คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 เจอกันอีกแล้วนะ
Kai’s part
“เห้ยไอฮุน อ้าวพี่เขาวิ่งไปแล้วแล้วพวกเราจะทำไงล่ะทีนี้” ผมกำลังงงเลยครับทำไมเขาต้องวิ่งหนีไปด้วยแค่ขอให้ช่วยตามหาห้องให้เนี้ย
“ถามโง่ๆ เราก็ต้องหาทางไปเองดิวะ คนอะไรวะไร้น้ำใจกลับบ้านไปจะฟ้องคุณป้าให้หมดเลย”
“อะไรวะไอฮุนป้าไหน”
“ก็ป้าข้าวบ้านกุ แม่ของพี่คนที่วิ่งไปเมื่อกี้อ่ะมึเข้าใจไหมมมมห๊า”อีเซฮุนตอบแล้วมันก็เดินไปเฉยเลย
“อะไรวะ เห้ยรอด้วย”
“เห้อออ ในที่สุดก็หาห้องเจอ ต้องขอบคุณพี่สองคนมากนะครับที่ช่วยพาพวกเรามาส่ง” ผมเอ่ยเสียงหวานไปให้ผู้หญิงสองคนตรงหน้าผมที่อุส่าพาผมกับไอเซฮุนมาส่งถึงห้อง(เรียน)
“ขอบคุณพี่มากจริงๆนะครับ” ไอเซฮุนพูดแล้วส่งยิ้มหวานไปให้
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ว่าแต่สองคนชื่ออะไรหรอ เราทิฟฟานี่นะ ส่วนนี่ก็เจสสิก้า” พี่สาวแสนสวยสองคนตรงหน้าผมแนะนำตัวเองด้วยเสียงหวาน แล้วดูเธอสองคนสิครับ ยิ้มอย่างนี้มันยั่วกันชัดๆ ผมไม่ใช่เด็กอมมือนะ ผมเห็นตั้งแต่พวกผมเดินเข้าไปขอความช่วยเหลือแล้ว ความจริงพวกเธอสองคนมองมาที่พวกผมอยู่แล้วพอพวกผมเดินเข้าไปพี่เข็ดูเต็มใจช่วยซะเหลือเกิน ช่วยไม่ได้นี่ครับก็คนมันหล่อ
“ผมชื่อเซฮุน ส่วนไอนี่จงอินหรือพี่จะเรียกมันว่าไคก็ได้นะครับ” จะทำไงได้ล่ะครับพวกผมก็ต้องยิ้มบริหารเสน่กันหน่อย
“งั้นพวกผมไปก่อนนะพี่ ไว้เจอกัน” ผมเอ่ยคำลาเพราะผมคิดว่าเรายืนจ้องตากันนานเกินไปแล้ว ถ้าเป็นปลากัดคงท้องไปหลายรอบ
“จ้ะไว้เจอกัน”พี่คนที่ชื่อเจสสิก้าโบกมือแล้วขยิบตามาให้พวกผม ผมพี่เขาก็สวยดีนะครับ ถ้าจะเอาไว้คุยเล่นก็ผ่าน 5555จำชื่อไว้ก่อนๆ
SEHUN’s part
พอผมกับไคแยกจากพี่สองคนนั้นเราก็เดินเข้าห้องมา ไอไครีบเดินไปจองที่หลังห้อง แล้วมีหรอผมจะเกี่ยง ถึงผมจะอยู่ห้อง1 แต่ใช่ว่าผมจะตั้งใจเรียนนะฮะคนมันเก่งอยู่แล้วน่ะ ส่วนไอไคถึงมันจะสู้ผมไม่ได้แต่มันก็พอถูๆไถๆได้แหละนะ
“ไอฮุนมึงพี่คนนั้นที่วิ่งหนีเราไปเมื่อเช้าเขาชื่อไรนะ” พอผมหย่อนก้นถึงเก้าอี้ปุ๊ปมันก็ถามปั๊ปเลย
“คนที่กุคุยด้วยอ่ะชื่อลู่ฮาน ทำไมมึงสนหรอไง” ผมตอบมันไปด้วยความเซง ยิ่งคิดยิ่งเซง ถ้าผมไม่เจอพี่ทิฟฟานี่กับเจสสิก้าป่านนี้ผมคงหลงอยู่ในโรงเรียนนี้ไปละ
“เปล่าอ่ะกุว่าเขาก็น่ารักดี แต่เพื่อนเขาน่ารักกว่าว่ะ5555” ไอไคตอบพางทำหน้าเพ้อฝัน
“เออน่ารักทั้งกลุ่มจริง แล้วมึงชอบคนไหนวะ” ผมถามด้วยความสนใจ
“คนตาโตๆอ่ะมึงชื่อไรวะ” ตาโตๆ อ่อนึกออกละ
“กุไม่รู้หรอกทั้งกลุ่มกุรู้จักแต่ลู่ฮานว่ะ 555” ผมตอบแล้วก็หัวเราะ ดูมนดิมองหน้าผมอย่างกะจะกระทืบผมงั้นแหละ555555
“เห้อ กุว่าพี่ลู่ฮานเขากลัวมึงแน่เลยว่ะวิ่งหนีไปเลย แม่งถ้าไม่มีมึงพี่เขาคงไม่หนีแล้วกุก็จะได้รู้จักกับมายฮันนี่ของกุไปละ”
“หึ กลัวกุหรอ เดี่ยวกุจะทำให้หายกลัวเอง” พอผมพูดจบไอไคก็หันมายิ้มกรุ่มกริ่มให้ผม
“อ่อ กุรู้ละ แหมดีเลยมึงสนใจคนล่ะคนกับกุ555” ไอไคกับผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่โรงเรียนประถมเราเข้าใจกันทุกเรื่องเหมือนมองตาก็รู้จะไรประมานนั้นแหละครับ แต่ผมไม่เคยบอกมันว่าผมชอบคนๆนึงอยู่แต่ตอนนี้มันคงรู้แล้วแหละ ถึงผมจะทำตัวเป็นเพลบอยมีผู้หญิงในสต็อกมากมายแต่ความจริงผมก็มีคนที่ผมชอบอยู่แล้วนะ คนๆนั้นก้คือลู่ฮานนั่นเอง ทุกคนคงสงสัยว่าผมไปรู้จักกับเขาได่ไง ความจริงมันไม่แปลกเลยที่ผมกับเขาจะรู้จักกันก็บ้านของพวกเราสองคนอยู่ข้างๆกันยังไงล่ะ แล้วพ่อแม่ของพวกเราก็สนิทกันมาก ตอนเด็กๆพวกเรายังเคยเล่นด้วยกันอยู่บ่อยๆ แต่พอโตขึ้นเราเลยไม่ค่อยได้มีเวลาเล่นด้วยกันเท่าไร แต่พอว่างทีไรผมก็ไปนั่งเล่นที่บ้านพี่เขาอยู่บ่อยๆนะ ก็แม่พี่ใจดีมากอ่ะทำอาหารก็อร่อย คิดดูนอกจากจะได้ไปเจอหน้าพี่ลู่ฮานแล้วยังได้กินของอร่อยๆอีก สวรรค์ชัดๆ แต่พี่เขาดูไม่ค่อยอยากให้ผมไปเท่าไรเลย อาจจะเป็นเพราะแม่ของพี่เขาล่ะมั้ง แม่ของพี่เขาตามใจผมมากแต่นั่นก็เพราะผมน่ารักกว่าไม่ใช่หรอ(?) ผมไม่ผิดนะ
“นักเรียนทุกคนนนนนน สวัสดีจ้ะฉันชื่อจันเพ็ญนะ มีแม่ชื่อเพ็ญจัน แม่ของฉันก็เป็นครูอยู่โรงเรียนนี้เหมือนกัน555555555 เอาล่ะวันนี้ครูจะให้พวกเราทุกคนมาจับฉลากเพื่อเล่นพี่-น้องรหัสกันนะ แล้ววันนี้ทั้งวันไม่มีเรียนพวกเธอทุกคนต้องใช้เวลานี้ตามหาพี่รหัสของพวกเธอเข้าใจไหมจ๊ะ มาๆมาจบฉลากเลยครุไปละนะบายยยยยยยย”
งงสิครับงง ไม่ใช่แค่ผมนะครับที่งง งงทั้งห้องแหละครับ ก็อาจารย์คนนั้นอยู่ก็เข้ามาพูดแล้วก็ไปเฉยเลยอะไรกันครับเนี่ย อาจารย์เขาก็ดุหน้าตาน่ารักดีนะเสียอย่างเดียวทำตัวแปลกไปหน่อย
“เอ่อ พวกเราทุกคนก็มาจับฉลากกันเลยดีกว่าเนอะ เราชื่อเทานะ เดี๋ยวเราเดินเอาไปให้เพื่อนๆจับที่ล่ะโต๊ะละกันนะ”
นักเรียนชายที่ตัวคนนึงที่ดูเหมือนจะเรียกสติกลับมาได้เร็วที่สุดพูดขึ้น เขาดูเฟรนลี่และน่ารักดีนะ และในที่สุดเทาก็เดินมาถึงแถวหลังสุดที่ผมกับไอไคนั่งอยู่
“อ่ะนี่ พวกนายสองคนชื่ออะไรอ่ะเราชื่อเทานะ” เขาพูดแล้วส่งยิ้มมาพร้อมกับกล่องที่ใช้จับฉลาก
“อ๋อสวัสดีนะฉันไคส่วนนี่เซฮุน”ไหนไอไคก็แนะนำให้แล้วผมเลยหยิบฉลากออกมาให้มันเรียบร้อย5555
“สวัสดีนะ” ผมทักทายพร้อมกับส่งยิ้มไปให้
“พวกนายสองคนดูสนิทกันดีนะ หล่อทัง้คู่เลยตอนเดินเข้ามามีแต่คนมองอ่ะ”เทาพูดไปยิ้มไป เพราโต๊ะของพวกผมเป็นคู่สุดท้ายเขาเลยยืนคุยกับพวกผมได้นาน
“อ่อเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมน่ะ 555จริงหรอเทาก็นหล่อเหมือนกันแหละ” ผมตอบไปอย่างเป็นมิตร
“เออแล้วพวกนายมีเพื่อนคนอื่นรึยัง จะไผหนข้าวตอนพักกับใครอ่ะ”เทายังชวนพวกผมคุยอยู่
“ยังไม่มีเลยก็มีกันอยู่สองคน เทาไปด้วยกันไหมล่ะ” คราวนี้ไอไคเป็นคนพูดครับ
“ได้หรอ อื้มไปสิๆยังไม่มีเพื่อนเลย เราย้ายมานั่งข้างหลังกับไคกับเซฮุนได้ไหมอ่ะพวกคนข้างหน้าดูเงียบๆอ่ะ” เทาพูดขึ้นพร้อมทำหน้าปลงๆ 555ก็นะห้องนี้มันห้องเด็กเรียนแล้วคิดดูคนข้างหน้ามันก็ต้องยิ่งตั้งใจเป็นพิเศษอ่ะเนอะ
“ได้สิมาเลยๆ” ไอไคก็ตอบกลับอย่างยินดี ความจริงพวกผมก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วมีเพื่อนเยอะๆมนก็ดียิ่งห้องนี้มีแต่เด็กแว่นรู้สึกก็มีแต่เทาที่พอจะเข้ากับพวกผมได้
DO's part
ตอนนี้พวกผมสามคนกำลังเริ่มเรียนหนังสืออย่างตั้งใจ(?) แต่ถึงพวกผมไม่ตั้งเรียนยังไงเกรดก็ไม่เคยได้ต่ำกว่า3.9เลยนะ หึหึ ดูจากหน้าพวกผมแล้วคุณก็น่าจะรู้นะ อ่อ ผมลืมแนะนำตัวเองไปแต่ความจริงทุกคนคงรู้จักผมกันอยู่แล้ว สวัสดี ดีโอนะครับ ชื่อจริงก็ โดคยองซู เป็นเพื่อนที่น่ารักของแบคฮยอนและลู่ฮาน ไม่ได้น่ารักแค่หน้าตานะฮะแต่นิสัยก็น่ารักเช่นกัน ไม่ได้โม้นะ ไม่งั้นพวกผมคงไม่เป็นขวัญใจของสาวๆและหนุ่มๆในโรงเรียนนี้หรอก ถึงแม้ส่วนมากแฟนคลับของพวกผมจะเป็นหนุ่มๆก็ตาม
"เอาล่ะ วันนี้ครูมีอะไรจะประกาศนะ" เสียงครูหน้าห้องพูดขึ้น ไม่ต้องบอกผมก็รู้แล้ล่ะว่าเรื่องอะไร
"แกแก ฉันว่าเรื่องรับน้องแน่เลยอ่ะ อ๊ายตื่นเต้นจังอยากได้น้องรหัสน่ารักๆง่ะ คิคิ"
ใช่แล้วครับที่ผมคิดไว้ก็ไม่ต่างจากที่แบคฮยอนมันคิดซักเท่าไร
"เออฉันก็ด้วยง่ะ ขอหล่อๆน่ารักช่างเอาใจเพื่อจะได้มาควงซักหน่อย อิอิ" ผมเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้มันเช่นกัน
"เออ รู้ป่ะฉันได้ยินมาว่าห้องน้องรหัสของราอ่ะมีคนหน้าตาดีมากๆเข้ามาด้วยแหละ อยากเห็นหน้าจัง" อันนี้คือเสียงของลู่ฮานนะครับ พวกผมน่ะเข้ากันได้ดีเลยแหละครับโดยเฉพาะเรื่องพวกเนี้ย 5555
"นี่!!!! สามนนั้นน่ะ คุยอะไรกันห้ะ คยองซู แบคฮยอน ลู่ฮาน ได้ฟังที่ฉันพูดบ้างไหมเนี่ย" เสียงของอาจารย์ เพ็ญจัน พูดขึ้น อาจารย์คนนี้เป็นคนที่แก่แล้วนะฮะจริงๆ อายุเธอเกือบจะเกษียนแล้ว แต่ดูเธอแต่งตัวแต่งหน้าสิฮะ ไม่สีแดงก็ลายเสือ เปรี้ยวจี๊ดดถึงใจมาก
"ขอโทษฮะ" เสียงพวกผมตอบกลับไปเสียงอ่อย ความจริงก็แกล้งทำเป็นกลัวไปงั้นแหละฮะ พวกผมน่ะเป็นที่รักอพวกคุณครูจะตายไป ก็พวกผมเรียนเก่ง หน้าตาดี หล่อ น่ารัก แล้วที่บ้านพวกผมก็นะ บริจาคเงินเพื่อโรงเรียนไปตั้งเท่าไรแล้วก็ไม่รูู้ ไม่มีใครกล้าว่าพวกผมหรอก
"โอเคไม่เป็นไร เรื่องที่ฉันจะพูดคิดว่าทุกคนคงรู้กันดีอยู่แล้วนะ เรื่องน้องรหัสนั่นเอง หลังจากหมดคาบนี้ไปทั้งวันนี้ทางโรงเรียนอณุญาติให้นักเรียนม.ปลายปี1และ2ทุกห้องจับฉลากพี่-น้องรหัส และให้นักเรียนม.ปลายปี1เริ่มออกหาพี่รหัสของตัวเอง โอเคทุกคนคงเข้าใจนะ ตอนนี้พวกน้องรหัสเขาคงเริ่มจับฉลากกันแล้ว พวกเธอก็เตรียมตัวให้ดีละกันนะฉันไปก่อนล่ะ"
"คร้าบบบบบ" พออาจาย์เพ็ญจัน เปรี้ยวจี๊ดพูดจบก็เดินออกไปเลย
KAI’s part
พอเทาเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วย้ายมานั่งกับพวกผม พวกเราก็เดินลงมาโรงอาหารเพื่อหาอะไรลงท้องซะหน่อย พอพวกผมได้คุยกับเทามากขึ้น พวกผมก็เพิ่งรู้ว่าเทาเป็นคนจีนแต่ย้ายมาอยู่เกาหลีเพราะพ่อของเทาต้อมาทำธุรกิจที่เกาหลี เทาเองก็เป็นคนดีมากเลยนะ หน้าตาก็ดี ยังงี้กลุ่มพวกผมก็มีแต่คนหน้าตาดีอ่ะดิ วู้ววววววว
“กินอะไรกันดีอ่ะ” เทาถามแล้วหันมามองหน้าพวกผมสองคน
“ไม่รู้ดิ เห้ยไอฮุนกินไรดีวะ” ผมหันไปหาไอฮุน แล้วก็เห็นว่ามันจ้องไปที่รุ่นพี่ตัวเล็กกลุ่มนึงที่นั่งไม่ไกลจากโต๊ะที่พวกเขานั่งเท่าไร
“เห้ยมายฮันนี่นี่หว่า เทาย้ายโต๊ะกันเหอะ” ผมหันมาบอกเทาแล้วไม่รอคำตอบใดๆรีบเดินตรงไปที่เป้าหมายทันที
“อ้าวอะไรอ่ะจงอิน เซฮุนอ้าวเห้ยเซฮุน” ผมหันไปเห็นเทายืนหน้างงแล้วก็เดินตามผมกับเซฮุนมา
“เอ่อโทษทีนะฮะ คือว่าพวกเราไม่มีที่นั่งขอนั่งด้วยได้ไหม” ผมเอ่ยถามพวกพี่สามคนนั้นอย่างสุภาพ อ๊ายยดูดิพี่ตาโตเขามองมาที่ผมแล้วยิ้มด้วยอ่ะอ๊ากกกก
“อ้าวไม่มีที่นั่งแล้วหรอ อืมนั่งสิมาคนเดียวหรอ” แต่ยังไม่ทันที่พี่ตัวเล็กอีกคนที่ตาตี่ๆหรีดอายไลน์เนอแต่น่ารักมาก ถามจบไอเซฮุนกับเทาก็เดินมาถึงโต๊ะของพี่ๆเขา
“เห้ยแกอีกแล้วหรอเนี่ย” คราวนี้เสียงของพี่ลู่ฮานของไอฮุนมันครับ
“อะไรของพี่เนี่ยจะตะโกนทำไม ขอนั่งด้วยไม่มีโต๊ะนั่งแล้ว เอ่อได้ไหมฮะ” ไอฮุนหันไปพูดกับพี่ลู่ฮานหน้ากวนๆแล้วหันมาทำหน้าเรียบร้อยกับพี่อีกสองคน
“ไม่ได้!!!” พี่ลู่ฮานตอบเสียงดังฟังชัดมากกกกกกกกก
“พี่อ่ะอย่าใจร้ายดิก็โต๊ะมนเต็มแล้วอ่ะ”ไอเซฮุนตอบพร้อมทำหน้าน่าสงสาร ผมจึงต้องทำบ้างปล้วหันไปบอกเทาให้ทำตาม
“ไม่รู้แหละไปหาคนอื่นเอาเองดิ” พี่ลู่ฮานยังคงตอบอย่างเอาแต่ใจ
“ลู่ฮานไม่เอาหน่า น้องเขาไม่มีที่นั่งนะนะ” นั่นไงครับ นางฟ้าของผมใจดีเหลือเกินนน พี่ลู่ฮานทำหน้าเซงหันไปทางอื่นเลยครับ ผมรีบเดินไปนั่งข้างๆมายฮั่นนี่ พี่เขาก็ยิ้มให้ผมอย่างน่ารักอ่ะเทาก็มานั่งข้างผม ส่วนไอฮุนก็ต้องไปนั่งข้างที่รักของมันแหละครับ55555
“เอ่อ เจอกันอีกแล้วนะครับ” ผมหันไปพูดยิ้มหวานกับคนข้างๆ
“555อืม นี่เราชื่ออะไรล่ะ” อ๊ากนางฟ้าถามชื่อผมครับบบ
“ผมชื่อจงอินครับพี่ แต่เพื่อนเรียกว่าไค” ผมรีบตอบพี่เขาไปทันที โอ๊ยทำไมผมเป็นงี้เนี่ยปกติเวลาอยู่กับผู้หญิงผมไม่เคยเป็นงี้เลยนะ
“อ่อ พี่ชื่อคยองซูนะ เพื่อนพี่ก็เรียกพี่ว่าดีโออ่ะ” พี่เขายิ้มอีกแล้ววผมจะละลายยยยย
จบไปอีกตอน แล้ววววววเป็นไงกันบ้าง ชานแบคยังไม่ออกเลยซักตี๊ด แต่อีกไม่นานต้องออกมาแน่นอน ช่วยกันเม้นหน่อยน้า ขอบคุณค้าJ
ความคิดเห็น