Love_Yaoi_Stories -of- BigBang,OtherSong [XS,ZoSan,InuKai]

ลำดับตอนที่ #8 : XS:[Don't Leave Me P.2]:Beautiful Hangover(ยาวจุใจ)

   'ถึงแซนซัส
               
              ฉันไม่ต้องการให้กับฟวอโกตกอยู่ในอันตราย ฉันอยากให้นาย และลูกของเรา ปลอดภัยจากภารกิจที่ฉันต้องการจะจบมัน
                               

                                                               จาก

สเปลบี สควอโล่'
 

  ร่างสูงอ่านโน๊ตที่ร่างบางทิ้งไว้ให้ในใจ เมื่ออ่านจบเขาขยำกระดาษด้วยความโกรธ แต่ไม่กล้าทำลายข้าวของในห้องของ
ฟวอโก เพราะกลัวลูกตื่น
  "แกนะแก....สควอโล่!!!"แม้สบถเสียงเบา แต่ความโกรธที่เปี่ยมไปด้วยความห่วงใยก็แฝงอยู่ในประโยคนั้น

  ทั่วประสาทวาเรียปั่นป่วนกับการหายตัวไปของสควอโล่ แต่ไม่เอะอะโวยวายเสียงดังมากนัก เพราะทันทีที่แซนซัสรู้ว่าร่างบางหายตัวไป เขาก็รีบลุกจากเตียงและใช้ไมค์สั่งการในห้องของฟวอโก ออกคำสั่งว่า
  "สเปลบี สควอโล่ หายตัวไป รีบเตรียมออกตามหา ทุกหน่วย!หน่วยแพทย์ก็หา หน่วยป้อมปราการก็หา ออกตามหาให้หมด เหลือแค่หน่วยป้องกันชั้นนอกสุดและในสุดพอ"เขาสั่งรัว
  "พวกผู้พิทักษ์มารวมตัวกันก่อนที่ห้องทำงานฉัน แล้วอย่าเสียงดัง ย้ำ'อย่าดัง'เดี๋ยวลูกฉันตื่น!"(ในความจริงน่าจะตื่นตั้งแต่คำแรกอ่ะนะ-.-)และกดสัญญาณฉุกเฉินไปยังวองโกเล่

  ฟวอโกยังคงนอนสบายโดยที่ไม่รู้สึก หรือได้ยินอะไร เด็กห้าขวบก็ยังคงเป็นเด็กอยู่ดี
  ร่างสูงเดินไปที่เตียงและจุมพิตที่หน้าผากลูกชาย มองดูด้วยความเอ็นดู ร่างบางรู้สึกตัวเล็กน้อย

  "พ่อฮะ พ่อจะไปไหน"เด็กชายพูดทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้น
 "พ่อต้องไปทำงานต่อ ขอโทษนะที่นอนด้วยไม่ได้ทั้งคืน"
 "แล้วแม่ล่ะฮะ?"
 "........."ชายร่างสูงถอนหายใจเบาๆ"แม่เค้า นำพ่อไปก่อนแล้ว"
 "แล้วพ่อแม่จะกลับมามั้ย?"
 "กลับมาสิ กลับมาแน่"เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากลูกครั้งสุดท้าย
 "ต้อง...หาวววว กลับ..มา..นะฮะ"เด็กชายพูดจบก็หลับลงต่อ

  ชายร่างหนาเดินออกจากห้องของลูกชายและรีบเร่งฝีเท้าเดินไปที่ห้องทำงานของตน
 "ขอโทษนะฟวอโก แต่พ่อกับแม่จะกลับมาแน่นอน"
 เขาเดินไปได้ไม่นาน ก็ถึงห้องทำงานด้วยเวลาอันรวดเร็ว เหล่าผู้พิทักษ์ที่เหลือทั้ง4คนยืนรออยู่หน้าโต๊ะของเขา

  "บอสครับ!ว่างานมาเลยครับ"เลวี่
 "ขอลุยภาคสนามนะบอส ชิชิชิ"เจ้าชายเบลตัวแซบ
 "หุบปาก แล้วฟัง"แซนซัสพูดขึ้นก่อนที่จะมีคำขอมากกว่านี้
 "ว่ามาเลยค่ะ/ครับ"เจ๊ลุสกับมาม่อน
  ร่างสูงเดินไปยืนข้างหน้าแถวที่ผู้พิทักษ์ยืนเรียงกัน
 "ก่อนอื่นฉันจะให้พวกแกรู้ไว้ว่า เรื่องนี้พวกวองโกเล่ก็จะช่วยด้วย แต่ไม่ใช่ตามหาสควอโล่ แค่กำลังเสริมเท่านั้น"ร่างสูงยังคงพูดต่อ
 
  "เลวี่ ไปกระจายข่าวเรื่องนี้ที่ไมค์หน้าห้องฉัน และสั่งเตรียมรถให้ฉัน แกจะต้องไปกับฉัน"
 "ครับบอส!"เลวี่ผู้พักดีรีบทำตามคำสั่งโดยไว
 "ส่วนพวกแกสามตัวที่เหลือ"
 "ไปรอที่รถชิมิ???"ทั้งสามหน่อถามพร้อมกัน
 "ไปเฝ้าฟวอโก อย่าให้เป็นไรเด็ดขาด"
 "ค้าาาาา/แบ่ววววว"เจ๊ลุส/เบล,มาม่อน

  ทั้งสามหน่อรีบเดินไปที่ห้องฟวอโก และเปิดประตูอย่างเบาๆเพื่อเข้าไปเฝ้าลูกชายบอสตามคำสั่ง
  "อะไรกัน นี่ต้องให้ระดับเรามาเฝ้าฟวอโกเนี่ยนะ"เบลบ่น
 "ก็เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่เลยนะ ภารกิจเนี่ย ถ้าให้เป็นคนอื่นฉันว่าเรื่องมันต้องยิ่งใหญ่กว่าเดิมแน่"มาม่อนบอก
 "เพราะงั้นบอสถึงไม่ให้สคอโล่ไปไหน"ลุสพูดเสริม"แต่ระดับบอสเนี่ยนะ?ปล่อยสควอโล่ไปง่ายๆแบบนั้น"
  ความเงียบเริ่มครอบงำห้องอีกครั้ง ทั้งสามหน่อมองหน้ากันเองสามคน 
  "หรือว่า..."

  ทางสควอโล่ 
 "อ้าวๆ มาจนได้นะ สเปลบี สคอโล่"บุรุษร่างสูงโปร่งใส่แว่นทักทายด้วยน้ำเสียงโรคจิต
 "ฉันมาตามที่นายต้องการแล้ว'Dr.H' ต้องการอะไร?"
 "แหมๆๆ เพิ่งเจอกันเองนะ"
 "ฉันไม่ชอบอะไรที่มัน'มากเรื่อง'เท่าไหร่"สควอโล่ส่งสายตายธรรมดาใส่ก็จริง แต่ความดุดันนั้นส่งถึงคนรอบข้างได้ดี
 "หึ งั้นนั่งก่อนสิ"บุรุษพูดเชิญ

  ทางแซนซัสที่กำลังเตรียมตัวไปขึ้นรถ ก็เดินไปจัดอุปกรณ์,อาวุธไป และนึกถึงเรื่องที่เขาคุยกับชายชราที่ถูกขนานนามว่ารุ่นที่เก้าไปด้วยเช่นกัน

  [ท่านรุ่นเก้า มาแล้วครับ]

 "ฮัลโหล"
 [ว่าไงลูกชาย หลานพ่อเป็นไงบ้าง นอนยัง? แล้วเจ้าเป็....]
 "ฉันมีเรื่องให้แกช่วย"
 [แหมๆ คุยกันสักหน่อยก่อนก็ได้]
 "แกน่าจะรู้นะ ว่าเรื่องอะไรตาแก่"
 [............]เสียงชายชราเงียบไป
 "ฉันต้องการ'กองกำลังเสริม'ของแกเพื่อมาช่วยฉัน"
 [สควอโล่เขาตัดสินใจรับภารกิจงั้นหรอ?]
 "เหมือนจะอย่างนั้น แต่ฉันไม่อนุญาติ ถึงแม้จะไปแค่เจรจา"
 [ใช่แล้วล่ะ ลูกรู้จักองกรณ์นั้นรึป่าว?]
 "....?"
 [องกรณ์'Law Of Mafia'เป็นองกรณ์ที่อยู่เบื้องหลังของมาเฟีย คอยควบคุมการกระทำของมาเฟีย]
 "ก็ไม่ต่างอะไรจากเวดีเซ่นี่"
 [ใช่ แต่ต่างกันตรงที่องกรณ์นี้ จะเน้นการเจรจามากกว่า เพื่อผลปะโยชน์ของพวกเขา แต่จะอ้างว่าเพื่ออนาคตของพวกเรา]
 "แล้วไง?"
 [พ่อว่าสควอโล่รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นพ่อว่าเขาระวังตัวพอสมควร พ่อเลยอยากจะให้ลูกทำตามที่พ่อขอ]
 ".........."
 [องกรณ์นี้เน้นการเจรจาก็จริง แต่พวกเขารู้เรื่องพวกเราแถบทั้งหมด โดยเฉพาะคนที่เขาต้องการเจรจา ลูกต้องให้ผู้พิทักษ์ของลูกสัก2-3คนดูแลฟวอโกอย่างดี]

  แซนซัสตั้งใจฟังอย่างใจเย็น
 [ส่วนสควอโล่ ถ้าเขาไม่ไป เรายิ่งต้องคุ้มกันปราสาท เพราะพวกเขาจะมาตามล่า เรื่องมันจะยิ่งใหญ่ไปกว่าเดิม....]
 [พ่อจึงขอให้ลูก...ยอมให้สควอโล่ไปก่อน แล้วลูกค่อยตามไป]
 "ว่าไงนะ?!"
 [ถ้าเขาจะไป พ่ออยากให้ลูกปล่อยเขาไปก่อน ถ้าเขาไม่ไป เราค่อยว่ากันอีกที]
 "หมอนั่นจะต้องไม่ไป"ร่างสูงพูดยืนยันในสิ่งที่ตรงกันข้าม
 [จะยังไงก็เชื่อพ่อก่อนแล้วกัน]
 "กรอด.....ก็ได้ แต่ทันทีที่ฉันส่งสัญญาณฉุกเฉินไปหา"
และร่างสูงก็วางสายลง....

  ร่างสูงแซนซัสที่นั่งอยู่ในรถแล้วก็ยังคงคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่ในหัวของเขาอยู่ คนที่เขารักกำลังตกอยู่ในอันตรายแบบไหน
 "บอสครับ เราหาพิกัดตำแหน่งที่คุณสควอโล่อยู่ได้แล้วครับ"คนขับรถ
 "หาตำแหน่งจากอะไร?"ร่างสูงถาม
 "โทรศัพท์มือถือครับ"
 "เปลี่ยนเป็นหาจากอย่างอื่น มือถืออาจไม่อยู่กับตัว"
 "แต่ถ้าหาจากดาบที่มีเพียงกลุ่มวาเรียเท่านั้นที่หาได้ ท่านสควอโล่ก็ไม่ได้พกติดตัวไปครับ"
 "ว่าไงนะ??"ร่างสูงงง
 "ครับ ดาบท่านสควอโล่ อยู่ที่ปราสาทในห้องนอนของเขาเองครับ"
 "ไอ้เจ้าบ้านั่น...."ร่างสูงกัดฟัน
 "เอาไงดีครับ?"

  เจ้าบ้านี่!ไปตัวเปล่าเนี่ยนะ!? ใจเย็นๆ เราต้องนึกวิธีอื่นซิว่ะ อ้อ!

  "ฟัง ฉันจะให้หาพิกัดตามที่ฉันบอก"
 "ค...ครับ"
 "13032007"
 "รอสักครู่นะครับ....โอ๊ะเจอแล้ว"
 "ฮึ ว่าแล้ว....."ร่างสูงยิ้มได้ใจ

  มันเป็นตัวเลขที่เสมือนรหัสของแกและฉัน โดยมีระบบสัญญาณGPSที่แหวนหมั้นของฉันกับแก

  ต่อให้ไม่เอาดาบไป แกไม่มีทางถอนแหวนนั่นเป็นอันขาด... 

  "อยู่ที่ไหน?"แซนซัสถามคนขับรถ
 "ทางทิศตะวันตกจากถนนเส้นนี้ครับ"
 "แจ้งรถทุกคัน"
 "ครับ"
  ร่างสูงเริ่มใจเย็นลงเล็กน้อย เขานั่งมองแหวนที่นิ้วนางมือขวาของเขา วงแหวนสีเงินที่ประดับด้วยเพชรโกเมนประมาณเล็บนิ้วก้อย ที่สควอโล่เป็นคนให้ในงานแต่งงาน

  ทางสควอโล่

  ร่างบางนั่งมองแหวนที่นิ้วนางมือซ้าย วงแหวนสีเงินเรียบง่ายประดับด้วยคริสตันสีอความารีนฟ้าสดใส ใช่...แหวนแต่งงานที่แซนซัสมอบให้ในวันที่แต่งงาน
  "ชาครับบบบบ"เสียงของบุรุษนามDr.H ถือถ้วยชา2ถ้วยมาพร้อมเสิร์ฟ
 "ขอบคุณ"สควอโล่รับมา แต่ก็วางไว้โดยไม่สนใจที่จะจิบมัน
 "เรามาเริ่มเรื่องกันดีเลยมั้ยครับ?"บุรุษตรงหน้าถามพร้อมกับยิ้มแบบโรคจิตตามเคย
 "นายต้องการอะไร?ให้ฉันสละตำแหน่งรองหัวหน้าวาเรีย?"
 "ป่าวเล๊ยยยย ผมอยากให้คุณสละตำแหน่ง'ภรรยา'คุณแซนซัสแห่งวาเรียเท่านั้นเอง"
 "........."สควอโล่ไม่พูดอะไร แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรหรือรู้สึกอะไร
 "ฮะๆ ฮ่า ล้อเล่นครับ ล้อเล่นๆ"Dr.Hหัวเราะชอบใจ
 "ฉันก็คิดอย่างนั้นอยู่แล้ว"ร่างบางตอบหน้านิ่ง
 
  ร่างบางนั่งในท่ามาดแมนดุจชายนักฆ่าที่เขาเป็น เขาเชิดหน้าขึ้นมองคู่สนทนาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้บุรุษตรงหน้าเริ่มนั่งเฉยๆได้บ้าง
  "ขอถามอีกที แล้วหวังว่าจะตั้งใจตอบ"ร่างบางเอ่ย
 "อ่า ครับ เชิญถามเลยครับ"
 "นายต้องการอะไร?"
 "คุณอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ?ผมว่าเราลองคุยเพื่อปรับบรรยากาศ...."
 "ต่อให้นายบิ้วท์อารมณ์ฉัน ฉันก็จะตอบในสิ่งที่ฉันจะตอบ"สควอโล่พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่
 "ฮะๆ สมกับเป็นนักฆ่าของวาเรีย"Dr.Hเริ่มรู้ถึงความฮาร์ดคอของสควอโล่"ขนาดเป็นคุณแม่แล้ว ยังดุได้ขนาดนี้"
 "แน่นอน จะตอบฉันได้ยัง"ร่าบางทวงคำตอบ

  Dr.Hยิ้มน้อยๆอย่างมีเลิศนัย และนั่งเท้าคาง ภายใต้กรอบแว่นที่มีแววตาคมกริบจ้องร่างบางอย่างโหดเหี้ยม จนร่างบางก็รู้สึกได้
  "ผมก็แค่...."
 "....?"

     "ต้องการ'ลูก'ของคุณกับคุณแซนซัส"

 "?!!!!!!!!"ร่างบางลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะการ์ดของDr.Hจ่อปืนมาที่เขาราวสิบกว่ากระบอก
 "ใจเย็นๆครับ นั่งลงคุยกันก่อน"บุรุษสวมแว่นกลับมายิ้มแบบเดิม
 "แกจะต้องการลูกฉันไปทำไม"
 "เขามีสิ่งที่พิเศษอยู่ครับ"
 "ฉันยืนยันได้ว่าลูกฉันยังไม่สามารถใช้ไฟดับเครื่องชนได้เหมือนพ่อเขา และแน่นอน เขาไม่พร้อมที่จะใช้"
 "ฟวอโกเหมือนคุณแซนซัสมาก ทั้งหน้าตา และนิสัย"
 "แกไปรู้จักลูกฉันได้ไง?"ร่างบางเปลี่ยนสรรพนามไปโดยสิ้นเชิง
 "ผมคือหัวหน้าขององกรณ์นี้ เป็นบอสใหญ่ขององกรณ์ ผมย่อมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคู่เจรจาของผม"Dr.Hกล่าวยิ้มเย้ย
 "ฉันรู้เรื่องลูกฉันดีที่สุด แกอย่ามาทำพูด"
 "คุณแน่ใจว่าคุณรู้ดี?"
 "ฉันเป็นแม่เขา!!!! ฉันตั้งท้องเขามาเอง เลี้ยงมาเองตั้งแต่ในท้อง คลอดมาก็เลี้ยงเอง ฉันไม่รับภารกิจหรืองานไหนเพื่อมาเลี้ยงเขา!!"
 "ขอชื่นชมในหน้าที่แม่ของคุณนะครับ แต่การเจรจาของเราจบลงแล้ว"
 "แก...!! อั๊ก!!!!"ร้องบางร้องด้วยความเจ็บปวด

  การ์ดของDr.Hนำกระบอกปืนทุบที่ท้ายทอยของร่างบาง ด้วยความไม่ระวังตัว ร่างบางจึงหลบไม่ได้ทุกครั้งเหมือนแต่ก่อน
  ร่างบางล้มลงไปกับพื้น แต่ก็ยังพยายามพยุงตัวเองด้วยแขนสองข้างขึ้นมา บุรุษสวมแว่นคุกเข่าลงข้างนึงกระซิบบอกร่างบาง
  "เพราะคุณเอาเวลามาเลี้ยงลูกใช่มั้ย?คุณถึงได้ร่างกายอ่อนแอและขาดทักษะแม้แต่การหลบแค่นี้ไปแล้ว โถ่ๆๆๆ"
 "ชิ!แก....."
 "ส่งตัวลูกคุณมาให้ผมเลี้ยงดีกว่า คุณจะได้เอาเวลามาฝึกฝนตัวเองใหม่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"บุรุษหัวเราะได้ใจ และเดินออกห่างจากร่างบาง
 "เอาตัวไปคุณสควอโล่ไป เราจะพาเธอไปนำตัวฟวอโกด้วยกัน ฮ่าๆ"

  ร่างบางที่โดนการ์ดหามปีกแขนทั้งสองข้าง เรี่ยวแรงไม่มีขัดขืนเพราะร่างกายอ่อนแอลงอย่างไม่รู้ตัว ตั้งแต่เขาเลี้ยงลูกจริงๆ

  แซนซัส...ฉันขอโทษ......

  ร่างบางรู้สึกผิดในใจภาวนาให้ลูกและแซนซัสปลอดภัย ความรู้สึกของคนเป็นแม่เริ่มใจสั่น เมื่อรู้ว่าลูกจะไม่ปลอดภัย ความอันตรายได้อยู่ภายหน้าไม่นานนี้มันกำลังจะเกิดขึ้น ทั้งๆที่ตัวเองรู้กลับทำอะไรไม่ได้
  "พาไปที่รถคันแรก ให้คุณสควอโล่นั่งกับฉัน"
 "ครับ"การ์ดตอบรับคำสั่งของDr.H

  ตูมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  ซากศพจากระเบิดกระเด็นเป็นสิบ ผู้บาดเจ็บเป็บร้อยที่โดนแรงระเบิดมอดไหม้ เสียงกรีดร้องของผู้หญิงในองกรณ์ดังสนั่นประสากันเหมือนโอเปร่าแห่งตวามตาย

  "ระเบิด!?"Dr.H
 "ระเบิด...?"ร่างบางยืนมอง
  ไม่ใช่ ไม่ใช่ระเบิดธรรมดา นั่นมันสายฟ้า....ของเลวี่!!!
 ปัง!!!!!
 เสียงปืนสิ้นสุดลง บุรุษผู้สวมแว่นชุดกราวน์ทรุดลงที่พื้น
  "Dr.!!!!!!"การ์ดที่คอยพยุงร่างบางคนนึง รีบวิ่งไปดูเจ้านายของตน
  "ไม่เป็นไร...แค่ที่แขน"Hจับแขนห้ามเลือดไว้
 ปัง!!!!!
  การ์ดอักคนนึงที่พยุงสควโล่ไว้ล้มลงไป ร่างบางหันไปมองศพที่ล้มใกล้ตน เห็นรอยเลือดที่ถูกยิงกลางหัว
   
  แม่นขนาดนี้......มีคนเดียวเท่านั้น!!!!

  "รีบพาคุณสควอโล่ขึ้นรถ!"Dr.Hสั่งคน
 "จะพาเมียฉันไปไหน?"
 "ซ...แซนซัส!!!!!!"ร่างบางเรียกชื่อคนรักของตน
 "ฮึ มาได้ไงครับ?"บุรุษถามไม่ดูสภาพตัวเอง
 "แกนี่มันไม่ดูสารรูปตัวเองจริงๆ"ร่างสูงนำปืนคู่ใจจ่อหัวย้ำ
 "คุณเองก็ไม่ดูสารรูปภรรยาเหมือนกัน"
 "???"

  ร่างสูงเหลือบตาไปมองมือที่Dr.Hยกขึ้นชี้ไปที่ร่างบาง และพยายามจะเตะสกัดไว้ แต่ไม่ทัน

 ปัง!!!!

  "อั๊ก!!!!"ร่างบางร้อง
 "คควอโล่!!!"ร่างสูงรีบวิ่งไปดูร่างบาง
 "ฮึๆๆๆ บ๊ายบาย"บุรุษรีบขึ้นรถและหนีไป
  
  "แค่หัวไหล่ ใจเย็นนะฉันจะรีบพาแกส่งโรงพยาบาล"
 "ไม่...แอ๊ก! ไม่"ร่างบางพูด
 "จะอะไรอีกว่ะ?!!!"
 "มันจะเอาลูกเราไป!!! เราต้องไปหยุดมันไว้"
   เมื่อแซนซัสได้ยินเช่นนั้น เขาจึงรีบต่อสายวิทยุสื่อสารไปที่ปราสาทวาเรีย
  
  ณ ปราสาทวาเรีย

  "ตอนนี้บอสเป็นไงบ้างนาาาาา"เบลบ่นงึมงำ
 "ก็คงจะวุ่นวายอยู่แหล่ะ นี่มันก็ตี3แล้วนะ"ลุสซูเลีย
 "ขอแค่อย่าไปทำอะไรที่เปลืองงบแล้วกัน"มาม่อนพูดนอกประเด็น
 
  "หาววววววว"
 "ฟวอโก? ตื่นมาทำไมจ๊ะ?"ลุสถามหลาน
 "ผมนอนไม่หลับฮะ"เด็กชายขยี้ตา
 "น้าเบลคงคุยเสียงดังใช่มั้ย?ขอโทษนะหลานชาย"
 "อ่าว ไหงโทาฉันละเจ๊???"เบลยิ้มเจื่อนๆ
 "ป่าวฮะ ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่"แววตาสีอความารีนดูกังวล
 "ฝันร้ายซินะ"มาม่อน
 "น่าจะใช่ เกี่ยวกับพ่อแม่ด้วย"
 "........."ทั้งสามหน่อเงียบไปพักนึง จนกระทั่งเด็กชายพูดต่อ
 "ป้าลุสฮะ ทำไมพ่อแม่ยังไม่กลับมา?"
 "เอ่อ...งานเขาทั้งคู่ยุ่งมากๆอ่ะจ่ะ"ลุสตอบไม่ค่อยถูกนัก

  แต่ฟวอโกพยายามเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่พยายามปกปิดเช่นกัน ลุสรู้ดีว่าเด็กคนนี้ฉลาดเกินกว่าเด็กห้าขวบทั่วไป แต่เขาก็ต้องพูดในทางอ้อมไว้ก่อนอยู่ดี
  "แต่พ่อแม่ฟวอโกจะกลับมาแน่ๆนะคับ พี่ลุสเอาหัวเป็นประกัน"
 "ฮะ..."เด็กน้อยยิ้มให้ลุสซูเลีย
 [ฮัลโหล...ฮัลโหล ลุซ เบล มาม่อน]
 "เอ๊ะ? บอส!"ทั้ง3
 [ฟวอโกอยู่มั้ย?]
 "อยู่ค่ะบอส เพิ่งตื่นเมื่อกี้เอง"
 [รีบพาฟวอโกหนีไป!!!]
 "หา?? ไรนะบอส?"เบลถาม
 [พาลูกฉันหนีไป!!!! พวกองกรณ์Law Of Mafiaมันจะเอาลูกฉันไป!!]
 "พวกนายก็มัวถามทำไม ก็รีบพาฟวอดก้หนีสิ!!!"มาม่อนเร่ง
 "โอค่ะบอส เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"ลุสรับคำสั่งพร้อมรีบไปเตรียมของให้เด็กชาย
 "แล้วบอสอ่ะ?"เบลถามพรางรีบเดินมาอุ้มเด็กชายบนเตียง
 [ตอนนี้ฉันอยู่กับสควอโล่ กำลังกลับปราสาทไป]เสียงร่งสูงสั่ง
 [เฮ้ยยยย อย่ามัวแต่คุยโว้ย!!รถที่มันขับน่ะ เฟอร์รารี่เชียวนะโว้ย!!! เร้วโคตาระพ่อโคตาระแม่แกเลยแหล่ะ]เสียงสควอโล่
 "มันคงไม่เร็วขนาดนั้นม้างงงงง ชิชิชิ เนอะฟวอโก"

  ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!!

 "เสียงปืน?"มาม่อนลอยไปดูที่หน้าต่างห้อง เห็นรถเฟอร์รารี่สีดำ6-7คัน และฮอลิคอปเตอร์2ลำ อยู่หน้าปราสาท
 "เอ่อ...สควอโล่ มันมีฮอลมาป่ะ?"มาม่อนถาม
 [มีดิว่ะ!!!2ลำนะเฟ้ย]
 "รถเฟอรืรารี่สีดำประมาณ6-7คัน???"
 [เออ!!!!! แกอยากได้ไงฟระ?!!]
 "มันไม่ได้เร็วโคตาระพ่อแม่อะไรและ มันโคตรมหากาฬเร็วเชดเด้!!! เฮ้ย!!!เบล ลุส หนีเร็ววววว"

  ทั้งสามพากันวิ่งไปที่ฮอลิคอปเตอร์ส่วนตัวของวาเรีย
 "น้าเบลฮะ เราจะไปไหน?แล้วทำไมต้องหนี?แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?"
 "ไว้ตอบทีหลังนะ เพราะถ้าฟวอโกเป็นอะไรขึ้นมาตอนนี้ ต่อให้น้าเบลอยู่รอด น้าเบลก็ตายเพราะถูกบอสฆ่าอยู่ดี"
 "ถ้าน้าจะตอบยาวอย่างงี้ ก็สู้ตอบคำถามผมดีกว่านะฮะ"
 "เออหน่าๆ เราหนีกันก่อนดีกว่านะ"

  "เฮ้ย!!!พวกแก ส่งเด็กนั่นมาซะ!"
 "หนอย อย่ามาขวางนะเว้ย!!!"เบลเร่งฝีเท้า
 "ฉันเองเบล"มาม่อนใช้ภาพลวงตาเหมือนตามแบบฉบับของตัวเอง
 "อ๊ากกกกกกกก"พวกศัตรู20กว่าคน ล้มลงไปนอนกับพื้นเปล่า ดิ้นกันเองบ้าง เจ็บกันเองบ้าง
 "สมน้ำหน้า ฮุๆๆๆๆๆ จู๊บๆ"เจ๊ลุสส่งจุบให้ศัตรู

  "จะรีบไปไหนๆ ผมพึ่งมาเองนะครับ"บุรุษสวมแว่น ยิ้มโรคจิตเดินเข้าหาสามหน่อกับเด็กชาย
  "อ๋อ แกนี่เองที่จะเอาตัวหลานฉันไป ก็ดี...ฉันจะได้...เอ๋?"
 เบลหยุดก้าวไปท้าทายคู่ต่อสู้ เพราะโดนเจ๊ลุสดึงมือไว้
 "เธอไม่จำเป็นต้องออกแรงตอนนี้นะเบลจัง"ลุสพูดและยื่นกระเป๋าของฟวอโกให้เบล
 "เอาไปซะ และขึ้นฮอลไป"
 "ชิชิ ก็ได้นะเจ๊"เบลคว้ากระเป๋าและวิ่งหนี 
 "ผมไม่ให้หนีหรอกนะ"Dr.Hรั้นจะตามไป
 "แฟนทาสม่า จัดการ"กบกบหัวแปลงกายเป็นงู และแปลงเป็นกรงจักรโจมตีใส่Dr.H
 "ขอโทษนะมาม่อนคุง แต่ฉันก็ใช้วิชาหมอกให้เหมือนกัน"
 "ว่าไงนะ?อั๊ก!!"มาม่อนโดนเถาวัลย์ไม้รัดคอไว้ และแฟนทาสม่าตัวน้อยก้กำลังโดนเผาซึ่งๆหน้า "แฟนทาสม่า!!!!!!!!"
 "หนอย...ไอ้สี่ตา ย้ากกกกกกก"
 "ขอโทษนะครับ แต่ว่า..."
 "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
 
  ลุสซูเลียโดนโจมตีโดยไม่รู้ตัว และกระเด็นไปไกลแถมยังกรี๊ดแตกเป็นกระเทย
  เบลรีบเร่งคนคับฮอล แต่คนขับกลับถูกยิง เบลจึงเดินไปข้างหน้าผลักคนขับออกจากเก้าอี้ เพื่อที่จะขับฮอล
  "ฉันน่าจะขับได้นาาาา ชิชิ"พูดไปเหงื่อก็ตกไป
 "น้าเบลระวังฮะ!!"
 "อุ๊ย!"เบลหลบกะสุนที่พวกการ์ดยิงมาหลายต่อหลายนัด

  เมื่อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เบลเห็นสภาพที่ไม่น่าใช้การได้อีกแล้วของฮอลิคอปเตอร์ เขาจึงคิดจะพาฟวอโกไปอีกลำนึง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
  "ชิ!!!จะอะไรนักหนาว่ะ?!!!"
 "น้าเบลฮะ"
 "มานี่ฟวอโก"เบลดึงตัวเด็กชายอยู่ในอ้อมแขม และรีบลงจากฮอลิคอปเตอร์ด้วยประตูอีกทาง และวิ่งไปที่ทางออกไหนสักที่
  "น้าเบลฮะ เลือด...น้าเบลเลือดออก"
 "ช่างมันเหอะ ตอนนี้ยังไงๆนายก็ต้องไม่อยู่ในกำมือเจ้านั่น"
 "ช้าไปนะเบลฟากอล...."

  ปัง!!!!!!

  เจ้าชายล้มลงเพราะกระสุนโดนที่ขา แต่ยังคงโอบกอดปกป้องเด็กชายตัวน้อยเอาไว้อยู่
  [เบล!! เป็นไงบ้าง?!! ทำไมลุสกับมาม่อนไม่ตอบฉัน?!!]
 "ชิๆ สควอโล่เองหรอ? สองคนนั้นม่องแล้วมั้ง"
 [ว่าไงนะ???]
 "ตอนนี้ฉันอยู่กับฟวอโก...ยังไงก็รีบมาแล้วกัน อูย..."
 "น้าเบลฮะ น้าเบลพ่อกับแม่ล่ะฮะ? เค้าจะมาช่วยน้าทันมั้ย?"
 "วิ่งไปซะไอ้หนู นายน่ะห่วงตัวเองก่อนพ่อแม่เหอะ ชิชิ"เบลไล่
 "ไม่เอา ผมไม่ไป"ฟวอโกดื้อดึง
 "ใช่แล้วๆ หนูไม่ควรไปไหนทั้งนั้น"Dr.Hเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ"เพราะหนูควรมาอยู่กับน้ามากกว่า ฮะๆๆ"

  "ชิ ไอ้เจ้าแว่นโรคจิต อย่ามาแตะหลานเจ้าชายนะเฟ้ย!!!"
 เบลปามีดใส่บุรุษตรงหน้า แต่บุรุษหลบได้อย่าไม่น่าเชื่อ หนำซ้ำยังมาเหยียบมือเบล
 "อ๊ากกกกก"เบลร้องด้วยความเจ็บ
 "อย่าทำอะไรน้าเบลนะ!!!"เด็กชายพูดพรางทุบตัวบุรุษร่างสูง
 "จุ๊ๆๆ ตอนนี้อย่าพึ่งมายุ่งกับผู้ใหญนะฟวอโก"และเขาก็เตะเด็กชาย
 ผวั๊ก!!!!
 "อั๊ก!!!!"เด้กชายกระเด็นไปประมาณ2เมตร
 "ฮะๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ......เอ๋"
 "หึ..."เบลดึงขาบุรุษร่างสูงสวมแว่นไว้"ห้ามทำไร หลานฉันนะเว้ย..."
 "เลือดเต็มปากอย่างงี้เนี่ยนะ ฮึ!!"

 ผวั๊ก!!!

  เบลโดนเตะอีกทีเต็มๆหน้าอก
 "น้าเบล!!!!!!!!!!!"
 "โอ๋ๆๆ หนูน้อยอย่าเสียใจไป ไปอยู่กับฉันดีกว่านะ ฉันมีไอ้สาดิสแบบไอ้เบลนี่เพียบเลย เธอจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะๆไง"Dr.Hเดินเข้าไปหาฟวอโก และจับไหล่เด็กชายไว้
  เสียงปืน ระเบิด คนดรีดร้อง ปั่นป่วนอย่างที่เด็กชายไม่เคยเห็นมาก่อน โดยเฉพาะการที่คนที่ตนรัก ถูกทำร้ายต่อหน่าต่อตา

  "ถอยห่างจากลูกฉันเดี๋ยวนี้!!!!!!"ร่างบางตะโกนด้วยเสียง88ล้านเดซิเบล
 "ตอนนี้พวกของแกโดนฆ่าหมดแล้วโว้ยยยยย แกไม่มีที่ไปแล้ว!!!"
 "เวดินเซ่ก็จะมาพาตัวแกไปด้วย ข้อหาคิดลักพาตัวลูกฉัน"ร่างสูงเสริม
 "หึ....ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
  บุรุษสวมแว่นหัวเราะบ้าคลั่ง
 "จะบอกให้นะ ว่าฉันน่ะ เห็นพลังและความสามารถของเด็กคนนี้ เพราะฉะนั้น เขาต้องเป็นของฉัน!!! ไม่ใช่ของพวกวาเรียอย่างแก!!!!!!!!"
 เขาตะโกนใส่พวกแซนซัสและสควอโล่ และหันมาทางฟวอโก
  "เธอมาอยู่กับฉันนะ มาอยู่กับฉัน เด็กน้อย..."
 "คุณทำร้ายน้ามาม่อน..."
 "อ...อะไรกัน เรื่องแคนั้นเอง"
 "ทำร้ายป้าลุสซูเลลีย ทำร้ายน้าเบล!!!!!!! ต่อว่าพ่อแม่ผม!!!!!"
 "ไม่เอานะ ไม่ๆๆๆ อย่าขึ้นเสียงกับฉันซิฟวอโก"

  "หุบปาก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

  Dr.Hตกใจมากกับสิ่งที่สัมผัสได้ ออร่าแห่งความโกรธของฟวอโกแผ่ไปทั่วโรงฮอลิคอปเตอร์ แน่นอนแซสซัสกับสควอโล่สัมผัสได้
  แววตาของเด็กชายเปลี่ยนไปจากเดิม แววตาที่สดใสร่าเริงหายไป กลายเป็นแววตาที่ดุเดือน โกรธแค้น พร้อมที่จะทำลายทุกสิ่ง ดวงตาสัอความารีนที่บริสุทธิ์ กลายเป็นดวงตาสีโกเมนประกายดูไฟพิโรธของพ่อเขา

  "แซ....แซนซัส นายเห็นใช่มั้ย?"ร่างบางถาม
 "อืม....ลูกเรา....."
 "ว้าวๆๆๆๆ ดูสิ ตาเธอเป็นสีแดงโกเมนแบบพ่อเธอแล้ว เพลิงพิโรธแบบพ่อเธอ งดงามที่สุดฟวอโก"
 "แกตาย!!!!!!!!"เด็กชายตะโกนลั่นพร้อมไฟดับเครื่องชนที่มือ
 "ทุกคนหมอบ!!!!"แซนซัสสั่งลูกน้องทุกคน พร้อมโอบกอดสควอโล่ไว้และหมอบลง

  เด็กชายปล่อยพลังไฟดับเครื่องชนใส่Dr.H แต่น่าแปลกที่Dr.Hไม่มีท่าทีตอบโต้หรือป้องกันตัวแต่อย่างใด เขาโอบกอดเด็กชายที่โจมตีใส่เขาด้วยซ้ำ
  "ดีมาก แสดงพลังของเธอออกมาอย่างงี้แหล่ะ วิเศษที่สุด ฮะๆๆๆ"เขายังคงหัวเราะ แต่แล้วก็
  "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

 บึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.


  ร่างของบุรุษผู้สวมแว่นหมอดไหม้ และสลายเป็นผงธุลีล่องลายไปในอากาศ....
  เด็กชายสลบไปข้างๆเจ้าชายเบลฟากอลที่สลบอยู่เช่นกัน 

  วาเรียมีผู้บาดเจ็บอยู่มากก็จริง แต่ก็ไม่มีผู้เสียชีวิต เพราะเวดินเซ่และวองโกเล่เข้ามาห้ามปรามและช่วยเหลือ พวกศัตรูจึงหนีไป...

    หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

  "เป็นไงบ้าง?"ร่างสูงถาม
 "ก็ดีขึ้น มันแค่แผลเฉี่ยวน่ะ"ร่างบางตอบ
 "เรื่องมันก็ผ่านมาได้ดี"ร่างสูงพูดและนั่งลงข้างๆล่างบางที่นั่งบนเตียง
 "พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยง"
 "อื้ม รู้แล้วล่ะ ลูกวิ่งมาบอกเมื่อกี้"ร่างบางตอบ"ต้องตบรางวัลให้3หน่อนั่นด้วยนะ ฮะๆ"
 "หึ แต่ไอ้เจ้าเบลนี่ไม่ต้องนะ"ร่างสูงหัวเราะ
 "บ้าเหรอแซนซัส หมอนี่พาหนีสุดชีพเลยนะเฟ้ย!"
 "ฉันไม่อยากให้มันเหลิง"ร่างสูงจบเรื่องด้วยประโยคนี้
 
 "สคอวโล่"
 "หา...อุ๊บ......"ร่างบางโดนจูบที่ปากอย่างดูดดื่มและ หนักแน่น มือร่างสูงสอดเข้าที่เสื้อร่างบาง
 "นี่ ฉันพึ่งหายป่วยนะแก"ร่างบางพยายามห้ามปราม
 "ก็ถือว่าหาย หึๆๆ" ร่างสูงยังคงทำเพื่อสิ่งที่ตนสนองและโหยหิว(?)ต่อไป

    'เมื่อกี้นี้ ฟวอโก้มาถามฉันว่าตอนจบราพันเซลเป็นยังไงน่ะ'
  'แล้วแกเล่าต่อหรือว่าไง?'
  'ฉันก็เล่าต่อน่ะสิ ถามได้ รึว่าแกอยากฟัง?'
  'เล่ามาซะ' 
  '.....เจ้าชายได้ตาบอดเพราะถูกหนามแทงที่ตา และเดินหลงทางเข้าไปในป่า....ราพันเซลที่โดนแม่มดไปปล่อยทิ้งไว้ที่ป่า วันนึงก็ร้องเพลง เจ้าชายจำเสียงร้องนั้นได้ จึงเดินตามเสียงร้องนั้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้พบกับราพันเซลอีกครั้ง
  ซึ้งเขาก็ได้รู่ว่าราพันเซลมีลูกฝาแฝดชายหญิงสองคน ทั้งสองกอดกันด้วยความรักและคิดถึง น้ำตาแห่งความปลื้มปิติของราพันเซลไหลอาบแก้มของเจ้าชาย ด้วยมนต์วิเศษของน้ำตาเธอจึงทำให้เจ้าชายหายตาบอด และทั้งสองกับลูกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข....'

 'แกเนี่ย ไปเป็นนักเล่านิทานไป'ร่างสูงแซว
 'เจ้าบอสบ้า!!!'

                   และการตามหาก็สุภาพสตรี(บุรุษ)ภรรยาบอสแห่งวาเรีย
   ก็ได้สิ้นสุดลง การไล่ตามหาเด็กชายก็จบลง โดยที่ครอบครัวพ่อแม่ลูก อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข.....

                                                 

TheEnd

 

ตอนนี้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกก 555

ขอบคุณที่ติดตามนะ เราชดเชยตอนที่เราหายไปไง 555