ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Touken ranbu มาป่วยดาบกันเถอะ!

    ลำดับตอนที่ #15 : ► Sayo Samonji

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 58










    ► Sayo Samonji 「小夜左文字 」◄
     

    มีดสั้น(短刀)ซาโยะ ซามอนจิ ตีขึ้นโดยสำนักซามอนจิ(左文字派) หรือนามสกุลจริงคือ ซาเอม่อนซาบุโร่(左衛門三郎)
    ในยุคคามาคุระ(1185-1333) ผู้ตีลงนามเพียงแค่ตัวอักษรแรกในชื่อของเขาคือตัว ซา 「左」
    บนตัวมีดของซาโยะ, และนี่เป็นเหมือนเครื่องหมายการค้าของเขา (วิธีนี้ใช้รวมทั้งโซสะและโคเท็ตสึด้วย)
    มอนจิ 「文字」 อ่านตามตัวในภาษาญี่ปุ่นหมายถึง ตัวอักษร และตั้งแต่เขาเริ่มใช่วิธีแปลกๆนี้ตั้งชื่อโดยใช่เพียงตัวอักษรเดียว
    ผู้คนเลยตัดสินใจที่จะเรียกงานของเขาว่า ซามอนจิ 「左文字」

    ในยุคยุคอะซุชิ-โมะโมะยะมะ (1568 - 1600) ครอบครัวโรนิน(浪人 / ตัวโรนินคือซามูไรไร้นาย แต่ทางอังกฤษให้มาว่า'นักเดินทาง')
    ครอบครัวหนึ่งที่ประกอบด้วยพ่อแม่ลูกสามคนในนิซซากะ (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเขตชุสุโอกะ)
    แต่กระนั้นทางฝ่ายสามีก็ได้ป่วยไข้อย่างหนักและจากไป ภรรยาที่มีเงินไม่พอเลี้ยงดูลูกชายตัดสินใจที่จะขายมีดสั้นที่เป็นสมบัติประจำตระกูล
    และเธอก็เดินทางพร้อมลูกชายเพื่อที่จะขายมีดเล่มนั้น, ทั้งคู่เดินทางผ่านภูเขานาม「小夜中山」
    (Sayo no Nakayama)แต่ทว่าเธอกลับถูกบุคคลปริศนาเข้าทำร้ายและก็ฆ่าเธอ จากนั้นก็ขโมยมีดและหลบหนีไป

    ตั้งแต่นั้นมา ฝ่ายลูกชายก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและหาหนทางที่จะแก้แค้นเรื่อยมา
    เขาพูดกับตนเองว่า"ตนเองจะต้องเจอผู้ที่ฆ่ามารดาของตนแน่ หากอยู่ใกล้ตัวของ โทกิชิ (研師, บุคคลรับจ้างลับคมดาบ)"
    เมื่อนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของโทกิชิ หลายเดือนผ่านไปจวบจนวันหนึ่ง
    โรนินนายหนึ่งเดินเข้าร้านมาและจ้างวานให้เขาช่วยลับคมมีดเล่มหนึ่ง ลูกชายมองพิจรณามีดอย่างละเอียด
    และพบว่ามันคล้ายคลึงกับมีดของมารดาของเขามาก มันมีรอยแกะสลักว่า 「 ชิคูชู-สุมิซา 」(築州 左)
    และแน่นอนว่าบนมีดของมารดาของเขาก็มีรอยสลักนี้เช่นกัน เมื่อนั้นเขาจึงเริ่มถามถึงเหตุที่โรนินนายนั้นได้มีดสั้นมา

    โรนินเริ่มเล่าเรื่องของเขา ถึงการที่เขาได้สังหารหญิงคนหนึ่งและขโมยมีดสั้นนี้มา
    จากเรื่องของโรนิน ลูกชายก็ยืนยันกับตนได้แน่ๆว่าผู้นี้คือคนที่ฆ่ามารดาของเขา
    โดยไม่แม้แต่ลังเล เขาเสือกแทงมีดเล่มนั้นเข้าไปที่ท้องของโรนิน เป็นการเติมเต็มการแก้แค้นของเขาในที่สุด

    นายเหนือหัวแห่งปราสาทคาเกกาวะ ยามาอุชิ คาซุโทโย (山内一豊)
    ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องราวนั้นและคิดจะแต่งตั้งตัวของลูกชายเป็นบริวาร
    ฝ่ายลูกชายมอบมีดสั้นเล่มนั้นแก่ยามาอุชิเป็นของกำนัล ภายหลัง ยามาอุชิ คาซุโทโย
    มอบมีดแก่ โฮโซคาว่า ฟูจิทากะ (細川藤孝) เพราะโฮโซคาว่าต้องการมีดเล่มนั้นอย่างมากและถามเขาถึงมันหลายครั้งหลายครา

    เมื่อมีดตกไปอยู่ในมือของโฮโซคาว่า ฟูจิทากะ โฮโซคาว่าก็ได้มอบนามแก่มีดเล่มนี้ว่า
    ซาโยะ ซามอนจิ (小夜左文字) หลังจากที่เขาได้ยินปูมหลังของมีดเล่มนี้.
    เขามอบนามแก่มีดเล่มนี้ตามประโยคแรกของบทกวีที่ได้อ่านมาว่า " Toshi takete,
    mata koyubeshi to omohi kiya, inochi nari keri, Sayo no Nakayama "
    (年たけてまた越ゆべしと思ひきや命なりけり小夜の中山) ซึ่งแปลได้ว่า
    "เมื่อครั้งยังเยาว์ ข้าคิดที่จะเดินทางข้ามผ่านภูเขา(ซาโยะ โนะ นาคายามะ)อีกซักหนหนึ่งเมื่อข้าเติบใหญ่
    นั่นเพราะข้าเติบโตได้ถึงเพียงนี้ซึ่งข้าพร้อมสำหรับมันแล้ว" บทกวีนี้เขียนโดน ไซเกียว (西行) เมื่ออายุได้ 69 ปี

    และนั่นเป็นเหตุที่ซาโยะ ซามอนจิเข้ามาอยู่ในฝ่ายของโฮโซคาวะและใช้ชีวิต
    ในนามของครอบครัวนี้ร่วมกับคะเซ็น คาเซนาดะ ในช่วงสั้นๆของยุคสมัยหนึ่ง

    ปีต่อจากนั้น โฮโซคาว่า ทาดาโอคิ (ลูกชายของโฮโซคาว่า ฟูจิทากะ) ก็มารับตำแหน่งต่อจากพ่อของเขา
    แต่ชั่งโชคร้าย ภัยแล้งได้เข้าจู่โจมพื้นที่ของเขา โฮโซคาว่า ทาดาโอกิ
    ต้องการเงินเพื่อเลี้ยงปากท้องผู้คนของเขาและก็ได้ขายซาโยะออกไป หลังจากนั้นเรื่อยมาซาโยะ
    ซามอนจิก็ถูกส่งผ่านมือผู้คนมากมายจวบจนปัจจุบัน

     

    ------------------------------------------------------------------


    + Tip +

     

    - ซาโยะมีความยาว 24.4 เซนติเมตร (แต่อีกแหล่งบอก 24.5)
    - บทพูดหน้าโหลดประโยคที่ว่า " เหมือนกับเต่าทะเลตาบอดที่มองหาขอนไม้กลางมหาสมุทรที่กว้างใหญ่
    ตัวข้าได้รอมานานถึงโอกาสนี้ในชีวิต เมื่อคราที่ดอกอุด้งจักผลิบาน.....
    (盲亀の浮木、優曇華の花待ちたること久し…… )" (อันนี้งงกับรูปประโยคมาก
    หากแปลผิดไงช่วยแก้ไขด้วยนะคะYuY) อันนี้เป็นคำพูดที่ลูกชายพูดตอนแทงมีดไปที่ท้องโรนินค่ะ 
    - ดอกอุด้ง(Udonge) เป็นดอกไม้ในพุทธศาสนาซึ่งจะบานเพียงหนึ่งครั้งในรอบสามพันปี
    จีนกับญี่ปุ่นใช่สื่อความหมายถึงโอกาศอันดี
    - เต่าทะเลตาบอด ก็มาจากคำสอนทางศาสนาเช่นกัน กล่าวถึงเต่าทะเลตาบอดที่อาศัยอยู่ใต้ทะเลลึก
    และจะออกมาพ้นน้ำในรอบพันปี เพื่อหาท่อนซุงที่ดีเยี่ยม หลังจากหลายครั้งหลายพันปีที่หามา
    เมื่อพบที่ต้องการแล้วมันจะคลานเข้าไปในรูของท่อนซุงและกลายร่างเป็นมนุษย์
    เปรียบกันโอกาศที่หาได้ยากซึ่งเข้ามาในชีวิต

    ► บทเพลงซาโยะ โนะ นาคายามะ
    -http://www.nicovideo.jp/watch/sm8610521
    ► Cr. 
    -https://www.facebook.com/Tourabu/posts/885364274847299
    -http://yue-ciel.tumblr.com/post/109669187011/sayo-samonji
    -
    Chanit Chobdit

     

    ----------------------------------------------------------------

     

    เสริมเรื่องที่ซาโยะในเกมเวลาไปทำนาหรือดูแลม้าแล้วเห็นผลพลับอยู่ในเสื้อฮะ เป็นเรื่องราวของโฮโซคาวะ ฟุจิทากะที่ตลกดี

    ณ ปราสาทฟุชิมิ (伏見城) โฮโซคาวะ ฟุจิทากะได้เดินเล่นไปพบกับต้นพลับที่ผลกำลังสุกงอม ด้วยความอยากจะกินจึงปีนขึ้นไป แต่ตอนนั้นเองที่ไดเมี
    ยว โตโยโทมิ ฮิเดโยชิ ได้เลื่อนบานประตูออกมาดูพอดี ปรากฏว่าเป็นต้นพลับในสวนของฮิเดโยชินั่นเอง

    ฮิเดโยชิจึงกล่าวเป็นกลอนว่า "ก็ว่าเห็นใครรึทำตัวกลมกลืนอยู่กับต้นพลับ ที่แท้ก็คลื่นขาว*แห่งทะเลอาคาชิ (ทะเลในเรื่องราวเกนจิ genji-monogatari)"
    (『柿の木に 人丸くこそ 見へにけり ここかあかしの うらの白浪』)
    *คลื่นขาว (白浪) มีความหมายนัยยะหมายถึงโจร/หัวขโมย

    ฟุจิทากะได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า "ข้าผู้รู้สึกละอายต่อหน้าท่านไทโค** ข้าไม่ได้ทำเนียนกับต้นพลับหรอก ดูหน้าข้าสิว่าแดงแป๊ดเลยเชียว"
    (『太閤の 御前で恥を かきの本 人まるならで 顔は赤人』)
    **ไทโค (太閤) หมายถึงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการหรือที่ปรึกษาของจักรพรรดิ

    พอได้ยินการตอบกลอนกลับของฟุจิทากะแล้ว ฮิเดโยชิก็รู้สึกขบขันมากจึงยอมยกโทษให้ฟุจิทากะ


    นอกจากนี้ ลูกพลับ-ดอกพลับยังมีความหมายอีกว่า
    ความงามหรือความอิ่มเอม (恵み , 優美 , 自然美)
    หรือเป็นการสื่อว่า "ขอให้ฉันได้หลับไหลใต้ร่มเงาแห่งผืนดิน" (広大な自然の中で私を永遠に眠らせて)

    (Cr.
    Nut Natthapol)




     

    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×