ซ่อนกลจำนนใจ

เขาคือ แม่ทัพเหวิน ผู้ครอบตำแหน่งเจิ้นกั๋วกงที่ควบด้วยสมญานามแม่ทัพสยบแดน

นางเป็น ท่านหญิงชิงเสียน สตรีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ อำมหิตและโหดเหี้ยม ซ้ำยังเป็นสตรีแพศยา

เส้นทางเดินที่เคยบรรจบพบกลับแยกห่าง วาสนาแสนสั้นสิ้นสุดในเยาว์วัย

เมื่อกาลเวลาหมุนวนพัดเหวี่ยงให้คนทั้งสองเผชิญหน้าพานพบ

หากปรารถนาสานต่อบุพเพเชื่อมสัมพันธ์…หัวใจต้อง ตรงกัน

--------------------

“เจ้ามันคนเลว โง่ เป็นคนโง่! เจ้าลูกตะพาบ!” ชิงเสียนแม้จะถูกเขาทับกดไว้ รู้สึกหนักดุจถูกขุนเขาถล่มทับแต่ปากของนางก็ยังคงใช้การได้ ร้องด่าเขาอย่างไม่อาจอดกลั้น วันนี้นางเหนื่อยมาทั้งวัน! เดิมคิดว่าจะได้ผ่อนคลายระบายความเหน็ดเหนื่อยแต่กลับต้องมารองรับอารมณ์ดิบเถื่อนดุจหมาบ้าของเขา!

“ปากดีนัก!” เหวินเฉียงบีบปากนางไว้แน่นดวงตาวาวโรจน์ ส่วนชิงเสียนก็จ้องมองเขาโดยไม่ยอมแพ้ ท่าทางดื้อรั้นแข็งขืนนี้ยิ่งทำให้เขาออกแรงหนักขึ้น

“เจ้าคนที่สมองมีแต่ขี้เลื่อย รู้จักแต่ใช้กำลัง สมองไม่ฝ่อไปหมด...อื้อ!”

เหวินเฉียงเลื่อนมือปิดปากนางไว้แน่นทุกการกระทำ การเคลื่อนไหวล้วนหยาบคาย ไร้การอ่อนโยนทะนุถนอมกระแทกดั่งจะกระแทกร่างบางให้ทะลุ แม้ในใจเหวินเฉียงนั้นนึกเกลียดอยู่เต็มอก แต่ร่างกายของเขากลับตอบสนองนางโดยไม่หยุดยั้ง กว่าเขาเสร็จสมตามต้องการ ชิงเสียนก็แน่นิ่งสลบไม่ได้สติ

เขาหลุบตาลงมองความปรารถนที่ปลดปล่อยออกมาก็เม้มปากแน่น ในใจสับสนรวนเร ทั้งๆ ที่ไม่ชอบ ทั้งๆ ที่เกลียดเข้ากระดูก แต่กลับ…เป็นเช่นนี้ออกมาเสียได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะห่างร้างรสสวาทอันแสนถึงใจมานาน 

หรือเป็นเพราะว่าในอดีตเขาและนางมีอดีตร่วมกัน...

--------------------