คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมเหตุ - โรงเพาะผี (๑)
โรเพาะผี (๑)
เรวี้าวออาลิฟ์ ในมือเรียวสวยถือถัพลาสิสีส้ม ภายในมีเรื่ออุปโภบริโภอยู่เ็ม ัเอับมือและปิลุม้วยเยื่อพลาสิบาใส เธอเินถือมันไปามลานโล่ว้า ทั้ั้นนี้มีแ่เสาเรียราย เพานสูอมันเิาารทุบพื้นั้นบนทิ้ไป บรรยาาศภายในูสลัวรา
มันสว่า้วยแสาะเีย สีส้มเรือไสวออมาาบนเสา ับบรรยาาศใหู้มืทะมึน พอๆ ับเ้มลัลัวแปลประหลา ส่วน้านนอพายุเพิ่แผลฤทธิ์ ระหน้า่าโยรอบมีนปิไว้ทัน ม่านฝนไม่อาสาเ้ามา แ่ถ้ามาในวันอาาศีพวมันะเปิรับลม
หิสาวเินไปไม่รีบไม่้า รไปยัพระประธานในศาลาหลันี้ พระพุทธรูปปาินราหน้าัว้าราวแปศอ เปลวโลหะแหลมประับพระวรายเป็นส่า สีเหลือเป็นมันมีเพิ่มีพระปีนไปั ผิวออ์พระสะท้อนแสไฟาเบื้อล่า แสเา้อพระพัร์ับให้รึมประหลา พระเนรแล่ำเยูเมา แ่มาวันนี้ประหนึ่ับผิเรวี
เพราะบรรยาาศ นัวิทยาศาสร์สาววาถัสัทานล เธอย่อัวลุเ่า้าๆ พรมหนาแ็ๆ แทหัวเ่า้วยุรว ยับหลบเศษหินแหลม นึำหนิที่ไม่มีใรมาูฝุ่น แ่พลันลัวบาปึเสไปว่าำหนิเ็วัอยู่ แ่นี้็บาปิัวอยู่เินพอ
ลั้นใราบบนพรมสามหน พยายามไม่สูลิ่นอับและไรฝุ่นเ้าปอ รบสามรั้แล้วึเปิระเป๋าสะพาย มอไปรอบๆ เห็นแ่ผู้ายยืนส่อพระเรื่อับหลวาอีรูป อยู่ทีู่้ไลออไป เธอหยิบเหรียออมาหยอที่านเิเทียน เทียนไฟฟ้าเล่มหนึ่ิสว่า เธอหยอเหรียสิบ ึ่ไฟะิอยู่สิบนาที ในศาลาหลันี้มีป้ายห้ามุธูปเทียนอริ เธอหยออีเหรียเพื่อุธูป้านในระถาไฟฟ้าสีทอ
หิสาวอยู่ในุระโปรยาวลุมเ่า ลุึ้นยืนแล้วหิ้วถัสีส้มไปยัอาสน์ เป็นอาสน์ส์ิผนััวยาว มีพระภิษุรออยู่บนนั้นรูปหนึ่ มันายสูอายุนั่อยู่ไม่ใล้ แ่็ห่าออไปแ่พอไ้ยิน เธอ้มราบสามรั้แล้วพนมมือนิ่ นพระภิษุทัเธอ่อน
“มาอีแล้วหรือโยม มีอะไรไม่สบายใหรือเปล่า”
“เ้า่ะ หลวพี่” หิสาวเอ่ย พระรูปนี้ืออีนรัอเธอเอ “หนูฝันอีแล้วเ้า่ะ”
“ั้น็ทำถูแล้ว” ท่านว่าแล้วเียบไป ่อนะเอ่ย่อ “แ่อามาอบิบาไ้ไหม านที่โยมทำอยู่น่ะ”
“ิันไม่มีทาเลือเหมือนหลวพี่นี่เ้าะ” สรรพนามเปลี่ยนไปามอารม์ “ท่าน็รู้ว่าานเี๋ยวนี้มันหายา”
พระภิษุเียบสนิท านั้นึับท้วยสีหน้าไม่สู้ี ท่านบอบทให้เธอรับศีล ่อนล่าวนำำถวายไทยทานแ่ัวแทนส์ เรวีประเนโยยวาที่ผ้า ถวายเสร็ึหันไปหาที่รวน้ำ มัทายเพิ่หามาวา ลุแลานปลีหลีไปทาวา นัวิทยาศาสร์สาวรู้สึุ้นหน้า แ่มั่นใว่าไม่เยเห็นแแน่นอน
หลวพี่อเธอเริ่มว่าบทรวน้ำ สวเป็นบาลีแปลไทยัเ่นทุรั้ น้ำเสียไพเราะหวนอีอเธอ พระหนุ่มรูปนี้เยอยู่มรมับร้อประสานเสีย เป็นหนุ่มผู้ามทั้รูปลัษ์และนิสัย สนใธรรมะะที่เธอเรียนสายวิทย์ วันๆ อยู่แ่ับแลปึ่ร้ามึุริยา์พอี นั่นเท่าับว่าไ้ทำารทลอโยมีเพลับล่อมทุวัน
ถ้าไม่นับ่วผิีย์
้วยรสสิเน่หาึพาัน้าวเินวัย เหมือนแม่เหล็นละั้วที่ถูวาใล้ัน น้ำาลับมย่อมเรียหาัน แ่ทั้สอรอบรัวพร้อมใันสั่ให้เอาเ็ออ ทั้สอฝ่ายเป็นนมีหน้ามีา ้อนเลือในถาูเป็นเมือแลื่นๆ เละๆ มันๆ ้ำยัเ้นุบๆ ล้ายระเสือระสนอีวิและวิวอน พยายามหนีให้รอามระบนถาเหล็เยียบเย็น
แม่...!
เรวีสะุ้เฮือ เธอเหลียวไป้าหลัแ่ไม่เห็นอะไร ิไปเอ โถ้านหลัูว่าเปล่า นยืนส่อพระับหลวาหายไปแล้ว มีแ่หมู่เสาในแสสลัว ะเียยัิสว่า แ่สายฟ้าฟาลั่นพอี เม็ฝนโรรู มันระแทระหน้า่าราวะอเ้ามาในนี้ หิสาวเหื่อาฬแ หายใระั้นนึถึเปรโหยส่วนบุ
ในวามเียบมัมีเสียเพรีย บาที็เป็นเสียเ็ร้ออุแว้ บารั้บาหนเป็นประโยัเน ำไ้บ้าไม่ไ้บ้าึ่อย่าหลันับเป็นเรื่อที่ีว่า ม่านฝนสาระทบหน้า่า รนั้นรนี้ราวมือป่ายวาน สายลม้านนอราวฝูปีศา ล่าวันว่าวิานายอนสรามับน้ำท่วมลายเป็นพวผีโหพราย แ่ที่รินี่เป็นฝนหลปลายเหมัน์
ระเรียวราวพร้อมฟ้าแลบวาบ ำรามสะเทือนนบานใสระหึ่ม มันสั่นถึายบาและอนไลึ แหลมเสียแทลึถึลาในี้ วันนั้นเอ็ฝนหนั วันที่เธอไปนั่สั่นอยู่ในลินิ อยาให้เาไป้วย แ่อีรอบรัวปิเสธไร้เยื่อ อ่วยแ่เรื่อ่าทำแท้เพียอย่าเียว
เสียให้พรอหลวพี่าลารัน...
เธอหันลับมาทาพระ ทว่าท่านนั่ัวแ็ไปแล้ว ยัพนมมืออยู่แ่วาลับเหลือ ่อนี้มือสั่นระริไปทามัทายแ่ ผู้นำบุอวันั่อยู่ไม่ไล แ่ร่าายทั้หมปลุม้วยวามมื สายฟ้าฟาอีรั้เผยวหน้าอาบเลือ เรวีสะุ้เฮือ วามันโบ๋ลึ แ่มีวแเล็ๆ ้อมาาภายใน
ร่าสูวัยย่อหล มันลายเป็นเ็เล็อาบเลือนโเป็นมัน ฟ้าลอีหนนระรีรา วหน้าเละเน่าหล่นลทีละิ้น ้อนเลือ! มันลายเป็น้อนเลือัวอ่อนมนุษย์ เ็ามอาา หนวเราแ่เิมหยไหลล้ายหลอเลือ มันยับระุระิ ่อนร่าเหลวเป็นลิ่มทะลัแหล่นระาย
“รี๊!”
เลือระเ็นมาเปรอะหน้า หิสาวะายหนี หยาเลือวระอุ่นลับเย็นยะเยียบ เธอปามันออพร้อมรีร้อไม่หยุ แ่หาาทันเห็นว่าหลวพี่หายไปแล้ว เหลือแ่เธอับลิ่มเละๆ มันยึยือยับยืสลับห ืบลานทิ้ราบเป็นเมือแบนพื้น ป่ายเปะไปมาลำหาทิศไม่เอ ่อนะหัวพุ่มามุหว่าาเรวี
ความคิดเห็น