คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ความรักมันคืออะไร... รักหรือ มันเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งนั้น
สิ่งสวยงามที่เคยได้สัมผัสมาตลอด มันเป็นแค่ความฝันใช่ไหม ความฝันอันแสนหวาน อบอุ่นอ่อนโยน เหมือนล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า โอบล้อมด้วยปุยเมฆขาวบริสุทธิ์แห่งความรัก รู้สึกปลอดภัยเป็นที่สุด ราวกับว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ เข้ามาถึงตัวเราได้ ทันใดนั้นเอง ทุกอย่างกลายเป็นสีดำ ท้องฟ้า ปุยเมฆ หายไปไหนหมด ตัวเราถูกทิ้งดิ่งลงมาอย่างแรง ไม่มีอีกแล้วความอบอุ่นเหล่านั้น อา...ได้เวลาตื่นแล้วสินะ
นี่แหละโลกแห่งความเป็นจริง หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ฝันร้ายอีกแล้ว อะไรกัน นี่มันเพิ่งตีห้านี่นา เฮ้อ! ตื่นเช้าเกินไปอีกแล้ว แต่ถึงยังไงนอนต่อไปก็คงไม่หลับอยู่ดี หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างเชื่องช้า เดินเข้าห้องน้ำ สำรวจใบหน้าตัวเอง ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นมีแววเศร้า เธอยิ้มเบาๆ ให้กับคนในกระจก นี่เราผอมลงไปอีกหรือเปล่าเนี่ย
หลังทานอาหารเช้าเสร็จ หญิงสาวก็ขับรถออกจากบ้าน แต่ด้วยความที่ออกมาจากบ้านเร็วเกินไป เธอรู้สึกตัวว่ายังเหลือเวลาอีกมากก่อนจะถึงเวลาเข้างาน เอ...จะเอายังไงดี นึกได้ว่าเมื่อเช้าเธอตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด กาแฟดำแก้วเล็กที่ทานเข้าไปเมื่อกี้ ดูเหมือนจะยังไม่พอที่จะทำให้ประสาทของเธอตื่นตัวรับกับวันใหม่ได้ดีพอ เธอจึงตัดสินใจจอดรถข้างทางเมื่อถึงร้านกาแฟร้านประจำที่เป็นทางผ่านจากบ้านของเธอไปยังที่ทำงาน
ทันทีที่เปิดประตูรถ ไอร้อนเข้ามาปะทะผิวหน้าและผิวกายทันที ลมร้อนโชยเบาๆ ทำให้ผมดัดลอนสีน้ำตาลเข้มปลิวไหวเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจช่วยให้เธอหายร้อนได้เลย หญิงสาวถอนหายใจ ร้อน ใช่สิ ก็มันฤดูร้อนนี่นา ใครบางคนเคยบอกเธอว่าชอบฤดูร้อน เพราะมันคือชื่อของเธอ เฮอะ! ช่างประไร
เช้านี้ในร้านกาแฟคนเยอะพอสมควร แต่โชคดีที่ยังมีโต๊ะว่างอยู่ เธอรับกาแฟดำตามที่สั่ง แล้วเดินไปนั่งจิบกาแฟพลางอ่านทวนเอกสารที่เธอต้องนำเสนอในที่ประชุมวันนี้
“ขอโทษค่ะ ตรงนี้ว่างมั้ยคะ” เสียงหวานลอยเข้ามากระทบโสตประสาทของเธอ เธอเงยหน้าขึ้น หญิงสาวร่างสูงเพรียวคนหนึ่งกำลังมองตรงมาที่เธอ ริมฝีปากสีแดงรูปกระจับแย้มยิ้มรอคอยคำตอบ
“อ๋อ เชิญค่ะ” หญิงสาวกวาดตามองไปทั่วร้าน ดูเหมือนเก้าอี้ในร้านจะเต็มจริงๆ นอกจากตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเธอ ช่วยไม่ได้นี่ หญิงสาวยิ้มนิดๆ ก่อนเอ่ยปากชวนให้นั่งด้วยกัน
“ขอบคุณมากค่ะ แหม นึกว่าจะไม่มีที่นั่งซะแล้ว ขอนั่งตากแอร์ซะหน่อย ข้างนอกร้อนจริงๆ นะคะ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ผมสไลด์ยาวสีน้ำตาลอ่อนระยิบระยับเมื่อต้องกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในร้าน
“ก็ฤดูร้อนนี่คะ” หญิงสาวพึมพำเบาๆ ไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี ก่อนก้มลงไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าเหมือนเดิม
“...” ไม่มีเสียงพูดจากหญิงสาวร่างสูงอีก
ความรักมันคืออะไร... ไม่เห็นจะเคยเข้าใจเลยสักนิด
เมื่อคืนหญิงสาวกลายร่างเป็นศิราณีทางโทรศัพท์ ฟังเพื่อนของเธอปรับทุกข์เรื่องความรักจนดึกดื่น ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ เพื่อนๆ มักถ่ายทอดให้เธอฟังเสมอ เธอยิ้มละไมให้กับตัวเอง ทำไมนะ ทุกคนเห็นว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องความรักงั้นเหรอ เปล่าเลย..เธอไม่เคยมีแฟน ไม่เคยเข้าใจด้วยซ้ำว่า คำว่ารักที่เขาพูดๆ กันมันเป็นอย่างไร ใจเต้นแรง ไม่เป็นตัวของตัวเองเมื่อได้พบเจอ มองอะไรก็คิดถึงเขาคนนั้น เธอไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใครเลยตั้งแต่เกิด โอ๊ย! เซ็ง
เอาเถอะ เรื่องแบบนี้ถ้ามันจะเจอเดี๋ยวก็คงเจอเอง หญิงสาวค่อยๆ คลานลงจากเตียงนอน วันนี้เข้าเวรเช้านี่นา แย่แล้ว เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง ขืนไปไม่ทันล่ะแย่แน่ เมื่อคิดได้ดังนั้น ร่างสูงเพรียวก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
หญิงสาวรีบขับรถออกจากบ้าน ด้วยกลัวว่าจะไปทำงานสาย ดีที่ว่าวันนี้รถไม่ติด เอ..ใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้วนี่นา หิวจังเลย เมื่อกี้ก็รีบออกมา ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย แวะทานอะไรที่ร้านกาแฟร้านโปรดหน่อยดีไหมหนอ เท้าเร็วเท่าความคิด หญิงสาวจอดรถข้างทางหน้าร้านกาแฟ
ทันทีที่เปิดประตูรถ ไอร้อนพุ่งเข้ามาปะทะร่างกายทันที หญิงสาวรู้สึกถึงความอบอุ่นของไอแดด แปลกไหม มีแต่คนไม่ชอบฤดูร้อน ไม่ชอบความร้อนอบอ้าว แต่หญิงสาวกลับรู้สึกดี เมื่อรับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนของแสงอาทิตย์ที่สาดส่องมา รู้สึกถึงความมีชีวิตชีวา หญิงสาวยิ้ม ถึงจะชอบแต่ขืนตากแดดมากๆ มะเร็งถามหากันพอดี ตอนนี้ขอเข้าไปนั่งตากแอร์ในร้านกาแฟหน่อยก็แล้วกัน
เช้านี้ในร้านกาแฟคนเยอะพอสมควร จะมีที่นั่งหรือเปล่าเนี่ย เธอรับชาเขียวปั่นตามที่สั่ง แล้วกวาดตามองไปรอบๆ มีเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหญิงสาวคนนั้นว่างอยู่นี่นา
“ขอโทษค่ะ ตรงนี้ว่างมั้ยคะ” เธอพูดพรางยิ้มมองลงไปที่หญิงสาวข้างหน้า ผู้ซึ่งไม่มีที่ท่าว่าจะสนใจสิ่งรอบข้าง สายตาก้มมองเพียงเอกสารตรงหน้าเท่านั้น
“อ๋อ เชิญค่ะ” หญิงสาวคนนั้นตอบหลังกวาดตามองไปทั่วร้าน หน้าตาไม่ยินดียินร้ายเท่าไรนัก ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นมีประกายเล็กน้อยขณะเอื้อนเอ่ยคำพูด ผมดัดลอนสวยสีน้ำตาลเข้มส่องประกายแพรวพราวเมื่อโดนแสงแดด
“ขอบคุณมากค่ะ แหม นึกว่าจะไม่มีที่นั่งซะแล้ว ขอนั่งตากแอร์ซะหน่อย ข้างนอกร้อนจริงๆ นะคะ” เธอพยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศในยามเช้าต้องอึดอัดเกินไป
“ก็ฤดูร้อนนี่คะ” สาวนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเอ่ยตอบ ก่อนก้มลงไปสนใจกับเอกสารอีกครั้ง คล้ายไม่อยากจะสนใจเธอเท่าไรนัก
“...” คงไม่อยากคุยกับเรา ช่างเถอะ หญิงสาวกลับไปสนใจชาเขียวปั่นตรงหน้า ดวงตาสีดำคู่นั้นมีแววอ่อนโยน มองทอดสำรวจความเป็นไปบนท้องถนนผ่านทางกระจกร้านอย่างไม่เร่งรีบ ลืมเรื่องเข้าเวรไปเสียสนิท
____________________________________________________________________
คุยกันหลังอ่าน
สวัสดีค่ะ ขอฝากงานเขียนชิ้นแรกด้วยนะคะ ผิดพลาดตรงไหน ติชมกันได้ตามสบายค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ติดตามอ่าน
in heaven
ความคิดเห็น