คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ChapteR 1 @@@นายรุ่นพี่กวนTeeN@@@
ณ ห้องม.4/2 โรงเรียนเด็กดี
"นี่ ยัยหวาน เธอจะกินไปถึงไหนห๊ะ"
"ก็กินไปจนกว่ามันจะหมดนั่นแหละ"
"งั้นเอามาแบ่งให้เราด้วยดิ"
"เฮ้อออ เธอสองคนจะมาช่วยชั้นคิดได้รึยังว่าเราจะทำยังไงกับงานที่ต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้"
ดีค่ะทุกคน เสียงสุดท้ายที่ได้ยินกัน คือเสียงของฉันเองแหละ ฉันชื่อน้ำฟ้าค่ะ แต่เพื่อนๆส่วนใหญ่จะเรียกสั้นๆว่าฟ้าค่ะ ที่เห็นนั่งถียงกันอยู่คือ เพื่อนสนิทอีกสองคน ชื่อจูน และ หวาน ที่กำลังช่วยกันคิด(รึป่าว) เกี่ยวกับเรื่องงานที่จะส่งพรุ่งนี้ ซึ่งยัยเพื่อนตัวดีทั้งสองคนก็ยังไม่ได้รู้สึกถึงภัยร้ายที่จะเกิดขึ้น หากไม่ได้ส่งงานอาจารย์
"นี่ หวานว่านะ ฟ้าก็เอาไปทามที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอามาส่งอาจารย์ก็ได้หนิ"
"อืม ช่าย จูนก็เชื่อในความสามารถของฟ้านะ"
เอากันเข้าไป เพื่อนชั้นเนี่ย มันกะจะให้เราเป็นเบ๊เลย
"ถ้างั้นเรากลับบ้านกันเถอะ เพราะนี่ก็เลยเวลากลับบ้านมานานมากแล้ว"
ฉันสรุปและรีบชวนเพื่อนกลับบ้านเพราะปกติ เวลานี้พวกเราสามคนจะกลับบ้านกันไปนานแล้ว เมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเรียน หวานก็ชวนฉัน และ จูนไปซื้อขนม เพราะ SHE เปงโรคของกินซินโดรม คือ ปากมานจาไม่ค่อยว่างอ่ะ เราสามคนเดินซื้อขนมกันเรื่อยๆ จนมาถึงร้านปลายสุดซึ่งขายเบอร์เกอร์ และ น้ำอัดลม ยัยหวานก็หยุดแล้วสั่ง ระหว่างที่พวกเรากำลังดูคุณลุงเค้าทามเบอร์เกอร์อย่างขะมักขะเม้น ก็มีกลุ่มคนเดินมาแล้วหยุดข้างๆฉัน
"ลุงของพวกผมเหมือนเดิมนะ"
"แป็ปซี่ 5 แก้วใช่มั้ย"
ฉันหันไป(แอบ)มองพวกนักเรียนกลุ่มนั้น ดูจากดาวที่ปักบนหน้าอกพวกเค้าคงอยู่
ม.6กันแล้ว เฮ้ออ หน้าตาดีกันทั้งนั้นเลยนะเนี่ย (แต่ไม่ถึงขั้นหล่อหว่ะ) ฉันเลิกมองพวกเค้าแล้วหันกลับไปสนใจเบอร์เกอร์ นั่นไงเบอร์เกอร์ไก่ของฉันเสร็จแล้ว ฉันรับมาจากคุณลุงเจ้าของร้านยื่นไงให้แล้วกำลังจาเดินต่อ แต่….
"อยากกินเบอร์เกอร์ไก่จังเลย"
ฉันหันไปมองคนพูด เค้ากำลังทำหน้ากวนTeeN และ ขยิบตาให้ฉัน เฮ้ออออ แค่นี้อย่ามาหวังว่าคนอย่างยัยฟ้าจาหวั่นไหว ฉัน น้ำฟ้า ธีรติธาดา ถูกจัดว่าเป็นคนหน้าตาน่ารัก เรียนดี และ ฐานะทางบ้านยังไม่เป็นรองใคร จึงทำให้ใครหลายคนเคยมาแจกขนมจีบกานเยอะทีเดียว จนมันทำให้ฉันชินไปแล้ว แล้วนายรุ่นพี่ คนนี้ คงเป็นหนึ่งในคนประเภทนั้นสินะ เบื่อที่สุด คนเจ้าชู้แบบนี้ ฉันจึงทำเป็นไม่สนใจ รีบนำเพื่อนทั้งสองคนเดินไปที่ๆ เรานัดกับคนขับรถเอาไว้ (คือเจ้าสามตัวนี้มันเป็นลูกคุณหนูอ่ะค่ะ : SuNShiNE)
"นั่นไงรถเรามาถึงแล้วหล่ะ เรากลับก่อนนะ บายจ๊ะ"
"บายจ๊ะ หวาน" ฉันและจูนพูดพร้อมกัน
เราสองคนยืนรอซักพักรถของจูนก็มารับมันทำให้ฉันต้องรออยู่คนเดียว เฮ้อออออ
"ถูกทิ้ง" 5555+
"อ้าวนั่นยังไม่กลับอีกเหรอ"
ฉันหันไปมองต้นเสียง นั่นมันนายกวนส้น(TeeN)ที่หน้าโรงเรียนนี่นา ตามตื้อไม่เลิกนะคุณ (แกแน่ใจเหรอว่าเค้าตามแกมา : SuN ShiNe) หุหุ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่านายคนนี้ตามฉันมารึป่าว แต่ตอนนี้เค้า และ เพื่อนๆกำลังเดินมาตรงนี้ ซวยหล่ะหว่า จาไปไหนดีเนี่ย แต่เดี๋ยว เราไม่ได้ทำไรผิดนี่แล้วจากลัวทำไม นั่นไงรถของเรามารับแล้ว เย้ๆๆๆ หนูรักลุงชม(คนขับรถ) ว่าแล้วฉันก็รีบขึ้นรถทันทีที่มันมาจอดข้างๆ ทันทีที่รถแล่นออกมาจากบริเวณนั้นฉันก็ไม่ได้หันกลับไปมองพวกเขาอีกเลย
คุยกานซักนิด
ความคิดเห็น