นายมันดื้อ การิน fic garin (รุทรxการิน)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ-ลูกแมวดำของของหนุ่มหน้านิ่ง

"นายมัน ลูกแมว"
"ชะ ชั้นไม่ใช่ลูกแมวซะหน่อย ไอ้ขี้เก็ก"
"ลูกแมว ชัดๆเลย"
"ชั้นไม่ใช่ลูกแมวนะเว้ย"
"นายน่ะมันลูกแมว อย่าเถียงสิ"
"ไม่ใช่สิเฟ้ย ชั้นบอกว่าไม่ใช่ ชั้นไม่ใช่ลุกแมวของแก"
และแน่นอนการเถียงหน้ามืดตามัวของคนซึนเดเระอย่างการิน มันก็หลุดสิครับ
"นี่ ชั้นยังไม่ได้พูดซักคำนะ ไอ้'ของชั้น'น่ะ อยากเป็นลูกแมวของชั้นใช่มั้ยเล่า"
หนุ่มหน้านิ่งอย่างรุทรถึงกับต้องแอบยิ้มเบาๆให้กับความน่ารักของลูกแมวซึนเดเระตัวนี้
"บ้าเอ๊ย"เด็กหนุ่มผมดำต้องอายจนหน้าขาวซีดขึ้นสี ขับให้ความโมเอะ(?)ที่ถูกบดบังฉายแสงขึ้นมา
เจ้าของเรือนผมดำพยายามจะลงหมัดกับคนที่ตัวโตกว่า
แต่รู้กันร้อยทั้งร้อยว่านายเอกต้องแพ้แรงพระเอก เพราะฉะนั้นรุทรจึงชนะการินได้แบบชิวๆเหมือนจับลูกแมวที่พยายามจะข่วนตัวเอง
เด็กหนุ่มหน้ายิ่งที่ดูจะไม่สนใจโลกอย่างรุทรกำลังสนุก
"แแมวดื้อมันต้อง โดนลงโทษนะการิน"รุทรโน้มตัวลงไปหาการินพร้อมกับกระซิบข้างหูเบาๆ
"จำไว้นะครับลูกแมว 'ของผม'"
งั่บ เจ้าของแมวซึนเดเระหัวดื้อแอบขบหูแมวตัวเองเบาๆเป็นการลงโทษและการแกล้งเพื่อความสุขของตัวเองล้วนๆแถมยังเดินไปไม่สนใจว่าแมวตัวเองมันขาแข็งจนเดินไปไหนไม่ได้แล้ว
"ไอ้ขี้เก็ก ไอ้บ้า"แมวน้อยสบถเบาๆ
"อย่าแกล้งให้ต้องใจสั่นยังงี้ดิวะ"ประโยคถ้ายได้แต่ร่ำร้องในใจเพราะกลัวใครจะได้ยิน
ช่างน่าสงสารจริงๆ แมวน้อยการิน