นางฟ้าจอมเป๋อ

ลำดับตอนที่ #4 : ลุย! เมืองทรานเวร่า

"หนูชื่อทาราตี้ ใช่มั้ยจ่ะ"
"ค่ะ"
เฮ้ย!ฉันชื่อ ธาราตรีหย่ะ ว้ายยย พูดไปได้ไง อีกแล้ว
"ยายหล่ะค่ะชื่ออะไรค่ะ"
"อย่ารู้เลยจ่ะ ยายไม่อยากจะบอก"
"ยายบอกหนูเถอะนะค่ะ นะค่ะ นะค่ะ"
"หวังเสียวยี้"
"หา!"
"นั้นไง หนูงงใช่มั้ย"
"คะ...ค่า..."
"หนูก็อย่าถามเลยนะจ่ะ"

 GO TO  THARNVARA

ป้ายบอกทางไปเมืองทรานเวร่าทำไมเป็นภาษอังกฤษหล่ะ
ทำไมไม่เป็นภาษาไทยอ่ะ งง!ค่ะ คนสวยงง!
"อ๋อ ก็การเป็นนางฟ้า เค้าคัดเลือกกันทั่วโลกนะจ่ะหนู"
งง!_!งง
"ยายรู้ได้ไงค่ะว่าหนูคิดอะไรอยู่อ่ะค่ะ"
"ถามอีกแล้ว ทำไมหนูถึงขี้สงสัยจัง"
"ยายก็บอกมาสิค่ะ หนูจะได้ไม่เซ้าซี้ยายไง"
"อย่ารู้เลยจ่ะ ก็คนมันสวยอ่ะ บอกไม่ถูก"
"ค้าาาาาาาาาาา....................."
"แต่ถ้าเกิดว่ายายสวย หนูก็น่ารักค้าาาา"
ฟึบ!
อะไรอ่ะนั้น
เฟี้ยว!
ไรอ่าาาาา ~_~
แช่วววว!
~เฮ้ย~
"แบร่!ปีศาจยักษ์ร้ายมา หะ...แว้วววว"
โอโห ลูกแมวเห่าได้
อะไรกันเนี้ย
"หนิ เจ้าเป็นตัวอะไรเนี้ย หมาก็ไม่ใช่ แมวก็ไม่เชิง"
"ข้าคือ ปลากราย ปีศาจยักษ์ร้ายยย"
"หา! ตัวเท่าลูกหมา ริอาจเป็นปีศาจรึ"
"ขอรับ"
เจ้าหนูน้อย เอ้ยยย
"ก่อนจะไปทรานเวร่า ผ่านด่านข้าไปก่อน ฮ่ะๆๆๆๆๆ"
"เพค่ะ มามะ"
"โอม มะกาดีตูมาตูดีกา 555 ปืนจงปรากฎ เพี้ยง"
"แล้วฉันทำไงอ่ะ ยาย ยาย ยาย ยายหายไปไหนอ่ะ"
"ยะ...ยาย...จ๋า"
"โอม มะกี้มะก๊ะมากะมากี้ เด๋วมา ลูกปืนจงอยู่ที่ปืน เพี้ยง"
"เอ้ย หยุดท่องสิ"
"นี้ นี้ หยุดไง"
เปี๊ยยยยย!
ฉันตบเด็กบ้า นั้นไป
"แงแงแง ข้าจะไปฟ้องแม่แน่ ฮือ หม่าม้า มีคนแกล้งหนูอ่ะ"
"ใครบังอาจแกล้งลูกฉัน"
~อึ๋ย!~
"หา!"
"โอม จิจิจิจิจิจิจิจิ ลูกแมวรูนี่ย์ ท๊อฟฟี่เจอร์ราด หมาพิคาดแมวตายเพี้ยง"
"หารัยของเค้า"
"หนอย แน่กล้าด่าฉันว่าเค้ารึ"
"""ตายซะ""" 


"โถๆๆๆๆๆๆๆๆ ทาราตี้ของฉัน ไม่ผ่านการทดสอบแล้วฉันจะตายตาหลับมั้ยเนี้ย"
"เจ๊เทริกา จ๋า หนูขอโทษ ก็หนูมันสวยใสไร้สมองหนิค่ะ"
"แล้วจำมนต์ได้มั้ย"
"อ๋อ หนูลืมไปเลย"
"งั้นหนูก็พูดไม่ได้สิค่ะ"
"จร่ะ ทำใจนะจ่ะ"


วันรุ่งขึ้น
"ตรี ไปโรงเรียนแล้วหรอจ่ะ"
ฉันพยักหน้า
"ทำไมไม่ตอบ"
"อื้มๆๆๆๆ"
ฉันพูดได้แค่นี้อ่ะ
"นี้ ตรีอย่ากวนแม่สิ"
ฉันก็เลยเอากระดาษมาเขียนว่า "ช่วงนี้หนูเจ็บคอก็เลยพูดไม่ได้ ขอโทษค่ะ"
"จร้า"
แม่ฉันตอบ ค่อยโล่ง อกหน่อย
แล้ว 2 เดือนเนี้ย ที่ฉันต้องอดพูด
จะทนได้มั้ยเนี้ยยย!!!!!!



U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U_U