คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : นายคือเดวิล (เหรอ)
3
นายคือเดวิล (เหรอ)
หลังจากชายชุดดำออกไปได้ไม่นานฉันก็หันหลังเดินเข้ามาสำรวจในห้องก่อนจะต้องทำหน้าช็อกสุดขีดเมื่อพบเจอสิ่งที่อยู่ภายใน
O_O!!
เว่อร์ เว่อร์สุดๆ ข้างในแยกออกเป็นสามส่วนคือห้องนอน ห้องน้ำ และห้องนั่งเล่น ซึ่งแต่ละโซนมีพื้นที่กว้างขวางสามารถอยู่กันได้หลายคนเลยทีเดียว
แอ๊ดดด~
ฉันเปิดประตูห้องนอนก่อนจะเห็นว่ามันแยกออกเป็นสองส่วนอีก คือฝั่งเตียงนอนและห้องแต่งตัว ฉันเดินเลี่ยงมาเปิดดูตู้เสื้อผ้าเพื่อสำรวจภายใน TOT
O_o!!!
แม่เจ้า! ด้านในตู้เสื้อผ้ามีชุดเดรส ชุดราตรี ชุดลำลอง ชุดไปรเวทซึ่งมีขนาดพอดีกับตัวฉันเป๊ะๆ บ่งบอกว่าคนที่ตัดชุดพวกนี้เป็นช่างฝีมือดี และคนที่สั่งตัดก็จะต้องสืบมาละเอียดแล้วว่าฉันมีไซส์เท่าไหร่ เอ๊ะ! นอกจากเสื้อผ้าแล้วยังมีอะไรอีกนะ
ครืด~
ฉันเลื่อนลิ้นชักใต้ตู้เสื้อผ้าออกมาก่อนจะเห็น…เห็น…เห็น…กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O<!!!!!!!!!!!!! ชุดชั้นในและซับในสิบสองสีถูกพับเก็บอย่างเป็นระเบียบภายใต้ลิ้นชัก ฉันดึงซับในหนึ่งตัวออกมาดูแล้วคลี่ออกก่อนจะรู้ว่ามันเป็นไซส์ที่ฉันใส่อยู่เป๊ะๆ แง้~ ใครไปตามสืบมาเนี่ย +____+
หลังจากสงบติอารมณ์อยู่ข้างตู้เสื้อผ้าสักพักฉันก็เดินกระแทกเท้าปึงปังออกมาจากอนาเขตห้องแต่งตัวสุดสยองนั่นแล้วเดินเลี้ยวไปทางห้องนั่งเล่นก่อนจะกระแทกก้นลงนั่งบนโซฟาอย่างแรง
ตุ๊บ!
เอ๊ะ! นี่อะไรเนี่ย ฉันก้มลงไปหยิบกระดาษสีขาวแผ่นเล็ก (สงสัยคงจะหล่นตอนฉันนั่งลงโซฟา) ขึ้นมาจากพื้นพรมก่อนจะเพ่งสายตาอ่านข้อความในนั้นดู T^T
‘สวัสดีมีเดียร์ หึๆ เธอคงมาถึงโกดังแล้วสินะ แน่นอน สมาชิกคนอื่นๆ ก็มาถึงโกดังนี่แล้วเหมือนกัน
ฉันแค่อยากจะบอกว่าการทดสอบคราวนี้ไม่ได้หมูๆ แบบเมื่อก่อน เพราะฉันเตรียมทุกอย่างเอาไว้พร้อมหมดแล้ว
อีกยี่สิบนาทีให้ไปรวมตัวกับคนอื่นๆ ที่โถงใหญ่ด้วย มาให้ทันล่ะ!’
บอสใหญ่
‘ฉิงเจิน’
ชิ ฉันขยำกระดาษจนมันกลายเป็นแค่ก้อนขยะเล็กๆ ก่อนจะโยนลงไปในถังขยะที่เปิดฝาเพื่อรอรับญาติ TOT เฮอะๆ สงสัยแบบทดสอบกำลังจะเริ่มแล้ว
“ก็ดี จะได้กลับบ้านเร็วๆ” ฉันว่าพลางลุกขึ้นเดินไปทางประตูเตรียมจะออกจากห้อง แต่เอ๊ะ! ถ้าเริ่มแบบทดสอบแล้วบางทีฉันอาจจะเพลียมากจนไม่อยากทำอะไร งั้นไปอาบน้ำเลยดีกว่า =[]= ว่าแล้วฉันก็เปลี่ยนทิศทางเดินเข้าห้องน้ำไปแทน เฮอๆ ขออย่าให้เป็นแบบทดสอบที่ต้องใช้พลังงานเลย
สิบห้านาทีต่อมา
ฉันเดินย่างกรายออกมาจากห้องด้วยชุดไปรเวทดูดี เป็นกางเกงยีนส์ขาสามส่วนยี่ห้อดังกับเสื้อยืดสกรีนลายพระอาทิตย์ราคาแพงซึ่งถูกจับยัดเข้าไปในกางเกงแล้วคาดด้วยเข็มขัดสีเงินเส้นใหญ่พร้อมๆ กับรองเท้าส้นสูงสีดำ ว้าว~ ดูดีสุดๆ อ่ะ (ชมตัวเอง – O – )
“คุณหนูครับ”
“เฮ้ย >O<!!!” ฉันร้องเฮ้ยอย่างดังพลางมองหน้าชายชุดดำคนเมื่อเช้าที่ไม่รู้โผล่มาดักหน้าฉันได้ยังไง
“เอ่อ แหะๆ ผมขอโทษครับคุณหนูที่ทำให้ตกใจ”
“ไม่ต้องมาขอโทษหรอกย่ะ ว่าแต่นายมีอะไร” ฉันว่าพลางสะบัดผมที่รวบเป็นหางม้าออกไปจากลำคอ
“คือผมแค่จะมาบอกว่าให้คุณหนูไปรวมตัวกับคุณยูโดและคุณกัสเซนที่ห้องโถงครับ”
อ๊ะ! นายยูโดมาแล้วเหรอ ชิ ไม่อยากเจอเลย Y^Y
“ฉันรู้แล้ว เออนี่ มีเรื่องจะถามหน่อยอ่ะ”
“ถามอะไรครับ”
“นายชื่ออะไรอ่ะ เรียกนายๆๆ จนเบื่อแล้วนะ” ฉันว่า
“อ๋อ ผมชื่อขลุกขลิกครับ”
เอ่อ…สาบานนะว่านั่นคือชื่อคน TOT
“เอาประวัติด้วยมั๊ยครับ ผมภูมิใจเสนอ” ขลุกขลิกว่าพลางยืดอก
“ลองว่ามาสิ”
“ผมชื่อขลุกขลิก นามสกุลดุ๊กดิ๊ก มีแม่ชื่อจุกจิก พ่อชื่อหลุกหลิก ผมมีน้องชื่อยุกยิ๊ก ป้าชื่อสุกสิก น้าชื่อกุ๊กกิ๊ก ลุงชื่อตุกติก และย่าชื่อ….”
“พอๆๆๆ” ฉันยกมือขึ้นปิดปากขลุกขลิก (ชักไม่อยากเรียกแล้ว) ก่อนที่มันจะสาธยายโครตเหง้าศักราชดุ๊กดิ๊กให้ฉันจนหงุดหงิดไปมากกว่านี้ T^T
“อ้าว ผมยังไล่ไม่หมดเลยนะครับ”
“ไม่ต้องไล่แล้ว!!!” ฉันตะโกนเสียงดัง ให้ตายสิ! เหมือนเจอเต้าเจี้ยวแยกร่างได้เลย บื้อพอๆ กัน =[]=
“เอ่อ…ถ้าผมไม่ต้องไล่แล้ว รบกวนคุณหนูช่วยเคาะประตูห้องคุณชายเดวิลให้ด้วยนะครับ” ขลุกขลิกว่าพลางขยิบตาไปข้างหลังฉัน ซึ่งบอกได้ชัดเจนเป็นอย่างดีเลยว่าฉันกับเขาเดินคุยกันเพลินจนมาถึงประตูบานใหญ่ซึ่งเป็นห้องของ ‘เดวิล’ ว่าที่ผู้สืบทอดอันดับสองของแก็ง Black Beat แล้ว เอ๊ะ! ว่าแต่…..
“ทำไมตัวแทนของ Black Beat ถึงเป็นเดวิลล่ะ ทายาทอันดับหนึ่งคือ ‘เดรโก’ ไม่ใช่เหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัย ก็ในจดหมายนั่นมันบอกว่าต้องการให้ว่าที่ผู้สืบทอดของทุกแก็งมาที่นี่ เดรโกคือผู้สืบทอดของแก็ง Black Beat ส่วนเดวิลคือน้องชายของเขา คนที่ต้องมาควรจะเป็นเดรโกไม่ใช่เหรอ =[]=
“ครับ แต่นี่เป็นคำสั่งจากฉิงเจิน ทุกคนต้องทำตามโดยไม่มีคำถามครับ” ขลุกขลิกว่า – O –
“งั้นเหรอ บอสใหญ่ของนายนี่เข้าใจยากจริงๆ” ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะกระเด้งตัวมาอยู่หน้าประตูบานใหญ่ซึ่งเป็นห้องนอนของเดวิลแล้วกระหน่ำทุบมือลงไปไม่ยั้ง
เปิ้งๆ เปิ้ง! เปิ้งๆๆ
แฮ่! แบบว่าฉันแค่อยากเห็นหน้าทายาทอันดับสองว่าที่ผู้สืบทอดของแก็ง Black Beat ง่ะ เลยทุบแรงไปหน่อย
-___-;
แอ๊ดดดดด
สักพักประตูถูกเปิดออก TOT ฉันกระเถิบตัวถอยห่างไปเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองรูปโฉมของเดวิลที่กำลังเดินออกมา
O_O!!!!
หล่อ…หล่อมาก แม่เจ้า! หมอนี่หล่อสุดๆ อ่ะ ดวงตาสีสนิมเล็กดูดีมีเสน่ห์ไปควบคู่กับเส้นผมสีน้ำตาลเข้ม ส่วนสูงเกิน 180 และหุ่นที่เฟิร์มสุดๆ ของเขากำลังทำให้ฉันอยากจะเป็นลม Y^Y
“นะ….นายคือเดวิล...เหรอ” ฉันถามเสียงอ่อย TOT
“ใช่”
“ระ…เหรอ” ฉันตอบรับพลางหมุนตัวเตรียมจะเดินไปทางห้องโถงใหญ่ =[]= โฮกกกกกก ~ ตาบ้านี่หล่อเกินไปแล้ว
“เธอคือมีเดียร์สินะ”
ฉันชะงักทันทีที่เขาถาม เอิ่ม…ฉันควรหันไปตอบดีมั๊ย – O –
“ใช่ครับ นี่คือคุณหนูมีเดียร์จากแก็ง High Galaxy” ขลุกขลิกที่เห็นท่าทีป้ำๆ เป๋อๆ ของฉันตอบให้ E.E ฉันเห็นเดวิลพยักหน้านิดหน่อยก่อนที่ขลุกขลิกจะร่ายคำพูดต่อไป
“ฉิงเจินให้มาเชิญพวกคุณไปรวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ ป่านนี้คุณชายยูโดกับคุณชายกัสเซนคงมาถึงแล้ว”
“อืม ฉันกำลังจะไป”
น้ำเสียงสงบนิ่งๆ แบบผู้ใหญ่ถูกส่งออกมาจากริมฝีปากสีแดงสวย T^T เดวิลเดินผ่านหน้าฉันที่ยืนนิ่งเป็นสากกะเบือไปก่อนที่จะชะงักเท้าแล้วหมุนตัวกลับมามองใหม่
“เธอจะไปรึเปล่า”
“หะ…ห๊ะ? นายถามฉันเหรอ” ฉันชี้หน้าตัวเองอย่างงุนงง ไม่นะ! ฉันไม่เคยเด๋อขนาดนี้มาก่อนเลย – O –
“อืม” เดวิลรับคำเบาๆ ก่อนจะเดินมาฉุดแขนฉันให้เดินไปด้วยกัน
“นี่! นายจะดึงแขนฉันทำไม ฉันเดินเองได้!!!” ฉันว๊ากใส่ +__+ แต่เดวิลแค่พยักหน้าก่อนจะพูดกลับมา
“รู้ว่าเดินเองได้ แต่เมื่อไหร่จะถึง”
“นายก็ปล่อยสิ” ฉันต่อรองแล้วใช้นิ้วบีบหัวแม่มือของเดวิลเพื่อกดให้เขาปล่อยแต่ก็ไม่มีผลเลย Y^Y
“ไม่” เดวิลพูดหน้าตายก่อนจะเดินหน้าต่อไป พอฉันขยับเท้าไม่เดินตามเขาก็หยุดชะงักและหันหน้ามา
“ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้จนกว่านายจะปล่อย” ฉันว่าแล้วยืนประจันหน้ากับเขา หึ! มีสิทธิ์อะไรมาจับมือฉัน ในเมื่อคนจากทุกแก็งก็เป็นศัตรูกันทั้งนั้น
“เชิญ” เดวิลพูดนิ่งๆ และหันหน้ากลับไปทางเดิน ฉันเข้าใจว่าเขาคงขี้เกียจก็เลยจะปล่อยฉันไว้ที่นี่แล้วเดินไปคนเดียว แต่ที่ไหนได้ หมอนี่หันกลับไปทางเดินและออกแรงกระตุกแขนฉันให้ตามไปด้วย กรี๊ดดดดด >O<!!! นี่มันเป็นการลากดีๆ นี่เอง หยามกันเกินไปแล้ววววว!!! T^T
เฮอๆ กลับมาพบกันอีกแล้วในตอนที่ 3 อยากกจะบอกว่าตอนนี้เรางงกับคาแร็กเตอร์
ของเดวิลมากค่ะ ไม่รู้ว่าจะพุดอะไรยังไงให้มันดูดี
แต่นั่นแหละ ยังไงเราก็ทุ่มทุนสร้างจนจบตอนมาแล้ว
เลือดตาแทบกระเด็นเลยนะคะ คราวนี้เราหายไปนานมากกว่าสัปดาห์
พอดีหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดมาค่ะ สนุกมากๆ แต่นึกขึ้นได้มายังไม่กลับมาอัพนิยาย
อารมณ์สนุกเลยกลายเป็นเครียดแทน ฮ่าๆๆๆ >O<
เอาละค่ะ สุดท้ายฟันนี่ก็อยากฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยแล้วกันนะคะ
จวนจะขึ้นตอนที่ 4 แล้วนะคะ คุณผู้อ่านใจดีก็ยังไม่มาเม้นให้เลย แต่ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเราก็จะขอ
สู้ต่อไป (ตามฉบับคนหน้าด้าน)
ป.ล. ฟันนี่เปลี่ยนนามปากกาเป็น Cheerfulgirl แล้วนะคะ
ป.ล. คอมเม้นหน่อยน้าค้า~
ความคิดเห็น