ยุทธการรักใสกิ๊งพิชิตใจติงต๊องบอย

ลำดับตอนที่ #4 : จูบแรก

เช้าวันรุ่งขึ้นระหว่างทางไปร.ร.ธรรมการ

เด็กหนุ่มสามคนเดินคุยกันไปหัวเราะ เด็กชายใส่แว่นทางขวามือนั้นเป็นคนที่สูงที่สุดในสามคน ผมสีดำสนิทดูเรียบร้อย ส่วนคนทางซ้ายตัวเล็กที่สุด ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งๆเหมือนพวกบ้าเกม คนสุดท้ายหนุ่มน้อยหน้าหวาน ผมสีเดียวกับคนซ้ายมือตัดเป็นทรงรากไทรน่ารักทันสมัยเพราะผิวขาวจึงทำให้ดูเหมือนดาราเกาหลีที่หลุดมาจากทีวี กำลังจ้อไม่หยุดกับอีกสองคนอย่างออกรส นร.คนอื่นๆต่างมองมาที่หนุ่มหน้าหวานอย่างสนใจเพราะไม่เคยเห็นหน้า พวกผู้หญิงต่างเคลิ้มไปกับรอยยิ้มอันแสนน่ารัก คนตัวโตเลยกระทุ้งศอกใส่เป้าสายตาเบาๆ

“เขามองเราใหญ่แล้วนั่น รู้ตัวรึเปล่า ริว”เจมส์ล้อ ริวทำหน้าเบ้อย่างไม่ชอบใจแต่ถึงอย่างนั้นสาวๆก็มองว่าน่ารักอยู่ดี สักพักก็มีอ.มาพาริวไป เจมส์กับคิดส์จึงเดินเข้าห้องตามลำพัง ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าห้อง สาวๆก็กรูกันเข้ามาหาพวกเขาทั้งที่ปกติจะไม่มีใครสนใจเลยแม้แต่นิด พวกเธอยิงคำถามเป็นชุด

“คิดส์ หนุ่มน้อยนั่นน่ะใครหรอ”

“เขาชื่ออะไร”

“อยู่ปีไหน”

“นายรู้จักใช่มั้ย เจมส์”

ฯลฯ

นั่นคือส่วนหนึ่งของคำถามนับร้อยที่พวกเขาตอบไม่ทัน จนเจมส์ทนไม่ไหวอ้าปากจะระเบิดเสียงออกมาแต่...

“เฮ้ย! เงียบกันไม่เป็นเหรอไงวะ”บอยตะโกนลั่น ทุบโต๊ะปัง คิดส์กับเจมส์รีบฉวยโอกาสหลบฉากไปที่โต๊ะตัวเอง และก่อนที่พวกนั้นจะทำอะไรมากกว่านี้ อ.นิกก็เข้ามาพอดีพร้อมกับหนุ่มคนใหม่ของห้อง

“เอะอะอะไรกัน กลับไปนั่งที่”เขาสั่งพวกเด็กๆให้ไปนั่งที่และเรียกริวที่ยืนหลบอยู่ข้างกระดานมายืนข้างเขา “นับแต่วันนี้จะมีสมาชิกใหม่เข้ามาเรียนร่วมห้องกับเราสองคน เอ้า! แนะนำตัวหน่อยสิครับหนุ่มน้อย”ริวก้าวออกมายืนข้าง อ.นิก

“ส...สวัสดีครับ ริว รัตกาล เฮอิวะฮะ ฝากตัวด้วยนะ”ริวแนะนำตัว ก้มหัวลง ก่อนจะปิดท้ายด้วยการโปรยรอยยิ้มมัดใจสาว เล่นเอาสาวๆเคลิ้มกันเป็นแถบ การกระทำที่คิดส์และเจมส์ถึงกับเอามือกุมขมับแอบซุบซิบนินทาริวอย่างหมั่นไส้ปนเอือมระอา

“ไหนว่ามันหนีหนุ่มมาไง”

“ไม่รู้สิ คงอยากลองสาวบ้างมั้ง”

“แล้วจะรู้สึก ว่าผู้หญิงน่ะตื๊อเก่งกว่าผู้ชายแค่ไหน”การนินทาดำเนินไปเรื่อยโดยคนถูกนินทายืนไม่รู้เรื่องโปรยยิ้มอยู่หน้าห้อง

“เอ...ให้นั่งตรงไหนดีล่ะ ถัดจากรัตนการละกัน”อ.นิกว่าและชี้นิ้วไปที่ที่นั่งข้างคิดส์ ทำให้คิดส์กับเจมส์ที่กำลังนินทาริวอย่างเมามันสะดุ้งเฮือก หันกลับมามองหน้าห้อง อ้าปากหวอ ในใจคิดเหมือนกันว่า ล้อเล่นใช่มั้ย ริวเดินดุ่มๆตรงมาที่ข้างๆพี่ชาย ขณะที่กำลังวางกระเป๋าก็เอียงหน้ามาทางทั้งสอง กระซิบเสียงแผ่วให้ได้ยินกันแค่สามคนเท่านั้น

“รินรู้นะว่าพี่ๆกำลังนินทารินน่ะ”พี่ๆเลยยิ้มเจื่อน หัวเราะแหะๆ

“หวัดดีจ้ะ ฉันหวานจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก นี่แพนกับเค้กจ้ะ”หวานแนะนำตัวพลางส่งสายตาวิ้งๆมาให้

“ริวจ๊ะ ทำไมเธอถึงนามสกุลเดียวกับคิดส์ล่ะ”เด็กสาวโต๊ะข้างหน้าหันกลับมาถามเสียงเบาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นเสียงหวาน แฝดสาวข้างๆเลยรีบเสริม

“นั่นสิ บอกเค้กได้มั้ย”ไม่ว่าเปล่ายังอ้อนแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา คิดส์กับเจมส์สบตากันก่อนจะหัวเราะคิกคัก

“เอ่อ ฉ...ผมเป็นน้องพี่คิดส์น่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณวาน, คุณเปง, คุณโค้ก”ริวแกล้งพูดผิดๆถูกๆและส่งรอยยิ้มไร้เดียงสา เล่นเอาคิดส์กับเจมส์เกือบหลุดเสียงหัวเราะออกมา ส่วนสองสาวข้างหน้าหน้าแดงก่ำเพราะอายปนโกรธ แต่หวานกลับโปรยยิ้มให้แล้วแก้

“หวาน, แพน, เค้กจ้ะ แหมริวคุงนี่น่ารักจัง”ไม่ว่าเปล่าเอื้อมมือมาหยิกแก้มริวเบาๆ คิดส์กับเจมส์รีบหันหน้าไปทางอื่นเพื่อแอบหัวเราะ ขณะที่ริวทำหน้าบูดและพยายามพูดอย่างสุภาพ

“ขอโทษนะครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาจับแก้มและเรียกผมว่าริวคุง”เขาว่าเสียงเรียบ แต่แทนที่สาวเจ้าจะปล่อยมือกลับเปลี่ยนเป็นกอดคอริวจากด้านหน้าและโน้มลงมา...จูบ!!! หวานบรรจงจูบปากริวที่นั่งนิ่งโชว์เด็กสาวผมทองที่เพิ่งเดินเข้ามาต่อหน้าอ.นิกที่ยืนอยู่หน้าห้อง ท่ามกลางความตกตะลึงของเพื่อนๆและอ. สาวที่มาใหม่ก็ก้าวเดินฉับๆตรงดิ่งมาที่คิดส์ กระชากเนกไทสีแดงของคิดส์เข้าหาตัวแล้วประกบริมฝีปากลงไป กระเป๋าในมือถูกโยนไปที่พื้นทำให้อีกมือนึงว่าง เธอใช้มือที่ว่างรั้งท้ายทอยคิดส์เข้ามา และก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

ตึกๆๆๆๆ ปัง!

“ขอโทษที่มาสายค่ะ! เครส!หยุดทำอย่างนั้นนะ!!”สองแฝดสาววิ่งเข้ามาก่อนจะตะโกนบอกเด็กสาวที่กำลังจูบคิดส์ ทั้งคู่หันไปส่งสายตาขอโทษให้อ. และคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาดึงเครสออกจากคิดส์ “ขอโทษแทนญาติฉันด้วยนะจ๊ะ”ส่วนอีกคนรั้งหวานออกจากริว สองพี่น้องเฮอิวะนั่งนิ่งเพราะช็อกที่ถูกขโมยจูบแรก

“แหม เริ่มต้นกันด้วยจูบเลยเหรอ เร็วไปรึเปล่า เอ้า! เครส แนะนำตัวหน่อยซิ”อ.นิกที่เพิ่งหายตะลึงแซวและบอกให้เครสที่โดนลากกลับมาหน้าห้องแนะนำตัวเอง

“หวัดดีจ้ะ เครส กชกร นิราลัยจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”เครสแนะนำตัวอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปหาอ.นิกและพูดว่า “อานิกคะ ให้เครสนั่งข้างหนุ่มคนนั้นได้มั้ยคะ? คือเครสรู้สึกชอบเค้าอะค่ะ”เธอว่าพร้อมกับชี้ไปที่คิดส์ท่ามกลางความตกใจของทุกคนในห้อง ทั้งตกใจที่เครสชอบคิดส์แถมยังกล้าพูดต่อหน้าทุกคนและที่เรียกอ.นิกว่าอา

“ว้าว! นายก็เนื้อหอมเหมือนกันนี่คิดส์ สวยใช่ย่อยด้วยนะนั่น”แมกซ์ที่นั่งข้างหลังกระซิบ แต่ดูเหมือนคิดส์ยังคงอยู่ในโลกส่วนตัวไม่รับรู้อะไรๆทั้งสิ้น ริวก็เป็นเหมือนกับคิดส์ มีแต่เจมส์ที่ยังดูมีสติ “เฮ้! คิดส์ อ้าว...เอ๋อไปซะแล้ว เอ เจมส์นายว่ายัยผมทองนั่นเป็นไง”เมื่อถาม ‘ผู้ถูกกระทำ’ ไม่ได้จึงหันไปถามคนข้างๆแทน

“ก็...ดี”คำตอบนั้นสั้น เรียบง่ายและได้ใจความ

“กรรม ฉันลืมไปนายมันเป็นประเภทไม่สนผู้หญิง ช่างมันเถอะ”แมกซ์ถอนหายใจแล้วกลับไปคุยกับเพื่อนข้างๆแทน

“...นะคะ อานิก...”เสียงของเครสที่แว่วเข้ามาปลุกคิดส์ให้ตื่นจากภวังค์ เจมส์จ้องหน้าน้องชายเพื่อนสลับกับเพื่อนซี้แล้วกระซิบเบาๆว่า
               "ไปคุยกันที่ชาล็อต"  หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง

                ร้านชาล็อต คาเฟ่  หลังเลิกเรียน
               บรรยากาศของร้านหลังรร.เลิกก็ยังคงพลุ่กพล่านเช่นเคย ด้วยตัวร้านตั้งใกล้กับรร. ร้านเกมส์ ร้านหนังสือและอีกสารพัดร้านที่นร.มักใช้บริการหลังเรียนเสร็จ  ถึงแม้ว่าชั้นหนึ่งของร้านจะดูวุ่นวายแต่ชั้นสองนั้นกลับสงบและมีความเป็นส่วนตัวสูงอย่างไม่น่าเชื่อ บริกรเดินไปทั่วเสิร์ฟและเก็บออร์เดอร์อย่างแคล่วคล่อง
               บริกรสาวเดินตรงไปที่โต๊ะตัวในสุดติดมุมระเบียงซึ่งถูกจับจองโดยเด็กหนุ่มสามคนเพื่อเสิร์ฟเครื่องดื่มก่อนจะนั่งลงข้างๆหนุ่มแว่น
               "ไงจ๊ะ ทำไมวันนี้หนุ่มน้อยของพี่ถึงหน้าบูดกันหมดล่ะ? แล้วนี่...เด็กใหม่เหรอจ๊ะ? " หญิงสาวมองไปที่ริวยิ้มๆ แต่ก็ไม่มีใครตอบอะไรเธอ "นี่ตกลงจะไม่มีใครบอกอะไรพี่เลยหรอ...เจมส์? " 
               "....." ดูเหมือนความเงียบและใบหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆของสองพี่น้องเฮอิวะจะเป็นคำตอบของเธอ
               "พี่จีน นี่ริว น้องไอ้คิดส์มัน....ริว นี่พี่จีน พี่สาวฉันเอง"