Love_Yaoi_Stories -of- BigBang,OtherSong [XS,ZoSan,InuKai]

ลำดับตอนที่ #2 : InuKai:My Heaven กลับมาเถอะ...

 

 

วันนั้น...ตั้งแต่นั้นมา...
.
.
.
นายหายไปไหนนะ?..."ไคโด"
.
.
.
.

  ชายหนุ่มร่างสูง สวมแว่นหรอบสี่เหลี่ยมหนาเตอะ ยืนมองดอกซากุระหน้าโรงเรียนมัธยมต้นเซชุนที่กำลังพัดปลิว 
  พื้นในบริเวณนั้นดุจถูกปลูด้วยพรมสีชมพู ชายหนุ่มมองหารุ่นน้องในชมรมเทนนิสที่เขาไม่เจอมาตั้งแต่การแข่งระดับประเทศสิ้นสุดลง

  "นาย...ไปอยู่ไหนกัน"ชายหนุ่มรำพึง...."ไคโด...คาโอรุ"
  "เฮ้ รุ่นพี่อินุอิ" เสียงโมโมชิโระเรียกชายหนุ่ม
  "ไม่เข้าโรงเรียนล่ะครับ? วันนี้เรียนอีกแค่วันเดียวเอง"
  "......"ชายหนุ่มเงียบ
  "เฮ้อ เจ้าไคโดสินะครับ"โมโมชิโระพูดพลางจับไหล่ชายหนุ่ม
  "อืม นายเห็นเขาบ้างมั้ย?"ชายหนุ่ม
  "ไม่นะครับ ผมอยู่คนละห้องกับหมอนั่น"รุ่นน้องตอบ"พอถามเพื่อนในห้องหมอนั่น พวกเพื่อนเขาก็บอกว่า'ไม่รู้' 'มาบ้างไม่มาบ้าง'หรือไม่ก็ 'เขาไม่ให้บอก' ประมาณเนี่ยครับ"

  ชายหนุ่มฟังด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย แต่ภายในใจเขาแทบอยากจะร้องไห้ เด็กหนุ่นรุ่นน้องที่เขาโหยหาไม่ได้ปรากฏตัวที่ชมรมหรือที่อื่นเลย
  ตั้งแต่การแข่งขันระดับประเทศ ที่เขาพ่ายแพ้ในการแข่งคู่กับโรงเรียนสาธิตริคไคและแพ้อย่างราบคาบ อินุอิเองก็รู้สึกผิดมากในตอนนั้น แต่ในตอนนี้ วินาทีนี้ เขาต้องการพบรุ่นน้องที่เขารัก
 
  ฉันไม่เข้าใจนายเลยจริงๆนะ ไคโด.....

  เด็กหนุ่มไม่เป็นอันเรียน อันกินใดๆทั้งนั้น เขาได้แต่นั่งเหม่อใจลอย เขานึกเพียงแต่จะได้เจอรุ่นน้องที่เขาตามหา ในหัวมีเพียงเรื่องนี้ที่เขาคิด
  แม้แต่ในชมรม เขาก็ไม่มีกะใจจะซ้อม 
  "เฮ้ๆ อินุอิ นายตั้งใจเล่นหน่อยสิ"คิคุมารุตะโกนจากฝั่งตรงข้าม
  "หมอนั้นเป็นอะไร?"กัปตันเทะสึกะทางรองกัปตันโออิชิที่ยืนข้างๆ
  "ก็ที่ไคโดหายไปน่ะสิ ไม่มาชมรมเลย"รองกัปตันถอนหายใจ
  "นายก็เป็นห่วงไคโดใช่มั้ย?เทะสึกะ"
  "......."กัปตันเงียบกริบ
  
  "แฮกๆๆ"อินุอิหอบหนัก 
  "โว้ยยยยย เจ้าอินุอิบ้าฉันไม่เล่นกับนายแล้ว"คิคุมารุเดินออกจากสนามด้วยความอารมณ์เสีย ซึ่งอินุอิเองก็ไม่มีกะใจจะเล่นอยู่แล้ว จึงปล่อยไป
  
  นายหายไปไหน... ทำไมนายไม่มาที่นี่เลย

  "แฮกๆๆๆ"ชายหนุ่มยังคงหอบอย่างเหนื่อยล้า เขายกน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความกระหาย และหยิบผ้าขนหนูเตรียมไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า

  ในขณะที่เขาเดินไปอ่างล้างหน้า เขาก็ผ่านกับรุ่นน้องปี1อวดดี
  "สวัสดีครับรุ่นพี่อินุอิ"เจ้าเปี๊ยกปี1ทักทาย
  "สวัสดีเอจิเซน"ชายหนุ่มทักส่งเดช
  "ถ้าหารุ่นพี่ไคโดอยู่ล่ะก็"เด็กหนุ่มสแยะยิ้มและมองไปทางดาดฟ้าของอาคารเรียน"เขามองรุ่นพี่อยู่ทุกวันเลยครับ"
  อินุอิเบิกตากว้าง และหันไปมองบานดาดฟ้าของอาคารเรียนอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นเงาตะคุมๆท่าทางตกใจ และวิ่งหนีไป
 
  "รู้นะครับว่าต้องทำยังไง"เด็กหนุ่มปี1จับปีกหมวกยืนเก๊ก และค่อยๆเดินจากไปอย่างช้าๆ ในขณะที่ชายหนุ่มรีบวิ่งไปตั้งแต่จบประโยค
  "แฮกๆๆ"แม้อาการเหนื่อยยังคงไม่หาย แต่ชายหนุ่มสวมแว่นก็ยังคงวิ่งต่อๆปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงอาคารเรียน เขารีบวิ่งอย่างสุดชีวิต ท
 
  ท้องฟ้าในยามเย็นสีส้ม ดวงตะวันค่อยๆลับจากขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ ปุยเมฆล่องลอยเป็นสีส้มเช่นท้องฟ้า สายลมปลิวว่อนพัดกลีบดอกซากุระให้ลอยขึ้นเหนือพื้น 
  ชายหนุ่มวิ่งขึ้นไปยังไม่ถึงดานฟ้า เขาวิ่งถึงประมาณชั้น4เขาก็ต้องหยุดชะงัก 

  "ค...ไคโด...."
  "ร...รุ่นพี่"เสียงเด็กหนุ่มที่อินุอิไม่ได้ยินมาแสนนาน ปรากฏตัวขึ้นข้างหน้าเขา
  ทั้งสองยืนที่บันได ต่างคนต่างหอบด้วยความเหนื่อยล้า เด็กหนุ่มวิ่งหนี โดยผ่านกายชายหนุ่มไป เขาพยายามที่จะหนีอินุอิ
  ด้วยความเหนื่อย ชายหนุ่มหมุนตัวได้ไม่เร็วพอจะคว้าร่างเด็กหนุ่มได้ แต่เขาก็พยายามที่จะตามไปจนกระทั่งถึงช่วงระเบียงหน้าห้องเรียน 

  "ไคโด!!!!!!!!" ชายหนุ่มเรียกชื่อรุ่นน้องผู้นั้น และคว้าร่างบางไว้ได้ทัน เขาดึงไคโดแล้วกอดไว้แน่น แน่นพอที่เด็กหนุ่มจะไม่หนีไปไหน เด็กหนุ่มยอมหยุดนิ่งแต่โดยดี 
  เด็กหนุ่มพยายามกลั้นน้ำตาของเขาไว้ แต่ก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อรู้สึกได้ว่า คนที่กอดตัวเองด้านหลังนั้นร้องออกมาแล้ว

 "ฮึก ฮื้อออ น...นายหายไปไหนมา?"ชายหนุ่มร่ำไห้ น้ำตาท่วมเต็มหน้า ราวกับสึนามิ เขาร้องและร้อง และร้อง
  "ร..รุ่นพี่"เด็กหนุ่มกุมมือที่โอบเอวของตนแน่น"ผม...ขอโทษ" และร้องไห้ตามกัน
.
.
.
.
.
.
  ทั้งสองหลังจากร้องไห้กันกระหน่ำสมใจแล้ว จึงนั่งสงบสติอารมณ์
  "นายหายไปไหนมา?ตั้งแต่จบการแข่งขันระดับประเทศ"ชายหนุ่มเริ่มต้นบทสนทนาด้วยคำถาม
  "ผม...."เด็กหนุ่มสูดหายใจเข้า"ทำใจไม่ได้ ที่แพ้มาแบบนั้น"
  "ปกตินายไม่ใช่พวกใจเสาะอย่างนั้นนี่นา"
  "........"ไคโดเงียบ"ผมเห็นรุ่นพี่เจ็บ...."
  "หือ???"ชายหนุ่มงงกับคำตอบที่ได้ยิน
  "ถ้าไม่ใช่เพราะผม รุ่นพี่ก็คงไม่...ฮึก"เด็กหนุ่มน้ำตาคลอ
  
  ขณะที่ไคโดกำลังปาดน้ำตา อินุอิร่างสูงก็ดึงร่างบางไปไว้ในอ้อมกอดของเขา เขาจูบหน้าผากของไคโด มือลูบแก้มนวล
  ร่างสูงถอนจูบจากตรงหน้าผาก มาจุมพิตตรงปากของร่างบางแทน... 
ปากประกบด้วยความทะนุทะนอม อ่อนโยน นุ่มนวล ร่างบางกอดอินุอิแน่น
  
  "อืม"เด็กหนุ่มเคลิ้มได้สักพัก แต่ก็ต้องสะดุ้งโหย้ง เพราะมือของชายหนุ่มได้ลุกล้ำ จะเล่นส่วนสำคัญข้างล่าง ขณะเดียวกันอีกมือนึงก็ลูบไล้กล้ามหน้าอก นิ้วมือวนเล่นบริเวณหัวนมชวนเสียว
  "อ๊าาา ไม่เอานะรุ่นพี่ อย่า อึ๊! อย่าพึ่งไม่เอาตรงนี้!"ร่างบางคราง
  "หึ...หึ"ร่างสูงหัวเราะหื่นกาม

  จูบที่นุ่มนวล เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นทั้งสองแลกกันอย่างเมามัน
  "นายบอกว่าอย่า แต่กางขาซะขนาดนี้"ร่างสูงบีบส่วนนั้นของร่างบาง     
"ทำเป็นเล่นตัว ทั้งที่ที่นายทำอยู่มันกำลังอ่อยฉันชัดๆ"
  เมื่อร่างบางได้ยินอย่างนั้น จึงเตะร่างสูงออกห่าง และรีบลุกขึ้น
  "ผมไม่ได้อ่อยนะ!!!"เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยสีหน้าที่แดงแจ๊ดดดดด

  ร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ และหัวเราะออกมา
  "ฮะๆ ก็ได้ นายควรเก็บแรงไว้ไปวิ่งรอบสนาม"ร่างศุงพูด"เพราะนายกับฉัน คงจะต้องโดนกัปตันเล่นแน่ๆ"
  "ครับ งั้นก็ได้กันเถอะ"ว่าแล้ว เด็กหนุ่มก็เดินเพื่อที่จะไปซ้อม
  ทว่าร่างสูงคว้ามือไว้ ทำให้เด็กหนุ่มต้องหยุดเดินและหันกลับไปมองเขา
  "อะไรครับ?"ไคโดคิ้วขมวดใส่
  "อ้อ แค่จะบอกว่า..."อินุอิยื่นหน้าเข้าใกล้ร่างบาง และกระซิบ
  "เพราะนายหายไปนาน"
  "แล้วไงครับ? ถ้ากลัวว่าจะโดนทำโทษหนักก็รีบไปเถอะครับ"

  "อย่าลืมล่ะ...รีบวิ่ง รีบกลับ" ร่างสูงสแยะยิ้มอย่างหื่นๆ

 "อารมณ์ฉันมันยังค้างอยู่"

  เด็กหนุ่มหน้าแดงถึงใบหูเมื่อได้ยินคำพูดของอินุอิ ร่างสูงยิ้มให้และเดินนำหน้าไป ร่างบางว่า"ไอ้หื่นกาม"ไล่หลัง และวิ่งตามไปเดินข้างๆ
 

THE END

You're My Heaven.....