ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++ 1 +++
Author : ASH ii
“ ปาร์ค ยูชอน ครับ.....ยินดีที่ได้รู้จัก...ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“ ปาร์ค ยูชอน ครับ.....ยินดีที่ได้รู้จัก...ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
YUCHUN’s TALK
หวัดดีครับ ผม ปาร์ค ยูชอน เป็นนักเรียนมาใหม่ตอนกลางเทอม เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนที่อเมริกานู่นแหละ
สงสัยใช่ม๊า ว่าทำไมชื่อผมถึง เกาหลีซะขนาดนี้ ก็เพราะว่า พ่อกะแม่ผมอ่ะเป็นคนเกาหลีแต่ว่าย้ายมาอยู่อเมริกา
ตอนนี้พ่อ กับแม่ถีบส่งผมมาเกาหลีคนเดียว แง่มมม...มม
ถึงผมจะเป็นคนเกาหลี แต่ผมเคยอยู่ที่นี่ตอนเด็กๆ แค่ห้าปี แล้วผมก็ไปอเมริกา
ตอนนี้ผมอายุ สิบหก แล้วนะ มีน้องชายด้วย ฮี่ๆๆ แต่อีกตั้งสามสี่เดือนกว่ามันจะกลับมา เซ็งเลยอ่ะ อยู่คนเดียว ดีนะ ที่พ่อให้เงินมาตั้งหลักปักฐานที่นี่ อันที่จริงมันก็ไม่ใช่หรอกน๊ะ ผมพูดเว่อร์ๆ ไปอย่างนั้นเอง พ่อแม่ผมอ่ะ มีบ้านที่เกาหลี ตั้งอยู่ใจกลางกรุงโซลซะด้วย เดี๋ยวนี้ดินกลางกรุงมันแพง ผมเลยโชคดีไป ทุกคนเห็นด้วยมั๊ย? ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องเรียน ก็มีคนย้ายมาให้แล้ว ผมเลยสบาย ไม่ต้องทำอะไร แต่เล่นย้านมากลางเทอม จะมีเพื่อนมั๊ยเนี่ยะ?
เฮ้ออออออออ..................... เอาเถอะ ตอนนี้ผมก็อยู่หน้าห้องเรียนแล้ว แนะนำตัวไปแล้วด้วย ทุกๆคนที่นี่น่ารักจังเลยอ่ะ แต่ไม่ใช่กับไอ้ผู้ชายหน้าหมีที่นั่งอยู่ตรงริมกระจก หน้าตามันเถื่อนชะมัดเลย ผมหล่ะ กลัว!!
แล้วผมจะมีเพื่อนไม๊เนี่ยะ
อ้อ ผมลืมบอกไป ตอนนี้ผมอยู่มัธยมปลาย ปีสองแล้ว
( ไรเตอร์มันจะอธิบายยาวๆทำไมฟ ร๊ะ บอกว่า ม.ห้าก็จบ เดี๋ยวปั๊ด!! )
อันที่จริงอ่ะ ผมอยู่ นานชาติ เกรดสิบ (ไรเตอร์ มันบ้า ช่างมันเถอะ)
“ เอ่อ .. ยูชอนจ๊ะ ที่นั่งหนูอยู่ตรงหลังสุด ติดริมกระจกนะ”
อ้าวเฮ๊ย พูดยังไม่ทันขาดคำ เป็นไงหล่ะ ไอไก่
“ขอบคุณครับคุณครู”
และแล้วผมก็เดินไปตรงหลังห้อง
“ หวัดดี ยูชอน”
เพื่อนๆทุกคนเค้าทักทายผมตลอด ตอนที่ผมเดินไปที่ที่นั่งด้วยแหละ
งืออออออออ
ผมจะนั่งยังไงอ่ะ ไอหมีนี่มันเล่นเอาเท้ามันมาวางตรงที่นั่งผมอ่ะ ดูมันตอนนี้ดิ หลับซะแล้ว
“ นี่นาย........”
“..............”
“นี่นาย.....”
“นี่นาย.....”
“...........” ไร้การตอบรับจากเลขหมายที่ท่าเรียก ตู๊ด ตู๊ด
“นี่นาย นาย เอ่อ.......”
“นี่นาย นาย เอ่อ.......”
มันกวนครับ มันหลับอ่ะ หลับจริงรึ๊ป่าวว๊า...........
“ งืมมมมม..........” มันตื่นแล้วครับท่านผู้โช๊มมมมมมมมม..มม
และแล้วมันก็หลับต่อ แล้วผมจะทำยังไงเนี่ยะ
“ ยูชอน มานั่งกับเราก่อนก็ได้” เสียงใสๆ เรียก
ผมหันไป
แต่น แต๊นนนนนนน
นั่นมัน ใครหว่า? - o -
เสียงเหมือนโลมา มากมายเลยอ่ะ
แต่หน้าตาน่ารักดีน๊ะ ตลกดี
“หวัดดี เอ่อ.........”
“เรา จุนซู คิมจุนซู ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“แล้วที่นั่งข้างๆนายไม่มีคนนั่งหรอ?”
“มีดิ แต่ว่าคนๆนั้นเค้าย้ายไปนั่งกับยุนโฮที่นั่งด้านหลังแล้วอ่ะ”
“ขอบใจนะ ที่ให้เรามานั่งด้วย”
“นักเรียนทุกคนจ๊ะ ครูฝากดูแลยูชอนด้วนะ ตอนนี้ก็ใกล้กระดิ่งแล้ว นักเรียนเก็บของ เตรียมตัวลงไปพักเลยนะจ๊ะ” เสียงคุณครูประจำชั้นพูดขึ้น
“ นี่ ยูชอน นายไปกับเราก็ได้นะ”
“ขอบใจมากเลยนะ จุนซู”
JUNSU’s TALK
ดีค๊าบ...........
ผม คิมจุนซู อ่ะเหอ อ่ะเหอ
วันนี้มีพื่อนมาใหม่ด้วยแหละ ผมหล่ะดีใจ ^^
เค้าชื่อ ปาร์ค ยูชอน หน้าตาเหมือนไก่ ๆ ยังไงก็ไม่รู้แฮะ
แต่ผมก็รู้สึกถูกชะตากับเค้านะ
ตอนนี้รู้สึกว่ายูชอนยังไม่มีเพื่อนสนิททีอ่ะ
ยังไงเห๊อะ เดี๋ยวผมจะทำให้เค้าเป็นเพื่อนสนิทกับผมให้ได้ วะฮะวะฮ่า
ผมหิวข้าวแล้วอ่ะ -.,-
ชวนยูชอนไปกินข้าวดีกว่า อิยะฮะฮ่า
“ยูชอน ไปกินข้าวกันน๊า” พูดแล้วผมก็กระพิบตาปริบๆ เพราะผมมั่นใจว่าผมน่ารัก
“ อ่า ไปดิ เราก็ยังไม่ได้กินข้าวมาเหมือนกัน”
“เฮ๊ยยย........”
“ ไอยุนโฮ แก เด็กที่มาใหม่โคตรน่ารักเลยหว่ะ ทำไมแกไม่ให้ที่นั่งเค้าว๊ะ
“ ใครว๊ะ คนที่มาใหม่ ไอคนที่ชื่อยูชอน อะไรนั่นหร๊อ”
“เออ ดิว๊ะ โ คตร น่ารักเลยนะนั่น”
“อ่านะ แกช่วยอยู่เงียบๆไปเลย แทกูน หิวแล้วหว่ะ ไปหาไรกินกันเหอะ”
“เออ ไปๆๆๆ”
แคนทีน
“ นายจะกินอะไรอ่ะ เราว่าที่นี่อ่ะนะ ทงคัตสึ อร่อยมากเลย”
“ หรอ แล้วนายจะกินอะไรอ่ะ จุนซู”
“ ว่าจะกินทงคัตสึอ่ะ นายจะกินด้วยมั๊ย”
“ ขอด้วย”
“อ้าวเห๊ย ไอจุนซู แกไม่รอเลยหว่ะ ใจร้ายชิ บหาย”T^T
“ไอย๊อก แกหนิ ทำสำออย เดี๋ยวแม่ปั๊ด”
“เออๆๆๆ แล้วนั่นใครว๊ะ”
“อ๋อ ยูชอน ..... ยูชอน นี้ฮยอกแจ”
“หวัดดี ฮยอกแจ”
“หวัดดี ยูชอน”
“แก ไปกินข้าว~”
“ป้าครับ ทงคัตสึสองที่ครับ.......”
“เฮ๊ย กินทงคัตสึหรอว๊ะ กินด้วยๆๆ”ฮยอกแจพูดเสริม
“ป้าครับ เปลี่ยนเป็นเป็นสามที่ครับ”
“เอ่อ ลูกจ๊ะ มันแค่สองชิ้นอ่ะจ๊ะ พอดีว่ามีชมรมมาเหมาไปเมื่อกี๊อ่ะจ๊ะ”
“มันเหลือสองชิ้นแล้วอ่ะ”จุนซูหันมาถามเพื่อนทั้งสอง
“งั้นพวกนานกินไปละกันนะ เดี๋ยวเราไปกินโซบะที่ร้านนู้นก็ได้” ยูชอนพูดขึ้นมา
“เอางั้นหรอ .........งั้นเดี๋ยวยูชอนแบ่งจากพวกเราก็ได้นะ” ฮยอกพูด
“ป้าครับ เอาโซบะเทมปุระที่นึงครับ”
“รอซักครู่นะจ๊ะ”
“หลบดิ๊” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นหลังร่างบาง
“..............”
“บอกให้หลบไปไง”
เมื่อได้ยินเสียงนั้นยูชอนก็กลับหลังหันไปทางต้นเสียงทันที ด้วยความที่หันเร็วและแรงไปนิด ทำให้แก้วน้ำที่คนด้านหลังถือมามาหกรดใส่เสื้อที่ใส่ทันที
“เฮ๊ยยย........”
ด้วยนิสัยอารมณ์เสียง่ายของเจ้าตัวทำให้ร่างสูงกระชากตัวของร่างบางเข้าหา และเขย่า
“เจ็บนะ” ยูชอนแทบน้ำตาเล็ด
“มาทำกับชั้นอย่างงี้ รู้มั๊ยชั้นเป็นใคร”
“ทำอะไรยูชอนอ่ะ”
“จุนซู.....” สิ้นเสียง ร่างสูงที่เขย่าตัวร่างบางอยู่ก็ปล่อยมือแทบจะบัดเดี๋ยวนั้น
“.............................................................”
“เดี๋ยวจุนซูจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องเตี่ย เช๊อะ!!”
“=O=”
“ลูกจ๊ะ อาหารที่สั่งได้แล้วจ๊ะ” ยูชอนน้อย (???) เลยรีบรับอาหารและจ่ายเงินทันที
“เป็นอะไรมากไม๊ ยูชอน” เมื่อได้รับอาหารแล้ว เพื่อนตัวน้อยของยูชอนก็รีบถาม
“ไม่เป็นไรมากหรอก แต่ว่าเค้าเป็นใครหรอ” ทำไมรู้สึกหน้าคุ้นๆ
“อ๋อ นั่นหน่ะ ชอง ยุนโฮ พี่ชายเราเองแหละ”
“ อ๋อ หมีตัวนั้น”ยูชอนพึมพำ ทำให้จุนซูต้องถาม
“หมี หมีตัวไหนหรอ”
“ช่างมันเถอะ”
“อร่อยเน๊าะ ว่าไม๊” ฮยอกแจพูดขึ้น
“ใช่ๆๆ กินกี่ทีก็รสชาติอร่อย ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง (โว๊ โวววววววววว อร่อยไม่ยอมเปลี่ยนแปลง)”
“โซบะนี้ก็อร่อยนะ กินไม๊” ยูชอนแบ่งให้เพื่อนทั้งสอง
“ไม่เป็นไรหรอก กินไปเถอะ” ทั้งฮยอกแจและจุนซูพูดขึ้นพร้อมกัน
“แต่ว แตว แตวแตว แต่ว แต๊ว แต่ว แตว”
“เลิกเรียนแล้วเว๊ยเฮ๋ยยยยยย เยสสส” เสียงตะโกนของหัวหน้าห้องร้องออกมา
หัวหน้าห้อง’s TALK
หวัดดีครับ ทุกๆคน
กระผมหัวหน้าห้อง ห้องสอง เกรด สิบเอ็ดครับ
ผมชื่อคิม ฮีชอล
ใช่แล้ว ผมสวย สวยขนาดซินเดอเรลล่ายังต้องชิดซ้าย แจจุงวงดงบังชินกิอะไรนั่น ชิดตกเวทีเลย
ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่น แต่มีคนชมว่าผมสวยจริงๆนะ
ทำไมผมถึงเป็นหัวหน้าห้องหน่ะหรอครับ ทั้งทีมันไม่เข้ากับบุคลิกสุดเฟอร์เฟ็กต์ของผมเล๊ย
ก็ผมดัน กระแดะสอบได้สี่จุดศูนย์ศูนย์ ติดต่อกันตั้งแต่เกรดหก แง่วววววว..........ววววว
อันที่จริงอ่ะ ไอยุนโฮมันก็สอบได้เท่าผมแต่ทำไมไม่มีคนเลือกมันหัวหน้าห้องว๊ะ
ขนาดมันน๊ะ หลับทุกคายตอนเรียนแต่มันก็ยังได้สี่ แมร ่ ง มันเก่ง โคต รๆ เลยครับท่าน
“ยูชอน นายจะกลับยังไงอ่ะ วันนี้ฝนก็ทำท่าจะตกด้วย”จุนซูยื่นหน้ากลมๆเข้ามาผม
“ไม่รู้ดิ สงสัยคงจะต้องเดินกลับมั๊ง”
“หรอ งั้นเรากลับก่อนนะ”
“อือ เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“เอ่อ ขอเบอร์โทรศัพท์นายหน่อยดิ”
“อ๋อ ได้ๆๆๆ เบอร์ XXXXXXXXXX”
“เดี๋ยวโทรไปหานอ”
“อื้อ”
หลังจากจุนซูกลับไป ฝนก็ตก
แปะ แปะ แปะ
“ฝนตกแล้ว ทำไงดีอ่ะ” ร่างบางบ่นกับตัวเอง
เมื่อตัดสินได้ ร่างบางก็เลยวิ่งฝ่าฝนออกไป เพื่อที่จะกลับบ้าน แต่แล้วเพราะความตั้งใจวิ่งมากไปทำให้ตัวเองวิ่งไปชนอกแกร่ง ของร่างสูงเข้าให้
“อ๊าาาา....ขอโทษครับ เสื้อคุณเปียกหมดเลย”ร่างบางกล่าวขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอก........ แต่เอ๋ ทำไมชั้นไม่คุ้นหน้านายเลยอ่ะ”
“ครับ ผมเป็นนักเรียนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ครับ”
“ชื่ออะไร”
“ปาร์ค ยูชอน ครับ”
“อ๋อ ยูชอนที่เพิ่งเข้ามาตอนกลางเทอม แต่ก่อนอยู่อมเริกาใช่ไม๊เรา”
“ครับ”
“ชั้นเป็นรุ่นพี่นายนะ ชื่อ คิมแจจุง”
“ครับ แต่ทำไม่รุ่นพี่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับผมได้ครับ?”
“ชั้นเป็นประธานนักเรียน”
“ครับ”
“แล้วนี้จะกลับยังไงเนี่ยะ”
“เดินกลับครับ”
“อือ......”ร่างสูงชั่งใจอยู่สักพัก
“นายกลับกับชั้นก็แล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เอาหน่า บ้านไหนอยู่แถวไหนอ่ะ”ร่างสูงก็เลยรวบรัดถามเอาทีเดียว
“ถัดจากโรงเรยีนไปสองไฟแดงครับ”
“ไป”แจจุงก็เลยฉุด กระชาก ลาก ดึงยูชอนเข้ามาในรถ
“ยูชอน กินข้าวเย็นแล้วยังอ่ะ” ร่างสูงถาม
(เออ ฉลาดน๊อ แจจุงเนี่ยะ เพื่อนยังไม่กลับบ้านเลย เพิ่งเลิกเรียนซะด้วยซ้ำ) : ไรเตอร์
( ใครคิดบทขึ้นมาอ่ะ) : แจจุง
(แอ๊กกกกก..........กก T^To ) : ไรเตอร์
“ยังครับ”
“ไปกินด้วยกันนะ พอดีว่า พ่อกับแม่พี่อ่ะ ไปต่างประเทศ ก็เลยต้องกินข้าวคนเดียว มันเหงาอ่ะ”
“อ่า.........”
“ตกลงนะ”
“.....”
“คุณลุงชินครับ ช่วยขับไปที่ร้านอาหารของนิโคลด้วยครับ” ร่างสูงสั่งคนขับรถ
“ยูชอน ไป ไปกินข้าวกัน”
“อ่าครับ”
เมื่อทั้งคู่กินข้าวเสร็จ
“นิโคล ขอบคุณสำหรับอาหารนะ”
“เฮ๊ !!!”
ไม่ทันได้พูดอะไร แจจุงและยูชอนก็หายไปแล้ว
“แล้วอย่างนั้น เจ้าของร้านเค้าจะไม่ว่าเอาหรอครับ”ร่างเล็กถาม
“ฮ่าๆ มันไม่ว่าหรอก นั่นมันลูกพี่ลูกน้องพี่อ่ะ”ร่างสูงกล่าวยิ้มๆ
“ครับ”
“เดี๋ยว พี่ไปส่งเราที่บ้านเลยนะ”
“ครับ”
“ขอบคุณที่มาส่งครับรุ่นพี่”
JAEJOONG’s TALK
55+
อาหารร้านของนิโลยังอร่อยเหมือนเดิมเลยอ่ะ ผมหล่ะชอบ
ตอนที่ผมเจอยูชอนนะ ใจผมมันเต้น ตึก ตัก เลยอ่ะ
(ปกติ ใจของแก ไม่เต้นตึกตักหรอว๊ะ:ไรเตอร์)
เอาเหอะ ช่างหัวไรเตอร์มัน
(มันไม่สนอ่ะ T^T )
ใบหน้าเล็กๆ ตาโต ใสๆ ดูบริสุทธิ์ พร้อมกับปากแดงอวบอิ่ม มันทำให้ผมลืมหายใจเลย
อันที่จริง ผมเคยเห็นรูปของยูชอน ที่แนบติดใบสมัครมาแล้ว มันก็ทำให้ผมรู้เลยว่าคนๆนี้ใช่ สำหรับผม
ตอนกินข้าว ผมไม่เป็นอันกินเลยอ่ะ เอาแต่จ้องยูชอนตลอดเลย
ทำไมนะ แค่เด็กคนนึงทำให้ผมเป็นอย่างนี้ได้เลยหรอ?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊
จบไปตอนนึงเเล้ว
ฝากตอนต่อไปด้วยนะคะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊
จบไปตอนนึงเเล้ว
ฝากตอนต่อไปด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น