวันะ้อมีนสัเเห็นแน่ ่วนี้เธอเลยำใ้อใส่ระโปรพลีทยาวลุมเ่าไป่อน
น้ำใสและแสนนมอหน้าันๆ ...หมาที่ไหนอมันวะ
พระพายรีบเปลี่ยนเรื่อ “่ามันเถอะ ว่าแ่ แสนนแไ้ื้อ้าวมันไ่เ้าประำมาให้ันไหม? ันหิวะายอยู่แล้วเนี่ย”
“นี่ไ แเอาไปินเลย พร้อมับโโ้เย็นอแ ันื้อมาให้แล้ว”
“แ้ิ้วววว”
พระพายรับาน้าวมันไ่ับโโ้เย็นที่ฝาแสนนื้อมาแล้วเริ่มสวาปาม้วยวามหิวโหย วันนี้เธอื่นสาย เลย้อฝาให้แสนนื้อ้าวเพราะลัวะไม่ทันเ้าเรียน
“ใเย็นๆ ไม่้อรีบ เี๋ยว็ิอหรอ” น้ำใสว่ายิ้มๆ
“ันหิว...” พระพายอบเสียอู้อี้ สอแ้มพอเพราะเี้ยวอาหารไม่หยุนเพื่อนนึเอ็นูในวามหิวอนา
แสนนที่เห็นเพื่อนินอาหารแ่ละอย่าพลันมวิ้ว “ะว่าไปนะไอ้พาย แนี่ินแบบไม่ห่วรูปร่าัวเอเลยเนอะ ไม่ไ้ลืมใ่ไหมว่าวันเสาร์นี้แมีถ่ายแบบุว่ายน้ำ”
“แ่ๆ” พระพายไ้ยินแล้ว็สำลันน้ำใสที่นั่้าๆ ้อ่วยลูบหลั “แสนนเมื่อี้แว่าอะไรนะ?”
“ันบอว่าวันเสาร์นี้แมีถ่ายแบบุว่ายน้ำ ็านที่ันบอแไป่อนหน้านี้ไ โปรเบอแสนแสบฝาแฝัน อย่าบอนะว่าแลืม?”
“...”
พระพายาโ ริ้วย เหมือน่อนหน้านี้เธอะเยรับปาว่าะ่วยถ่ายแบบุว่ายน้ำให้แสนแสบฝาแฝอแสนน แสนแสบเรียนเอแฟั่นีไน์ เธอเลยเลือทำุว่ายน้ำเป็นโปรเบ แสนแสบบอว่าเธอรูปร่าหน้าาเธอเหมาะับุว่ายน้ำอัวเอพอีเลยอให้มา่วยาน แ่นั่นมัน็นานมานเธอเือบลืมไปแล้ว้วย้ำ ทีนี้ะทำยัไีเนี่ย รอยที่าเธอไม่รู้ว่าะหายทันหรือเปล่า...และอีอย่าเธอ็ลัวเย์ะโรธ้วย
แ่ใส่ระโปรสั้นยัโนทำโทษนานี้ นี่้อใสุ่ว่ายน้ำถ่ายแบบ เธอไม่อยาะนึภาพอนที่เย์รู้เรื่อเลย
“แสนนนนนนนน”
พระพายเอื้อมไปุมมือเพื่อนไว้พลาพูเสียอ้อนๆ ะพริบาปริบๆ อีสอทีเผื่อเพื่อนะยอมใอ่อน
แสนนส่ายหน้าอย่าเ็ๆ “แไม่้อมาทำหน้าแบบนั้นใส่ันเลยไอ้พาย ันรู้นะว่าแะอร้อให้ัน่วยแนเิลารถ่ายแบบให้”
เป็นเพื่อนนามาั้นาน ไอ้หน้าาอ้อนๆ เหมือนะออะไรสัอย่าแบบนี้ทำไมเธอะไม่รู้!
“แล้วไ้ผลมั้ย?” พระพายะพริบาปริบๆ อีหลายๆ ที เผื่อแสนนะยอมใอ่อน แนเิลให้เธอเถอะนะ เธอไม่อยาโนเย์ทำโทษแล้ว
“เสียใย่ะ! ถ้าเป็นเรื่ออื่นันยัพอ่วยไ้ แ่เรื่อนี้ันรับปาแสบไปแล้ว ่วยแไม่ไ้หรอ”
“ยายเพื่อนใร้าย”
พระพายสะบัมือเพื่อนอออย่าอนๆ ถ้าแนเิลไม่ไ้ เธอ้อไปถ่ายนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถ้าเย์รู้เ้าะเป็นยัไบ้า
“ูทำหน้าเ้า ทำไม แลัวเย์ะว่าเหรอ?” แสนนแล้ถาม
“เปล๊า! บ้า! ใระไปลัว!” นอย่าพระพายไม่ลัวหรอ
ไม่ไ้ลัวแ่ปิเสธเสียสูเียวนะ...แสนนและน้ำใสแอบยิ้มในใ
“แไม่้อลัวว่าเย์ะรู้เรื่อนี้หรอ โปรเนี้เป็นโปรเบเล็ๆ อไอ้แสบ แ่ทำานส่อาารย์เยๆ ไม่ไ้เอาไปเผยแพร่ที่ไหน แสบายใไ้”
“แพูริเหรอ?”
“ริิ ันเยโหแเหรอ?” แสนนพยัหน้าอีรั้เพื่อให้เพื่อนมั่นใ
ถ้าเย์ไม่รู้็ไม่มีปัหาอะไรมั้ วันเสาร์หน้าเธอแ่แอบออไปถ่ายแบบแป๊บเียว็ลับแล้ว อแ่เย์ไม่รู้ เธอ็ะไม่โนลโทษที่ไม่ยอมบอ เท่านี้เธอ็ะอยู่รอปลอภัย ไม่โนเย์ทำโทษแล้ว
“โอเ ถ้าอย่านั้น็ไ้ บอแสนแสบไ้เลยว่าเสาร์นี้เอัน!”
*******************
ไม่อยานึภาพเลยว่าถ้าเย์รู้ะเป็นยัไ านนี้มีนโนทำโทษอีแน่นอนน
ทุนว่าเย์ะมาเอไหมมม 1 เอ 2 เออยู่ี 555555
อน่อไป พบันืนนี้เวลาสอทุ่มับบบ
ความคิดเห็น