++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #5 : นิยาย ติ่ง1.

First  Impression

            Careless, careless. shoot anonymous, anonymous 

Heartless, mindless. no one, who care about me

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!

ฉันกับเพื่อนกรี๊ดออกมาสุดเสียงเมื่ออินโทรเพลง MAMA เริ่มขึ้น จังหวะเนิบช้าฟังดูน่าเกรงขามเปลี่ยนไปเป็นเร็วขึ้น เพื่อให้เหมาะกับการเต้น

เสียงกรี๊ดของพวกเราดังขึ้นไปอีกเมื่อพวกโอปป้าปรากฏตัวบนเวที เสียงกรี๊ดยิ่งดังกระหึ่มมากขึ้นไปอีกทั้งจากพวกฉันและคนรอบข้าง เมื่อโอปป้าทั้งสิบสองเริ่มโชว์สเตปการเต้นขั้นเทพให้เห็น

마마! 이젠 내게 대답해줘 왜 사람들이 달라졌는지

แม่ครับ ตอนนี้ตอบผมหน่อย บอกผมหน่อยได้ไหมว่าทำไมคนเราถึงได้เปลี่ยนไป

아름다운 시절이라는게 존재하긴 했는지

ทั้งที่เคยมีช่วงเวลาอันงดงามมาก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือ

พวกฉันส่งเสียงขึ้นมาอีกครั้ง อ้ายยยยยย! ท่อนนี้แบคฮยอนโอปป้าช่างเท่ห์บาดใจ แต่สายตาของฉันกลับไม่หยุดมันมองเลยไปยังใครที่วาดลวดลายสุดเท่ห์อยู่ไม่ไกล ก่อนจะกลับมามองภาพรวมอีกครั้ง ฉันยอมรับจากใจเลยว่าโอปป้าทำมันออกมาได้ดีมากๆ ฉันยังอดชื่นชมไม่ได้ ขนาดเพื่อนฉันที่ตอนแรกไม่ได้ติ่งอะไรมากมายยังครางฮือออกมาอย่างอดไม่ได้

우린 더 이상 눈을 마주 하지 않을까

ทำไมเราถึงไม่มองลึกลงไปในดวงตาของกันและกันให้มากกว่านี้

소통하지 않을까? 사랑하지 않을까

ทำไมถึงไม่พูดคุย ทำไมถึงไม่รักกัน

아픈 현실에 다시 눈물이 흘러

ต่างต้องเช็ดน้ำตาให้กับความเป็นจริงอันแสนทุกข์ทรมานอีกครั้ง

바꿀 수 있다고 바꾸면 된다고 말해요 마마. 마마.

บอกเถอะว่าเราสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องพวกนี้ได้ถ้าหากเราตั้งใจจะทำ ..นะแม่ครับ แม่ครับ

ฉันมองภาพที่ทั้งสิบสองกำลังเต้นด้วยความสุขใจ พร้อมกับยิ้มเต็มแก้ม พวกโอปป้าเท่ห์แล้วก็น่ารักมากๆ ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อ คนอะไรเนี่ย>////< 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !

เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเพลงจบลง พวกเขาพักเหนื่อยกันนิดหน่อย ก่อนที่ซูโฮโอปป้าจะส่งสัญญาณให้พวกเขามารวมตัวกัน ทั้งสิบสองคนจัดแถวเรียงหน้ากระดาน ฉีกยิ้มให้กับแฟนคลับเรียกเสียงกรี๊ดอีกระลอก ก่อนจะพูดว่า

ฮานา ทูล เซท We  Are  One  We  Are  ฟึ่บ!

“ เฮ้ย! ” ฉันสบถออกมาด้วยความตกใจ เมื่อภาพเทพบุตรสุดหล่อทั้งสิบสองหายวับไปกับจอ เหลือเพียงหน้าจอสี่เหลี่ยมๆสีดำ กับฉันและเพื่อนๆที่อยู่ในอารมณ์อึ้งสุดขีด!!

“ ไอ้คอมพิวเตอร์ซังกะบ๊วย ไอ้การไฟฟ้าเฮ็งซวย! นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย ” ใบหญ้า โวยวายออกมาอย่างหัวเสีย ขาเรียวสวยเตะเข้าที่เคสคอมพิวเตอร์ดังโครม ทำเอาฉันกับเพื่อนอีกคนห้ามแทบไม่ทัน ฉันลากยัยใบหญ้าที่กำลังเดือดได้ที่ออกมานอกรัศมีโต๊ะคอมพิวเตอร์

ไม่เป็นไรใช่มั้ยลูกแม่ แม่ขอโทษนะลูกที่ปกป้องหนูไว้ไม่ได้ ToT

“ ใจเย็นๆดิวะไอ้หญ้า ถ้าเครื่องไอ้ชุยพังขึ้นมาจะทำยังไง ” สีน้ำ เพื่อนอีกคนของฉันปรามเสียงเข้ม มันตบไหล่ใบหญ้าปุๆ ก่อนจะส่งสายตาเห็นอกเห็นใจมาทางฉันและคอมพิวเตอร์ ขอบคุณที่ยังนึกถึงกันนะเพื่อนT^T

“ ฉันจะไม่โมโหเลยนะยะ ถ้าไอ้ไฟเนี่ยมันจะไม่มาดับเอาตอนที่โอปป้าของฉันกำลังจะแนะนำตัว ”

“ พูดดีๆนะไอ้หญ้า! โอปป้าของใคร ” ฉันแหวขึ้นมาบ้าง สายตาจ้องไปที่เพื่อนรัก(?)อย่างเอาเรื่อง ใบหญ้าส่งเสียงฮึดฮัดพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตมาให้ ฉันถลกแขนเสื้อขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ เรื่องอื่นฉันยอมให้ยัยนี่ได้ แต่เรื่องนี้ไม่มีวันยอม -__-+++++

“ พวกแกหยุดทะเลาะกันได้มั้ย ทะเลาะกันไปไฟก็ไม่มาอยู่ดีป่ะ ” สีน้ำเข้ามาห้ามทัพ ความอำมหิตที่แฝงมากับน้ำเสียงทำเอาฉันกับใบหญ้าไม่กล้ากระดิกตัว กลับไปเจี๋ยมเจี้ยมสงบเสงี่ยมเหมือนเคย ไม่อยากจะบอกนะ แต่เวลายัยสีน้ำโกรธบอกเลยว่า โคตร-น่า-กลัว//ทำท่าปาดคอประกอบฉาก

ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังดูไลฟ์โชว์ของโอปป้าค่ะ แต่จากสภาพการณ์ก็คงพอเดาได้แล้วว่าพวกเราสามสาวไม่ได้ไปดูสด -__-;;;  ใช่แล้วค่ะ พวกเราดูไลฟ์โชว์ของหนุ่มๆ EXO ผ่านทางเว็บจากคอมพิวเตอร์ของฉัน แล้วไฟก็บังเอิญดับ  ทิ้งให้พวกฉันอยู่กับความสิ้นหวังและห้องที่เริ่มร้อนเพราะเครื่องปรับอากาศไม่ทำงาน

“ ออกไปข้างนอกกันดีกว่าว่ะ เริ่มร้อนละ ” ฉันชวนอีกสองคนออกไปข้างนอก พวกเราช่วยกันปิดสวิตช์ พร้อมกับถอดปลั๊กเครื่องใช้ไฟฟ้าออก ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งก็ได้ฤกษ์ออกไป  แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังไม่ลืมหันไปส่งยิ้มให้กับพวกโอปป้าบนโปสเตอร์

ถึงวันนี้จะไม่ได้ไปดู แต่สักวันฉันจะต้องไปดูพวกโอปป้าแน่นอนค่ะ !!!