Love_Yaoi_Stories -of- BigBang,OtherSong [XS,ZoSan,InuKai]

ลำดับตอนที่ #5 : ZoSan:Bad Boyเลวแล้วไง?

ปล.มีติดช่วงเรทนิดๆ แต่กลัวโดนบล็อคให้คลุมดำเอานะ

 ณ เรือเธาซันซันนี่ของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง

  "เฮ้อ เสร็จซะที"ซันจิร่างบางที่กำลังตากผ้า
"เหนื่อยหรอเมียจ๋า??"
"ก...แก!!!!!"

   โครม!!!!!!!!!!

  ซันจิน้อยร่างบาง แต่แรงเตะมหาศาล เตะสาระพี(สามี)อันเป็นที่รักของเขา โทษฐานที่เรียกตัวเองว่า"เมีย" จึงทำให้เขิน

  "บังอาจนักนะ มาเรียกฉันอย่างงั้นน่ะ ไอ้หัวเขียว!"
"อะไรกันๆ เมียต้องอ่อนโยนกับสาระพีสิ"
"ผัวชั่วๆอย่างแกก็ต้องเจอแบบฉันนี่แหล่ะ"ร่างบางโวยวาย"แล้วก็นะ ทำไมแกต้องกระแดะใช้คำว่า'สารพี'ด้วยฟะ? ฟังแล้วมันสยิวโว้ย"
"โธ่ๆ แล้วให้ใช้ว่าอะไรล่ะ?"ร่างสูงถาม
"..........."
"..........."
"เอ่อ...โว้ย!ช่างเหอะ จะเรียกอะไรก็เรียกไป"

   ซันจิเดินไปจากตรงนั้น ทิ้งโซโรไว้อยู่คนเดียว
 "ฮึ หน้าแดงขนาดนั้น ทำมาเป็นฟอร์ม"โซโรหัวเราะ

  เมื่อตกเย็น ห้องครัว
  "ว้าว วันนี้เสต็กปลาเหรอซันจิคุง"นามิถาม
"ครับ ยังมีสลัดแคลโลลี่ต่ำราด พร้อมผักสลัดเคียงครับ"
"ว้าวววว น่ากิน"อุซป ช็อปเปอร์ ลูฟี่
"ของพวกแกทางนู้น ไปตักเอง"
"น้ำสลัดเนี่ย กินกับเสต็กก็ได้ใช่มั้ยคุณกุ๊ก?"โรบิน
"ครับ เข้ากันมากเลยแหล่ะ"
"อย่างงี้ต้องฉลองกับโคล่า"แฟรงกี้
"แหมๆคุณแฟรงกี้ ผมว่ากับไวน์ดีกว่า"บรู็ค
"ขอเหล้าหน่อยสิ เจ้ากุ๊กคิ้วม้วน"อันนี้น่าจะรู้ว่าใคร(- -ll)
"ไปเอาเองสิว่ะ ไอ้หัวเขียว"
"หืม พูดงี้จะดีหรอ คุณม..."

  โครมมมม!!!!
 ทั้งห้องครัวเงียบสะงัด เพราะเพียงแค่แวบเดียวที่ซันจิกระโดด เสี้ยววินาทีเขาก็ขึ้นคร่อมโซโรในท่ากระชากคอเสื้อ
  "แกนะแก หุบปากนิ่งๆจะดีกว่านะ"
"หึ แล้วแกล่ะ?จริงๆแล้วชอบไม่ใช่เหรอ?"
"นี่แก!!!"ซันจิยกกำปั้นขึ้น
"นี่ทั้ง2คน ใจเย็นก่อนนะ"นามิห้าม
"เอาหน่าๆ เจ็บนิดหน่อยเอง เพราะพอถึงเวลา นายจะเจ็บกว่านั้น"
"ว่าไงนะ?อ๊ะ"โซโรกระชากคอเสื้อซันจิ เพื่อที่จะกระซิบ
"เจ็บถึงข้างในเลยล่ะ"
  
  ซันจิหน้าแดงถึงหูรีบลุกออกและกระทืบที่หน้าอกโซโนอีกที ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องครัวพร้อมตะโกนว่า
  "ห้ามใครตามฉันมา!!!"
"นี่โซโร นายทำซันจิโกรธนะ ไปง้อไป"แฟร้งกี้
"โกรธหรอ?ฉันว่างอนมากกว่า"
"มันไม่ค่อยต่างกันหรอกนะ"นามิกับโรบิน
"เอ้าๆ ก็ได้"ร่างสูงลุกขึ้นและวิ่งตามไป
"ยังกับคู่แต่งงานใหม่เนอะ"บรู็ค

  โซโรวิ่งตามซันจิไปที่ห้องนอนของซันจิ แต่ก็ไม่เจอ
กึก
  "ใครหน่ะ?"ร่างสูงหันไปทางตู้เสื้อผ้า
"หึ"และเดินไปที่ตู้ เมื่อเปิดออกก็...
"คิดเหรอว่า...อุ๊ก!!!!"
"หุบปาก บอกแล้วว่าอย่าตามมา"
"หึ ยั่วชัดๆ"ร่างสูงรีบลุกขึ้นแล้วปัดฝุ่นที่ก้น
"ยั่วอะไรของแก"ซันจิถาม
"แล้วจะซ่อนในนั้นทำไม?" 
"แกจะได้คิดว่าฉันไปข้างนอกไง แกจะได้หลง"ซันจิเบือหน้าหนี"แต่ไม้ในตู้มันดันเก่า เลยรับน้ำหนักฉันไม่ค่อยดีนัก"
"อ้วนขึ้นหรอ?ฮะฮะ"
"หุบปากแก ฉันจะไปข้างนอก"

   เมื่อกำลังเดินออกไปทางประตูห้อง ซันจิก็โดนกระชากแขนและเหวี่ยงขึ้นเตียงในห้องของซันจิ โซโรเอื้อมมือไปล็อคประตูห้องและเดินไปที่เตียง
  "ไอ้บ้า!เบาๆหน่อยสิ"
"มันไม่เจ็บเท่าตอนที่แกเปลือยหรอก"
"หุบปาก อ่ะ..."ร่างบางโดนขึ้นคร่อมบนเตียง ร่างสูงจับแขนกดไว้ไม่ให้หนีไปไหน
"เมื่อกี้ที่ห้องครัว"
"หือ?"
"แกคร่อมฉัน ฉันก็เลยเริ่มเกิดอารมณ์"
"ว่าไงนะ?!!อุ๊บ...อืม"

  ร่างสูงจูบอย่างไม่รอช้า ตวัดลิ้นชอนไชในโพรงปากหวานของร่างบาง
"อื้อ...แอ๊กๆ"ร่างสูงรีบถอดจูบเพราะรู้ว่าร่างบางขาดอากาศ
"หึ อย่างงี้แหล่ะ"
"ก..แกนี่มัน เลวจริงๆ"ร่างบางด่า
"เลวแล้วไง?เมียชอบไม่ใช่หรอ?"พูดไปพรางถอดเสื้อร่างบางไป
"บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่เคลิ้มตามแกเด็ดขาด" 
"แน่ใจ?"โซโรเริ่มสอดนิ้ว
"อึ๊ก!!!"
"ให้มันจริงเหอะนะ"
"เจ้าบ้า!!!!!"
.
.
.
.
.
.
  กลางดึกของวันนั้น ร่างบางหอบคาเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ร่างสูงนอนหลับอุตุกอดตนอยู่ข้างๆ 
  ร่างบางสูดกลิ่มผมสีเขียวอ่อนของร่างสูง และเอื้อมมือกอดตอบ

  "แกไม่เลวหรอกนะ ถึงแกจะเลวจริงๆ..."ร่างบางจุมพิตที่หน้าผากร่างสูง
   
              "ฉันก็รักแกทั้งเลวอย่างงั้นแหล่ะ"

  หารู้ไม่ว่าร่างสูงได้ยินทุกอย่าง แต่กลับอมยิ้มแล้วแกล้งนอนต่อไม่รู้อะไร

 
   ตั้งแต่ตอนนั้น... 
  'นี่ เจ้ากุ๊ก'ร่างสูงก้มหน้าไปข้างๆหูซันจิ
 
 'ฉันรักนายนะ.....'
 'ฮะฮะ ฮ่าๆๆๆๆ'ร่างบางยิ้มออกและหัวเราะเสียงดัง
 'ฉันก็รักนาย ไอ้หัวสาหร่ายบ้า'
 'ไอ้คิ้วม้วน'

 

THE END
 

Sorry,Cause' I'm a BAD BOY!