คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 03 {100%}
03
“นับว่าเป็นประสบการณ์เฉียดตายอย่างหนึ่ง”
“เว่อร์น่า”
“ไม่เว่อร์ อาจารย์นึกจะควิซก็ควิซ ชนิดที่ว่ากลิ่นนี่ไล่มาเลย”
คยองซูกลอกตากับประโยคแปลกๆของแบคฮยอนที่เจ้าตัวชอบเอามาเผยแพร่ในหมู่เพื่อน แบคฮยอนกำลังโม้เรื่องสอบเมื่อเช้าให้กลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มฟังอยู่ ในขณะที่เซฮุนนั่งอ่านนิตยสารหัวนอกที่เต็มไปด้วยภาพประกอบสุดอินดี้ และชานยอลก็เหมือนเดิม รัวมือใส่เกมซูเปอร์สตาร์เอสเอ็มทาวน์
“มึงรอดมาได้ไงวะ” แบคฮยอนหันมาสะกิดไหล่เขา คยองซูหันกลับไปทำหน้าตาย ยักไหล่อย่างไว้เชิง
“ฉลาด”
“ครับๆ สป๊อนท์บ๊อบฉลาดสุดๆ เตี้ยสุดๆด้วยครับ” คนถามทำหน้าตาล้อเลียนจนคยองซูต้องปากระดาษในมือใส่ แบคฮยอนหันไปโอดโอยขอความช่วยเหลือจากปาร์คโชอา เพื่อนเอกเดียวกันที่มานั่งอยู่ข้างๆ โชอาขำเสียงดังจนไม่เหลือมาดผู้หญิงเรียบร้อยอย่างที่เคยเป็นตอนปีหนึ่งเลยสักนิด
“กูลอกเด็กคณะวิทย์ฯ” เขาบอกความจริงออกไปในที่สุด ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องปิดบังกันอยู่แล้ว ยังไงวิถีทางแห่งการลอกก็ถือเป็นทางเดินสายหลักสำหรับวิชาปลูกข้าวแสนรัก ”ถ้ากูหวังพึ่งพวกมึงคงได้ยืนขึ้นแล้วดรอป”
“ลอกขวัญใจมึงอ่ะนะ” เซฮุนที่ปกติสติไม่มีอยู่ดีๆก็ฉลาดขึ้นมาเสียดื้อๆ โพล่งขึ้นมากลางปล้อง คยองซูหายใจสะดุดไปนิดหนึ่งด้วยความตกใจ ในหัวนึกสาปแช่งฟ้าดิน โอเซฮุนถ้ามึงเห็นอะไรมาแกล้งโง่มั่งก็ได้นะ ”เห็นกระแซะเข้าไปใกล้ๆเขา”
“อย่างน้อยกูก็เขียนส่งไปแบบมีความรู้วะ” ไม่เห็นจะผิดตรงไหน กับอีแค่ลอกควิซครั้งเดียว แถมวิชาเก็บเกรดกุ๊กกิ๊กแบบปลูกข้าวปลูกหญ้าอะไรนี่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่
“เป็นไง ตอนนี้จากแอบมองจะกลายเป็นตกหลุมรักคิมจงอิน คิ้วท์บอยรึยัง” แบคฮยอนแซวต่อด้วยความบันเทิงใจ คยองซูแทบจะคว้าเก้าอี้ข้างหน้ามาทุ่มใส่หัวเพื่อนสักทีให้หายหมั่นไส้ คือนี่ยืนขึ้นเลย อะไรก็ไม่เท่ามาพูดส่งเดชว่าเขาตกหลุมรักคิมจงอิน พูดแบบนี้มึงไล่กูไปไถนาทั้งชีวิตยังดูหล่อกว่า
“ใช่คนที่ลงเพจคิ้วท์บอยแล้วไลค์เป็นพันป่ะ ที่หล่อชิบหายแต่ทำตัวเนิร์ดป่ะ” เมื่อกี้ยังเห็นนั่งปลูกผักในมือถือเงียบๆ ไหงตอนนี้ปาร์คโชอาถึงได้โผล่เข้ามาในบทสนทนาอีกแล้ว โทรศัพท์ที่คุ้นๆว่าจะเป็นของคยองซูถูกเปิดเข้าเฟสบุคพร้อมหารูปคิมจงอินมาประกอบอย่างไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูสักคำ
คนที่เห็นหน้าของคิมจงอินเต็มหน้าจอไอโฟนหกพลัสที่เพิ่งถอยมาวันก่อนนี่ถึงกับอึ้งไปเลย
ประการแรกคือมือถือนี่โดนโจรไปตอนไหน
ประการที่สองคือหน้าไอ้มืดที่ถูกขยายจนเต็มหน้าจอนี่มันมาได้อย่างไร ความรู้สึกเหมือนไอโฟนสีทองถูกราหูอมจนเฉดเปลี่ยนเป็นสเปซเกรย์ยังไงอย่างงั้น
“เอาไปตอนไหนวะ เอามานี่” คยองซูทำท่าจะยื้อแย่งมือถือกลับคืนจากเพื่อนที่มีสกิลลูทของเต็มเปี่ยม โชอาเบี่ยงตัวหนี พลางสไลด์มือหารูปถัดไปของจงอินอย่างเชี่ยวชาญ
“ดูดิ หล่อออก นี่จริงๆอยากได้นะ” โชอายื่นรูปมนุษย์เนิร์ดใส่ชุดไปรเวทให้ดู แว่นกรอบสี่เหลี่ยมถูกเอาออกไปแล้ว เหลือแต่ใบหน้าง่วงๆปรือๆที่เป็นเครื่องหมายการค้าของจงอิน เสื้อสีดำกางเกงยีนส์นั่นดูกากสุดๆ แต่ไม่รู้ทำไมคนไลค์ภาพนี้ถึงได้เยอะนัก
” เฮ้ยชอบอ้ะ นี่มดลูกเรียกร้องเลย อยากได้เป็นพ่อของลูกฉิบหาย ”
ปาร์คโชอาพูดเสริมขึ้นมาอีกรอบ เป็นการตอกย้ำความอยากได้ขึ้นไปอีก หากเป็นปกติผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้ชาย แต่คือนี่สนิทไง รู้เช่นเห็นชาติกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ทั้งโชอาแล้วก็พวกคยองซูไม่จำเป็นต้องมานังเก๊กนั่งแอ๊บอะไรแล้ว
สำหรับพวกเขา คำว่าเพื่อนมันไม่มีนิยามความเป็นบริบทเพศมาเป็นเส้นขีดการกระทำอะไรใดๆทั้งนั้น
“โชอา มึงต้องใจเย็นนะ” ชานยอลพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากแอพไลน์ คุยกับพี่คริสอะไรนั่นของมันทั้งวันทั้งคืน “กูเห็นมึงก็ชมหล่อทุกคนแหล่ะ พอเจอของดำเข้าหน่อย ทำมาเป็นพูดมดลูกเรียกร้อง”
“ชานยอลเงียบไปเลยนะ อย่าเพิ่งมาขัดฟินกู คิดว่าหูกางแล้วจะพูดอะไรก็ได้หรือไง”
คยองซูนั่งหันซ้ายหันขวามองสองปาร์คตีกันอย่างไม่รู้จะทำยังไง ไม่ใช่ เขาไม่ได้เครียด หรือกลัวพวกมันทะเลาะกัน (ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจะดีมาก คยองซูเชียร์ข้างโชอาสุดใจ นี่ต้องการตบเกรียนชานยอลอยู่ทุกวินาทีชีวิตเลยบอกตรงๆ) แต่คือคยองซูเซ็ง โทรศัพท์มือถือก็ไม่มีจะเล่นเพราะเพื่อนเอาไป จะให้หลับในตามโอเซฮุนไปก็ดูไม่ปกติอีก
“เฮ้ยดูดิ รูปนี้โคตรหล่อ” คยองซูย่นคิ้วเมื่อโทรศัพท์ตัวเองในมือเพื่อนสาวถูกดันมาใส่หน้า ขนาดอยู่เฉยๆไม่ได้ยื่นหน้าเข้าไปหา คนตัวดำก็เสนอหน้าเข้ามาอยู่ในสายตาเสียเองเลย เออๆ ดีๆ
รูปที่โชอาเคลมว่า ‘โคตรหล่อ’ คือรูปของจงอินที่เสยผมนิดๆ ใบหน้ายังคงความง่วงไว้ แต่หันมายิ้มสู้แสงแดดแถมชูสองนิ้วให้กล้องอีกต่างหาก คือมันจะดูหล่อมากถ้าไม่ได้ใส่เสื้อลายสก็อตถ่ายข้างกองปุ๋ยคอก ที่คยองซูคาดว่าคงเป็นกิจกรรมอะไรสักอย่างของคณะวิทย์ หรือไม่แน่จงอินอาจคิดผันตัวเองจากคิ้วท์บอยในมหาลัย ไปเป็นขวัญใจปุ๋ยหมักบ้านไร่ก็เป็นได้
“หล่อแบบกำนันอ้ะมึง แนวลูกชายผู้ใหญ่บ้าน”
“บ้าเหรอมึงดูยังไงหล่อ กูไม่เห็นจะอินอะไรกับมึงเลย” คยองซูขัดเพื่อนด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย คือพยายามทำให้เพื่อนรู้มากว่ากูเบื่อ
พวกมึงควรเลิกพูดถึงไอ้แว่นนั่นได้แล้ว คุยกันเรื่องอื่นมั่งมั้ย หัดสนใจความเป็นไปของโลกใบนี้มั่งสิ เช่น วันนี้อากาศมีคาร์บอนไดออกไซด์กี่เปอร์เซ็น ราคาทองวันนี้ขึ้นไปเท่าไหร่ ดาวพลูโตกลับมาอยู่ในดาวเคราะห์ชั้นนอกแล้ว กลับมาทำไม กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วจะออกไปอีกไหม พวกมึงช่วยสนใจเรื่องนี้กันบ้างได้มั้ย
“ใครไม่อิน คิมจงอิน” คนหูกางพูดจบแล้วก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากของตัวเองอยู่คนเดียวทั้งที่ไม่มีใครขำอะไรไปกับมันด้วยทั้งนั้น ไม่ครับ ชานยอลไม่พอ การกระทืบแป้นเลขห้าในโทรศัพท์รัวๆ ไม่ต้องนั่งทางในก็รู้ว่าคงไปขำใส่ไอพี่คริสอีกแน่ๆ ทางนั้นก็รับความซวยต่อไป แต่ก็คงไม่เท่าไหร่เพราะความเชี่ยของพี่คริสก็ไม่น้อยไปกว่าชานยอลเลยจริงๆ
เอาเลยครับ ก็แล้วแต่มึงเลยชานยอล
บางทีคยองซูก็สงสัย ว่าถ้าปาร์คชานยอลกับพี่คริสอู๋ของมันจะคุยกันทั้งวันขนาดนี้ ทำไมไอพี่คริสมันไม่ดรอปแล้วมาลงทะเบียนเรียนพร้อมกันกับชานยอลมันให้สิ้นเรื่องสิ้นราววะ วันๆก็เห็นแม่งจับกันแต่โทรศัพท์กันทั้งคู่
เห็นแล้วหมั่นไส้ นั่งหูกางขาโก่งอยู่ข้างพวกกูแท้ๆเอาแต่คุยกับรุ่นพี่อยู่นั่นแหล่ะ ใจหมาจริง
“ทั้งเนิร์ดทั้งดำ มองยังไงหล่อวะโชอา” คยองซูเสนอความเห็นขึ้นมาบ้าง ในใจนึกหงุดหงิดนิดหน่อย ทำไมวะ ดูยังไงว่ามันหล่อ คือโอเคเว่ย ผู้ชายคนนี้ดูดีคยองซูเห็นด้วย แต่มันก็ไม่ได้หล่อถึงขนาดนั้นมั้ย ถ้าเป็นพี่ซีวอนสินกำเอกบัลเลต์ หรือไอพี่คริสของชานยอลนี่ก็ว่าไปอย่าง
แต่นี่ คิมจงอินเนี่ยนะ?
ทั้งคนที่ไลค์รูปนั่น ทั้งโชอา โลกนี้เป็นอะไรกันไปหมดวะ
ทั้งที่คิดแบบนั้น แต่คยองซูกลับหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงได้นั่งเปิดอัลบั้มรูปคิมจงอินในเพจคิ้วท์บอยดูตลอดตั้งแต่ตอนเย็น ยิ่งไล่ดูยิ่งหมั่นไส้ บอกตามตรงเลยเซฮุนกับชานยอลหล่อกว่าไอบ้านี่มากๆ (ถ้าสองคนนั้นมีสติน่ะนะ แต่เราจะข้ามประเด็นนี้ไป คยองซูจะไม่ขายเพื่อน คยองซูจะไม่บอกว่าชานยอลกับเซฮุนเป็นคนบ้า คยองซูจะไม่พูด)
ในรูปจงอินที่ลงในเพจมีอยู่ราวๆห้ารูป และทุกรูปคยองซูก็ลงความเห็นว่าใช้ไม่ได้ซักรูป คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนแผ่บนโซฟา มือก็กดอ่านคอมเมนต์ใต้ภาพ
“ก็มีแต่เดิมๆ หล่อมากเลย หล่อตรงไหนวะ เล็บขบกูยังดูดีกว่า” เขาเบ้ปาก และสายตาก็ไปสะดุดกับชื่อเฟซบุ๊คแปลกๆที่โผล่ออกมากับคอมเมนต์ใต้ภาพ
Kim Jongdae หล่อๆ หล่อๆ แบบนี้แล้วใครจะทนไหวเล่า ดังแล้วครับคุณเพื่อน Kim Jongin yesterday
ถ้าเขาเดาไม่ผิด ไอ้ชื่อตัวหนาข้างหลังคือเฟซของมนุษย์คิวท์บอยหน้ามึน คนตัวเล็กชะงักไปนิดหน่อย นิ้วมือลอยค้างอยู่บนชื่อนั้น และในอีกสองวินาทีถัดมาเขาก็กดเข้าไปดูจนได้
อินเตอร์เฟซของเฟซบุ๊คค่อยๆโหลดขึ้นมาช้าๆ รูปดิสเพลย์เป็นรูปจงอินยิ้มให้กล้องแบบเนือยๆ ไม่มีการปรับสีปรับแสงอะไรทั้งนั้น คยองซูขมวดคิ้ว แล้วกดเข้าไปดูข้อมูลเบื้องต้น จงอินเกิดวันที่ 14 มกราคม (ดูถึงตรงนี้คยองซูแทบอยากจะวิ่งไปเปลี่ยนวันเกิดตัวเอง ห่างกับไอ้มนุษย์ง่วงนี่แค่สองวัน) อยู่คณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาสิ่งแวดล้อม (รักโลกแล้วคิดว่าหล่อเหรอ) จากการสันนิษฐานเบื้องต้น คิมจงอินไม่ใช่คนที่มีปฏิสัมพันธ์อะไรในเฟซบุ๊คมากนัก ดูจากการไม่โพสอะไรเลย มีแต่คนมาแท็กชื่อ แท็กรูป หรือโพสต์หาอย่างเดียว
Kim Seolhyun > Kim Jongin
ไม่ค่อยเห็นหน้ากันเลย งานยุ่งเหรอ :D
Shin Jimin > Kim Jongin
ขอบใจนะที่วันนั้นมาช่วยเรา ;]
พอ แค่สองโพสต์เขาก็เกิดอาการคันตีนขึ้นมายิบๆ คนนั้นคนนี้แวะเข้ามาทักทายกันให้ทั่ว และแน่นอนว่าถ้าอันไหนเป็นโพสต์ดีๆคือมาจากผู้หญิงล้วนๆ ซึ่ง แม่ง โคตร น่า หมั่น ไส้ สงสัยเพราะ Relationship status ของจงอินขึ้นเป็น Single เลยมีคนดาหน้ากันเข้ามาทำคะแนน ทำยังกับว่าโพสต์เยอะสุดแล้วจะได้ exp เพิ่มงั้นแหล่ะ
แล้วแค่นั้นยังไม่พอ จงอินยังทำหยิ่งด้วยการตอบเหมือนคนยังไม่ตื่นมาพิมพ์ แต่ละคำห้วน สั้น คิดอะไรไม่ออกก็พิมพ์หัวเราะไว้ก่อน เป็นการตอบโพสต์ที่จีเนียสเอามากๆ นี่อ่านแล้วถึงกับยืนขึ้นแทนคนถูกตอบ
คิดว่าหล่อแล้วจะหยิ่งยังไงก็ได้เหรอวะ?
เฮ้ย ไม่ดิ ไม่หล่อดิ
เอาใหม่ คิดว่าเนิร์ดแล้วจะหยิ่งยังไงก็ได้เหรอวะ? เดี๋ยวกูยิงทิ้งแม่ง
คยองซูยังคงทำหน้านิ่งในขณะที่เปิดไล่เฟซบุ๊คเด็กสิ่งแวดล้อมดูไปเรื่อยๆ ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ แต่ในใจนี่บ่มความรู้สึกหมั่นไส้เอาไว้เต็มโหล เรียกได้ว่าถ้าความหมั่นไส้เป็นคะแนน เขาได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองไปครองแล้ว
คนไม่หล่อแล้วยังมั่นหน้าแบบนี้ คือโคตรเกลียดเลยจริงๆ
ถึงในใจจะคิดแบบนั้น แต่ตอนนี้มือกำลังกดเข้าอัลบั้มรูปที่ถูก tag อยู่ รูปก็คล้ายๆกับที่อยู่ในเพจคิ้วท์บอยอะไรนั่น ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ แค่มีบางรูปที่แอบหลับในห้องเรียนแล้วเพื่อนถ่ายมาแกล้ง หรือว่าพวกรูปที่ไปทำกิจกรรมกับชั้นปีเท่านั้น
ซึ่งหน้ามันก็ง่วงเหมือนกันทุกรูป
นี่ถามจริง ชีวิตนอกจากนอนแล้วเคยทำอะไรมั่งมั้ย? ได้หายใจบ้างหรือเปล่า?
เชี่ย!!!
แมวเหยียบไลค์
คยองซูใจกระตุกวูบทันทีเมื่อเห็นคำว่า Like เปลี่ยนเป็น Unlike นั่นคือสัญญาณที่บอกว่า 'ไอ้ชิบหาย เผลอกดไลค์รูปไอ้คนไม่หล่อ’ เขารีบกดเอามันออกอย่างรวดเร็วจนมือไม้พันกันวุ่นวายไปหมด คยองซูหันซ้ายหันขวาด้วยความหวาดระแวง ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่รอบๆ พ่อก็ไปทำงาน แม่ก็ยังไม่กลับบ้าน แต่ไม่รู้ทำไม กับอีแค่แอบส่องเฟซนี่ถึงกับเป็นประเด็นยิ่งใหญ่ระดับนาซ่าที่ต้องระแวงราวกับไปฆ่าหมามอลทิสของนักร้องชื่อดังหน้าเขียวตาย
โคตรของความผิดพลาด ส่องเฟซบุ๊คใครแล้วเผลอกดไลค์ ดีที่ไม่เผลอกดเพิ่มเป็นเพื่อน แบบนั้นคงเป็นหายนะขั้นร้ายแรงสุดๆ เสียงหัวใจเต้นตึกตักบอกได้ดีว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาคยองซูใจหายใจคว่ำแค่ไหน นี่ยังไม่รวมอากาศที่ร้อนขึ้นทันควันอย่างไม่มีสาเหตุจนคยองซูรู้สึกวูบวาบที่หน้านี่อีก โลกนี้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ
พอออกมาที่หน้า News feed นี่แทนที่จะรู้สึกอุ่นอกอุ่นใจเหมือนใช้บริการเกาหลีประกันชีวิต แต่ทำไมกลับยิ่งรู้สึกอยากลบแอพทิ้ง ประเดิมสเตตัสแรกนี่กลิ่นชานยอลก็ไล่มาเลย ปาร์คชานยอลพ่อมหาจำเริญ คนที่มีความพยายามในการตั้งสเตตัสแล้วแท็กเพื่อนครั้งแล้วครั้งเล่า โดยมากจะเป็นการเล่นมุกแป้ก ชวนให้รู้สึกเหนื่อยใจสุดๆ
Park Chanyeol with Do Kyungsoo and 3 others
ศิลปินคนใดรับจ้างเป็นหน้าม้า
ดูมัน สเตตัสขึ้นมาเขาก็แทบจะขว้างโทรศัพท์หนีคำถามประหลาดๆ คยองซูกวาดสายตาอ่านคอมเมนต์ และแน่นอนว่าเขาพบกับความเห็นไร้สาระอีกเป็นสิบๆคอมเมนต์ ก่อนที่เขาจะเจอคำตอบจากชานยอล
Park Chanyeol เฉลยครับ เรเน่ มากรี๊ด
12 mins Like
Byun Baekhyun นั่นมันเรเน่ มากริตต์ มากรี๊ดบ้านพี่มึงดิครับ
10 mins Like
Oh Sehun ผมนี่เหนื่อยใจเลย
5 mins Like
Do Kyungsoo ไปเล่นกับหมาชิบะตรงนู้นเลยนะพวกมึง
45 seconds Like
Park Chanyeol เฉง
2 seconds ago Like
คยองซูพิมพ์นิดหน่อย ก่อนที่จะออกจากแอพฯเฟสบุ๊ค ขำตายห่าล่ะชานยอล บางทีคยองซูก็สงสัยว่าชานยอลไปขุดหามุกพวกนี้มาจากซอกหลืบไหนของชีวิต แป้กได้แป้กดี แป้กจนเขาเหนื่อยใจ สาบานได้ว่าเป็นความเหนื่อยใจจากสเตตัสมุกแป้กของชานยอลล้วนๆ ไม่ได้เกี่ยวกับอะไรที่ไปกดไลค์รูปจงอินเลยสักนิด
มองตาผมสิ คนโกหกตาไม่มองงี้หรอก
คยองซูโยนมือถือตัวเองทิ้งลงบนโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนอนตาม เขาหลับตาลง พยายามไล่เรื่องของจงอินออกไปจากสมอง แน่นอนว่ามันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาเกลียดใครทำไมต้องมีเรื่องของคนที่เกลียดมารบกวนจิตใจตลอดแบบนี้วะ
---------------------------- 100% ----------------------------------
มีคนบอกว่าปุจฉาเป็นลูกที่แม่ไม่รัก
ถูกต้องค่ะ 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
จริงๆน้องปุจฉาเกิดก่อนน้องแฝด (คุณคริสกับคุณไค) แต่แม่เห่อแฝดมากๆ เลยลืมน้องปุจฉาไป
น้องปุจฉาเลยขาดการดูแล ขาดความอบอุ่นแบบนี้ค่ะ...
อ้อ ตอนนี้ โม่งสองไอโฟนหายค่ะ ขอเชิญยืนสงบคนละ 2 วินาทีเพื่อไว้อาลัยให้แก่ไอโฟนของโม่งสองค่ะ
ที่พีคสุดๆคือ โม่งสองเพิ่งซื้อเคสใหม่หกอัน พาวเวอร์แบงค์ใหม่ค่ะ แต่ไอโฟนหายค่ะ
แต่ในขณะที่โม่งหนึ่งไอโฟนอยู่ดี แต่แบตเสื่อม พาวเวอร์แบงค์ก็เสื่อม สายชาร์จก็หายค่ะ เดี๋ยวนะคะ
เดี๋ยวๆ ไม่ได้พูดถึงฟิคเลย 555555555555555555555555555555555 ขำไม่ขำบอกน้องนะคะ ไม่ขำก็บอกมาค่ะ ...... น้องจะร้องไห้.....
แง
โม่งหนึ่ง
ไอโฟนหายค่ะ คือตลอดสามเดือนหลังล้างเครื่องมาไม่เคยจัดรูปในโทรศัพท์เลย จนกระทั่งเมื่อวาน เราจัดทุกรูปลงโฟลเดอร์
วันนี้แม่งหายเลยค่ะ แงงงงงงง หายที่สำเพ็ง ใครไปก็ระวังมากๆนะคะ กระเป๋าเราปืดอย่างดีแต่ก็ยังมือเบาแกะได้เลย
อีกอย่างคือเคสเต็มบ้าน เพาเวอร์แบงค์แหล่มมาก แต่โทรศัพท์หาย คือ... เหมือนจงอินโดนคยองซูได้แล้วทิ้งเลยค่ะ
เอาล่ะ ปุจฉาเป็นฟิคแม่ไม่รักจริงๆ คือแบบชาวบ้านอัพไปถึงไหน ละนี่คือเพิ่งตอนสาม จย้าาาาาาาาาา
เอาล่ะ ฝันดีนะทุกทั่น
โม่งฉอง
------------------------------- 50% --------------------------------------
คนเรานะคะ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์มันทุกเรื่องเลยค่ะ เล่นอะไรกันคะคุณ
ตอนนี้พิกัดโม่งหนึ่งอยู่ตจว.ค่ะ ยังกระเสือกกระสนมาอัพได้ อัพไปก็พิมพ์รายงานไป
ตอนนี้เนื้อเรื่องจะอยู่ที่ความหมั่นไส้ของโดคยองซูค่ะ รออีกนิดนะคะ ถ้าสองคนนี้ได้สนทนากัน มันจะ.....เป็นเนื้อหาส่วนนึงค่ะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
นิดนุง ตอนนี้โดนบิวท์ฮุนฮานมา ชีวิตกำลังเจ๊งค่ะ ไคซูก็ชื่นชอบ คริสยอลก็อยากแต่ง นี่ฮุนฮานก็เพิ่มเติมมาอีก ชิบหายแล้วค่ะ /ร้องไห้
อย่านะคะ ใครชิปฮฮ.อย่าบิวท์เพิ่ม อย่าค่ะ แค่นี้ก็เสียสติแล้ว /สั่น
โอเคค่ะ ไปพิมพ์รายงานต่อแล้วค่ะ จะสู้ ฮือ
โม่งหนึ่งจุดห้า
ความคิดเห็น