++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #107 : เชอร์ล็อคและคนเล่นบาส

APPLICATION

 

"ฉันไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นหรอกค่ะ……"

ชื่อ-สกุล : นิชิซากิ  มิฟุยุ } Nishisaki  Mifuyu

เพศ : หญิง

สัญชาติ : ญี่ปุ่น

ตำแหน่งในโรงเรียน : -

รูปร่างหน้าตา : หญิงสาวรูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นราวกับจะปลิวตามแรงลมไปได้ทุกเมื่อ หล่อนมีส่วนสูง 154 เซนติเมตร และมีน้ำหนัก 45 กิโลกรัมซึ่งจัดว่ากำลังสมส่วนไม่อ้วนและไม่ผอมจนเกินไป แขนและขาเรียวยาวสมตัว เอวคอดเข้าหากันเล็กน้อยกับสะโพกที่ผายรับกันได้พอดีแม้จะไม่มีรูปร่างเหมือนอย่างนางแบบแต่ก็เป็นรูปร่างสมตัวที่จะพัฒนาไปเป็นรูปร่างที่สวยงามเมื่อก้าวสู่วัยสาว หน้าอกขนาดพอดีตัวที่ไม่ใหญ่จนล้นทะลักแต่ก็พอมีเพื่อบ่งบอกความเป็นผู้หญิง โครงหน้ารูปไข่สวยหวานล้อมกรอบด้วยเส้นผมยาวตรงทิ้งตัวถึงกลางแผ่นหลังสีน้ำเงินเข้มเหลือบดำ ตัดหน้าปิดหน้าผากกลมมนนั่นเอาไว้ทำให้เจ้าตัวดูเด็กลงอีกหลายปี ซึ่งหน้าม้าก็ไว้ยาวจนแอบปิดหน้าปิดตาเจ้าของมันอยู่เหมือนกัน แพขนตางอนยาวสีดำสนิทเหนือดวงตากลมโตเป็นประกายสวยราวกับอัญมณีสีม่วงเข้มอยู่ใต้กรอบแว่นหนาสีดำสนิทที่มีความใหญ่เกือบครึ่งหน้า จมูกเล็กโด่งรั้นปลายเชิดขึ้นเล็กน้อยรับกับริมฝีปากสีชมพูซีดที่มีลิปมันเคลือบอยู่นิดหน่อย พวงแก้มนุ่มนิ่มซับสีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดีแต่ก็ถูกเจ้าของมันใช้แป้งฝุ่นกลบจนเหลือเพียงใบหน้าจืดๆ เรียกได้ทุกอย่างที่เด็กสาวทำมันกลบความน่ารักของตัวเองเสียหมดจนกลายเป็นความเฉิ่มแทน ผิวเนียนนุ่มมือของหล่อนเรียกได้ว่าขาวละเอียดจนแทบกลายเป็นซีดเพราะไม่ค่อยได้ออกแดดแต่ถึงกระนั้นก็ยังเจือกลิ่นโลชั่นผลไม้ซึ่งเป็นโลชั่นกลิ่นโปรดของเธอ

ลักษณะการพูดจา : มิฟุยุเป็นคนพูดจาสุภาพไม่ว่าจะกับใคร เวลาพูดมักจะมีหางเสียงต่อท้ายอยู่เสมอแม้คนที่พูดด้วยจะเป็นรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าก็ตาม แต่ด้วยนิสัยขี้กลัวและขี้อายอาจจะทำให้บางครั้งเธอพูดจาติดขัดไปบ้าง เธอจะแทนตัวเองว่าฉันแล้วเรียกคนอื่นด้วยนามสกุลแล้วตามด้วยซังไม่ก็เรียกว่าคุณแล้วตามด้วยนามสกุลแทน เช่น คิเสะ เรียวตะก็อาจจะเรียกคิเสะซัง หรือว่าคุณคิเสะ และถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันแต่ก็ยังเรียกด้วยนามสกุลอยู่ดีอาจจะต้องรอให้สนิทในระดับหนึ่งก่อนเธอถึงจะยอมเรียกชื่อหรือไม่ก็ต้องให้อีกคนบังคับให้เรียกเท่านั้นแหละ

            ตัวอย่างคำพูดคร่าวๆ }

“สะ สวัสดีคะ ค่ะ…… นิชิซากิ  มิฟุยุค่ะ”

            “ฉัน……ชอบวาดรูปน่ะค่ะ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว”

            “ถ้ามีอะไร ทะ ที่ฉันพอจะช่วยได้…….ก็บอกนะคะ ฉันอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระของทุกคนค่ะ”

            “ฉันพูดไม่เก่งแต่ฉันอยากให้คุณยิ้มนะคะ”

            “ (นามสกุล) ซัง อะ อรุณสวัสดิ์เช่นกันนะคะ”

ลักษณะนิสัย : นิชิซากิ มิฟุยุ เป็นเด็กสาวที่ไม่มีความกล้าแสดงออกเลยแม้แต่น้อย ตัวตนของเธอแทบจะเรียกได้ว่าจืดจางและกลืนหายไปกับผู้คน เธอเป็นคนขี้กลัวและขี้อายแบบสุดๆ เกลียดการเปลี่ยนแปลงและชอบความมั่นคง ไม่กล้าทำอะไรออกนอกกรอบเพราะกลัวว่าจะทำอะไรผิดพลาด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ตัวเองชอบมิฟุยุก็มีความจริงจังอยู่เหมือนกัน ไม่ชอบเป็นจุดเด่นและอยู่ท่ามกลางคนมากๆ (แต่กรณีที่ต้องช่วยงานที่บ้านก็จะแค่ทำขนมหรือออกไปเสิร์ฟบ้างแต่ไม่บ่อย) นอกจากจะเกลียดการเป็นจุดเด่นแล้วเธอยังไม่มีความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย มิฟุยุไม่ชอบความกดดันและมักจะก้มหน้ามองพื้นเวลาทำอะไรไม่ถูกจนเสียบุคลิกอยู่บ่อยๆ หน้าม้าและแว่นตาจึงเป็นตัวช่วยที่คอยปิดหน้าปิดตาทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น ดังนั้นเมื่อไม่มีมีแว่นตาหรือถูกเอาหน้าม้าขึ้นเจ้าตัวจะยกมือขึ้นปิดหน้าทันที ความกล้าในการเข้าสังคมแทบจะเรียกได้ว่าติดลบ มิฟุยุไม่กล้าเข้าหาใครก่อนหรือต่อให้มีคนเข้ามาทำความรู้จักเธอก็ไม่กล้าคุยด้วยอยู่ดี ดังนั้นต่อให้เธออยากจะมีเพื่อนหรืออยากจะสนิทกับคนอื่นมากแค่ไหนก็ทำได้เพียงคอยแอบมองอยู่ห่างๆเท่านั้น มนุษยสัมพันธ์ของเจ้าตัวจึงแทบจะติดลบ เป็นคนที่เป็นห่วงคนอื่นแต่ก็แสดงออกไม่เก่งทำให้เมื่อมองจากมุมมองของคนภายนอกจึงดูเหมือนเธอไม่แคร์ใครเลย เธอเป็นเด็กขี้เขินที่ต่อให้เป็นเพศเดียวกันแต่ถ้ามีพฤติกรรมใกล้ชิดอย่างกอดหรือลูบหัวเจ้าตัวก็เขินได้ง่ายๆแล้ว มิฟุยุกลัวไปเสียทุกอย่าง ความร่าเริงสดใสแบบที่เด็กวัยนี้ควรจะมีนั้นเธอมีน้อยมาก มิฟุยุไม่เคยยิ้มออกมากว้างๆหรือหัวเราะจนสุดเสียงเลยสักครั้งนั่นเพราะเธอไม่มีความมั่นใจที่จะทำแบบนั้น ด้วยนิสัยไม่กล้าเข้าหาคนอื่นก่อนทำให้มิฟุยุมีเพื่อนที่สนิทๆกันน้อยมากเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีเพื่อนเลย มันทำให้เธอพยายามที่จะอยู่คนเดียวให้ได้และเก็บความเหงาเอาไว้ลึกๆ ดังนั้นจะเรียกเธอว่าเป็นคนขี้เหงาแต่ปากแข็งก็ไม่ผิดนัก

            มิฟุยุเป็นผู้หญิงที่มีความซื่อเหมือนกับเด็กๆ ด้วยความที่ไม่ใช่คนเข้าสังคมทำให้หัวอ่อนและเชื่อคนง่ายจึงมักจะถูกหลอกอยู่บ่อยๆ ซึ่งเธอก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองโดนหลอกแต่ต่อให้รู้เธอก็ไม่กล้าที่จะโกรธอยู่ดี  มิฟุยุเป็นคนขี้ใจอ่อนและแพ้ลูกอ้อนลูกตื๊อทำให้ไม่สามารถโกรธใครได้นาน แค่เข้ามาขอโทษหรือพูดคุยด้วยดีๆเจ้าตัวก็ใจอ่อนแล้ว แต่ว่ากันตามตรงแล้วเธอไม่เคยโกรธใครเลยแม้แต่จะหงุดหงิดสักนิดก็ไม่มี อาจจะมีช่วงที่รู้สึกไม่พอใจบ้างแต่เธอก็พยายามเก็บมันไว้ไม่แสดงออกมาเพราะไม่อยากจะแสดงด้านแย่ๆของตัวเองให้คนอื่นเห็น มิฟุยุนั้นไม่ชอบการเป็นผู้นำและมีความสุขที่จะได้เป็นผู้ตามมากกว่านั่นไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนสบายๆแต่อย่างใดแต่เป็นเพราะเธอไม่กล้าขัดใจคนอื่นมากกว่า เธอมักจะตามใจคนอื่นเสมอแม้ว่าสิ่งนั้นจะไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการก็ตาม เป็นคนที่เดินตามเส้นทางที่คนอื่นขีดไว้แบบไม่คิดจะโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น มิฟุยุมีข้อเสียคือมักจะประเมินตัวเองต่ำกว่ามาตรฐานและมองโลกในแง่ร้ายอยู่เสมอ แค่มีคนมองหน้าเจ้าตัวก็คิดว่าเขามองเพราะไม่ชอบเธอแล้ว เมื่อเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นก็มักจะโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองแม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่ใช่ความผิดของเธอเลยก็ตาม มิฟุยุเป็นเด็กเรียบร้อยและสงบปากสงบคำ อย่างที่บอกว่าเธอไม่เคยทำอะไรนอกกรอบและเรียบร้อยอ่อนหวานไม่ต่างจากผ้าพับไว้ พวกงานบ้านและการทำครัวถือว่าเป็นงานถนัดของเจ้าตัวเลยล่ะ ด้วยความที่หล่อนตัวเล็กทำให้ถึงแม้จะจืดจางแต่ก็ดูน่าทนุถนอมทำให้มิฟุยุมักจะเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่เสมอ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่คิดจะตอบโต้แต่อย่างใดเพราะนิสัยไม่ชอบใช้ความรุนแรงทำให้เวลามีเรื่องเธอมักจะเป็นฝ่ายถูกกระทำไม่ต่างจากนางเอกน่าสงสาร แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงขอโทษฝ่ายที่มาหาเรื่องอยู่ดี

            แต่เห็นแบบนี้มิฟุยุเรียนเก่งมากนะ เธอเป็นคนเรียนรู้เร็วและสามารถจดจำเรื่องราวต่างๆรอบตัวได้ดี ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอาการของโรค ‘ไฮเปอร์ธีมีเซีย’ มันเป็นโรคที่จะทำให้เธอสามารถจำเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้ายๆ มิฟุยุไม่เคยลืมเรื่องเคยถูกผู้ปกครองตวาดหรือเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มันอาจเป็นประโยชน์ในเรื่องเรียนแต่สำหรับบางเรื่องที่เธอต้องการลืมแล้วมันกลับยิ่งตอกย้ำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้น มิฟุยุเป็นผู้หญิงที่ภายนอกนั้นดูอ่อนแอแต่เนื้อแท้กลับอ่อนแอยิ่งกว่า จิตใจของเจ้าตัวเปราะบางไม่ต่างจากแก้วใบน้อยๆที่แค่ออกแรงก็แตกสลายคามือ แม้จะเกลียดความกดดันแต่ตัวเองก็ชอบคิดมากอยู่เรื่อย คิดว่าทำแบบนี้จะถูกมั้ยจะมีคนไม่พอใจรึเปล่า ขนาดเวลาจะพูดยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย อีกทั้งยังเป็นคนอ่อนไหวง่ายแค่มีเรื่องมากระทบนิดหน่อยก็ไม่สบายใจแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ยังพยายามเก็บอาการเพื่อแสดงว่าตัวเองโอเค แต่ถ้ามองดีๆแล้วจะรู้ว่าแววตาของเธอไม่โอเคหรือเป็นปกติอย่างที่ตัวเธอพยายามแสดง แววตาของมิฟุยุจะบ่งบอกทุกอย่างว่าเธอรู้สึกยังไง อย่างเวลาดีใจแววตาของเธอก็จะเป็นประกายขึ้นมา เวลาไม่พอใจก็จะหรี่ตาลงเล็กน้อยแบบเด็กเอาแต่ใจ ยิ่งเวลาเศร้าแล้วตาของเธอแดงๆอย่างคนที่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ มิฟุยุมักจะเก็บความทุกข์ของตัวเองเอาไว้คนเดียวเพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องมาหดหู่ตามไปด้วยแต่ถ้ามีคนมาปลอบในตอนที่เธอรู้สึกไม่โอเคเธอก็อาจจะปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายได้เหมือนกัน

            ด้วยความจำที่ดีขั้นเทพแบบไม่ได้ตั้งใจ(?)ทำให้มิฟุยุติดนิสัยช่างสังเกตมาโดยไม่รู้ตัว เธอจะเก็บรายละเอียดของคนรอบข้างเอาไว้ทำให้รู้ว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร เพียงแต่เธอจะไม่พูดมันออกมาแต่ถ้าสังเกตจากกระทำแล้วก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าเธอแคร์คนรอบข้างมากขนาดไหน มิฟุยุมักจะคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนอื่นก็มักจะมาก่อนเสียทุกที เมื่อคนรอบตัวมีเรื่องเดือดร้อนก็จะพยายามช่วยเต็มที่นะแต่ด้วยนิสัยขี้อายไม่กล้าเข้าหาจึงอาจทำให้เจ้าตัวได้แต่คอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆเท่านั้น ข้อเสียอีกหนึ่งอย่างของมิฟุยุก็คือความซุ่มซ่ามและไม่ค่อยระมัดระวังตัวของเธอเอง วันๆหนึ่งจะต้องมีเรื่องให้เจ็บอย่างน้อยก็หนึ่งรั้งหรือสองครั้ง สะดุดล้มบ้างล่ะ ตกบันไดบ้างล่ะเรียกได้ว่าตามตัวมักจะมีพลาสเตอร์ยาหรือรอยจ้ำเขียวปรากฏอยู่เป็นเรื่องปกติ แต่มันก็ทำให้เธอมีความสามารถในการปฐมพยาบาลไปโดยปริยาย นอกจากความซุ่มซ่ามแล้วมิฟุยุยังชอบเหม่อเวลาไม่รู้จะทำอะไรอีกต่างหากความสามารถในการเหม่อของเธออยู่ในระดับที่สะกิดแรงๆเจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัวเลยนะเออ แต่เห็นแบบนี้มิฟุยุก็รักสัตว์มากนะ แต่ก็ยังไม่มีความกล้าที่จะเข้าไปเล่นด้วยทำให้ได้แต่คอยแอบมองด้วยความปลื้มปริ่ม(?)อยู่ห่างๆไม่รู้ว่าจะขำหรือจะสงสารดีล่ะนะ  

ชอบ : การวาดรูป (มิฟุยุวาดรูปเก่งอยู่พอตัวเลยนะแต่ไม่เชิงวาดภาพวิวหรือวาดภาพเหมือนนะ เธอชอบวาดทุกอย่างรอบตัวให้ออกมาเป็นไอเท็มน่ารักๆ อย่างถ้าวาดคนก็จะออกมาเป็นตัวจิบิแทน) | สีชนิดต่างๆ (เวลาว่างๆก็ชอบไปเดินดูสีในร้านขายเครื่องเขียนด้วยนะ!) | ความสงบ | การทำอาหารโดยเฉพาะขนมหวาน | สัตว์ (ยิ่งเป็นสัตว์ตัวเล็กๆน่ารักจะยิ่งชอบนะ!) | เพลงคลาสสิค | สีพาสเทล (ที่ชอบมากที่สุดจะเป็นสีฟ้า ดังนั้นของใช้ส่วนใหญ่ของมิฟุยุจึงมักจะมีแต่สีฟ้า) | ของหวาน

ไม่ชอบ : ความกดดัน | การเริ่มทำอะไรใหม่ที่ไม่คุ้นชิน | ทูน่า | วิชาพละหรืออะไรก็ตามที่ต้องใช้แรงเยอะๆ | การเป็นจุดเด่นและถูกจ้องมอง

แพ้ : ทูน่า (ถ้ากินเข้าไปแล้วจะเริ่มมีผื่นขึ้นแต่จะขึ้นเยอะหน่อยบริเวณแขนกินแค่นิดหน่อยก็มีผื่นขึ้นแล้ว ถ้ากินเข้าไปมากๆจะทำให้หายใจถี่และเริ่มหอบถ้าไม่ได้รับยาแก้แพ้อาจถึงขั้นหมดสติ)

กลัว : ความเปลี่ยนแปลง | การเป็นจุดเด่นและถูกจ้องมอง | ที่สูงๆ (ถ้าเลี่ยงไม่ได้เจ้าตัวจะหลับตาปี๋และตัวสั่นไม่ต่างจากลูกนกเลยล่ะ ถ้ามีคนอยู่ข้างๆก็จะเกาะอีกคนแน่นไม่ยอมปล่อยเลย) | ที่มืด | เรื่องสยองขวัญ

HAVE A CRUSH ON? : คิเสะ เรียวตะ

เพิ่มเติม : ตอนนี้มาฟุยุรับวาดรูปบ้างแต่ก็ไม่เยอะ อารมณ์ประมาณว่าวาดตามที่ลูกค้าขอให้เป็นเงินค่าขนมเฉยๆ / บางครั้งก็เอารูปที่ตัวเองวาดไปทำเป็นสติ๊กเกอร์มาใช้เอง / ครอบครัวเปิดร้านคาเฟ่แมวซึ่งเจ้าตัวจะมาช่วยงานทุกๆหลังเลิกเรียนแล้วก็ในวันหยุด (ร้านปิดวันอาทิตย์ค่ะ!) (อนึ่ง. เธอสามารถช่วยงานในร้านได้ปกตินะ แต่เรื่องรับออเดอร์จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่นไป) / ตอนนี้กำลังเก็บเงินซื้อสีน้ำชุดใหม่ (บอกทำไม) / อยากให้เป็นรุ่นน้องของคิเสะคุงค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะ แหะแหะ / นอกจากเป็นไฮเปอร์ธีมีเซียแล้วมิฟุยุยังเป็นฮีโมฟีเลียด้วยค่ะ (ทำให้บางครั้งเธออาจจะต้องหยุดเรียกเพียงเพราะมีดบาดหรือเกิดอุบิเหตุจนได้เลือด) / ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่แล้วก็ไม่ถนัดงานใช้แรงด้วย แค่วิ่งสักครึ่งสนามก็หอบจนตัวโยนแล้ว

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

O W E N TM.