คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : เชอร์ล็อคและอดีตชาติ =[]= !!
Application From
ภาคปัจจุบัน
Register
“อะไรกัน…ฉันอยู่ของฉันดีๆ แล้วยัยนี่มาหาเรื่องฉันก่อนเองนะ โดนแค่นั้นน่ะยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
ชื่อ-นามสกุล :: ฟุยุ จิโตเสะ (เรียงแบบสกุล-ชื่อนะคะ) II Fuyu Chitose
ชื่อเล่น :: จิโตเสะ (สงวนสิทธิ์สำหรับคนที่ไม่สนิทหรือรู้จักกันครั้งแรก) / จินนี่ (คนในครอบครัวเรียกเท่านั้นค่ะ เธอไม่ให้ใครเรียกทั้งนั้น เพราะมันน่ารักเกินไป)
ความหมายของชื่อ :: ฤดูหนาวนับพันปี
เพศ :: หญิง
อายุ :: 23 ปี
รูปร่างลักษณะ :: หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ด้วยความสูงถึง 172 เซนติเมตร ร่างเพรียวบาง ดูอ้อนแอ้น แม้จะมีน้ำหนักถึง 56 กิโลกรัม ซ้ำยังเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ยั่วยวนชวนน้ำลายหก ทั้งสะโพกกลมกลึง เอวคอดกิ่ว และหน้าอกคัพD#รู้แล้วสินะว่าหนักอะไร…. ใบหน้ารูปไข่สวยหวานด้วยดวงตากลมโต สีฟ้าสว่าง คิ้วโก่งดังคันสร แพขนตาสีดำสนิทงอนยาว จมูกเล็กๆโด่งรั้นปลายเชิดขึ้นเสริมบุคลิกให้ดูเป็นคนมั่นใจ ริมฝีปากอิ่มสีกุหลาบจิ้มลิ้มน่ารัก ที่มักจะเคลือบด้วยลิปสติกสีส้มอ่อนเป็นเอกลักษณ์ ผิวแก้มนุ่มนิ่มอมสีเลือดฝาดตามอย่างคนสุขภาพดี เส้นผมสีม่วงเหลือบแดง นุ่มนิ่มเหมือนผ้าไหมเนื้อดียาวสลวยถึงสะโพก ตัดกับผิวขาวราวหิมะเหมือนคนไม่เคยโดนแสงแดด ทั้งเนื้อทั้งตัวของจิโตเสะเต็มไปด้วยเสน่ห์ของเพศหญิง แต่เจ้าตัวมักจะปกปิดรูปร่างแสนเพอร์เฟคด้วยเสื้อยืดไม่ก็เสื้อไหมพรมแบบโอเวอร์ไซส์ คลุมทับด้วยแจ็คเก็ทพอดีตัว เข้าชุดกับการยีนส์ขายาวสีซีดปิดเรียวขาขาว ไม่ก็ใส่กางเกงสามส่วนสีเข้มๆแทน ส่วนรองเท้าถ้าไม่ใช่ผ้าใบสีสดใสก็เป็นคัทชูเก๋ๆ พูดถึงสไตล์การแต่งตัวของเธอก็คงประมาณสาวเท่นั่นล่ะ
สัญชาติ :: ญี่ปุ่น
สถานะทางบ้าน :: เศรษฐี
อาชีพ :: ออกแบบเครื่องประดับ ถ้าไม่มีงานก็จะรับจ๊อบเป็นช่างภาพอิสระไม่ก็นั่งสวยๆอยู่ที่บ้าน
อุปนิสัย :: จิโตเสะก็เป็นผู้หญิงธรรมดา นิสัยก็ธรรมดาๆเหมือนอย่างสตรีทั่วไปเขามีกัน ใครดีมาจิโตเสะก็จะดีตอบจนแทบจะเป็นกลายร่างนางฟ้า แต่ถ้าร้ายมาเธอก็จะร้ายตอบชนิดที่เรียกได้ว่า ‘จองล้างจองผลาญ’ ดังนั้นอย่าคิดจะไปลองดีกับเธอจะดีที่สุด จิโตเสะเป็นสาวมั่น หัวคิดอย่างคนสมัยใหม่ และค่อนข้างจะมีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ถึงอย่างนั้นจิโตเสะก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะถูกไปเสียหมด ถ้าผิดเธอก็จะว่าไปตามผิดแถมยังยอมรับแต่โดยดี กลับกันจิโตเสะชอบเสียด้วยซ้ำที่มีคนแย้ง เพราะเธอไม่ค่อยสักเท่าไหร่ที่คนที่เธอร่วมงานด้วยหรือคนที่เกี่ยวข้องในชีวิตจะมีแต่พวกหงอๆ เลยตามเลย แต่ถ้าเธอไม่ผิดแล้วจู่ๆมากล่าวหาเธอจะเถียงลูกเดียว และจะเถียงจนกว่าจะชนะด้วย แต่ไม่ใช่ว่าเถียงแบบไร้สาระนะเพราะจิโตเสะเป็นคนที่ค่อนข้างยึดติดกับเหตุผลและหลักการพอสมควร จิโตเสะนั้นเป็นคนพูดตรง คิดอะไรก็จะพูดออกมาตรงๆ ยิ่งเป็นสิ่งที่เจ้าตัวไม่ชอบใจคำพูดคำจาก็จะยิ่งแรงเป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้กาลเทศะพอที่จะอ้อมค้อมเป็น แต่ถ้าเลือกได้เธอก็เลือกที่จะพูดตรงๆ เป็นเมนส์ ปวดฉี่ เธอก็สามารถพูดออกมาได้อย่างไม่นึกอาย
จิโตเสะนั้นไม่ใช่คนประเภทมองโลกในแง่ดีเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ถึงกับมองโลกในแง่ร้าย เธอมองโลกในแง่ของความเป็นจริง ไม่มองว่ามันดีจนเกินไป ไม่แย่จนเกินไป เวลาเจอเรื่องอะไรที่ไม่คาดฝันก็มักจะทำใจได้เร็วกว่าคนอื่น และสามารถแก้ปัญหาได้อย่างดี เธอรู้สึกว่าการมองโลกในแง่ดีหรือคาดหวังกับอะไรมากๆ พอผิดหวังแล้วมันก็เจ็บมาก ทำให้เธอก็ดูจะเข้าใจชีวิตดีกว่าคนอายุ 23 คนอื่นๆ และค่อนข้างจะปลอบคนเก่ง จนชาวบ้านนึกว่าจบจิตวิทยามา แต่เอาเข้าจริงมันเกิดจากความฟลุคทั้งนั้นแหละ เวลามีคนมาปรึกษาจิโตเสะก็มักจะให้คำปรึกษาได้ตรงประเด็น บางครั้งก็พูดตรงจนอีกฝ่ายเกรงใจเผลอเล่าทุกอย่างออกมาหมด ดังนั้นในกลุ่มเพื่อนๆเธอคือพี่อ้อยพี่ฉอด (?)ของกลุ่มเลยก็ว่าได้
จิโตเสะเป็นผู้หญิงที่ไม่คิดว่าผู้ชายจำเป็นสำหรับชีวิต ทุกอย่างในชีวิตประจำวันทุกอย่างเธอทำด้วยตัวเองแทบทั้งหมด สาเหตุส่วนหนึ่งก็มาจากการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย การอยู่ตัวคนเดียวในต่างแดนทำให้เธอต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง คิดได้ดังนั้นจิโตเสะก็เลยรู้สึกว่า ‘ไม่มีผู้ชายฉันก็อยู่ได้’ อีกสาเหตุเพราะ เพื่อนของเธอที่มีแฟนล้วนแต่มาระบายเรื่องชีวิตคู่ให้เธอฟัง ทำให้เธอไม่คิดจะสนใจผู้ชายเลย ยิ่งเป็นผู้ชายเจ้าชู้นี่จิโตเสะจะยิ่งเกลียดมากเป็นพิเศษ เวลามีชายหน้าไหนมาม่อแล้วเธอมองออกเธอก็มักจะด่าเปิงไปเสียทุกราย แต่ก็มีกรี๊ดกร๊าดผู้ชายหน้าตาดีบ้างเวลาอยู่กับ เพื่อนฝูงซึ่งเธอก็ไม่ได้จริงจังนัก จุดอ่อนของจิโตเสะคือการที่มีผู้ชายหรือใครสักคนมาทำดีด้วย เธอจะปลื้มเอามากๆเวลามีคนเอาใจใส่เธอ แค่เพื่อนจำวันเกิดเธอได้นี่จิโตเสะก็แทบจะน้ำตาไหลพรากด้วยความปลาบปลื้ม
เห็นจิโตเสะจบจากต่างประเทศแต่เธอกลับเป็นคนติดดินอย่างน่าเหลือเชื่อ เธอไม่ใช่คนติดหรู หรือหัวสูง กลับกันเธอค่อนข้างจะมัธยัสถ์เสียด้วยซ้ำ ของแบรนด์เนมถ้าไม่จำเป็นเธอจะไม่แตะเลย จิโตเสะเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก และที่สำคัญคือเป็นคนสวยที่ไม่ห่วงสวย เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้ชายหลายคนถูกใจเธอ อย่างที่บอกไปว่าเธอเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย เวลากินจิโตเสะเลยมักจะกินเยอะกว่าชะนีทั่วไป อยากกินอะไรก็กิน แต่น่าแปลกที่เธอกลับไม่อ้วนเลยแม้แต่นิด ส่วนหนึ่งเพราะจิโตเสะเป็นคนชอบออกกำลังกายด้วยแหละ ยิ่งเป็นกีฬาผาดโผนอย่างปีนเขานี่เธอยิ่งชอบ
ถึงแม้จิโตเสะจะดูเป็นสาวที่ออกจะเท่ไปนิด แต่เธอก็มีมุมมุ้งมิ้งกับเขาเหมือนกันนะ จิโตเสะเป็นคนรักเด็กเหมือนนางงามจักรยาน และสัตว์ตัวเล็กๆน่ารัก ต่อให้เด็กคนนั้นจะซนยิ่งกว่าลิง หรือกวนส้นสุดขอบโลก เธอก็ยังคงเป็นแม่พระแสนใจดี ไม่ว่าเด็กหรือสัตว์เหล่านั้นจะทำอะไร จิโตเสะจะมองว่าการกระทำเหล่านั้นมันน่ารัก ไม่ว่าจะโดนเด็กกวนใส่ โดนแมวน้อยข่วนหน้า แต่เธอก็ยังยิ้มได้ แถมยังชมว่าน่ารักอีกต่างหาก จะเรียกว่าเป็นโรคจิตเวลาอยู่กับสิ่งมีชีวิตน่ารักๆก็ไม่ผิดนัก
ชอบ :: ชาอร่อยๆ (เพราะเวลาเธอเครียด ถ้าได้กลิ่นชาหอมๆ หรือดื่มชารสชาติดีแล้วจะช่วยให้เธอสดชื่นขึ้น) / โปสการ์ดสวยๆ (เจ้าตัวบอกว่าเก็บสะสมไว้เป็นคุณค่าทางใจ) / เรื่องสนุกหรืออะไรก็ตามที่ผาดโผน (เธอบอกว่ามันทำให้รู้สึกดีกว่าการนั่งอยู่เฉยๆ) / พิซซ่าขอบชีส (เธอชอบเวลาที่มีชีสยืดออกมาเวลากิน) / ริสแบนด์ (ชอบเพราะรู้สึกว่ามันมีหลากหลาย ใส่แล้วรู้สึกว่ามันเท่ดี) / เด็กและสัตว์น่ารักๆ (เพราะเธอรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์ น่าทนุถนอม เวลาอยู่ใกล้แล้วรู้สึกอบอุ่น) / นิยายแปล (ชอบเพราะศัพท์มันสวยดี) / เพลงป๊อปฟังสบาย (ฟังแล้วไม่หนวกหู ยิ่งเป็นเพลงช้าจะยิ่งชอบเป็นพิเศษ ถ้านอนไม่หลับก็จะเปิดเพลงฟังจนกว่าจะง่วงแล้วหลับไปเอง)
เกลียด :: ผู้ชายเจ้าชู้ / คนเหยาะแหยะทำอะไรไม่ได้เรื่อง / กาแฟ / คนที่เข้ามาหาเรื่องทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิด / ยุง
กลัว :: แมลงสาบ (ตอนเด็กๆเธอนอนหลับอยู่ ในช่วงที่งัวเงียตื่นก็รู้สึกเหมือนมีอะไรไต่หยุบหยับอยู่บนหัว พอลองเอามือจับดู สิ่งนั้นก็ไต่ลงมาตามตัว ทำให้เธอรู้ว่ามันคือแมลงสาบตัวใหญ่ 1 ea ในตอนนั้นก็ยังไม่รู้อะไร แค่ตกใจนิดหน่อย แต่พอเธอกำลังจะไปกินขนม ช่วงที่กำลังจะหยิบเข้าปาก แมลงสาบเจ้ากรรมก็ดันมาเกาะอยู่ที่ขนม ตอนนั้นแหละเธอกรี๊ดลั่นบ้าน พร้อมกับเป็นลมไปด้วยความช็อค หลังจากนั้นมาถ้าเจอแมลงสาบ จิโตเสะจะกรี๊ดก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นจะรีบไต่ขึ้นที่สูงทันที เช่น เก้าอี้ โต๊ะ เคานท์เตอร์ครัว (?) ถ้ามีคนอยู่ด้วยนางจะเกาะหลัง ขี่คอ หรือทำอะไรก็ตามที่รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย แล้วขอให้คนที่อยู่ด้วยนั้นช่วยไล่ไป แต่ถ้าอยู่คนเดียวจิโตเสะจะหาหนังสือเล่มหนาๆมาแล้วโยนใส่เป้าหมายทันที)
แพ้ :: ทูน่า (กินไม่ได้เลย ถ้ากินน้อยจะแค่ผื่นขึ้น แต่ถ้ากินในปริมาณมากๆจะแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก เหงื่อเริ่มซึม หน้าจะเริ่มซีด ถ้าเจ้าตัวทนไม่ไหวก็จะสลบไปในที่สุด)
ความสามารถพิเศษ :: ยิมนาสติก (เป็นผลจากการบังคับเรียนสมัยเด็ก) / เล่นเปียโนและกีตาร์ได้พอๆกับมืออาชีพ / เชี่ยวชาญงานบ้านงานเรือน
งานอดิเรก :: ตระเวนถ่ายรูปทั่วเกาะญี่ปุ่น (กรณีว่างงาน) / นั่งอ่านนิตยสารเรื่อยเปื่อย หาแรงบันดาลใจ / นั่งอ่านนิยายแปลไม่ก็ฟังเพลง / เล่นกีฬา (ถ้าอยู่ที่บ้านจะว่ายน้ำ ถ้าไปที่อื่นก็แล้วแต่อารมณ์ว่าอยากทำอะไร)
อยากมีคู่หรือเปล่า? :: อยากแน่นอนค่ะ แต่ก็ต้องดูก่อนว่านางจะไล่ตะเพิดเขาไปรึเปล่า T^T
บทบาทที่อยากได้ :: นึกไม่ออก ขอเว้นนะคะ
ลักษณะคำพูด :: จิโตเสะ พูดอย่างคนธรรมดา น้ำเสียงติดจะร่าเริงเล็กน้อย ติดก็ตรงที่ว่าเจ้าตัวพูดตรงไปหน่อยเท่านั้น มักจะแทนตัวเองว่าฉัน เวลาพูดกับคนรู้จักก็จะเรียกชื่อเฉยๆ อาจจะมีกวนประสาทบ้าง อ้อนบ้างตามประสาคนรู้จักกัน ยิ่งเป็นคนในครอบครัวจิโตเสะจะยิ่งอ้อนเป็นพิเศษ เรียกแทนตัวเองว่าจินนี่ เรียกพ่อว่า คุณป๋า เรียกแม่ คุณมี้ (กรณีแซวเล่นๆก็อาจจะเรียกคุณนาย) เช่น ‘แหม~ วันนี้แต่งตัวสวยเป็นพิเศษเลยนะคะคุณนาย’ แต่ถ้าเป็นคนไม่สนิทเธอก็จะเรียกนามสกุล ถ้าอายุมากกว่าก็จะขึ้นต้นด้วยคุณแล้วตามด้วยนามสกุล หรือถ้ารู้จักกันก็เรียกคุณแล้วตามด้วยชื่อ หรืออาจจะเรียกว่าคุณอย่างเดียว เวลาคุยกับคนที่อายุมากกว่า ต่อให้รู้จักหรือไม่รู้จักจิโตเสะก็จะลงหางเสียงตลอด ยิ่งคุยกับเด็กนะเสียงจิโตเสะจะหวานขึ้นอีกสิบจุด คำพูดคำจาก็จะมุ้งมิ้งขึ้นกว่าปกติด้วย เช่น ‘หนูน้อยอยากกินไอติมมั้ยจ๊ะ เดี๋ยวพี่สาวเลี้ยงน้า~’
ประวัติ :: จิโตเสะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังงาม แถบโตเกียว เธอมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อ ‘ทาคาระ’ (จิโตเสะมักจะเรียกว่า ทัคจัง อายุมากกว่าจิโตเสะสี่ปี ปัจจุบันแต่งงานแล้ว มีภรรยาชื่อ อายูมิ ) ครอบครัวทำธุรกิจจิวเวอรี่ จิโตเสะจึงชื่นชอบงานเกี่ยวกับจิวเวอรี่มาตั้งแต่เด็ก เธอเริ่มออกแบบเครื่องประดับมาตั้งแต่อยู่มัธยมต้น (ออกแบบเล่นๆไม่ได้คิดอะไร) แต่งานที่ออกแบบไว้กลับเป็นที่ถูกใจของคนในครอบครัว พ่อและแม่จึงสนับสนุนเธอเกี่ยวกับการออกแบบตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แต่การสนับสนุนก็ตามมาด้วยการใช้ชีวิตอยู่ในกรอบ จิโตเสะต้องทำตามที่พ่อกับแม่กำหนดไว้ตั้งแต่ยังเด็ก เธอต้องเรียนดนตรี ต้องเรียนยิมนาสติก ฝึกการเข้าสังคม และอีกหลายอย่างที่เธอไม่ค่อยจะต้องการเท่าไหร่ สุดท้ายเมื่อความอดทนสิ้นสุด จิโตเสะก็ตัดสินใจคุยกับบุพการีอย่างจริงจัง สุดท้ายไม่รู้เพราะความแน่วแน่ของจิโตเสะหรือแรงสนับสนุนของพี่ชาย พ่อและแม่ก็ยอมตามใจลูกสาวคนเดียวของบ้าน จิโตเสะมีโอกาสได้ไปเรียนมหาวิทยาลัย คณะอัญมณีสาขาออกแบบอัญมณีและเครื่องประดับ ก่อนจะกลับมาญี่ปุ่นเมื่อเรียนจบ
เพิ่มเติม :: เวลาว่างงานถ้าไม่ไปถ่ายรูป หรืออยู่ที่บ้านชิวๆ จิโตเสะจะไปที่บ้านเด็กกำพร้า / เสปคผู้ชายของจิโตเสะนั้นไม่ตายตัว แล้วแต่อารมณ์ แต่เธอชอบผู้ชายที่ตัวสูงกว่า และอายุมากกว่า) / เคยเรียนศิลปะป้องกันตัวทุกแขนงตั้งแต่อายุสิบเอ็ดถึงสิบเจ็ดปี เพราะเคยถูกโรคจิตลวนลามบนรถเมล์
คำถาม
1. ถ้าให้เปรียบตัวเองเป็นสิ่งๆหนึ่ง คุณจะเปรียบตัวเองเป็นอะไร?
ตอบ “ฉันก็เหมือนคนธรรมดาๆนี่แหละคุณ จะให้ไปเหมือนอะไรได้อีกล่ะ” จิโตเสะไหวไหล่อย่างไม่ใส่นัก คิ้วโก่งบางเลิกขึ้นข้างหนึ่ง เมื่อรู้สึกได้ว่าคำตอบของตนคงไม่เป็นที่ถูกใจอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก ร่างบางกระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “เฮ้อ….เหมือนกับเหรียญล่ะมั้ง” แขนเรียวบางยกขึ้นกอดอก “ฉันมันก็มีทั้งด้านที่ดีและไม่ดีนั่นแหละ เหมือนกับเหรียญที่มีสองด้านไง เพียงแต่ว่าฉันจะหันด้านไหนใส่ใครก็เท่านั้น”
2. ถ้าเกิดถูกคนที่ตัวเองรักหรือเชื่อใจหักหลัง คุณจะทำยังไง?
ตอบ “ฉันคงไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยอีก….” น้ำเสียงที่เคยร่าเริงเปลี่ยนเป็นเย็นชา ใบหน้าหวานใสราบเรียบไร้อารมณ์ คล้ายจะบอกอีกฝ่ายอ้อมๆว่าไม่ชอบคำถามแบบนี้ “ไปคำถามต่อไปเถอะ!”
3. ‘ความรัก’ ในนิยามของคุณคืออะไร?
ตอบ ดวงตากลมโตกะพริบสองสามครั้ง ใบหน้าสวยหวานแฝงความยุ่งยากใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะส่งยิ้มจางๆให้กับคู่สนทนา “เกี่ยวกับความรัก….ฉันไม่มีนิยามหรอก” จิโตเสะส่ายหัวเบาๆ เสียงหวานขาดหายไปคล้ายจะหยุดพูดแต่เพียงเท่านี้ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะพูดต่อ “สำหรับฉันขอแค่ดูแลกันและกันไปจนตายก็พอแล้วล่ะ เหมือนพ่อกับแม่ของฉันไง”
4. ถ้าหากคุณได้ทำความผิดอะไรบางอย่างแล้วมีคนจับได้ คุณจะทำยังไง?
ตอบ “แน่นอนว่าฉันต้องยอมรับผิดสิ” หญิงสาวตอบเสียงใส ริมฝีปากอิ่มบางฉีกยิ้มกว้างให้กับคู่สนทนา “การทำผิดแล้วยอมรับผิดเป็นเรื่องที่ดีนะ อย่างน้อยก็ดีกว่าปกปิดความผิดของตัวเอง เพราะสุดท้ายสิ่งที่ได้มาก็จะมีแต่ความไม่สบายใจ”
5. ถ้าเกิดคุณรักใครสักคนขึ้นมา คุณจะทำยังไง?
ตอบ “ถามอะไรของคุณเนี่ย!?” จิโตเสะเผลอขึ้นเสียงดัง แก้มใสขึ้นสีจางๆอันเกิดจากความเขินอาย นิ้วเรียวยกขึ้นเกาแก้มแก้เขิน เธอกระแอมไออีกครั้ง “ฉันคงดูแลเขา และใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับเขาเหมือนอย่างพ่อกับแม่ฉันมีกันและกันล่ะมั้ง อ้อ!เหมือนพี่ชายกับพี่สะใภ้ด้วย” พูดจบดวงตาสีฟ้าสว่างก็กลอกไปมา หัวคิ้วกดต่ำเล็กน้อยเมื่อรู้สึกไม่สบายใจ “แต่กว่าฉันจะรู้สึกแบบนั้นกับใครสักคนก็คงอีกนานล่ะมั้ง โดยเฉพาะกับพวกผู้ชายหน้าม่อพวกนั้น” จิโตเสะทำท่าขนพองสยองเกล้า ด้วยความรู้สึกเกลียดสุดขีด
6. คุณเชื่อเรื่อง ‘วิญญาณ’ หรือเปล่า?
ตอบ ดวงตากลมโตเป็นประกายเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ “คำถามน่าสนใจดีนะ” หญิงสาวยกยิ้มให้กับคู่สนทนา “เรียกว่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งจะดีกว่านะ ฉันเคยได้ยินมาบ้างนะเรื่องวิญญาณเนี่ย…แต่ก็ไม่เคยเจอกับตัวสักครั้ง ก็เลยยังไม่กล้าลงความเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์แฮะ” จิโตเสะเอียงคอมองอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยถามกลับไปบ้าง “แล้วคุณล่ะ เชื่อเรื่องวิญญาณหรือเปล่า”
ภาคอดีต
Register
“ถ้าจะให้ข้าบอกทางล่ะก็ ท่านต้องจ่ายให้ข้าก่อนนะขอรับ^^”
ชื่อ-นามสกุล :: คามิน ชิโนบุ II Kamin Shinobu
ชื่อเล่น :: ชิโนบุ II Shinobu
ความหมายของชื่อ :: ความอดทน
เพศ :: ชาย
อายุ :: 17 ปี
สถานะ :: ชนชั้นกลาง (อาชีพคือ ช่วยแม่ขายของ และรับจ้างสารพัดอย่าง)
บทบาทที่อยากได้ :: เว้น Again
สัญชาติ :: ญี่ปุ่น
ประวัติ :: ทางบ้านของชิโนบุมีฐานะปานกลาง แม่ทำอาชีพค้าขาย ส่วนพ่อเป็นชาวประมง ที่มักจะออกหาปลาในเวลาเช้าและกลับมาตอนค่ำ ในช่วงที่ชิโนบุยังเด็กเขาก็มักจะออกไปหาปลากับพ่อบ่อยครั้ง ครอบครัวของชิโนบุจัดว่าอบอุ่นในระดับหนึ่ง แต่เพราะชิโนบุต้องการจะช่วยเหลือครอบครัว จึงมักจะรับจ้างทำนู่นทำนี่อยู่บ่อยๆ ส่วนหนึ่งก็เพื่อลืมอะไรบางอย่าง เมื่อก่อนเคยมีน้องสาว เธออายุห่างจากเขาเจ็ดปี ชื่อ มิสะ แต่จมน้ำเสียชีวิตไปตอนที่ออกไปหาปลาเมื่ออายุได้ห้าขวบ นับจากนั้นมาชิโนบุก็ไม่เคยออกไปหาปลากับพ่อ หรือเข้าใกล้ทะเลอีกเลย จนถึงตอนนี้ก็ยังคงโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวจมน้ำตาย เรื่องที่เขามีน้องสาวนั้นรู้กันแค่ในกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น และถ้าใครพูดถึงเมื่อไหร่ชิโนบุจะซึมเศร้าเหมือนเป็นคนละคนทันที
เพิ่มเติม :: นิสัยส่วนตัวค่อนข้างขี้งก และหน้าเลือด (โดยเฉพาะกับเพื่อนฝูง) / ชอบทานสาหร่ายและปลาทะเล / ไม่ชอบเต้าเจี้ยวและกลัวทะเล
คำถาม
1. ถ้าให้เปรียบตัวเองเป็นสิ่งๆหนึ่ง คุณจะเปรียบตัวเองเป็นอะไร?
ตอบ “ถ้าข้าตอบ…ท่านจะจ่ายให้ข้าล่ะขอรับ” เด็กหนุ่มแย้มยิ้มหวาน หากแต่สำหรับอีกฝ่ายรอยยิ้มนั้นไม่ต่างจากรอยยิ้มอาบยาพิษ “ถ้าท่านไม่ให้ข้าก็คงต้องขอไม่ตอบนะขอรับ^^”
2. ถ้าเกิดคุณเกลียดใครสักคนขึ้นมา คุณจะมีวิธีรับมือกับคนๆนั้นยังไง?
ตอบ ริมฝีปากของชิโนบุยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง เสริมให้ใบหน้าหวานเกินชายดูงามสง่า “ถามต่อแบบนี้แสดงว่าพร้อมจะจ่ายข้าแล้วสินะขอรับ” เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างช้าๆ จนอีกฝ่ายเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับคำพูดนั้น “ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร…” เขาเอ่ยเบาๆด้วยเสียงสั่นเครือ แต่อีกฝ่ายกลับได้ยินชัดเจน “เพราะคนที่ข้าเกลียดก็คือตัวข้าเอง” น้ำเสียงเบาหวิวเอื้อนเอ่ยด้วยความเจ็บปวดมากมายจนดูน่าเหลือเชื่อว่าเด็กหนุ่มคนหนึ่งจะรับไหว ชิโนบุกะพริบตาเพื่อไล่หยาดน้ำอุ่นที่เอ่อคลอ ก่อนจะยิ้มบางๆให้คู่สนทนา
3. ‘ความรัก’ ในนิยามของคุณคืออะไร?
ตอบ “ถามข้าเพิ่มก็ต้องจ่ายเพิ่มนะขอรับ^^” นิ้วชี้ยกขึ้นแตะปลายคาง เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นครุ่นคิด “ความรักสำหรับข้าก็คงเป็นปลาทะเลล่ะมั้ง” ชิโนบุยิ้มให้คู่สนทนาอย่างไม่รู้เบื่อ “กว่าจะจับมาได้ก็ต้องใช้เวลาและความอดทน เมื่อจับได้ก็ต้องเก็บอย่างดีเพื่อไม่ให้เน่าก่อนจะนำไปปรุงรส เหมือนกับความรักที่ต้องประคับประคองนั่นแหละขอรับ”
4. ถ้าหากคุณได้ทำความผิดอะไรบางอย่างแล้วมีคนจับได้ คุณจะทำยังไง?
ตอบ “ข้าเป็นคนดีจะตาย ไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก” เด็กหนุ่มไหวไหล่ “แต่ถ้าผิดจริงลูกผู้ชายก็ต้องยอมรับรับผิดแต่โดยดีสินะขอรับ”
5. ถ้าเกิดคุณรักใครสักคนขึ้นมา คุณจะทำยังไง?
ตอบ ชิโนบุเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเหม่อมองภาพเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกมากมายที่อัดแน่นในอก “ข้าจะปกป้องคนๆนั้นไว้ให้ได้…. จะไม่ยอมเสียไปเด็ดขาด” เสียงของเด็กหนุ่มหนักแน่น เมื่อภาพของน้องสาวฉายชัดในห้วงความคิด
6. คุณเชื่อเรื่อง ‘วิญญาณ’ หรือเปล่า?
ตอบ “ถ้าวิญญาณมีจริง….เด็กคนนั้นน่าจะกลับมาหาข้าบ้างนะ” เด็กหนุ่มตอบไม่ตรงคำถาม “ถึงเวลาที่ต้องจ่ายข้าแล้วนะขอรับ^^” พูดจบก็ยิ้มหวานปานยาพิษให้อีกฝ่าย พลางย่างสามขุมเข้าหา
พูดคุยกันเล็กน้อย
พูดคุยกันเล็กน้อย(ขออนุญาตบังคับตอบค่ะ)
1. สวัสดีค่ะ เราชื่อ ‘Ni’NouR’ นะ^^ แล้วคุณล่ะคะ?
ตอบ เฮาชื่อเชอร์ล็อคนะเจ้า!!
2. ตัวละครเรื่องนี้มีสิทธิตายและอาจถูกแก้ไขข้อมูลได้นะคะ ทราบหรือยัง?
ตอบ ทราบแล้วเปลี่ยนเจ้าค่ะ! ไรท์จะเปลี่ยนอะไรก็ได้ตามใจเลยฮับ
3. อยากให้เรื่องนี้เป็นแนวไหนเอ่ย? ลึกลับ ดราม่า เลือดสาด หรือแนวไหนดี?
ตอบ ลึกลับนิดๆ ดราม่าหน่อยๆ น่าจะดีนะ ถ้ามีโรแมนติคสักนิดก็น่าจะได้ -..-
4. ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ ว่าทำไมถึงมาสมัครนิยายเรื่องนี้ อยากรู้มากๆเลยล่ะ><?
ตอบ น่าสนใจเป็นอันดับแรกเลยค่ะ โดยส่วนตัวเราชอบนิยายแนวอดีต-ปัจจุบันอยู่แล้ว แบบพีเรียดนิดๆผสมกับปัจจุบัน ก็เลยอยากให้ลูกๆตัวน้อยได้มีโอกาสเข้าไปโลดแล่นในนิยายดูฮับ ><
5. สุดท้ายนี้มีอะไรอยากบอกเราหรือเปล่าคะ?
ตอบ ก็ช่วยพิจารณาลูกสาวเค้าหน่อยน้า><
6. ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ หวังว่าเราจะได้มีโอกาสร่วมเดินทางกันไปภายในเรื่องราวนี้กันนะXD
ตอบ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านจนถึงบรรทัดนี้นะคะ ><
ความคิดเห็น