++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #87 : ข้อมูลเป๊ะปังอลังเวอร์ (?)

Lilliana  World

The girl who came from Psychometry

“ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องแคร์ ฉันเป็นใคร!”

“แอมลีอา!”

 

        พลังที่ได้รับ : อ่านความทรงจำ } Psychometry – อ่านความทรงจำที่ฝังอยู่จากสิ่งของและสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง จากการแตะ สัมผัส หรือเพ่งความรู้สึกสัมผัส

            ผลกระทบของพลัง : ไม่สามารถอ่านความทรงจำได้นาน ไม่ว่าจะจากการสัมผัสหรือเพ่งความรู้สึก หากสัมผัสนานเกินไปจะเกิดกระแสไฟฟ้าช็อตที่มือจนเกิดแผล หรือเกิดรอยแผลเป็นทางยาว หากเป็นการเพ่งความรู้สึกสัมผัสจะเกิดคลื่นบางอย่างรบกวนสมองที่สั่งการประสาทสัมผัสอย่างรุนแรงจนอาจทำให้ช็อคหรือหมดสติ การอ่านความทรงจำนั้นจะเห็นชัดกับความทรงจำที่ฝังแน่น สถานที่ที่เกิดอุบัติเหตุบ่อยหรือสถานที่ที่คนฆ่าตัวตายด้วยความรู้สึกเศร้าอย่างรุนแรง ดังนั้นหากเป็นความทรงจำที่เห็นชัดมากๆ จะได้รับความรู้สึกหรือว่าบาดแผลจากคนในนิมิตมาด้วย

            Part 1. ข้อมูลทั่วไป

ชื่อ : ลิลลิอาน่า ลา ลอแรนน์ } Lilliana La Loraine

ชื่อเล่น : ลีอา / ลิลลี่*

* ’เรียกฉันว่าลีอา’ }อนึ่ง เธอไม่ค่อยชอบชื่อลิลลี่ของตัวเองเท่าไหร่เพราะมันน่ารักขัดกับบุคลิกของตัวเอง ชื่อนี้จึงสามารถเรียกได้เฉพาะคนที่เธอพอใจจะให้เรียกอย่างครอบครัว คนสนิท(ซึ่งมีอยู่น้อย) สำหรับคนที่คิดจะแกล้งเพราะอยากเห็นคุณหนูหน้าหงิกก็สามารถเรียกเธอว่าลิลลี่ได้เช่นกัน

อายุ : 20 ปี (อยู่ในคุกมาได้หนึ่งปีแล้วล่ะ)

เพศ : หญิง

รูปร่างลักษณะ : หญิงสาวเจ้าของรูปร่างเพรียวระหงส์เหมือนนางแบบแนวหน้า ด้วยส่วนสูงถึง 172 เซนติเมตรรับกับท่อนขาเพรียวยาวไม่ต่างจากนางแบบ Victoria secret น้ำหนัก 56 กิโลกรัมอาจจะดูมากแต่ก็สมส่วนเมื่อเทียบกับส่วนสูง และอะไรบางอย่างที่คุณก็รู้ว่าคืออะไร เส้นผมสีน้ำเงินเข้มเหลือบดำยาวสลวยที่มักจะถูกถักเป็นเปียหลวมๆอยู่เสมอ ใบหน้ารูปหัวใจโดดเด่นด้วยเครื่องหน้างดงามหมดจดไม่ต่างจากเทพธิดา คิ้วโก่งบางสวยได้รูป ดวงตากลมโตสีอความารีนส่องประกายดุจอัญมณีมากค่า แพขนตางอนยาวโดยธรรมชาติซึ่งยามหญิงสาวหลับตาแพสีรัตติกาลจะทาบทับลงบนผิวหน้าอ่อนใส จมูกเล็กโด่งรั้นบ่งบอกถึงความเป็นต่างชาติปลายเชิดขึ้นเล็กน้อย รับกันกับริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อ ผิวแก้มนุ่มนิ่มแต่ก็ไม่ย้วยจนเกินงามซับสีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี จะบอกว่าลิลลิอาน่าสามารถครองความงามของสตรีในวัยสาวได้อย่างเต็มเปี่ยมก็ไม่ผิดนัก เพราะเจ้าตัวมีทั้งผิวสีน้ำนมเนียนนุ่มมือ ท่อนแขนกลมกลึงไปถึงปลายนิ้วเรียวสวย หน้าอกที่จัดอยู่ในระดับใหญ่โตเกินตัว (มองกันไปดิ นั่นของจริงไม่ใช่ซิลิโคน) และรูปร่างที่มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจน

            หากจะพูดถึงการแต่งกายของลิลลิอาน่าคงจะพูดได้แต่เพียงว่าหญิงสาวแต่งตัวตามใจตัวเองจนหาสไตล์หลักๆไม่ค่อยได้ เสื้อผ้านั้นไม่จำเป็นต้องเป็นแบรนด์ดังเพราะถ้าเจ้าตัวชอบต่อให้เป็นเสื้อยืดตลาดนัดราคาร้อยเก้าเก้าเธอก็จะหยิบมันมาใส่อยู่ดี (แต่บางทีถ้ามีแบรนด์มันก็ดีไง) เป็นพวกประเภทสามารถทำให้เสื้อผ้าตลาดนัดดูมีราคาได้เพียงนำมันมาสวมใส่ (?) การแต่งตัวที่เห็นบ่อยที่สุดเห็นจะเป็นเดรสสั้นที่เน้นรูปร่างของเจ้าตัวเป็นพิเศษ จะสีเข้มสีอ่อนก็แล้วแต่อารมณ์ใส่กับรองเท้าส้นสูงดูดีๆสักคู่ เวลาทำงานก็อาจจะสวมแจ็คเกตทับบ้างแล้วแต่อารมณ์ล่ะนะ

            Part 2 . ข้อมูลส่วนตัว

ลักษณะนิสัย : ลิลลิอาน่าคือหญิงสาวเจ้าของความเหวี่ยง! วีน! ปากร้าย! และการโวยวายอันดับหนึ่ง! เอกลักษณ์ของเจ้าตัวคือการเปลี่ยนสิ่งของรอบตัวให้กลายเป็นอาวุธได้เพียงแค่ปรอทแตก โดยเฉพาะ รองเท้า อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ มันคือรองเท้า จะส้นสูง ส้นเข็ม ผ้าใบหรือแม้กระทั่งแตะหูหนีบเจ้าตัวก็ถอดมันฟาดคนที่ไม่พอใจได้เรียงคน!* แต่เธอไม่ใช่คนที่จู่ๆก็คิดจะโวยวายหรือเหวี่ยงวีนตลอดเวลาหรอกนะ เธอจะปรอทแตกก็ต่อเมื่อหมดความอดทนแล้วเท่านั้น (ซึ่งความอดทนมันก็ค่อนข้างต่ำอยู่ แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลยล่ะนะ) ความจริงนั้นลิลลิอาน่าก็มีด้านที่รักสงบอยู่ พอลงว่าจะไม่ยุ่งก็จะวางตัวอยู่เหนือปัญหาอย่างไม่คิดจะเข้าไปพัวพันใดๆทั้งสิ้น แต่บางครั้งบางเหตุการณ์ก็ทำให้ความอดทนที่มีขาดผึงไปได้ง่ายๆ ในสายตาของคนรอบข้างเธอจึงกลายเป็นคนหนูขี้วีนไปโดยปริยาย ซึ่งบางเรื่องไม่จำเป็นต้องวีนหรอกแต่เจ้าตัวก็ยังทำเพราะติดเป็นนิสัยไม่ก็ทำประชดคนอื่นเขาไปอย่างนั้น

            *’ฉันก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องหรอกนะ’ }อสอง (?) โดยส่วนตัวแล้วลีอาไม่ใช่คนชอบการวิวาทเท่าไหร่ เพราะทำให้เสียเวลาและเสียสุขภาพจิตโดยใช่เหตุ ดังนั้นถ้าไม่ปรี๊ดจริงๆ จนต้องเอารองเท้าไล่ฟาดเธอจึงมักจะทำเพียงแค่พูดจาจิกกัด ถากถามเล็กๆน้อยๆ ไม่ก็แค่เอารองเท้าเข้าขู่ให้ชาวบ้านกลัว (?) ที่สำคัญเห็นเจ้าตัวเหวี่ยงๆวีนๆแบบนี้ คำหยาบแทบไม่เคยหลุดจากปากเลยนะขอบอก!

            ในสายตาของคนส่วนมากลิลลิอาน่าเป็นผู้หญิงที่หยิ่งและเข้าถึงยาก แต่ความจริงแล้วเธอมีความเป็นกันเองอยู่เหมือนกันนะ สำหรับคนสนิทหรือคนในครอบครัวเธอก็เป็นเหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไปที่หยอกล้อได้ พูดคุยได้ เพียงแต่ลิลลิอาน่าไม่ใช่คนมนุษยสัมพันธ์ดีเท่าที่ควร ไม่เคยเข้าหาใครก่อนทำให้ในบางครั้งเธอก็รู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร ทำให้บางครั้งเธออาจจะทำเรื่องเสียมารยาทไปบ้างแต่ก็รู้ไว้เถอะว่าเธอทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักเธอจะค่อนข้างนิ่งเงียบทีเดียวแหละ ที่นิ่งเนี่ยก็เพราะจะดูเชิงด้วยล่ะนะว่าคนที่เข้ามาคุยด้วยไว้ใจได้แค่ไหน แต่ถ้าหากคนที่คุยด้วยไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวและทำตามข้อตกลงที่เธอวางไว้เธอก็จะนับว่าคนๆนั้นเป็นคนรู้จักที่ควรจะทำตัวดีๆด้วยไปเองนั่นแหละ แต่ถ้าหากคนที่คุยด้วยทำให้เธอผิดหวังหรือเสียความรู้สึกอย่างแรงแล้วล่ะก็เธอก็กล้าที่จะตัดความสัมพันธ์แบบไม่เสียดาย แถมยังมองคนๆนั้นเป็นอากาศธาตุได้หน้าตาเฉย! จะว่าใจแข็งก็ไม่ผิดนักหรอกนะ

            ** อยากจะเน้นเรื่องความใจแข็งของเธอสักนิด เพราะเธอใจแข็งมากจริงๆนะ ลองคิดจะทำแล้วก็ไม่ยอมล้มเลิกง่ายๆ รักแรงเกลียดแรงอีกต่างหาก ดังนั้นคนที่ถูกตัดความสัมพันธ์ไปแล้วโอกาสที่เธอจะกลับมาเปิดใจเกี่ยวข้องด้วยถือว่าน้อยมาก! แต่ถ้าครั้งไหนเธอใจอ่อนขึ้นมาก็นับว่าเป็นโชคดีนะ ถ้าถามว่าดูยังไงว่าเธอใจอ่อนแล้ว คือเธอจะเข้ามาคุยด้วยแต่ยังทำท่าทีตึงๆอยู่ค่ะ มันแปลว่าเธอหายโกรธแล้วแต่ทำฟอร์มไปอย่างนั้นเอง

            นิสัยอย่างหนึ่งที่คนในครอบครัวและคนสนิทรู้กันดีก็คือความฟอร์มจัดและปากแข็งของลิลลิอาน่า หญิงสาวเป็นคนฟอร์มจัดและบางครั้งปากก็ไม่ตรงกับใจอย่างร้ายกาจ ความจริงแล้วไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียวนะแต่ก็ไม่ยอมแสดงออกให้ใครรู้ว่าเหงา ยิ่งเป็นเรื่องความรักด้วยแล้วการให้เธอยอมรับว่ารู้สึกชอบพอกับใครสักคนมันยากมากๆเลยล่ะนะ เรื่องที่ควรพูดกลับไม่พูด เรื่องที่ไม่ควรพูดก็พูดมันอยู่ได้นับเป็นข้อเสียอย่างหนึ่งของเธอเลยล่ะ บางครั้งเป็นห่วงเขาแต่ก็ไม่แสดงออกได้แต่คอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแทน ถ้าสนิทกันหน่อยก็อาจจะมีจิกกัดบ้างแต่ก็ยอมช่วยอยู่ดี บางครั้งคำพูดกับการกระทำสวนทางกันไปเลยก็มี เวลามีคนมาทำดีด้วยเธอก็ดีใจตามประสาหญิงสาวที่ชื่นชอบการเอาอกนั่นแหละ แต่เพราะฟอร์มจัดไม่กล้าพูดขอบคุณบางครั้งเลยทำเป็นไม่ชอบบ้าง ทำเป็นไม่สนใจบ้างซึ่งคนอื่นเขารู้นะแต่บางทีก็ไม่บอกเพราะตอนเจ้าตัวพยายามทำฟอร์มมันน่ารักจะตาย ความจริงลิลลิอาน่าเป็นคนอ่อนไหวง่ายพอสมควรเลยนะ เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็มักจะเก็บกลับเอามาเครียดอยู่คนเดียว หญิงสาวไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นนักหรอก เวลาเศร้ามากๆยังกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ร้องไห้ออกมาเลยล่ะ ดังนั้นสิ่งที่เธอไม่ชอบเลยคือคนที่รู้ทันว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่ เจอทีไรไม่พ้นทำหน้ามุ่ยใส่ทุกที*

            *’รู้ได้ยังไงว่าฉันรู้สึกอะไรอยู่’ }อสาม (??) สิ่งหนึ่งที่แสดงความรู้สึกของลิลลิอาน่าคือแววตาล่ะ ถึงแม้บางครั้งเธอจะพยายามตีหน้านิ่งแต่แววตาก็บอกหมดนั่นแหละว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่ โกรธ เศร้า ดีใจ หรืออะไรก็ตามแต่ อันที่จริงก็ไม่ใช่แค่แววตาหรอกเพราะลิลลิอาน่าก็ชอบชักสีหน้าออกมาโดยไม่รู้ตัวบ่อยจะตาย ยิ่งเวลาไม่ชอบใจอะไรแล้วจะยิ่งทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กๆเลย

            อย่างหนึ่งที่ควรรู้คือเธอไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกหรือสบประมาทเป็นอันขาด ถึงแม้ปกติเธอจะมองว่าการชิงดีชิงเด่นเป็นเรื่องไร้สาระก็เถอะ เพราะเธอถือว่าเรื่องไหนไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองก็จะไม่เข้าไปยุ่งด้วย (แต่ก็ไม่ถึงขั้นเห็นแก่ตัวหรอกนะ ถ้ามันถึงจุดที่ทนไม่ไหวก็จะเข้าไปช่วยเหมือนกัน) แต่ถ้ามีใครมาดูถูกเธอแล้วล่ะก็เธอก็ไม่รอช้าที่จะเหยียบคนพวกนั้นให้จมดิน! แต่เห็นแบบนี้แล้วลิลลิอาน่ารักเด็ก รักสัตว์อยู่เหมือนกันนะ เพียงแต่การเข้าไปเล่นหยอกล้อกับสิ่งเหล่านั้นมันดูขัดกับบุคลิกเลยทำได้แค่มองอยู่ห่างๆเท่านั้น แต่เวลาที่ไม่มีคนเธอก็จะเข้าไปเล่นกับพวกมันนะ อารมณ์ประมาณเป็นความลับของเธอกับเจ้าตัวน้อยพวกนั้นยังไงล่ะ! ลิลลิอาน่าอ่อนโยนและใส่ใจรายละเอียดอยู่เหมือนกันนะ เพราะยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังให้ความสำคัญกับคนของตัวเองอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว คนสนิท เพื่อน (อันนี้จะมีรึเปล่านะ(?)) ถ้ามีใครมาทำร้ายคนเหล่านี้ล่ะก็เธอยอมวางฟอร์มแล้วไฟท์เต็มที่เลยนะ! (แต่พอเรื่องจบแล้วก็กลับมาเป็นแม่นางฟอร์มจัดเหมือนเดิม) มีความเป็นกุลสตรีอยู่เหมือนกันแต่เวลาโมโหทีไรเธอก็ห้าวเกินหญิงไปเสียทุกครั้งเลย

            ด้วยความที่ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจลิลลิอาน่าจึงไม่ใช่คนโกหกเก่งนัก ทุกครั้งที่เจ้าตัวโกหกก็มักจะพลาดเพราะโดนชาวบ้านเขามองตานั่นแหละ พอถูกจับได้ก็จะโวยวายเหมือนเด็กตัวเล็กๆเลยล่ะ ลิลลิอาน่ามีด้านที่เหมือนเด็กอยู่เหมือนกันนะ แต่เป็นเด็กดื้อแทนที่จะเป็นเด็กน่ารักๆน่ะสิ เวลาหงุดหงิดถ้าไม่โวยวายอย่างที่ทำประจำก็จะชอบประชดประชัน ไม่ก็นิ่งเงียบไปเลย เป็นเด็กดื้อที่ชอบจดๆจ้องๆเวลาเจออะไรไม่ถูกใจพอถามก็จะบอกว่าเปล่า บางครั้งก็หาเรื่องทำอะไรเสี่ยงๆให้คนอื่นเขาเป็นห่วงเพียงเพราะความต้องการของตัวเอง ลิลลิอาน่าไม่ใช่คนฉลาดมากเธอรู้เฉพาะเรื่องที่สนใจเท่านั้นแหละ บทจะมุทะลุก็บ้าบิ่นไม่กลัวตายเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน มีความเอาแต่ใจตามประสาลูกคุณหนูสูงมาก นึกอยากจำทำอะไรก็ทำถ้าเห็นว่ามันทำให้ตัวเองมีความสุข แต่ถึงจะเป็นลูกคุณหนูแต่เธอก็ไม่ใช่คนหัวสูงและเข้าถึงยากอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แต่ถ้าเจอของแบรนด์เนมมันก็อดไม่ได้ที่จะวี้ดว้ายอยู่ดี…….

ประวัติ : เด็กสาวที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง อยากได้อะไรก็ได้ ชีวิตนี้มีแต่ความสุขสบายที่กล่าวมาทั้งคือ ‘ลิลลิอาน่า ลา ลอแรนน์’ ลีอาเป็นคนฝรั่งเศสแท้ๆ พ่อและแม่เป็นคนฝรั่งเศส ทางบ้านมีฐานะร่ำรวยจากการทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ซึ่งเป็นธุรกิจของคุณพ่อ ส่วนแม่ของลีอาเป็นเพียยงพนักงานบริษัทธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น ชีวิตของลีอาไม่ต่างจากคุณหนูในละครนัก พ่อของเธอทำงานหนักจนไม่มีเวลามาเลี้ยงดู ส่วนแม่ก็ต้องตามไปออกงานสังคมกับพ่อทิ้งให้เธออยู่กับพ่อบ้านแม่บ้านแบบในละครเป๊ะๆ

แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เธอมีแต่คุณหนูคนอื่นๆไม่มี……

            ลีอาเกิดมาพร้อมกับพลังจิตอย่างหนึ่งที่เรียกว่า Psychometry (อ่านความทรงจำ) ทุกครั้งที่แตะหรือสัมผัมอะไรเธอมักจะมองเห็นอดีตที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ต่างจากคลื่นน้ำอยู่เสมอ แต่เพราะในตอนนั้นด้วยอายุและวุฒิภาวะที่ยังน้อยทำให้เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนมองเห็นนั้นคืออะไร และเธอก็ยังมองเห็นมันอยู่เรื่อยๆเพราะไม่สามารถควบคุมมันได้นั่นเอง หลายครั้งที่เธอมองเห็นความทรงจำจากการสัมผัสและพูดออกมาแบบไม่ยั้งคิดทำให้หลายคนเริ่มหวาดกลัวในความสามารถนั้น เพราะเรื่องบางเรื่องในอดีตก็ไม่มีใครอยากให้มันถูกเปิดโปง!

            ชีวิตของลิลลิอาน่าเริ่มไม่สวยหรูเมื่อถูกปองร้าย หลายคนที่ถูกเธอทักเรื่องเหตุการณ์ในอดีตเริ่มไม่สบายใจแบะหาทางเก็บเธอซะ ในตอนแรกก็เป็นแค่การกลั่นแกล้งเล็กๆน้อยๆด้วยหวังว่าเธอจะหยุดไปเอง แต่ยิ่งนานเข้ามันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นถึงขั้นทำร้ายร่างกาย บาดแผลและรอยฟกช้ำตามตัวทำให้คนที่บ้านของเธอผิดสังเกตหลายครั้ง เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังคนเหล่านั้นก็ถูกเอาเรื่อง หากแต่เรื่องที่เธอมองเห็นความทรงจำกลับถูกมองเป็นเรื่องไร้สาระของเด็กคนหนึ่ง ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็มองว่าเธอเป็นเด็กเพ้อเจ้อปั้นน้ำเป็นตัว มีแค่แม่ที่ยังคงคอยปลอบโยนและเชื่อในสิ่งที่เธอพูด

แต่จู่ๆ แม่ก็แยกทางกับพ่อทิ้งให้เธออยู่กับพ่อแบบไม่มีแม้แต่คำล่ำลา ในตอนนั้นลิลลิอาน่ายังเด็ก เธอรู้เพียงแค่เธอต้องอยู่กับพ่อและแม่จะไม่อยู่กับเธอ การต้องอยู่กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าและใส่ใจดูแลทำให้หัวใจดวงน้อยยิ่งบอบช้ำ จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เธอโตขึ้นและได้รู้ความลับบางอย่าง ความลับของพ่อที่ทำให้แม่ต้องแยกทางกับพ่อ!

พ่อของเธอมีผู้หญิงคนอื่น มีผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่มีแม่และแม่ก็มีเธอด้วย!

            ลิลลิอาน่ารู้เรื่องนี้เข้าโดยบังเอิญเพราะเผลอไปแตะที่รถของพ่อ ภาพของพ่อที่ใช้รถคันนี้ขับไปหาผู้หญิงคนอื่นที่บ้านของหล่อน พาหล่อนไปเที่ยว ไปทำทุกอย่างที่เคยกับแม่ และทำผู้หญิงคนนั้นท้อง! ถึงแม้แม่จะเป็นภรรยาหลวงแต่ก็ทนไม่ได้จนต้องขอหย่า ภาพเหล่านั้นประเดประดังเข้ามาในหัวไม่หยุดยิ่งมองเห็นก็ยิ่งถลำลึกด้วยความอยากรู้ระคนเจ็บปวด ในที่สุดเมื่อถึงขีดจำกัดก็พลันเกิดกระแสไฟฟ้าช็อตเข้าจนเธอต้องผละออกจากรถคันนั้น หลังจากวันนั้นมุมมองของลิลลิอาน่าที่มีต่อพ่อก็เปลี่ยนไป ในทีแรกมันคือการวางเฉยไม่ใส่ใจแต่ครั้งนี้เธอเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ และยิ่งเกลียดหนักเข้าที่พ่อจะพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้านทั้งๆที่เพิ่งหย่ากับแม่

            หลังจากวันนั้นลิลลิอาน่าก็ศึกษาเรื่องพลังของตัวเองอย่างลับๆและพยายามควบคุมมันให้ได้ เธอไม่เคยบอกใครเรื่องนี้เพราะเธอตั้งใจจะใช้พลังของเธอแก้แค้น เธอจะขุดอดีตของผู้หญิงคนนั้นมาเปิดโปงแล้วสั่งให้ออกไปจากชีวิตของเธอซะ! เธอค่อยๆใช้พลังของตัวเองอย่างระมัดระวังสืบเรื่องของผู้หญิงคนนั้นทีละนิด ในทีแรกเธอแค่จะแฉเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นมาแย่งพ่อไปจากแม่เท่านั้นแหละ แต่ยิ่งลึกเข้าเธอก็ยิ่งรู้ประวัติฉาวโฉ่ของผู้หญิงคนนั้น หล่อนมาจากบ้านนอกและทำงานอยู่ในซ่อง ท้องแล้วไปทำแท้งมาแล้วหลายครั้ง บังเอิญมีลู่ทางดีๆเลยหนีออกมาได้ก็เท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิงประวัติดีอย่างที่เคยอวดอ้างกับพ่อเลยแม้แต่นิด!

            เธอใช้ข้อมูลที่ได้ขู่ผู้ผู้หญิงคนนั้นให้ออกไปจากชีวิตของเธอพร้อมกับลูก แต่นอกจากหล่อนจะไม่ทำตามแล้วยังเอาเรื่องพวกนี้ไปบอกกับพ่อขอเธอตอกย้ำให้ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่แย่ยิ่งเข้าไปอีก ลิลลิอาน่าทั้งเจ็บทั้งแค้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะพ่อถือหางผู้หญิงคนนั้นเสียยิ่งกว่าอะไร ถึงแม้เรื่องจะจบโดยที่ความลับไม่ถูกเปิดโปงแต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมจบกับเธอง่ายๆ หล่อนตั้งใจจะฆ่าเธอทิ้งด้วยการจากคนมาลอบทำร้ายจนเธอประสบอุบัติเหตุและต้องสูญเสียดวงตาไป ช่วงเวลาที่มองไม่เห็นอะไรเป็นยิ่งกว่าความทรมาน ข่าวของคุณหนูไฮโซที่ประสบอุบัติเหตุจนตาบอดแพร่สะพัดไปทั่วทำให้เธอต้องดรอปเรียนเพื่อมารักษาดวงตา แล้ววันหนึ่งโชคก็เข้าข้างเมื่อมีคนบริจาคดวงตาให้กับเธอและผลของการผ่าตัดที่ผ่านไปได้ด้วยดีก็ทำให้เธอกลับมามองเห็นได้ดังเดิม และในตอนที่เธอยกมือขึ้นแตะบริเวณดวงตาด้วยความดีใจภาพบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง

ภาพของแม่ที่บริจาคดวงตาให้กับเธอ!

            น้ำตาพลันไหลออกมาไม่ขาดเมื่อได้รู้ความจริงที่เกิดขึ้น เธอใช้เวลาไม่นานในการตามหาแม่ ภาพของแม่ที่กลายเป็นคนตาบอดเพราะบริจาคดวงตาให้กับลูกสาวทำให้ลิลลิอาน่าสะเทือนใจจนหัวใจแทบสลาย เธอสาบานกับตัวเองแน่วแน่ว่าจะแก้แค้นผู้หญิงคนนั้นให้ได้ ใช่……เธอรู้ว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของหล่อน แต่ในเมื่อขู่ดีๆแล้วไม่ไปเธอก็จะใส่สีตีไข่ให้หล่อนอับอายเอง!

            ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรในการสร้างหลักฐานปลอมๆให้สมจริงที่สุดเสียเวลาไปกับการหาคนที่จะมาร่วมมือกับแผนนี้ซึ่งกว่าจะเป็นรูปเป็นร่างก็เสียเวลาอยู่พอสมควรเพราะกว่าจะเอาอดีตของคนพวกนั้นไปแบล็กเมล์ให้ร่วมมือกัน กับบางคนเธอก็รีดเงินจากพวกเขาเมื่อเล่นตุกติก เมื่อแผนการทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็จัดการเปิดโปงผู้หญิงคนนั้นด้วยหลักฐานปลอมๆหวังให้เจ้าหล่อนอับอายแล้วออกไปพ้นๆเธอซะ แต่ใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาพร้อมตำรวจและมอบข้อหาให้กับเธอเสร็จสรรพ! เพราะมีคนปากโป้งเอาเรื่องนี้ไปบอกกับผู้หญิงคนนั้นก่อนนั่นเองทุกอย่างจึงล่มพังไม่เป็นท่า ผลสรุปคือเธอถูกส่งจับเข้าคุก ม่มีแม้แต่ความเห็นใจจากพ่อและกลายเป็นข่าวอยู่หลายวันเลยล่ะ

ชอบ : ของวิบวับ (ไม่จำเป็นต้องเป็นเพชรพลอยนะแค่มันส่องประกายวิบๆวับๆเธอก็ชอบหมดนั่นแหละ เวลาได้มองแสงวิบวับของมันทำให้เพลินตาดีล่ะนะ แต่ยังไงก็ชอบจิวเวอรี่มากกว่าอยู่ดี ก็นะ ผู้หญิงยังไงก็เหมาะกับของสวยๆงามๆนี่นา) I เวลาที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตัวเองต้องการ I ห้องสะอาดๆ I รองเท้าส้นสูง I การเดินดูเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าในเวลาว่างๆ (เดินดูได้ตั้งแต่เซนทัรลไปจนถึงตลาดนัดคลองฐม) I เวลาสงบๆสำหรับออกแบบงาน I อดีตตลกๆของคนอื่น(?) I หนังสือนิยายแนวสืบสวนสอบสวน (แต่ถ้าให้อ่านก็อ่านได้หมดนั่นแหละ) I เพลงคลาสสิค I เด็กๆและสัตว์น้อยน่ารัก!

เกลียด : อาหารรสเผ็ด (เผ็ดนิดเดียวก็ไม่ได้เลยนะ คุณเธอลิ้นบางเสียเหลือเกิน แค่ใส่พริกไทยก็บ่นว่าเผ็ดจะเป็นจะตาย เผลอๆมีจามใส่อาหารเพราะกลิ่นพริกไทยอีกต่างหาก) I ผู้ชายเจ้าชู้ I หญิงใหม่ของพ่อ ชื่ออะไรไม่ได้จำรู้ว่าเกลียดมากก็พอ I ช่วงเวลาที่กำลังจะรู้เบาะแสสำคัญแต่ถึงขีดจำกัดของพลังทำให้ดูต่อไม่ได้ I รองเท้าส้นสูงส้นหัก(?)

แพ้ / กลัว : - / รองเท้าคู่โปรดพังจนใส่ไม่ได้ (?) I แมงมุม (อย่าให้เจอเชียว แม่นางจะร้องกรี๊ดจนฟ้าสะเทือนแล้วไล่เกาะคนนั้นคนนี้ด้วยความกลัวสุดขีดเลยล่ะ ลีอากลัวมากแต่ไม่กล้าฆ่าล่ะ แค่ทำใจมองได้ก็เก่งแล้ว)

         Part 3 . ข้อมูลเพิ่มเติม

สาเหตุที่ถูกจับ : แบล็กเมล์แล้วรีดไถ่ / สร้างหลักฐานปลอมกล่าวหาผู้บริสุทธิ์ (ผู้หญิงคนนั้นอ่ะนะบริสุทธิ์ แหวะ #ลีอาเบะปาก) }ถามหาสาเหตุที่โดนจับได้เธอพร้อมเมาท์มอยซอยสี่ (?)

อาวุธ : รองเท้---------- (รับปราด้าสักคู่มั้ยคะ(?)) I ปืนสั้นคู่ (เวลาใช้ไม่เหนื่อยดี เล็งจุดตายแล้วยิงเปรี้ยงเดียวก็ม่องเท่งแล้ว)*

            *’ฉันไม่ได้อ่อนเหมือนอย่างที่คิดนะ’ }อสี่ (???) พื้นฐานทางร่างกายค่อนข้างดีเลยล่ะนะ เพราะตอนเด็กๆโดนแกล้งบ้าง โตมาหน้าตาดีมีคนมาลวนลามบ้าง(?) ลีอาเลยได้เรียนศิลปะการป้องกันตัวหลายแขนงเลยล่ะ ทั้งเทควันโด้ ยูโด มวยไทย ยิงปืนและอีกมากมายที่มีคนเสนอให้เรียน

เพิ่มเติม : โดนจับขังคุกตอนกำลังเรียนปีหนึ่งพอดีเลยชะลาล่า~ I มีเพิ่มอีกเดี๋ยวบอกเอง :3

T
B