คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : สมัครตัวละคร 16
ใบสมัคร ♥
รูป : one two three four five I love you~ เลิฟยูพร่องส์
ชื่อ–สกุล : คิม ซองฮวาง ( Kim Song-Hwang )
ชื่อเล่น : ซอง,ซองซอง,ซองสึ(?),แก็บซอง(what does the fox say!)
อายุ : 14 ปี
สัญชาติ : เกาหลีแท้แต่กำเนิดเจ้าค่ะ!!
ลักษณะ : เด็กสาวที่มองอย่างไรก็ไม่น่าจะอายุสิบสี่ด้วยส่วนสูงเพียง 148 เซนติเมตรทำให้ดูละม้ายคล้ายเด็กสิบขวบ โครงหน้ารูปไข่ติดหวานน้อยๆล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีน้ำเงินเข้มตัดสั้นยาวประบ่ารวบบางส่วนไปด้านข้างประดับด้วยโบสีสดปล่อยส่วนที่เหลือถูไถ(?)ไปกับใบหน้า ดวงตากลมโตสีอความารีนขับเน้นให้ใบหน้าหวานดูน่ารักราวกับตุ๊กตาผี หากแต่ดวงตาข้างซ้ายถูกปกปิดด้วยผ้าคาดตาสีขาวสะอาดซ่อนดวงเนตรสีบุษราคัมเอาไว้เพราะแม่นางบอกว่าถ้าเปิดแล้วจิเห็นอนาคตได้เหมือนคุณเจน จมูกโด่งรั้นปลายเชิดขึ้นเหมือนเด็กดื้อ ริมฝีปากบางสีส้มอ่อนมักประดับด้วยรอยยิ้ม(ที่มองยังไงแม่มก็ไม่น่าไว้ใจ) แก้มนุ่มระบายสีเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี รูปร่างค่อนไปทางผอมบางมากกว่าสมส่วนดูผอมแห้งแรงน้อยแต่กลับมีพลังช้างสารอย่างไม่เชื่อพิสูจน์ได้จากการยกโต๊ะอาจารย์ด้วยมือเดียวอย่างไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่มีน้ำหนักเพียงแค่ 40 กิโลกรัม ผิวเนียนนุ่มน่าสัมผัสเพราะเคยเป็นพรีเซ็นเตอร์สบู่เหลวขาวซีดเหมือนไม่เคยออกแดดผิดไปจากคนเอเชียหอมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆที่ขัดกับอายุอย่างไม่น่าให้อภัย
ชอบ : โอปป้าหน้าหล่อที่ร้องเพลง Growl (ขุ่นแม่ขา!เค้าจะเอามาเป็นสามี(!?)),นมเย็น(สูตรของเจ้าตัวคือนมเย็นใส่น้ำแข็งผสมน้ำตาล),โบหรือริบบิ้นน่ารักๆ,ต็อกโบกีที่มันไม่เผ็ด,การ์ตูนและอนิเมทุกประเภท(เรทเท่าไหร่เธอดูหมดแหละค่ะ),คอสเพลย์(สมัยประถมเคยใส่ชุดโลลิต้ามาโรงเรียนด้วยนะเออ)
ยี้ : ทะเลในหน้าร้อน(มันทำให้เธอเหนียวตัวและเลือดกำเดาไหลบ่อยไปทีไรก็อยู่ในโรงแรมทุกทีเลยต้องไปเล่นน้ำทะเลช่วงหน้าหนาวแทน),กีฬาทุกประเภท,บรรณารักษ์(เอาการ์ตูนไปไว้บนชั้นสูงๆเพื่ออะไรวะคะเดี๋ยวปั๊ดโดดกัดคอ!),อาหารที่มีรสเผ็ด
นิสัย : เด็กดื้ออายุสิบสี่ที่มีไอคิวประหนึ่งเด็กสามขวบซองสึอาจดูน่ารักในสายตาของโลลิคอนแต่ลองมาคบกับคุณเธอดูสิแค่คิดถึงรอยยิ้มซาแซงขนที่คอก็พากันสแตนด์อัพอย่างมิได้นัดหมายด้วยเหตุนี้เราจะโน้ตนิสัย(สันดาน)ของแม่นางแก็บซองเป็นส่วนๆแล้วกันนะคะ//ส่งยิ้มแบบไททัน
เป็นคนโคตรเอ๋อแต่กลบเกลื่อนด้วยอาการหนูไม่รู้หนูมาว
แม่นางซองสึเป็นคนเอ๋อมาแต่โดยกำเนิดเวลาทำอะไรก็ให้ฟีลลิ่งเหมือนเด็กสามขวบนั่งน้ำลายยืดอยู่หน้าร้านตุ๊กตาพาลให้คนอื่นปวดกบาลกันเป็นทิวแถวพอถูกถามว่า ‘ อายุสิบสี่จริงเหรอ ’ ซองสึก็จะส่งยิ้มซาแซงใส่พร้อมกับพูดว่า ‘ อายุสิบสี่จริงๆน้าไม่เชื่อเหรอ ’ แล้วก็จะไม่มีใครถามอีกเพราะโดนดาเมจตาย5ไปแล้วทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มปีศาจของแม่นางแก็บซอง อารมณ์เขินอายแบบสาวน้อยในมังงะไม่มีหรอกค่ะนอกจากเอ๋อแล้วอินี่มันยังหน้าด้านด้วยเคยมีคนมาตามจีบครั้งหนึ่งหวังจะแอ้มโลลิแต่ก็หนีกลับไปหาแม่แทบไม่ทันเมื่อเจอรอยยิ้มโคตรซาแซง
ติ่งโอปป้าสุดขีดบ้าคลั่งทุกอณูรูขุมขน
ซองสึเป็นคนเกาหลีที่ติ่งเกาหลีขั้นเทพหายใจเข้าออกก็เป็นโอปป้าแต่ก็ไม่เคยทำตัวเป็นซาแซงแฟนทำเพียงแค่มโนอะไรๆที่มันติดเรทเพียงอย่างเดียว ซองสึจะโกรธมากถ้ามีใครมาดูถูกพวกโอปป้าเคยทะเลาะกับแอนตี้แฟนเถียงอยู่นานเป็นชั่วโมงสุดท้ายก็จบด้วยการยกโต๊ะอาจารย์ทุ่มใส่หัวปัจจุบันยังไม่ทราบชะตากรรมแอนตี้แฟน
ติดเพื่อนพ้องน้องพี่และคนที่อายุมากกว่าแบบโคตรๆ
มักจะเรียกคนที่สนิทด้วยและคนที่เจอเป็นครั้งแรกเป็นภาษาบ้านเกิดของตัวเองอย่างผู้หญิงก็จะเรียกออนนี่ ผู้ชายก็จะเรียก โอปป้า แถมซองสึยังเป็นคนขี้อ้อนขั้นแมกซ์จึงมักอ้อนคนที่สนิทด้วยเป็นประจำซึ่งส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครปฏิเสธวิทยายุทธของเธอได้หรอกเวลาถูกขัดใจก็ชอบทำแก้มป่องและทำเมินคนๆนั้นจนดูเหมือนเด็กในช่วงเวลาแบบนี้ขีดความอดทนของซองสึจะอยู่ในระดับต่ำมากถ้าไม่มาง้อภายในสามนาทีแม่นางจะหนีไปซดมาม่า กระโดดขึ้นคร่อม(บอกแล้วอินี่หน้าด้าน)แล้วนั่งแช่มันอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะทำตามที่เธอต้องการ(ทำแบบนี้โดนจับกดไม่รู้ด้วยนะน้องหนู-.,-)
คลั่งอนิเมและคอสเพลย์พอๆกับที่นางคลั่งโอปป้า
มองเผินๆซองสึคนเอ๋ออาจเป็นคนพูดน้อยแต่ถ้าเจอคนที่พูดภาษาเดียวกันกับเธอได้เมื่อไหร่แม่นางจะพูดแบบน้ำไหลไฟดับทีเดียวล่ะเรื่องอนิเมขอให้บอกเรื่องอะไรเรทเท่าไหร่เธอรู้จักหมดที่เกลียดสุดๆคือพวกที่รู้ข้อมูลมาแบบผิดๆแล้วยังทำอวดรู้เจอเมื่อไหร่อารมณ์มาเต็มด่าสามวันสามคืนก็ไม่จบ คอสเพลย์เองก็เป็นหนึ่งในคอลเลคชันที่โปรดปรานอย่างที่บอกไว้เมื่อหลายบรรทัดที่แล้วซองสึเคยใส่ชุดโลลิต้าไปโรงเรียนด้วยนะเออพอโดนครูดุก็ดันนึกว่าครูไม่ชอบเลยใส่ชุดจอมเวทย์มาเรียนในวันถัดไปแทน อาเมน- -
ขี้เซาโคตรๆนี่เมิงหลับหรือตายคะอิแก็บซอง!!!
ซองสึเป็นคนนอนดึกอยู่แล้วเมื่อได้เวลานอนก็จะหลับเป็นตายทันทีจนกลายเป็นความสามารถพิเศษเคยนอนหลับในห้องเรียนตั้งแต่ก้นแตะเก้าอี้ไม่ตื่นอีกเลยจนถึงเวลาเลิกเรียนเพื่อนที่นั่งข้างๆก็ใช้ดินสอเขี่ยๆพลางนึกว่าว่า ‘ อินี่มันหลับหรือตายกันแน่วะคะ ’ ไม่ชอบสุดๆคือคนที่มากวนเวลาเจ้าแม่ซองสึจะนอนเธอจะผงกหัวมองนิดนึงด้วยสายตาอาฆาตแล้วหลังจากนั้นก็.....หลับต่อ(อ้าวอิสึส//โดนตบ)
กระเดือกเก่งราวกับมีหลุมดำอยู่ในท้อง
เกลียดอาหารรสเผ็ดมากนอกเหนือจากนั้นแม่นางแดกกินหมดของชอบที่สุดเห็นจะเป็นนมเย็นใส่น้ำแข็งผสมน้ำตาลกับต็อกโบกีจืดๆรับของกินจากคนแปลกหน้าแม่มทุกคนแถมยังกระเดือกอย่างไม่สะทกสะท้านมีหน้าที่กินอย่างเดียวทำอาหารไม่เป็นเข้าครัวเมื่อไหร่ก็ไฟไหม้บ้านเมื่อนั้น(ต้มมาม่ายังไม่เป็นอ่ะครวญคิดพินิจเอาเถิด)
ประวัติ : คิม ซองฮวาง เธอคือลูกฉาวสาวเพียงคนเดียวของตระกูลคิมเจ้าของศาลเจ้าที่ยิ่งใหญ่ในประเทศเกาหลีซองฮวางคือเด็กสาวที่ทุกคนในตระกูลเชื่อว่ามีวิญญาณคุ้มครองมาตั้งแต่เกิดเพราะดวงตาสองสีอันเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นหนึ่งในร้อยของคนในตระกูลในตอนแรกนั้นพ่อและแม่ของเธอไม่เชื่อในสิ่งที่คนในตระกูลบอกเลยแม้แต่นิดเพราะซองฮวางเป็นเด็กขี้โรค(วิญญาณคุ้มครองประสาอะไรว้าทำลูกสาวกรูป่วย)
แต่วันหนึ่งขณะที่เด็กหญิงซองฮวางกำลังจะไปโรงเรียนก็เกิดโรคไข้หวัดใหญ่ที่ใกล้จะหายก็กลับมากำเริบอีกจนต้องส่งโรงพยาบาลหมอทุกคนบอกว่าเธออาจจะไม่มีโอกาสรอดแล้วจึงส่งตัวซองฮวางไปให้หมอฝีมือดีที่ญี่ปุ่นรักษาและหมอของที่นั่นก็บอกปัดมาแบบเดียวกันแต่ซองฮวางกลับรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์มิหนำซ้ำโรคที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้ก็หายเป็นปลิดทิ้งแถมลูกสาวยังมีพลังช้างสารอย่างไม่น่าเชื่ออีกช่วงที่อยู่โรงพยาบาลซองฮวางก็พูดคนเดียวบ่อยครั้งและยังหัวเราะคิกคักไม่ก็วิ่งเล่นในห้องตอนกลางคืนด้วยพอแม่ลองถามดูเด็กสาวก็บอกว่าเป็นเพื่อนพอลองนำเรื่องนี้ไปปรึกษาคนในตระกูลทุกคนก็ยิ่งปักใจเชื่อว่าเธอมีวิญญาณคุ้มครอง
อันที่จริงนั้นมันคือวิญญาณคุ้มครองจริงนั้นล่ะเขาชอบมาเล่นกับซองฮวางบ่อยครั้งแต่ด้วยความเอ๋อของเด็กสาวจึงไม่รู้ว่าเป็นผี(ขากรูลอยจากพื้นนะดีออก!ช่วยรู้ว่ากรูเป็นผีสักทีสิ) ด้วยความที่เด็กสาวติดใจในธรรมชาติที่งดงามและอนิเมเรทของญี่ปุ่นครอบครัวของเธอจึงตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่กับลูกสาวคนเดียวที่ญี่ปุ่นและยกศาลเจ้าที่เกาหลีให้ทางตระกูลดูแล
ซองฮวางเริ่มเรียนต่อที่ญี่ปุ่นตั้งแต่ชั้นป.4เธอก็เริ่มแผลงฤทธิ์ตามที่ได้กล่าวไว้ในหลายบรรทัดที่แล้วว่าเธอเคยใส่ชุดโลลิต้าไปโรงเรียนแทนที่จะใส่เครื่องแบบทำให้ครูเริ่มตักเตือนแต่เด็กสาวกลับคิดว่าครูไม่ชอบชุดนี้วันต่อมาจึงใส่ชุดจอมเวทย์มาแทนเป็นเหตุให้ต้องรายงานผู้ปกครองเด็กสาวได้กลับมาใส่ชุดเครื่องแบบตามปกติแต่ก็ต้องเรียกผู้ปกครองมาพบบ่อยครั้งเพราะแรงช้างสารอันยากจะควบคุมทำให้เล่นกับเพื่อนทีไรก็มีปัญหาและถูกเพื่อนรังเกียจในที่สุดเป็นเหตุให้ต้องย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่น
ในช่วงชั้นม.1ปัญหาเดิมๆก็กลับมาอีกครั้งเพียงแต่คราวนี้หนักกว่าครั้งก่อนเพราะซองฮวางดันไปทุ่มโต๊ะอาจารย์ใส่เด็กนักเรียนคนหนึ่งที่เธอบอกว่าเป็นแอนตี้แฟนและมาดูถูกพวกโอปป้าก่อนแต่เหตุการณ์ก็ร้ายแรงมากเด็กสาวจึงถูกทำทัณฑ์บน และดวงตาสองสีของเธอก็เริ่มแผลงฤทธิ์ซองฮวางบอกว่ามันทำให้เธอเห็นอนาคตเวลาไปพูดอะไรกับใครก็ถูกหาว่าบ้าไม่ก็มาพูดแช่งกันทำให้เด็กสาวไม่พอใจกลายเป็นทำเรื่องร้ายแรงในโรงเรียนไปอีกพ่อและแม่จึงตัดสินใจย้ายโรงเรียนและพาเธอมาที่โรงเรียนใหม่ซึ่งซองฮวางก็ไม่ได้ก่อเรื่องอีกเลยจนกระทั่งทำเรื่องที่พ่อแม่ช็อคโลกเพราะไปสมัครเข้าชมรมคนสืบผีเข้าเพราะวิญญาณคุ้มครองของเธอบอกว่าเหงาอยากมีเพื่อน(?)
ปล.ปัจจุบันเธอยังไม่รู้ว่าวิญญาณประจำตัวของเธอเป็นผีจึงบอกทุกคนว่าเธอมีเพื่อนชื่อคุณพี#ว้อท
ปล.ดวงตาข้างซ้ายของเธอทำให้เห็นอนาคตจริงๆนะ
ปล.หวังว่าคงจะสนุกสนานกับเรื่องสั้นนะคะ//โดนโบกด้วยอนิเมเรท(!?)
คู่ : รักแร้แท้ย่อมไม่แคล้วกันดังนั้นขอเลือกเป็ดหน้าบึ้งให้ลูกฉาวค่ะ
คำถามสำหรับสมาชิกใหม่ ♥
สวัสดีเด็กใหม่ ฉันโยชิโอกะ โคเซกิ เป็นรุ่นพี่พวกเธอน้า~
- ดวงตากลมโตที่อีกฝ่ายมองเห็นเพียงข้างเดียวกะพริบสองสามครั้งก่อนจะผินหน้าไปด้านข้างทำท่าทางเหมือนคุยกับคนอื่นที่รุ่นพี่มองไม่เห็น ‘ นี่แหละคนที่เค้าบอกว่าจะพาคุณพีไปหาเพื่อนคุณพีจะไม่เหงาแล้วน้า>< ’ ซุบซิบเสร็จก็หันหน้าไปหาคู่สนทนาฉีกยิ้มซาแซงให้พอเป็นพิธีร่างเล็กค้อมศีรษะให้เล็กน้อยตามคำสั่งของเพื่อน(?) “ อันยองฮาเซโย เอโยจีจี้! เค้าชื่อคิม ซองฮวางน้าโอปป้าจะเรียกเค้าว่าซอง ซองซองหรือซองสึก็ได้นะ ”
คิดไงถึงมาเข้าชมรมร้างๆ แบบนี้ล่ะเนี่ย?
- “ ทำไมน่ะเหรอ ” ซองฮวางเอ่ยเสียงแผ่วดูเหมือนจะบอกกับตัวเองมากกว่าฝ่ายตรงข้าม ‘ ถ้าบอกว่าคุณพีเหงาโอปป้าจะเชื่อเรามั้ยอ่า ไม่ไม่! โอปป้าต้องเชื่อเราสิ>< ’ คิดเองเสร็จสรรพดวงตาสีอความารีนมองรุ่นพี่ที่ปั้นหน้ายิ้มด้วยแววตาหยาดเยิ้ม “ คือว่าคุณพีที่เป็นเพื่อนกับเค้าอ่าเค้าบอกว่าเหงาเค้าเลยพาคุณพีมาหาเพื่อนจะได้ไม่เหงาไงโอปป้าว่าดีมั้ย ” มือเล็กๆจับมือของคู่สนทนาเขย่าเบาๆ(ด้วยแรงช้างสาร) “ รับเค้าเข้าชมรมเหอะนะคุณพียืนอยู่ข้างๆเค้านี่ไงโอปป้าเห็นมั้ย^0^ ” ร่างเล็กผายมือไปทางอากาศด้านข้างรุ่นพี่ไม่เห็นคุณพีของเธอหรือไงนะ//เอียงคอ 45 องศา
เธอเข้าใจความแค้นฉันที่มีต่อชมรมหนังสือพิมพ์ใช่ม้า~
- ‘ โอปป้าเค้าแค้นอะไรอ่ะคุณพี ’ เอ่ยถามเพื่อนที่ลอยอยู่(?)ใกล้ฝ่ายวิญญาณทำหน้าเอือมกลับมาแต่ก็ยอมกระซิบบอกแต่โดยดี “ อ๋อ! พวกชมรมนั้นน่ะเอง ” สวมรอยต่ออย่างแนบเนียน “ พวกสติออบซอแบบนั้นน่ะต้องได้รับการสั่งสอนใช้ม้าโอปป้าก็คิดว่างั้นใช่ม้า~ แบบนี้มันต้องจับขึง....... ” หยุดพูดก่อนประโยคจะติดเรทซองฮวางหันหน้าไปด้านข้างก็พบหน้าดุๆของคุณพีรออยู่แล้วจึงยอมสงบปากสงบคำแต่โดยดี “ เค้าเข้าใจความแค้นของโอปป้านะ ” แต่ก็ยังไม่วายพูดต่อ -__-
ชมรมพวกเราออกจะดีเลิศประเสริฐแต๊ๆ เนอะๆ >______<
- “ ถ้าทำให้คุณพีไม่เหงาเค้าก็ว่ามันดีนะโอปป้า ” เด็กสาวร่างเล็กส่งยิ้มขี้เล่นไปให้ทำเอาอีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อยถ้าเทียบกับรอยยิ้มซาแซงแล้วแบบนี้น่ามองกว่าเยอะ ‘ แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าโอปป้ามองเห็นคุณพีของเค้านะ ’ เธอต่อประโยคเหล่านั้นในใจ
ใส่กกน.สีอะไร อยากเจอผีอะไรมากที่สุดเอ่ยน้องใหม่?
- “ ผี....ผี.....ผี ” ซองฮวางพึมพำซ้ำๆกับตัวเองมองข้ามคำถามที่ถูกขีดฆ่าอย่างไม่ใส่ใจเพราะตัวเองก็จำไม่ได้(ว้อท!)คิ้วโก่งขมวดมุ่นน่าผูกปม(?)นิ้วชี้ยกขึ้นแตะริมฝีปากเยี่ยงสาวน้อยในมังงะ(ไม่ได้เข้ากับนิสัยเลยซักนิด) “ พ่อกับแม่แล้วก็คุณพีไม่เคยบอกเค้าอ่าว่าคุณผีมันคืออะไรแต่คุณพีบอกเค้าว่าคุณผีเป็นเพื่อนคุณพีเพราะงั้นที่เค้าอยากเจอก็ต้องเป็นเพื่อนคุณพีอยู่แล้วล่ะโอปป้า ”
โอเค ฉันไม่รู้จะถามอะไรแล้ว เอาเป็นว่ารักนะจุ๊บๆ >3<
- รุ่นพี่ที่ปัจจุบันอยู่ในสเตตัสเงิบกล่าวบอกลาทันทีแต่ดูเหมือนซองฮวางจะไม่รู้ตัว “ อันนยองฮีคาเซโย บ๊ายบายน้าโอปป้าซารางเฮโย จุ๊บๆ>3< ”
มุมนี้หน้าที่คุณแม่ ♥
ไฮ ไฮ ชื่ออะไรเอ่ย?
- เดธศรีจ้าเป็นขุ่นแม่ของน้องหนูแก็บซอง><(สังเกตมั้ยว่าบ้าพอๆกับลูกสาวเลย)
มายด์ไม่เรื่องมากเกินไปใช่มั้ยคะ -O-
- ไม่เรื่องมากเลยค่ะเพราะเราเรื่องมากมากกว่าอีก-..-
แอด Fav. ตามผลลูกสาวที่พร้อมจะเสียตัวกันแล้วรึยังเอ่ย (?)
- แอดแล้วค่ารอดูเวลาลูกสาวเสียตัวอย่างใจจดจ่อทีเดียวค่ะ!!
ถ้าไม่ติดมายด์ก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะ
- ไม่เป็นไรค่ะเราเองก็อาจทำได้ออกมาไม่ถูกใจไรท์ด้วยเราก็เมาพอกับลูกสาวนี่แหละค่ะ
โชคดีลั้ลลากู๊ดบายซียู~
- ซียู๊ ซียู~
ความคิดเห็น