คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : เชอร์ล็อคพาลูกสาวมาโรงเรียน (อีกแล้ว!?)
Application
ชื่อ : ราเชลล่า คิม (เรียงแบบชื่อ – สกุลนะคะ) II Rashella Kim / ชื่อเล่น : ราเชล
ประเทศ : อเมริกา (เป็นลูกครึ่งอเมริกา – เกาหลีเจ้าค่ะ)
กลุ่ม : DOS
หอ : เกียจคร้าน
นิสัย : ราเชลล่าเป็นเด็กสาวหน้านิ่งไร้อารมณ์จนบางครั้งก็ดูเหมือนไร้ความรู้สึก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็แทบจะไม่แสดงสีหน้าออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยโมโห ไม่เคยร้องไห้ ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ราเชลในมุมมองของหลายๆคนอาจะเป็นเหมือนตุ๊กตาหรือรูปปั้นที่มีลมหายใจ แต่ความจริงนั้นเป็นคนอ่อนไหวและเซนส์ซิทีฟเพียงแต่เป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง สามารถเก็บความรู้สึกมากมายเอาไว้ได้อย่างมิดชิด แม้ภายนอกจะเห็นเธอเยือกเย็นเพียงใด แต่เนื้อแท้ข้างในกลับเปราะบางไม่ต่างจากแก้วใบน้อยๆ หากมีเรื่องมากระทบกระเทือนใจเธอก็ย่อมเศร้าเป็นธรรมดา เพียงแต่เธอไม่แสดงออกเท่านั้นเอง เวลามีคนมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม ซุบซิบนินทาด้วยความรังเกียจเธอรู้นะไม่ใช่ไม่รู้แต่เธอไม่บอกก็เท่านั้นเอง ความจริงแล้วเธอเป็นคนอ่อนไหวและจิตใจเปราะบางยิ่งกว่านางเอกละครเสียอีก แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงได้เก็บความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้คนเดียว เป็นคนใจแข็งและไว้ใจคนยาก เรียกว่าไม่มีความไว้ใจหลงเหลืออยู่ในตัวมนุษย์เลยจะดีกว่า นอกจากพ่อของเธอแล้วราเชลก็ไม่คิดจะไว้ใจใครอีก เมื่อมีใครสักคนมาเข้าหาเธอมักจะสร้างกำแพงบางๆและกั้นระยะห่างระหว่างตัวเองและคนอื่นๆอยู่เสมอ เปิดใจยากและไม่คิดจะผูกพันกับใคร เพราะหากเธอไว้ใจใครสักคนแล้วเธอกลัวว่าเธอจะต้องมาเสียใจทีหลัง มนุษยสัมพันธ์ของราเชลจึงย่ำแย่เข้าขั้นติดลบ ขนารูมเมทยังไม่ค่อยกล้าพูดด้วยเลยอ่ะให้ตาย!
เห็นแบบนี้ราเชลหน้าหนาและแอบหน้าด้านเล็กๆ สามารถทำในสิ่งที่คนทั่วไปไม่กล้าทำได้หน้าตาเฉย เช่นการเข้าไปยืนในห้องน้ำชายเพื่อหาคน ยืนบนเก้าอี้กลางโรงอาหาร คุยกับวิญญาณแบบไม่แคร์สายตาชาวบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่จะหนักไปที่อย่างสุดท้ายมากกว่า ราเชลมองวิญญาณเป็นเหมือนมนุษย์ธรรมดาสามารถคุยได้และไปไหนมาด้วยได้เหมือนเพื่อนเลยล่ะ บางครั้งเธอเชื่อใจและสนิทกับวิญญาณมากกว่าเพื่อมนุษย์ด้วยกันอีกนะ บางครั้งเธอก็แอบถามพวกวิญญาณนะว่าชีวิตหลังความตายมีความสุขดีมั้ยเผื่อเจ้าตัวจะตายตามไปบ้าง อ่านไม่ผิดหรอกค่ะราเชลอยากตาย เธอมองความตายเป็นเรื่องธรรมชาติสามารถมองคนตายต่อหน้าต่อตาได้อย่างไม่สะทกสะท้าน แถมยังปรารถนาในความตายอีกต่างหาก อาจฟังดูน่ากลัวแต่เธอคิดแบบนั้นจริงๆนะ สามารถพูดเรื่องคอขาดบาดตายออกมาได้หน้าตาเฉยเหมือนพูดเรื่องสภาพลมฟ้าอากาศ แต่พอจะตายขึ้นมาจริงๆราเชลก็มีความกลัวอยู่ลึกๆ แม้จะแสดงออกให้คนอื่นเห็นว่าแข็งแกร่งแต่ความจริงเธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา แม้จะต้องการที่จะตายแต่เอาเข้าจริงก็กลัวความตาย ความขัดแย้งกันทางความคิดนี้เองทำให้ราเชลต้องคิดมากจนบางครั้งก็เครียดจนหดหู่หนักกว่าเดิมไปเสียเฉยๆ
อย่างที่บอกไปว่าราเชลนั้นไม่ได้ไร้ความรู้สึกอย่างที่ใครๆคิด แต่ความรู้สึกของเธอกลับพังทลายง่ายยิ่งกว่าแก้วร้าวๆ แต่ก็อย่างที่บอกอีกเหมือนกันว่าเธอเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งเธอจึงกลายเป็นคนร้องไห้ยากไปโดยปริยาย ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นแม้แต่ตัวเอง มักจะระบายอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดไปกับการวาดรูป ในเวลาที่ราเชลอารมณ์ดีรูปวาดก็จะออกมาสวยงามจนเหมืองภาพวาดของจิตรกรเอก แต่เวลาใดที่โกรธลายเส้นของเธอจะแข็งกร้าวและรุนแรงมากขึ้นหลายเท่าตัว คล้ายจะป่าวประกาศความไม่พอใจลึกๆออกมาผ่านลายเส้นดินสอและปากกา แต่ถ้าเป็นเวลาเศร้าลายเส้นของราเชลจะเป็นลายเส้นที่ไม่คงที่ แต่จะเน้นไปที่การลงแสงเงามากกว่า จะเรียกว่าเป็นคนเก็บกดก็ไม่ผิดเท่าไหร่นัก แต่เห็นแบบนี้เจ้าตัวเป็นคนใจเย็นนะเออ สามารถอดทนและไม่เหวี่ยงใส่ชาวบ้านแม้ว่าต้องรอนานแค่ไหนหรือมีอุปสรรคมากมายขนาดไหน ยิ่งเป็นสิ่งที่ชอบด้วยแล้วต่อให้ต้องรอหรืออดทนกับมันแค่ไหนราเชลก็สามารถทนได้ นิสัยส่วนนี้ก็แอบเหมือนเด็กอยู่นิดๆล่ะนะ แต่ด้านที่เหมือนเด็กไม่ได้มีอยู่แค่นี้นะ ราเชลน่ะเป็นเด็กดื้อเงียบสุดๆเลยล่ะ ไม่พอใจอะไรก็จะเอาแต่จดๆจ้องๆอยู่แบบนั้นด้วยหน้านิ่งเหมือนรูปปั้นนั่นแหละ เป็นคนที่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่นนะแต่ถ้าเธอไม่ชอบเธอก็จะไม่ทำ จะเรียกว่าติสท์หรือขวางโลกดีล่ะเนี่ย!?
ราเชลเป็นคนฉลาด เรียกได้ว่าหัวดีมาตั้งแต่เด็กๆเลยก็ว่าได้ นอกจากฉลาดวิชาการแล้วยังมากด้วยความรู้รอบตัวและไหวพริบปฎิภาณ สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดีเยี่ยม เรียกได้ว่าสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งใครใช้แค่มันสมองมันอย่างเดียวเพียวๆนี่แหละ! นอกจากนี้ยังเป็นคนใจดีอีกด้วยนะ! แต่ไม่แสดงออกชัดเจนนักหรอก แต่ถ้าหากมีคน(หรือวิญญาณ)เดือดร้อนราเชลก็พร้อมจะช่วยเหลือล่ะนะ! ราเชลจะช่วยเหลือคนและวิญญาณเหล่านั้นอย่างเต็มที่โดยไม่หวังผลตอบแทน แถมยังไม่สนใจสายตาของคนอื่นอีกด้วยนะ ก็คนมันอยากทำอ่ะมีปัญหาอะไรป่ะ? แต่กลับกันถ้าหากเป็นคนที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยแล้วเธอจะทำเมินคนเหล่านั้นจนเป็นเหมือนอากาศธาตุไปเลยล่ะ ยิ่งเจ้าตัวเป็นคนใจแข็งด้วยแล้วล่ะก็นะต่อให้พยายามสานสัมพันธ์แค่ไหนก็ไม่ได้ผลหรอก! ราเชลเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ก็ใช่ว่าจะพูดเหมือนคนปกติไม่ได้นะ เพียงแต่เจ้าตัวไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ก็เท่านั้นเอง แต่ข้อดีของเธอคือเป็นผู้ฟังที่ดีและเก็บความลับเก่งมาก แต่ถึงจะเป็นผู้ฟังที่ดีแต่ถ้าเจอคนพูดมากขึ้นมาราเชลก็รำคาญเหมือนกันนะ เป็นพวกเกลียดลูกอ้อนลูกตื๊อ แต่ที่เกลียดยิ่งกว่าคือคนโกหกถ้าหากเจอคนแบบนั้นแล้วล่ะก็ต่อให้เคยคุยกันหรือสนิทกันแต่ก็สามารถตัดความสัมพันธ์นั้นทิ้งได้อย่างง่ายดาย ต่อให้ง้อด้วยวิธีไหนๆก็ไม่สนใจหรอกนะพูดเลย ดังนั้นถ้าอยากจะคบกันก็ช่วยมอบความจริงใจให้ราเชลคนนี้ทีนะ
ชมรม : ไม่มีชมรมสังกัดแน่นอนค่ะ ไปไหนก็มีแต่คนเกลียดไม่อยากเข้าใกล้ ;-;
ชอบ : การวาดรูป (จะนั่งวาดรูปเงียบๆไม่พูดอะไรแต่แววตาแสดงออกถึงความผ่อนคลายชัดเจน) / ชาอุ่นๆ (ค่อยๆสูดกลิ่นหอมของมันอย่างผ่อนคลายก่อนจะจิบช้าๆอย่างดื่มด่ำกับรสชาติ ชอบดื่มชาแค่เพียงอย่างเดียวไม่กินของหวานตาม แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้กินเพราะมาอยู่ดอสนี่แหละ) / ภาพวาด (นั่งมองเก็บรายละเอียดภาพนิ่งๆ จากนั้นจำนำทุกอย่างไปเขียนวิจารณ์เก็บไว้ในไดอารี่) / เตียงนุ่มๆกับผ้านวมหนาๆ (นอนซุกอยู่อย่างนั้นทั้งวัน ยิ่งเป็นช่วงหนาวๆนี่แทบจะเอาผ้านวมพันตัวเดินในห้อง) / สปาเกตตีคาโบนาร่า (กินจนเกลี้ยงจานและอาจมีการขอเพิ่มด้วย ปกติเป็นคนกินน้อยแต่กับสปาเกตตีของชอบนี่กินได้แบบไม่รู้จักอิ่มอ่ะ) / นิยายภาษาอังกฤษ (นั่งอ่านได้ทั้งวันทั้งคืนเลยล่ะ ยิ่งมีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์แล้วจะยิ่งสนใจเป็นพิเศษเลยนะ หรือจะเป็นเรื่องการเมืองก็ได้)
เกลียด : ของหวาน (ก็ไม่เชิงเกลียดนะแต่แค่ไม่ชอบเฉยๆ จะพยายามหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่สุด แต่ถ้าจำเป็นต้องกินก็จะกินเข้าไปน้อยมาก) / คนโกหก (เมินเหมือนเป็นอากาศธาตุ) / การออกกำลังกาย (ทำหน้านิ่งแต่ในใจนี่คือเบื่อหน่ายแบบสุดๆ จะพยายามเลี่ยงสุดตัว วันไหนมีเรียนพละนี่ถ้าไม่โดดก็จะไม่มาเรียนเลยนะเพราะเธอเป็นคนเหนื่อยง่าย ถ้าเหนื่อยแล้วก็จะเป็นหอบด้วยเธอไม่ค่อยอยากใช้ยาน่ะ) / อากาศที่ร้อนจนเกินไป (ถ้าอยู่ในที่ที่มีแสงแดดจัดหรืออากาศร้อนมากเป็นเวลานานๆแล้วราเชลจะเพลียและอาจช็อกแดดได้เลยนะ)
กลัว : ที่มืดๆแคบๆ (แม้จะไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวหรือปริปากพูดอะไรออกมาแต่อาการตัวสั่นนั่นก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยล่ะนะว่าราเชลกลัวมันมากแค่ไหน)
แพ้ : ไข่กุ้ง (อาการแรกเริ่มหากกินเข้าไปคือจะหายใจไม่ออก ตามตัวจะมีผื่นเห่อขึ้นคล้ายลมพิษ จากนั้นจะเริ่มเวียนหัวและปวดหัวจี๊ดๆ ถ้าไม่กินยาทันทีอาการหอบอาจกำเริบจนทำให้ช็อคและหมดสติได้)
งานอดิเรก : อ่านนิยายภาษาอังกฤษ / นั่งฟังรายการภาษาอังกฤษ ดูได้หมดไม่ว่าจะเป็นข่าว ละครซีรีส์ และสารคดี / เดินดูชาในซุปเปอร์มาร์เก็ต / ฟังเพลงภาษาเกาหลี (ยิ่งเป็นวันครบรอบวันตายของแม่นี่แทบจะเปิดทั้งวัน)
สไตล์การพูด : เสียงของราเชลติดจะเบาอยู่นิดๆ เหมือนพูดพึมพำอะไรบางอย่างอยู่ในลำคอ แต่เสียงของเธอใสมากๆเลยล่ะนะ เวลาพูดมักจะพูดออกมาเร็วๆให้จบไปในครั้งเดียว ไม่ค่อยแสดงท่าทางประกอบอะไรมากมาย พูดรัวเร็วมันทั้งหน้านิ่งๆนั่นล่ะ ไม่ชอบพูดซ้ำเท่าไหร่ด้วย เป็นคนพูดตรงอยู่พอสมควร กับคนที่รู้จักกันก็อาจมีเรียกชื่อบ้างแต่ส่วนใหญ่จะเรียกนามสกุลไม่ก็เรียกคุณเฉยๆมากกว่า กับคนอายุมากกว่าก็มีหางเสียงตามประสาคนสุภาพ แต่เรียกคนเหล่านั้นว่าคุณไม่เรียกแม้แต่ชื่อหรือนามสกุล มักจะแทนตัวเองว่าฉันแต่กับคนอายุมากกว่าก็มักจะเผลอแทนตัวเองว่าหนูอยู่เรื่อยเลย
“สวัสดี มีธุระอะไร” เวลามีคนเข้ามาทัก มักจะโต้กลับแบบนี้เป็นฟอร์มตายตัว ถ้าอีกฝ่ายมีอายุมากกว่าก็มีหางเสียงลงท้ายล่ะนะ
“เข้าใจแล้วล่ะ ฉันจะช่วยเองไว้ใจฉันเถอะ” เวลามีใครมาขอความช่วยเหลือ ไม่ต้องรอให้ร่ายปัญหาเธอก็ตอบตกลงแทบจะทันทีแล้ว
“หนูว่าอาจารย์แปลประโยคบรรทัดนี้ผิดนะคะ” //ยกมือขึ้นแย้งแลลนางสาวเจ-------
“ฉัน……สบายดี”
“ชายี่ห้อนี้อร่อยดีนะ…….”
“ขอโทษนะฉันกำลังตามหาคนอยู่ เขาอยู่ที่นี่รึเปล่า ถ้าอยู่ช่วยตามให้หน่อยสิ” //เดินบุกเข้ามาในห้องน้ำชายแล้วถามคนในนั้นหน้าตาเฉย
“รู้แล้วค่ะพ่อ หนูจะพยายามนะคะ”
“ขอโทษทีนะ วันนี้ไม่ค่อยสบายน่ะคิดว่าไปโรงเรียนไม่ไหว ฝากบอกอาจารย์ทีนะ” //แถกับรูมเมทเมื่อวันนั้นมีเรียนวิชาพละ
“พูดกับฉันอยู่เหรอไม่เห็นได้ยินเลย” ตัดความรำคาญเวลาเจอคนพูดมาก พอพูดจบปุ๊บก็เดินหนีไปเลยทิ้งให้อีกฝ่ายยืนเงิบอยู่ข้างหลัง
“ฉันคุยกับผู้หญิงคนนี้แล้วแปลกตรงไหนกัน” //เอียงคออย่างฉงนแล้วชี้ความว่างเปล่าข้างตัว(?)
“……………” อยู่ในโหมดเมิน เมิน เมิน และเมินค่ะ!
“มีธุระอะไรกับฉันก็พูดมาเลย อย่ามัวแต่มายืนจ้องหน้าให้เสียเวลา แต่ว่าช่วงนี้เธอดูอวบขึ้นนะ กินเยอะเหรอ?” พอพูดจบปุ๊บก็อีกฝ่ายกรี๊ดใส่จนต้องเดินหนีเลยล่ะ ฟฟฟฟฟฟ
“ฉันพูดอะไรผิดเหรอ” พึมพำกับตัวเอง
“ฉันไม่ชอบของหวาน เข้าใจนะ?” กอดอกปฎิเสธหน้านิ่งแล้วเดินหนีไปเลย
“ยา……เอายามาให้ที” //หอบกำเริบแล้วล่ะ ราเชลเป็นคนแอบสะเพร่าเล็กๆ เป็นโรคหอบแต่ไม่ค่อยชอบพกยาติดตัวเท่าไหร่
ลักษณะหน้าตา : สาวน้อยรูปร่างผอมบางด้วยส่วนสูงถึง 166 เซนติเมตร แต่กลับมีน้ำหนักเพียงแค่ 48 กิโลกรัมซึ่งจัดว่าต่ำกว่าเกณฑ์อยู่พอสมควร วงหน้าหวานใสรูปหัวใจล้อมกรอบด้วยเรือนผมยาวสลวยสีน้ำตาลแดงยาวจรดเอวบางที่ตัดกันสุดๆกับสูทสีดำที่เป็นยูนิฟอร์มของเจ้าตัว สร้างความประทับใจให้กับผู้พบเห็นได้เป็นอย่างดี (เหรอ?) ใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ดูแฝงด้วยความเศร้า ดวงตากลมโตสีฟ้าสว่างเหลือบสีเขียวอ่อนๆใต้แพขนตางอนยาวสีดำสนิทนับเป็นสีที่แปลกตาสำหรับผู้พบเห็นมากทีเดียว หางตาที่ตกลงเล็กน้อยเพิ่มความเศร้าหมองให้กับใบหน้าเนียนใสนั้น จมูกโด่งรั้นปลายเชิดขึ้นเล็กน้อยราวกับรูปสลักรับกับริมฝีปากบางสีอ่อนได้เป็นอย่างดี พวงแก้มนิ่มทั้งสองข้างเป็นสีซีดจางไร้สีเลือด ผิวกายเนียนนุ่มเป็นสีซีดขาวอย่างคนไม่ค่อยถูกกับแสงแดดยิ่งทำให้เจ้าตัวดูเหมือนซากศพมากเข้าไปอีก จริงอยู่ที่ราเชลนั้นเป็นคนสวยแต่ดูเหมือนว่าความมืดมนและอิทธิพลของสียูนิฟอร์มจะทำให้เธอไม่ค่อยเป็นที่นิยมสักเท่าไหร่นัก
ฐานะ/ประวัติ : ราเชลล่าคือคุณหนูที่แสนจะหรูหราฟู่ฟ่าในประเทศอเมริกา พ่อของเธอเป็นผู้มีอิทธิพลทางการเมืองของที่นั่น พูดง่ายๆก็ประธานาธิบดี ส่วนแม่ของเธอนั้นเป็นเพียงสาวเกาหลีธรรมดาที่ออกจากบ้านเกิดมาหางานทำที่นิวยอร์ค พ่อและแม่ของเธอพบกันที่นั่นก่อนจะตัดสินใจแต่งงานกันและให้กำเนิดเธอมา ราเชลเป็นคุณหนู เพียงแค่เอ่ยปากว่าอยากได้อะไรคนรอบข้างก็พร้อมที่จะประเคนให้ เรียกได้ว่าคาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่เกิด จะไปไหนก็มีแต่ผู้คนยำเกรงเพราะอำนาจของพ่อ จะว่าดีมันก็ดีล่ะนะแต่มันไม่เคยทำให้เธอมีเพื่อนแท้ เมื่อก่อนเธอเคยมีเพื่อนมากมาย เด็กๆชอบที่ได้มีเพื่อนเป็นถึงลูกสาวประธานาธิบดีแต่พอโตขึ้นมันก็ทำให้เธอได้รู้อะไรมากขึ้น เมื่อขึ้นชั้นประถมและมัธยมต้นสังคมของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป โรงเรียนให้สิทธิพิเศษกับราเชลมากกว่าเด็กคนอื่นๆเพราะเหตุผลเพียงเหตุผลเดียว……..เธอเป็นลูกสาวของประธานาธิบดี จากเด็กหญิงที่เคยมีเพื่อนมากมายก็กลายเป็นคนไร้เพื่อนในพริบตา เพื่อนร่วมห้องเพื่อนร่วมชั้นรวมไปถึงอาจารย์บางคนอิจฉาในสิทธิพิเศษของเธอทำให้นำมาซึ่งการกลั่นแกล้งเล็กๆน้อยๆ การพูดจาเหน็บแนม ตั้งกลุ่มแอนตี้ ไปจนถึงการทำร้ายร่างกาย
เรื่องราวเหล่านั้นเลวร้ายเกินกว่าราเชลในวัยเด็กจะรับไหว จากเด็กหญิงที่เคยร่าเริงสดใสก็กลายเป็นเด็กเงียบขรึมเก็บตัว ไม่เข้าสังคม ราเชลเคยบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้พ่อและแม่ได้รับรู้ เรียกว่าพวกท่านไม่ทันได้สังเกตน่าจะเหมาะกว่า เพราะงานประธานาธิบดีไม่ใช่งานน้อยๆที่จะมีเวลามาเจือให้กับครอบครัว แม้แต่แม่เองก็ต้องตามไปออกงานสังคมกับพ่อจนไม่มีเวลาเลี้ยงดูลูก แต่แล้ววันหนึ่งพ่อกับแม่ก็รู้เรื่องที่เกิดกับเธอขึ้นจนได้ วันนั้นราเชลถูกเพื่อนคนหนึ่งแกล้งชนตอนที่เดินลงบันไดแต่เหตุการณ์กลับบานปลายเพราะเธอกลับเสียหลักตกบันไดลงไปจริงๆ แม้จะไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากแต่ข้อมือขวากลับได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงจนต้องผ่าตัด เป็นเหตุให้เธอไม่สามารถใช้งานข้อมือขวาได้มากเท่าที่ต้องการ ทันทีที่พ่อและแม่รู้เรื่องนี้ราเชลก็ถูกย้ายโรงเรียนทันที เด็กคนนั้นและครอบครัวเกือบจะถูกเอาเรื่องแต่เพราะราเชลไม่ติดใจเอาความอะไรเรื่องทั้งหมดก็เลยจบลงอย่างเงียบๆ ทุกครั้งที่ย้ายโรงเรียนก็จะต้องเกิดเรื่องเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกลายเป็นอาถรรพ์ประจำตัวไปเสียแล้ว ราเชลต้องย้ายโรงเรียนครั้งแล้วครั้งเล่าจนมีชุดยูนิฟอร์มนับไม่ถ้วน แต่ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะยังเห็นเธอเจ็บปวดไม่พอเรื่องร้ายๆจึงเกิดกับเธออีกครั้ง
วันนั้นเธอกำลังจะไปพักผ่อนกับครอบครัวแต่กลับถูกคนร้ายคุกคามเพียงเพื่อลอบสังหารพ่อของเธอจนเกิดอุบัติเหตุขึ้น รถของเธอเสียหลักและคว่ำอยู่ตรงไหล่ทางแม่ของเธอเสียชีวิตในที่เกิดเหตุส่วนพ่อก็บาดเจ็บสาหัส ราเชลรอดมาได้แต่กลับต้องสูญเสียการมองเห็นไปเพราะกระจกตาได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นราเชลต้องกลายเป็นคนตาบอดและพ่อของเธอก็ไม่ได้กลับไปเป็นประธานาธิบดีอีก พ่อของเธอนำเงินที่มีไปลงทุนทำธุรกิจพร้อมกันนั้นก็พาไปหาหมอที่นั่นที่นี่เพื่อรักษาดวงตา แต่ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งแย่ราเชลต้องทนเป็นคนตาบอดมองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดอยู่เป็นปีๆ ชีวิตที่เหลือเพียงแค่พ่อคนเดียวแถมตัวเองยังเป็นภาระชิ้นโตเพราะมองไม่เห็นทำให้ราเชลคิดจะฆ่าตัวตายอยู่ก็หลายครั้ง แต่เพราะพ่อของเธอบอกให้เธอมีความสุขและใช้ชีวิตอยู่กับพ่อในส่วนของแม่ คำพูดนั้นทำให้เธอมีกำลังใจที่จะมีชีวิตต่อไป ในที่สุดพ่อของเธอก็พามารักษากับหมอมีฝีมือที่ประเทศรารารันจนสำเร็จ ราเชลกลับมามองเห็นได้อีกครั้งและตัดสินใจเข้าเรียนที่ SZ High school เพื่อให้ง่ายต่อการรักษาเพราะดวงตาแม้จะมองเห็นแล้วแต่ก็ยังต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด
เธอเข้าเรียนครั้งแรกที่นี่ในฐานะไดนาสตี้ สูทสีครีมทำให้เธอเป็นที่ยำเกรงของคนในโรงเรียนแต่แล้วเหตุการณ์หนึ่งเธอก็ถูกเปลี่ยนฐานะจากสูงสุดมาอยู่ชนชั้นล่าง! ดวงตาของเธอนั้นแม้จะมองเห็นแต่หลังจากการผ่าตัดสิ่งที่เธอมองเห็นไม่ใช่โลกใบเดิมอีกต่อไป ราเชลมองเห็นวิญญาณ บ่อยครั้งที่วิญญาณเหล่านั้นมาขอร้องให้เธอช่วยเหลือซึ่งราเชลก็พยายามช่วยอย่างไม่หวังผลตอบแทน แต่การเป็นคนดีทำให้เธอกลายเป็นตัวประหลาดในสายตาผู้คน การพบเห็นเธอพูดคุยคนเดียวทำให้หลายๆคนคิดว่าเธอเป็นบ้า แล้วพระเจ้าก็ทำร้ายเธออีกครั้ง วิญญาณในครั้งนี้เป็นวิญญาณที่เต็มไปด้วยความแค้น มันตั้งใจจะฆ่าคนในโรงเรียนของเธอ! ราเชลพยายามที่จะหยุดวิญญาณนั้นและช่วยเหลือนักเรียนด้วยกันแต่เธอกลับทำมันไม่สำเร็จ นักเรียนคนนั้นเสียชีวิตและเธอถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร! ข่าวลือไม่มีมูลผลักเธอตกลงจากชนชั้นสวยหรูสู่ความอนาถาในพริบตา ราเชลกลายเป็นเด็กสาวที่มีแต่คนเกลียดและไม่ต้องการเข้าใกล้ ไปที่ไหนก็มีแต่สายตารังเกียจ เหยียดหยาม คำซุบซิบนินทาไปจนถึงด่าทอ จนบางครั้งเธอก็อยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเหมือนกัน
เพิ่มเติม : ราเชลเป็นคนถนัดขวาแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอต้องพยายามใช้มือซ้ายให้บ่อยขึ้น ในตอนนี้เลยถนัดทั้งซ้ายและขวาไปแล้ว (แต่ก็ใช้มือซ้ายบ่อยกว่าอยู่ดี)/ สเป็คผู้ชายที่ชอบนั้นไม่มีตายตัวเพราะแค่มีชีวิตรอดอยู่ในโรงเรียนก็ทำให้เธอไม่มีเวลาไปสนใจใครแล้ว แต่แอบปลื้มผู้ชายที่อบอุ่นใจดีเหมือนพ่อนะ แพ้ทางคนทำอาหารเก่งและพูดจาสุภาพด้วยล่ะ แต่ก็อย่างที่บอกเธอไม่สนใจเรื่องรักๆใคร่ๆน่ะ / เป็นคนเรียนเก่งจนเสียดายมันสมองสวยๆที่ต้องระเห็จมาอยู่ดอสเลยล่ะ ถนัดใช้สมองมากกว่าใช้กำลังโดยเฉพาะวิชาประวัติศาสตร์และภาษาต่างประเทศ แต่ไม่ถนัดวิชาพละ น้อยครั้งที่จะออกกำลังกายว่ายน้ำไม่เป็น ศิลปะการป้องกันตัวเรียกได้ว่าติดลบ วันไหนถ้ามีเรียนพละจะโดดเรียนไม่ก็ไม่มาเรียนมันทั้งวันเลย (นอนอยู่หอแล้วอ้างว่าป่วยน่ะ ฟฟฟฟฟ) / ความสามารถพิเศษมีน้อยมาก ที่เห็นเด่นๆเลยคือวาดรูป ราเชลวาดรูปสวยมากทั้งภาพเหมือน การ์ตูน งานร่างแบบหรือว่าภาพวิว เป็นคนวาดภาพและลงแสง สี เงาได้ดีจนน่าเหลือเชื่อว่าเด็กอายุเท่านี้จะสามารถทำได้ อีกอย่าง(หรือสองอย่าง)คือร้องเพลงและทำอาหาร ร้องเพลงเพราะมากเพราะเสียงใสอยู่แล้วแต่ไม่ค่อยได้ร้องให้ใครฟังหรอก / เป็นโรคหอบถ้าออกแรงมากๆจนเหนื่อยหรือป่วยหนักจนหอบกำเริบก็ต้องคอยพ่นยาอยู่เรื่อยๆ / คนที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยคือคนโกหกกับคนที่ชอบใช้แต่อำนาจ สามารถเมินคนพวกนี้ได้ง่ายเหมือนอากาศธาตุ ที่รำคาญคือคนพูดมากแต่ก็ไม่ถึงกับเกลียดล่ะนะแต่จำเป็นแกล้งไม่ได้ยินเฉยๆ ฟฟฟฟ
....พูดคุย....
ถ้าลูกคุณติดตัวเอกอยากให้เรื่องราวความรักของเขาเป็นแบบไหนคะ? แล้วถ้าไม่ตรงกับที่อยากได้ล่ะเป็นไรป่าว?
:: แนวเบาสมองค่ะ(?) อยากให้ราเชลมีความรักที่สดใสกับคนอื่นเค้าบ้าง สาวน้อยมืดหม่นที่คุยกับวิญญาณเราว่ามันฮามากกว่าน่ากลัวนะ ลองนึกภาพพระเอกที่กำลังมองอยู่สิ ฟฟฟฟฟ แต่อาจจะดราม่าด้วยนิดหน่อยก็ได้ ราเชลนางพร้อมจะดราม่าทุกเวลาอยู่แล้ว ฮา ถ้าไม่ตรงกับที่อยากได้เราก็ไม่มีปัญหาอะไรนะคะ เพราะแค่ไรท์รับราเชลไปเราก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ
อยากให้ลูกของคุณคู่กับชายหรือหญิงแบบไหนเหรอคะ?
:: อยากได้ผู้ชายแสบๆ ที่อาจจะเกเรนิดๆ อารมณ์ประมาณว่าไม่สนใจเรื่องชนชั้นอะไรทั้งสิ้น ไม่ก็ขอเป็นไดนาสตี้ที่นึกอยากทำอะไรก็ทำไปเลยอ่ะค่ะ เพราะยังไงก็คงไม่มีใครว่าอะไรพวกนางอยู่แล้ว ฟฟฟฟฟ ในประวัติเขียนว่าราเชลเคยเป็นไดนาสตี้มาก่อนด้วย เอามาคู่กับพวกไดนาสตี้ก็ไม่เลวเลยนะ
ขอบคุณที่เข้ามาสมัครเรื่องนี้นะค๊า
:: ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้เช่นกันค่ะ! รอบนี้ตันหนักกว่าของอากิจังอีกค่ะ 55555
ความคิดเห็น