คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Go to kyuhyuns house
Kyuhyun’mode
“ทำไมคุณพี่ถึงปล่อยให้ตาคยูฮยอนไปอยู่กับยายแก่ไร้สกุลรุนชาติแบบนั้นล่ะคะ น้องว่ามันไม่เหมาะสมเลยนะค่ะ ลูกของคูณพี่ก็เป็นถึง ทายาทธุรกิจต่างประเทศรายใหญ่....”คุณแม่ของซอฮยอนร่ายยาวอย่างกับการร่ายเวทมนตร์ของแม่มด เฮ้อออ ผมล่ะหนักใจแทนแม่ผมจริง ๆ
“เอ่อ คุณน้องใจเย็น ๆก่อนนะค่ะ ที่พี่ส่งตาคยูไปอยู่ที่นั่น เพราะพี่เบื่อหน้ามันน่ะ = =”
เอ่อออ แม่คร้าบบบ พูดตรงเกินแล้วนะครับ
“คุณพี่ว่าอะไรนะค่ะ” เอ้า ยัยป้าหูหนวก แม่ผมบอกว่าเบื่อขี้หน้าผม T^T
“อ่ะ .. พี่อยากให้คุณลี ซังเอลองเลี้ยงลูกพี่ดูหน่ะ เผื่อลูกพี่จะได้เป็นผู้เป็นคนซะที”
เฮือก ฟังทีไรก็เจ็บ - - แม่ไม่รักผมเหรอครับ TT~
“แต่คุณพี่ก็น่าจะส่งตาคยูมาให้น้องก็ได้นี่ค่ะ น้องเต็มใจ”
เต็มใจให้เป็นลูกเขยป้าน่ะสิ! =[]=
“พี่กลัวน้อง ดูแลลูกพี่ไม่ไหวน่ะ ^^”
แม่พูดสีหน้ายิ้มๆ แต่ตอนนี้ผมอยากร้องไห้ให้น้ำท่วมโลกไปเลยยยย TTOTT~
แม่ไม่รักผม ~ แม่ไม่รักผม ~ แงๆๆ = =’’
“แหมคุณพี่ขา แค่คยูคนเดียวทำไมน้องจะเลี้ยงไม่ไหวล่ะค่ะ ดีซะอีกที่คยุจะได้มาอยุ่ใกล้ลูกซอของน้อง จะได้ไม่หนีไปมีกิ๊กที่ไหนไงล่ะคะ” คุณป้าเธอช่างดัดจริต T^T ใส่ร้ายผมอีกแน่ะ ใครว่าผมจะมีกิ๊ก ผมมีซองมินเป็นภรรเมียคนเดียว(โดยที่ผมไม่เต็มใจ!!;ซองมิน = =) เอิ๊ก ๆ
“ขอประทานโทษนะค่ะ คุณซอ ลีจิน แล้วก็มินเอ ฉันมารับคยูอยอนกลับ”
อ้ากกก คุณแม่ยายมารับผมกลับไปแล้ว อันที่จริง ผมต้องกลับไปให้ซองมินคิดต่อว่าผมเป็นพ่อเขาและเป้นสามีใหม่ของแม่เขา T^T~ แต่ก็ดีกว่าไปอยู่บ้านป้าลีจินอ่ะแนะ-3-
“แหม มาทันใจจริงๆนะ ซังเอ ฉันกะจะเคลียร์กับคุณลีจินให้เสร็จซะก่อนแล้วจะแวะไปส่งคยูฮยอนพร้อมกับกินข้าวเย็นที่บ้านเธอพอดี”
วันนี้แม่ผมประเสริฐที่สุดดด ตะละล้า ~~...
“ฮ่าๆ ฉันก็นึกว่าเธอจะปล่อยตาคยูไปอยู่กับบ้านท่านรัฐมนตรีซะอีก”
โอ้วววว คุณแม่ยายพูดถูกต้องงงง *0*
ถึงแม่จะส่งผมไป ผมก็ไม่ไปหรอกครับ ผมจะไปเป้นลูกเขยบ้านคุณแม่ยาย
“ไม่หรอก ๆ อะไรๆที่ฉันวางเอาไว้ มันไปได้ดีกว่าที่คิด”
เอ๊ะ หม่ามี๊กับแม่ยายพูดเรื่องอะไรเหรอครับ ผม ง๊ง งง @_@~
แต่ซองมินของผมน่ารักที่สุด (เกี่ยว ?)
“อะไรกันค่ะคุณพี่ คุณพี่วางแผนอะไรทำไมไม่บอกน้องล่ะคะ”
ยัยป้าลีจินแย้ง ความจริงเขาต้องเป็นอาผมมากกว่าแต่ด้วยหน้าที่แก่กว่าแม่ เอิ๊กๆ จากอาจึงกลายเป็นป้าไปทันที = =
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ลีจิน แค่นี้หน้าเธอก็แก่แดดกว่าอายุมากพอแล้วว”
นั่นแหละครับ แม่ยายผม >_<
“นี่ยายบ้า กล้าดียังไงมาว่าแม่ฉันน่ะ”
ซอฮยอนลุกขึ้นชี้หน้าแม่ยายผม ถึงเธอจะเป็นหญิง แจ่ถ้ามาทำแม่ยายผม ผมไม่ยอมนะ = 3=
“อย่าลูก ๆ อยู่ต่อหน้าคุณป้าอย่าทำแบบนี้”ป้าลีจินเตือนซอฮยอนเบา ๆ แต่ผมก็ได้ยิน
“เอาล่ะ เธอสองคนกลับไปก่อนแล้วกันนะ แล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่”แม่ผมบอกแล้วเดินออกจากหอ้งรับแขกไปเลย
“เดี๋ยวสิค่ะคุณพี่ คุณพี่! ”ป้าลีจินตะโกนเรียกแม่ผมดังลั่นบ้าน แสบแก้วหูชะมัด แต่มันคงไม่เท่า...
“กรี๊ดดดด ยายบ้าเธอมาขัดขวางเรื่องของฉันกับพี่คยูนะ”
ซอฮยอนว่าแม่ยายชองผม = =’’ ก่อนที่ผมจะทนไม่ไห ซองมินที่น่ารักของผมก็พูดขึ้นมาก่อน
“เธอเรียกใครว่ายายบ้าฮะ ยายติงต๊อง”
ซองมินที่รักจ๋า ที่รักเก่งที่สู้ดดดเลย *0*
“เรียกคนที่ยืนข้างๆนายไง ตาเอ๋อ”
ไม่ว่าใครก็ห้ามมาว่าซองมินของผม!!!
“ซอ จูฮยอนกลับบ้านไปก่อน”
ผมเริ่มเสียงเข้มใส่
“แต่พี่ค่ะ...ซออยากอยู่กับพี่”
“พี่บอกให้กลับบ้านไปไง!”
ผมเริ่มตวาดเสียงดังจนแม่ของซองมินเข้ามาบีบไหล่ผมคล้ายๆว่าให้ใจเย็นลง
“ไปเถอะลูก ในเมื่อเขาไม่แคร์เรา เราก็อย่าไปแคร์เขาเลย”ป้าลีจินหน้าแก่ = = ลากตัวลูกสาวกลับบ้าน โดยมีเสียงกรีดร้องของซอฮยอนทิ้งท้ายให้พวกเราได้แสบหู
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!”
0.0…O_O
แต่ละคนดูจะอึ้งในดีกรีความแหลมของเสียงซอฮยอน - -**
แต่ผมเจอจนชินแล้วล่ะครับ สบายหูผมคนเดียว = =
“เอ่ออ คยู น้าขอไปคุยกับแม่เธอก่อนนะ ฝากดูแลซองมินด้วยยนะจ้ะ ^^”
“ครับผม ^O^”
ในเมื่อคุณแม่ยายฝากฝังเรื่องอะไรผมจะไม่รับปากล่ะครับคุณผู้อ่านนน กร๊ากกก >O<
แล้วคุณแม่ยายก็เดินไปหาแม่ผมที่ห้องทำงาน เป็นเวลานานทีเดียวที่ผมกับซองมินเงียบซองมินนั่งเล่นโทรศัพท์ ผมนั่งจ้องซองมินเล่นโทรศัพท์ โรคจิตไหมล่ะครับ’ = =
“นายจะจ้องฉันอีกนานไหม ?”
ซองมินโพล่งถามขึ้นมาเล่นเอาผมที่จ้องเพลินๆ สะดุ้งทันที = =
“ผมจ้องคนสวย ผิดเหรอครับ ?”
อ้ากกก ซองมินเขิน >_< น่ารักชะมัดเลย
“ฉันต้องหล่อสิ ฉันเป็นผู้ชายนะ”
“แต่นายสวยเมื่ออยู่กับฉัน”
“ฉันหล่อ!”
“สวย”
“หล่อเว้ยยย !”
“ยิ่งดูก็ยิ่งสวย”
“ฉันเป็นผู้ชาย ต้องหล่อนะเว้ย ไอบ้า!”
“ถึงบ้า ก็บ้ารักเธอนะ จุ๊บๆ เบ๋บี๋”
O.O … ซองมินอึ้ง
“ลูกสองคนเล่นอะไรกันอยู่จ้ะ เสียงดังลั่นบ้านเลย”
แม่ผมมาพอดี อ้ากกก ซองมินหน้าแดงยิ่งน่ารัก >_<
“ฮ่าๆ ดุท่าจะซนกันทั้งคู่เลยนะเนี่ย”
“แล้วเธอจะดูแลลูกฉันไหวไหมล่ะ”
“ไหวสิ ... ลูกเขยทั้งทีนะ”
อ้ากกกกกกกกกกกกกก ~ แม่ยายทำผมหัวใจวายยยยย
“อะไรนะฮะ แม่”
ซองมินถาม โธ่ ที่รัก อีกเดี๋ยวผมก็จะไปเป็นที่รักของซองมินทั้งกายและใจแล้วน้ะ ><
“เปล่าจ้ะๆ กลับบ้านกันเถอะลูก พร้อมไหมคยูฮยอน”
แม่ยายจะพาลูกเขยกลับบ้านทั้งที ทำไมจะไม่พร้อมล่ะครับ
“พร้อมแล้วครับผม”
“งั้นฉันฝากลูกชายตัวดีด้วยล่ะกัน เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะไปฝากท้องกับบ้านของเธอนะ อิๆ”
แม่ผมพูดเป็นเด็กๆก่อนจะเดินเข้ามากอดทั้งผมและซองมินแล้วกลับเข้าห้องทำงานต่อ
นั่นแหละครับแม่ผม = =’
K a e
ความคิดเห็น