นางฟ้าจอมเป๋อ

ลำดับตอนที่ #5 : พูดไม่ได้อ่าาาาาาาา......

ฮือฮือฮือฮือฮือ
ฉันบอกเพื่อนๆทุกคนว่าเป็นหวัดเจ็บคอ(อันที่จริงเขียนบอกอ่ะค่ะ)
ฉันทนแทบไม่ได้ที่ได้ยินเพื่อนๆพูดเรื่องละครฉันก็อยากไปแจม แต่
ToTพูดไม่ได้สิToT
วันนี้ฉันรีบกลับบ้านอย่างเร่งรีบแบบที่ไม่เคยทำมาก่อนแม่สงสัยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ฉันรีบอ่านคู่มือนางฟ้าด่วนจี๋
ปรากฏว่าไม่มีวิธีแก้หง่าาาาาาาาา....
เซง พูดไม่ได้ นอน

1 เดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก
ฉันว่าฉันเริ่มชินแล้วหล่ะ แหะๆ
ฉันก็เดินกลับบ้านธรรมดาปกติ
และแล้วความซุ่มซ่ามก็บังเกิดขึ้น ฉันเดินสะดุดขาตัวเอง
หัวกระแทกรั้วหน้าบ้าน
"~โอ้ยย!~ ไอบ้า เจ็บนะเฟ้ย คนสวยเซง"
....หึ....
มะ..มะ..เมื่อกี้ ฉันพูดได้
"เย้! พูดได้แล้วโว้ยยยยยยย"
ฉันตะโกน ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าแหกปากมาอย่างดีใจ
"ยัยตรี ตะโกน แหกปากบ้าอะไรลูก เป็นบ้าอะไรหา"
แม่ฉันตะโกนด่าฉัน
"คะ..ค้า.."
เย็นวันนี้ฉันรีบวิ่งไปหาพี่รัฐ
เจอหน้าพี่รัฐ
และแล้วมันก็เกิดขึ้น
อีกแล้วหรอเนี่ย
สะดุดุขาตัวเองค่ะ
แต่คราวนี้ไปชนผู้ชายคนนึง
"ขอโทษค่ะ"
ฉันตอบอย่างสุภาพ(แหะๆชมตัวเองหน่อย)
"ไม่เป็นไรครับ"
ผู้ชายคนนั้นตอบมา
ฉันเงยหน้าขึ้น
ว้าย!กรี๊ดค่ะ
หล่อค่ะ สเป๊กเลย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เอ่อ"
อะไรอีกเนี่ย ฉันเป็นอะไรอีก ยัยตรีนิ หล่อนเป็นอ่ะไร
"คุณชื่ออะไรหรอครับ"
เขาถามฉัน
"..เอ่อ..คือ..ฉะ..ฉัน..ชื่อ.. ตรีค่ะ"
ฉันตอบแบบกล้าๆกลัวๆ
"ชื่อน่ารักดีนะครับ"
ว้าย!กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารัก ใครๆก็บอกว่าชื่อฉันเชยแต่เขา
"แล้วคุณหล่ะ"
ฉันถาม
"ผมชื่อ..."
"เฮ้ย! ไอ้เชนท์ หลี่สาวอยู่หรอวะ"
"งั้นผมไปก่อนนะครับผมชื่อเชนท์นะครับ"
เขาบอกเสร็จแล้วเขาก็จากไป
ว้าย!เสียดายคนหล่อ เฮ้ยคิดไร ไม่ๆๆๆๆ

ฉันก็ร๊บไปหาพี่รัฐแล้วถามว่า
"เขาเป็นใครหรอ"

*******************************************************