Love_Yaoi_Stories -of- BigBang,OtherSong [XS,ZoSan,InuKai]

ลำดับตอนที่ #9 : InuKai:I Need A Girl

  เด็กผู้หญิงคนนั้นเมื่อ8ปีก่อน...เป็นรักแรกของเรา...

  อินูอิตกอยู่ในภวังค์ของตนเอง ยืนเหม่อนิ่งเหมือนไม่ได้ยินเสียงใครเรียกเลย จนกระทั่งคนที่เรียกเดินเข้ามาตบไหล่เบาๆ
  "รุ่นพี่!เข้าคอร์ดได้แล้วฮะ"เสียงไคโด
 "อ...อืม ไปและ"อินูอิตื่นจากภวังค์และเดินไปที่คอร์ดเทนนิส
 
  ร่างบางเดินตามไปและกระซิบถาม
 "วันนี้รุ่นพี่ดูเหม่อๆนะครับ"ไคโด
 "ออ...ก็มัวแต่คิดถึงนายนั่นแหล่ะ ฮะๆๆ อุ๊ก!!"ยังหัวเราะไม่ได้เท่าไหร่ อินูอิก็โดนไคโดตุ้ยท้องเข้าให้จังๆ ด้วยศอกเล็กๆ(เอ่อ...ไคโดสอกเล็ก?-3-)ของร่างบาง
  อินูอิถึงกับทรุดลงไปที่พื้นนอนแน่นิ่ง หน้าคว่ำลงไปกับพื้น
 "รุ่นพี่ควรจะพูดให้มันเป็นเวล่ำเวลานะครับ ไม่ใช่...."ไคโดเงียบไปและหันไปดูร่างสูงที่ยังคงนอนนิ่ง
 "รุ่นพี่!!!"ไคโดรีบวิ่งไปที่ร่างของอินูอิ เขาย่อตัวคุกเข่าลงข้างนึงพลิกตัวอินูอิขึ้นมาดู และนำหูแนบหน้าอกกว้างฟังชีพจร

  ร่างสูงไม่ได้สติและมีเลือดกำเดาไหลออกมามาก คนรอบข้างกำลังเข้ามาดูแต่ยังไม่ทันได้ดูร่างบางก็ยกร่างอินูอิพาดไหล่และวิ่งเพื่อที่จะไปห้องพยาบาลเสียแล้ว
  เลือดกำเดาของอินูอิเลอะเสื้อโค้ดช่วงแผ่นหลังร่างบาง อินูอิเริ่มมีสติเล็กน้อยเพราะร่างกายกระตุกจากการวิ่งของไคโด แต่แล้วก้หลับลงไปอีกที

  เด็กผู้หญิงคนนั้น....ที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายเมื่อ8ปีก่อน...

  เด็กชายอายุ7ขวบสวมแว่นกรอบสี่เหลี่ยมเลนส์หน้า ใส่หมวกแก็ปสีดำเพื่อกำบังแดดที่ร้อน ยืนซื้อสายไหมอยู่ที่สวนสนุกคนเดียว ใช่ คนเดียวที่สวนสนุก...
  เป็นคนรักสันโดษ มีเพื่อนสนิทไม่กี่คน วันนี้มาคนเดียวอย่างเช่นเคย ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมเด็กใส่แว่นหนาคนนี้มักชอบเล่นเทนนิส อยู่แต่กับชมรมเทนนิส เพราะคงเป็นที่ๆเดียวที่เขามีเพื่อน
  "อ่าวหนูคนใส่แว่นหน่ะ!ได้แล้วนะ"ชายแก่ผู้ขายเรียกเขา
 "อ่อ ฮะ"เขาหยิบไม้สายไหมมาและจ่ายเงินให้คนขายไป

  เด็กชายร่างสูงเดินไปกินสายไหมสีชมพูแสนหวานไปได้ไม่กี่คำ เขาก็เอะใจกับเสียงร้องไห้ เขาหยุดชะงักและมองหาเสียงนั้น และเขาก็เจอต้นตอของเสียงนั้น
  เสียงเด็กร้องไห้นั่งอยู่ข้างหลังรั้วของเครื่องเล่นม้าหมุน...

  เด็กชายเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาดูขนาดตัวลักษณะท่าทางเหมือนจะรุ่นๆเดียวกับเขา ใส่เสื้อสีชมพูกางเกงขาสั้นสีแดงมีลายลูกไม้ นั่งหน้าชันเข่าร้องไห้ไม่หยุด จนกระทั่งเขาเข้าไปใกล้เด็กผู้หญิงคนนั้นและนั่งลงข้างๆ
  "นี่ เธอ"เขาเริ่มพูดทักทายพร้อมกับยื่นสามไหมให้
 "อะไรของนาย?"เด็กหญิงตัวน้อยเงยหน้าขึ้นถาม คราบน้ำตาเลอะทั่วใบหน้าอันนุ่มนวล 
 อินูอิมองใบหน้าของเด็กหญิงผู้น่ารักคนนั้นสักพักและพูด
 "เธอคงหิวเลยร้องไห้"อินุอิตอบไปและเมินหน้าหนีเพราะความเขินอาย

  เด็กชายหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ มือไม้สั่นเล็กน้อย ใจเต้นเร็วถี่ไม่เป็นจังหวะ เหมือนเตรียมจะลุกขึ้นและหนีไปแต่ก็เหมือนว่าจะโดนเด็กหญิงจับมือของเขาที่ถือสายไหมเอาไว้
  เด็กหญิงมองหน้าเด็กชายด้วยสายตาอ้อนวอน เหมือนอยากให้อยู่ต่อ เด็กชายจึงหันกลับมามองและถาม
  "เธอจะกินมั้ย?ฉันอุส่าห์แบ่งให้นะ รู้มั้ยว่านี่ตั้งร้อยเยน"
 "ถ้าหวงก็ไม่จะเป็นมาแบ่งหรอก"เด็กหญิงปล่อยมือหน้างอและเบือนหนี
 "นี่เธอ..."
 "ฉันเป็นเด็กผู้ชายเว้ย!!!"
 "ไม่เชื่อหรอก อายุเท่าไหร่กัน โกหกเป็นแล้วหรอ?"เด็กชายแว่นหนาเถียงด้วยความมั่นใจ
 "ฉัน6ปีแล้ว!"เด็กหญิงที่เถียงว่าตนเป็นชายเริ่มโมโห
 "ฉันอายุ7ปี ท็อปวิชาคณิตศาตร์เชียวนะ ไม่เชื่อเธอหรอก"
 "วิชาคณิตไม่เห็นเกี่ยวกันเลย"เด็กหญิงลุกขึ้นและเดินหนี 

  เด็กชายรีบวิ่งตามไปและคว้ามือของเด็กหญิงเอาไว้ เด็กหญิงสะบัดออกแต่ก็ไม่ได้ผล คงเป็นเพราะแรงของเด็กชายที่เป็นนักกีฬาเทนนิสจะเยอะกว่า 
  "นายตามมาทำไม?"เด็กหญิงถาม
 "เธอนั่นแหล่ะจะไปไหน เรายังเถียงกันไม่จบ"
 "นายนี่ชอบหาเรื่องนักรึไง?"
  
  ไม่...เราแค่ไม่อยากให้เธอไป...

  "ใช่ ฉันชอบหาเรื่อง"เด็กชายตอบพร้อมสีหน้าที่กวนประสาท
 "ฉันไม่ชอบมีเรื่อง โดยเฉพาะกับคนอย่างนาย!!"และเด็กหญิงก็เหยียบเท้าเด็กชายร่างสูงกว่าตน ด้วยแรงเต็มกำลัง
  "โอ้ย!!!"เด็กชายร้อง และปล่อยมือเด้กหญิงคนนั้นไป
 "อย่าตามฉันมา ถ้าคิดจะหาเรื่อง"และเด็กหญิงก้วิ่งหนีไป
 "ถ้าเธอเป็นผู้ชาย ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ?!! แต่งซะหวานอย่างเนี่ย?!!"เด็กชายตะโกนถาม
 "ไม่รู้!!!เพราะตอนที่ฉันแต่งแบบนาย เขาก็หาว่าฉันเป็นผู้หญิง!!! นายไม่เข้าใจหรอก!!"

  เด็กชายไม่ได้วิ่งตามไป เพราะประโยคสุดท้ายของเด็กหญิงคนนั้นทำให้เขารู้สึกโดนบีบหัวใจยังไงไม่รู้ เพราะที่ผ่านมาเขาก้ไม่เคยเข้าใจใครจริงๆนอกจากการใช้"ข้อมูล"

  .
.
.
.
.
.
 

   "รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่"เสียงไคโดเรียกชื่อร่างสูง
 "ฉันเป็นไรไป?"ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงถาม และพยุงตัวเองขึ้นเพื่อนั่ง
 "ก็ผมอัดศอกเข้าท้องรุ่นพี่ ก็เลย..."
 "ออ ใช่ ฮะๆ"
 "ขอโทษนะครับ..."ร่างบางหน้าจ๋อยและรู้สึกผิด
 "หน่าๆ นายไม่ผิดหรอกนะ ฉันไม่ได้กินข้าวเช้าน่ะ ข้างกลางวันก็ไม่ได้กิน กินแต่น้ำผลไม้ ฮ่าๆๆ โอ๊ะ!"
   ไคโดทุบไหล่อินูอิ และก้มหน้าเหมือนจะหงุดหงิดอะไรสักอย่าง อินูอิจับไหล่ไคโดและพูดในสิ่งที่คิด ว่าร่างบางน่าจะโกรธเขาเรื่องอะไร
 "ฉันขอโทษนะ ที่ไม่ดูแลตัวเอง"
 "รุ่นพี่ก็เป็นแบบนี้แหล่ะ!!!"ร่างบางขึ้นเสียง
 

  บรรยากาศในห้องพยาบาลเริ่มตึงเครียดเพราะอารมณ์ของไคโด อินูอิไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อปลอบใจได้ จึงเขยิบตัวจากเตียงที่นั่งอยู่เข้าไปหาร่างบาง และโอบกอดด้วยความรัก
  ร่างบางกอดคืน ตอบรับความรู้สึกที่ทั้งสองเข้าใจกัน 
 "เอ๊ะ!เสื้อโค้ดนาย..."
 "ออ รุ่นพี่เลือดกำดาวไหลน่ะครับ มันก้เลยเลอะตอนผมแบกรุ่นพี่มา"
 "นายนี่แรงดีจริงๆนะ ฮะๆๆ"
 
  "ว่าแต่...รุ่นพี่ฝันเรื่องอะไรรึป่าวครับ?"ไคโดถาม
 "อ่อ นายรู้ได้ไง?"ร่างสูงถามและค่อยๆคลายกอดออก
 "รุ่นพี่ละเมอว่า'ไม่อยากให้เธอไป'น่ะครับ..."
 "ออ...ฉันฝันถึงตอนเด็กๆน่ะ"ร่างสูงตอบ
 "เหรอครับ?"ไคโดถาม
 "อืม เป็นเรื่องจริงตอนเด็กๆน่ะ ฮะๆ"
 "พูดถึงเรื่องตอนเด็ก ผมก็มีอยู่เรื่องนึงนะ อดแค้นไม่ได้เหมือนกัน"
 "จริงหรอ?เล่าให้ฟังหน่อยสิ"

  "ตอนเด็กๆมีแต่คนคิดว่าผมเป็นผู้หญิง ผมก็เลยโดนจับแต่งหยิงบางที"ไคโดเล่าไปและก็ยิ้มเก้อเขิน แต่อินูอิเริ่มตะหงิดใจ
 "วันนึงโดนแต่งหญิงพาไปเที่ยวสวนสนุก โกรธพ่อแม่จนร้องไห้วิ่งหนีมาหลบอยู่ที่รั้วหลังม้าหมุน"ร่างบางยังคงเล่าต่อ 

  "แล้วก็มีไอ้บ้าคนนึงมายื่นสายไหมให้ เจ้านั่นก้นึกว่าผมเป็นผู้หญิง เถียงกันสักพัก ผมก็วิ่งหนีเจ้านั่นก็ตามมา จนผมต้องเหยียบเท้า ถึงจะวิ่งหนีมาได้ ฮะๆ "ร่างบางหัวเราะ
 "ฮะๆ นายจำคนนั้นได้มั้ย?"ร่างสูงถามแบบยิ้มเจื่อนๆ
 "ไม่เลยครับ หมอนั่นใส่หมวก แว่นหนาตึ๊บแบบรุ่นพี่เลย ฮะๆ"

  ร่างสูงหัวเราะแบบสยิวเล็กน้อย ร่างบางมองร่างสูงและยิ้มกริ่มและลุกจากเตียงไป
 "ผมไปเอากระเป๋าที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชมรมก่อนนะครับ รุ่นพี่ค่อยตามไปก็ได้นะครับ"และร่างบางก็เดินออกไป 

  ร่างสูงแว่นหนาก้ได้แต่นั่งอึ้งอยู่อย่างนั้น เขาส่ายหัวไปมาทีสองทีเพื่อตั้งสติ 
  
  "นี่ฉัน....ไม่ได้หูฟาดไปใช่มั้ย?"ร่างสูงเอ่ยคำถามกับตัวเอง

  ไคโดร่างบางเดินออกมายิ้มสะใจ
 "ผมรู้ตั้งแต่พี่ละเมอว่า'ฉันอายุ7ปี ท็อปวิชาคณิตศาตร์เชียวนะ'แล้ว"

  และไคโดร่างบางก็เดินจากไปจากหน้าห้องพยาบาล..........

The End

 มาฟัง ผง(จียัว)กันก่อนนะ
-ตามประวัติไคโดเท่าทีผงรู้มานะฮะ ผงรู้ว่าไคโดจังเนี่ย โดนคนเข้าใจว่าเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆนะตัว
-แต่เรื่องที่ว่าเจออินูอิเนี่ย แต่งนะแจ๊ะ 5555