ดงนักเลง the school

เนื้อเรื่อง

โรงเรียนTHE SCHOOL

“กร๊อบ” เสียง ศอกสั้น หักใส่  โหนกแก้ม  ของเด็กสาว  ร่างใหญ่สูงกว่า 170 เซน  ยืนโงนเงนไปมา  จะล้มมิล้มแหล่

ท่ามกลางเสียงเชียร์  ของเด็กๆกว่าสามสิบคน  ซอนย่า เด็กหญิงร่างเล็ก แตะมือกับแฟนๆกองเชียร์รอบๆ  ฝ่ามือของเธอยกขึ้นชูขึ้นพร้อมกับกระโดดเหมือนตบลูกวอลเลย์บอล

“โพล๊ะ”  เสียงดังเหมือนลูกมะพร้าวแตก  ร่างอันสูงใหญ่ของคู่ปรับปลิวไปไกลกว่า 3 เมตร  ก่อนจะผงกหัวมองผู้ชนะอย่างงงๆ และสลบไปรวดเดียว 3 วัน

สังเวียนหลังโรงเรียนในช่วงเย็น   ซอนย่าคว่ำคู่ปรับทุกคนในโรงเรียน  จนไม่มีใครมาต่อกรได้อีก

“ไอ้ช้างเอาเงินมา  เด็กแกนอนแหงแก๋  นับ 100 ก็ไม่ลุกแล้ว”  ซอนย่าทอนเงินพนัน

ช้าง  เจ้าพ่อ  ประจำโรงเรียน  รูร่างของมันสมกับชื่อตัวอ้วนใหญ่  ผิวขาวตี๋  ในโรงเรียนทุกคนครั่นคร้ามกับความเป็นคนมีอิทธิพลของมัน  ไอ้ช้างมวนยาเส้นกับกระดาษอย่างใจเย็น  ปั้นเป็นมวนสวยส่งให้ภารโรงที่มาดูกับเขาด้วย

“ไว้วันหลัง  ติดไว้ก่อน”   
 “เฮ้ย  ใครพกเงินมาจ่ายให้หนูซอนย่าเขาไปก่อน”  ไอ้ช้างหันไปตวาดลิ่วล้อ

“แกโกงฉันไอ้บ้าช้าง” ซอนย่า โดดเข้าหมายตบนักเลงใหญ่
“พลั่ก” ไอ้ช้างนักเลงใหญ่วัย 12  เตะอัดลำตัว
ร่างของหนูซอนย่า  ปลิวเหมือนนกปีกหัก  เซถลาลงนอนกองกับพื้น  ความเหนื่อยจากการต่อสู้  ทำให้เธอหมดแรงจะต่อล้อต่อเถียงกับไอ้ช้างบ้า

กลุ่มนักเรียนต่างรีบแยกย้าย  สลายตัวไปอย่างรวดเร็ว  วีดีโอ คลิปถูกแพร่หลายกระจาย    ส่งให้ชื่อไอ้ช้างถีบ ดูโหดยิ่งขึ้น 
ส่วน  ซอนย่า กลับบ้าน  กินม่าม่า  กับแม่ 2 คน  ก่อนจะทำการบ้าน  อ่านหนังสือเตรียมสอบ

“อย่านอนดึกนะลูก  เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสาย”  ทำไมแม่ไม่สนใจลูกสาวคนนี้บ้างเลย  หน้าตาก็เละเทะ  หัวหูปูดน่วมมาทุกวัน  ซอนย่านึกเสียใจ  พลางมองมารดาตาบอด  นั่งดูละคร  “เสน่หายาใจ”  อย่างเพลิดเพลิน

วันต่อมา 

“พี่ช้างดูนั่น”  ลิ่วล้อจอมสอพลอ  ชี้ให้ไอ้ช้างตูดหมึกดูนักเรียนใหม่
เหมือนโชคชะตากำหนด   ช้างน้อยพึงพอใจ  สาวน้อยหน้าใหม่ไม่เคยพบมาก่อน

“หวัดดีจ๊ะ   พี่ชื่อช้างอยู่ ม. 1  เป็นขาใหญ่ที่นี่  มีอะไรให้ช่วยเหลือ  บอกพี่นะจ๊ะ”  ไอ้ช้างโอบไหล่  สาวน้อยหน้าใหม่   ชนิดปากว่ามือถึง  ท่าทางเธอเอียงอาย  ขวยเขิน  บิดพุงไอ้ช้างจนสะดือตีเกลียว  3  รอบ  “อ้าก...........”  สะดือจะขาดแล้ว

“ฉันอยู่ ม. 6 จ้ะ  พี่อยู่ ม. 1 หรอ  แหม  ดูแลหนูด้วยนะคะ”  เธอกล่าวพร้อมกับมือเอื้อมไปนวดท้ายทอยไอ้ ช้างนรก
“เดี๋ยวไปกินข้าวกันนะ”  ทั้ง 2 ตรงดิ่ง ถือถาดหลุมไปเข้าคิวกินข้าวฟรี
“ตักให้น้องเขาเยอะๆ”  ไอ้ช้าง ตวาดเด็กประถมที่  กำลังตักกับข้าว  แจกอย่างเพลิดเพลิน   ลั้ลลา....

ระหว่างนั่งทานข้าว  กับแกงไก่อย่างเอร็ดอร่อย  ไอ้ช้างก็ถือโอกาส  ทดสอบฝีมือของสาวน้อยไปด้วย  ทั้ง 2 เตะต่อยกันอย่างดุเดือด

“ฝีมือเธอนี่เหลือเชื่อ”  ไอ้ช้างกล่าวชม
“สู้รุ่นพี่ ไม่ได้หรอกค่ะ” สาวน้อย  ม. 6  พนมมือคำนับ
“ชื่ออะไรล่ะ”
“บ๊วยเค็มค่ะ”

“ตัวใหญ่จัง  แน่ใจหรอว่าเป็นผู้หญิง”  ไอ้ช้างรู้สึกแปลกๆกับสาวน้อย  บ๊วยเค็ม
“จะดูใบขับขี่ไหมละ  ไอ้.....”เธอลืมชื่อเล่นคู่สนทนาชั่วขณะ
“ช้างจ้ะ..........อยากได้เงินใช่ไหม”  ช้างอ่อยเหยื่อ

บ๊วยเค็มส่ายหน้า  ทำท่าเหมือนจะเดินหนี
“งั้น หัวใจของ ช้างน้อย เอาไหม”
“เลิกพูดเสี่ยวๆ ได้ไหม  เบื่อ....ไม่ตลก......มีอะไรก็ว่ามา” บ๊วยเค็มเอ่ย อย่างรู้สึกรำคาญ
“คือเรื่องมันมีอย่างนี้..........” ไอ้ช้างกระซิบเหมือนกลัว  คนอ่านจะได้ยิน.....

วันต่อมา

“แม่รู้สึกวันนี้มันแปลกๆนะ” เธอกล่าวพลางก่อไฟจะหุงข้าว  เช้าให้ลูกสาว   ซอนย่าใช้เท้าดับไฟ  จูงแม่ออกห่างจากรถกระบะของเพื่อนบ้าน
“พลังแม่เหล็ก ของโลกเปลี่ยนทิศทาง”  แม่กล่าวอย่างวิตกกังวล “ปลาแซลมอนกำลังจะหลงทิศทาง”

คนตาบอดมักมีสัมผัสพิเศษเสมอ   ซอนย่านึก ครุ่นคิด  พลางปัดแก้วบนโต๊ะเครื่องแป้ง  ตกแตกกระจาย
“ลูก .........แม่ว่าอย่าไปเลย.........แม่สังหรณ์ใจยังไงไม่รู้”
“ไม่ได้หรอกค่ะ  หน้าที่ของลูกที่ดี  ต้องเรียนหนังสือ” ซอนย่า  พาแม่ไปส่งขึ้นรถไฟใต้ดิน
“เดี๋ยวเย็นมารับนะคะ” เธอมองแม่นั่งหลับอย่างมีความสุข  แม่ชอบนั่งรถไฟใต้ดิน  นั่งได้เป็นวันๆ  เธอกะว่า  พรุ่งนี้จะพาแม่ไปนั่งเรือข้ามฝาก  อากาศหน้าหนาวเย็นสดชื่น  น่าจะเหมาะกว่า  นั่งตากแอร์  ในรถใต้ดิน  แม่จะได้แข็งแรง  ไม่เจ็บออดๆแอดๆ  เหมือนทุกวันนี้

ไอ้ช้าง  นั่งดมบุหรี่อยู่ข้างๆห้องน้ำ  วันนี้ไม่มีใครสูบ มาลโบโร่เลย  มันนึกฉุนในใจ  พลันสายตาเหลือบเห็น  ซอนย่า  เดิน ลัล......ลา......มาแต่ไกล  ช้างพลายรีบวิ่งไปคุยกับซอนย่า  เนื่องจากอยู่ไกลเกินไปจึงไม่ได้ยินว่าทั้ง 2 คุยเรื่องอะไรกัน  ไอ้ช้างชู 5 นิ้ว  ซอนย่า ส่ายหน้า ชู 3 นิ้ว

สักพัก  ไอ้นักเลงใหญ่   จับมือ ซอนย่า  บีบอย่างรุนแรงจนสาวน้อย  หมอบลงไปคลานกับพื้น  ไอ้ช้างเท้าสะเอว   ตะโกนดังลั่นโรงเรียน
“แกไม่มีสิทธิต่อรอง”  ซอนย่าพยักหน้าเบาๆ  ทั้งสองก็จับมือเป็นอันตกลง

ซอนย่าจ้องมองเจ้าช้างน้อย  ซึ่งวิ่งหายลับไป  อย่างมีเลศนัย  พลางคิดดังๆ
“เย็นนี้แกจะต้องใช้หนี้ของแกทั้งหมดไอ้ช้างเน่า”

เย็นวันนั้น  สนามหลังโรงเรียน  คึกคักกว่าทุกๆวัน  ท่านภารโรงเคราขาวนั่งเป็นประธาน  ในงานครั้งสำคัญ  ส่วนพวกนักเรียน  ก็เตรียมโทรศัพท์มือถือ  เพื่อถ่ายคลิป วีดีโอ

ซอนย่า ก้าวเดินออกมา  อย่างเคร่งขรึม  ฝ่ามือผ่านการล้างมาอย่างสะอาดหอมกรุ่น
“วันนี้ ขอแนะนำ  นักตบสาวดาวรุ่ง” ไอ้ช้างตะโกนทุกๆคนเฮลั่น  เมื่อปรากฏร่างยักษ์  ของนักตบสาว
“บ๊วยเค็ม  น้ำหนัก  75  กิโลกรัม  สูง  185  เซนติเมตร”

บ๊วยเค็ม  สาวน้อยหน้าเข้ม มองไอ้ช้างอย่างเหยียดๆ  เธอยอมมาต่อสู้ครั้งนี้แลกกับการที่ไอ้ช้าง  ส่งจดหมายรัก  ให้ครูปรีชา  ครูพละสุดเลิฟ

ถึงจะมีเรือนร่างใหญ่โต  แต่บ๊วยเค็ม  กลับว่องไวเหมือนลิง  เธอก้าวสามขุม  จับซอนย่าหนีบจั๊กกะแร้  อย่างเชี่ยวชาญ    ยกร่างของสาวร่างเล็ก  ทำอะตอมมิคดรอปอย่างรุนแรง

ซอนย่า เจ็บ  ตั้งแต่ก้นยันสมอง  บ๊วยเค็มจับผม ซอนย่า กระชาก  ซึ่งเธอก็ก้าวย่างตามเหมือนควายถูกสนตะพาย
“ฉาด” บ๊วยเค็ม  ตบซอนย่าจนหน้าหัน
มือถ่าย   วีดีโอ  ต่างซู๊ดปากอย่างเมามัน
ซอนย่า  ถูกกระทืบ  ด้วยปลายเท้า  จนตัวงอตามด้วย อะตอมมิคดรอปครั้งที่ 2 และ บอดี้แสลมอย่างสวยงาม
ซอนย่าวิ่งหนีไปรอบๆ  ไอ้ช้างแกล้งขัดขา  จนเธอล้มคว่ำ

“เพิ่มเดิมพันอีกเป็นแปด”  ว่าพลางชูแปดนิ้ว
สาวน้อยพยักหน้าโบกมือ  ว่าได้เลย  คล้ายกับเธอมีหมัดเด็ดที่จะคว่ำ  สาวร่างยักษ์ได้

บ๊วยเค็ม  กางขาอย่างได้ใจ  โอกาสดีอย่างนี้  ซอนย่าไม่รอช้า  ตบสองมือเบิ้ลเข้าบ้องหู  เท้าซ้าย  เตะผ่าหมากเข้าเป้า  อย่างแม่นยำ   บ๊วยเค็ม  ตาเหลือก ตะโกนลั่น
“โอ๊ก.........บ๊วย..........แตก”  น้ำลายไหลย้อยทรุดลงกำบ๊วยสองเม็ดอย่างเสียดาย

ทุกคนตกตะลึง  เสียงนั้นมันทั้งห้าวทั้งใหญ่

“ไอ้ช้างขี้โกง  เอาผู้ชายมาสู้  แก....เลวมาก”  ซอนย่าแค้นสุด  กับกลโกง ที่เธอคิดว่าไอ้ช้าง เอามาเล่นงาน  จนเธอเกือบจะพ่ายแพ้

เธอควักมีดออกจาก  กางเกงใน คมมีดขาววับ ก่อนที่  บ๊วยเค็มจะทันตั้งตัว  คมมีดเสียบมิดเข้าที่สีข้างเมื่อ  เธอชักมีดออกเลือดสีแดงฉาน  ไหลออกมา เปื้อนเสื้อสีขาวแดงฉาน
“ไอ้ช้างเอาเงินฉันมาให้หมด” เธอจ่อมีดแวววับ  ใกล้คอ ไอ้ช้างเน่า
“เอาไปเลยจ้ะ  เอาไปให้หมดเลย”  ไอ้ช้างระล่ำระลัก  ควักเงินให้  ซอนย่ายิ้มอย่างพอใจ

หลังจากนั้นไม่ถึง สามวินาที  นักเรียนกลุ่มใหญ่  รวมถึงภารโรง เคราขาวก็หายวับไปจากสนาม  ราวปาฏิหาริย์
ซอนย่ามองร่างแน่นิ่งของ บ๊วยเค็ม  เธอยิ้มพลางกล่าวอย่างร่าเริง

“ขอบใจมากค่ะ  พี่ บ๊วย  ลุกได้แล้วค่ะ  ไปกันหมดแล้ว”
เธอเอื้อมมือฉุดร่างกำยำ  ของ เพื่อนชาย
“ดีนะยั้งๆไว้ ไม่อย่างนั้นบ๊วยน้อยระบมแน่”  ชายหนุ่มกล่าวขันๆ  หยิบมีดปลอมมาแทง ซอนย่าเบาๆ

“มันเหมือนของจริงเลยนะ  พอแทงปลายมีดก็จะหด  แล้วไอ้ถุงเลือดปลอมนี่ก็อีก  พอมีดปลอมกระแทก  ถุงเลือดก็แตก  ของง่ายๆแค่นี้  ไอ้บ้าพวกนั้นมันนึกว่าเรื่องจริง” ชายหนุ่มมองหน้าซอนย่า “มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะรู้นะว่า เป็นห่วง”

ซอนย่า  ซึ้งน้ำใจ ของรุ่นพี่ข้างบ้าน  คนนี้  เขาคอยช่วยเหลือเธอกับแม่มาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กเล็ก
“ไปรับแม่กันเถอะ”  ซอนย่าจูงมือชายหนุ่มเดินลับไปกับแสงตะวัน

ตั้งแต่นั้นมา ไอ้ช้างก็กลัวเธอหงอ   แถม  ครูปรีชา  ที่ไอ้ช้างส่งจดหมายรักให้  ก็เข้าใจว่า  ไอ้ช้างหลงรักเขา  มันจึงได้ทำงานใกล้ชิดกับครูพละหนุ่ม เป็นพิเศษ