คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Soulmate : Part 6
Part 6
“ฮืออออ ๆ ๆ ปล่อยยย .. ปล่อยแบคไปเถอะ ขอร้องละ ..” ไคฮะ ไคอยู่ไหน .. ช่วยแบคที ช่วยแบคด้วย
“เปลี่ยนจากร้องให้ปล่อย เป็นสียงครางเถอะแบคฮยอน.”
..
.
.
.
( Kai Part)
…
“ครับพี่ พอดีผมไม่ค่อยว่างเลยครับ มีปัญหานิดหน่อย” ตอนนี้ผมนั่งคุยโทรศัพท์กับคนที่ได้ชื่อว่าแฟนอยู่ครับ ฮ่าๆ เป็นแฟนที่ผมเผลอปากรับมา (?) อีกอย่างผมไม่เคยให้ความสำคัญเขาเท่าแบคฮยอนด้วยซ้ำ ผมสงสารเขาอยู่นะครับ -..- มีเมตตาธรรมค้ำจุ้นโลกอยู่ ผมถึงไม่ไปบอกเลิกเขาไง ผมพยายามตีตัวออกห่างจากเขาเรื่อยๆ เพราะอยากให้เขาลองทำใจดูว่าถ้าไม่มีผมเขาต้องอยู่ได้
ในขณะที่พี่ผมคุยกับเขา ก็เหลียบไปเห็นนาฬิกาพอดี ตอนนี้มัน .. บ่ายสามห้าสิบ ไอ่ลูกหมานี่ไปนานเกินไปหรือป่าวนะ
“พี่ครับ ผมมีธุระ แค่นี้ก่อนนะครับ” ผมไม่รอให้เธอตอบ รีบกดตัดสายแล้วโทรหาแบคฮยอนทันที
ตี๊ดดดดดดดดด .... ตี๊ดดดดด ... ตี๊ดดดด
........
ตี๊ดดดดดด ... ตี๊ดดด .. ตี๊ดด
“ทำไมไม่รับ” ผมรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ ทำไมแบคฮยอนต้องไม่รับสายผมด้วยละ ? หรือเขาไม่ได้ยินเสียง ? เอ๊ะ หรือกำลังเข้าห้องน้ำ - - ไม่สิ .....
ผมรีบวิ่งเข้าไปภายในคอนโดหรู ตรงไปยังห้องที่ผมเคยไปกับแบคฮยอน ผมหยุดหน้าประตูสักพัก แนบหูฟังเสียงแต่ก็ไม่ได้ยินอะไรชัดเจน เลยตัดสินใจเคาะประตู
ก๊อกกๆๆ .. ก๊อก ก๊อก
“ขอโทษนะครับ ช่วยเปิดประตูหน่อย” ผมทั้งเคาะทั้งเรียกอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีการตอบรับ จึงบิดลูกบิดประตูเข้าไป แล้วมันก็ไม่ไดล็อกพอดี
ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อคุ้นๆ แต่มันเบา .. จนผมนึกว่าหูฝาดไป เดินตรงเข้าไปเรื่อยๆเสียงก็เริ่มชัดขึ้น จนจำได้ว่าเป็นเสียงแบคฮยอน
“แบคฮยอน ! แบคฮยอน!” ผมวิ่งไปตามเสียง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า “พี่คริส ..” ผมทั้งตกใจทั้งโกรธ ผมกดเสียงลงต่ำเรียกคนที่เป็นเจ้าของชื่อ เขาหันมามองแล้วแสยะยิ้มให้ผม “ปล่อยแบคมาให้ผมเดี๋ยวนี้ .”
“เฮ้ยน้อง ยุ่งอะไรกับเรื่องผัวเมีย ไปกินนมนอนซะ เหอะ”
“ค .. ไค ไค ช ..ช่วยแบคด้วย ฮ ฮืออ อึก ฮือ” แบคฮยอนที่ตอนนี้นอนนิ่งตัวช้ำไปทั้งร่างส่งเสียงเรียกชื่อผมทั้งทีไม่ลืมตา
“แบคน่ะเมียผม คุณเข้าใจผิดหรือป่าวครับ ? กลับไปถามแม่คุณดูนะครับ ถ้าจำไม่ได้ว่าใครกันที่เป็นเมียคุณ” ผมเดินตรงเข้าไปใกล้คริสช้าๆ
“ปากดีนักนะ” คริสผละออกจากแบคฮยอนแล้วตรงเข้ามากระชากคอผม
“ไม่ได้ดีแต่ปากหรอกครับ” ผมแสยะยิ้มให้ก่อนจะยกหมัดซัดเข้าที่ปากของร่างตรงหน้าจนคริสเซถลาไป แต่มันยังไม่พอหรอกครับ สารเลวแบบนี้มันต้องถึงตาย ผมรีบวิ่งเข้าไปยกเท้าถีบคริสจนหงายล้มแล้วกระทืบซ้ำอีกรอบ “อย่าสะเออะมายุ่งกับคนของอีกนะครับ ไม่งั้นมันไม่จบแค่นี้แน่”
หลังจากที่คริสนอนกองอยู่ที่พื้น ผมรีบอุ้มร่างแบคฮยอนออกไปโดยเร็ว
“แบคครับ แบค ! พูดกับผมหน่อย พูดหน่อย” ผมอุ้มแบคฮยอนขึ้นมาบนรถ ก่อนจะเขย่าร่างเล็กเบาๆ
“ไค .. ค ไคมาช่วยแบคแล้ว” แบคฮยอนที่ตอนนี้มีแต่รอยช้ำตามลำคอ แขนทั้งสองข้าง เสื้อผ้าหลุดลุ่ย โผลเข้ากอดผมแน่น
“เจ็บตรงไหนไหมครับ ?” ผมลูบหัวแบคฮยอนเบาๆ พอแล้ว ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้แบคฮยอนต้องเจ็บแบบนี้อีก
“แบคแข็งแรงน่า ไคอะ ไปช้า ไม่ห่วงแบคเลยอ่อ..”
“ซุปเปอร์แมนต้องไปตอนนางเอกเข้าขั้นวิกฤต -..- ฮ่าๆ ผมห่วงแบคจะแย่รู้ไหมครับ” ผมผละร่างเล็กออกมาจ้องตาที่ชื้นไปด้วยน้ำตานั้น แค่อยากบอกให้เขารู้ว่าผมห่วงเขามากจริงๆ
“อ . . อือ เชื่อแล้วก็ได้” แบคฮยอนเบือนหน้าหนี
“เกือบได้สามีที่ไม่ใช่ผมแล้วสิ”
เอ๊ะ ไอ่บ้านี่ -//- เดี๋ยวดึงหูขาดเลย!” แบคฮยอนจับหูผมดึงเบาๆ
“อ้าวๆๆ เขินแล้วอย่าพาลดิ” แบคฮยอนเชิดคอขึ้นมองหน้าผมทำให้ผมเห็นรอยช้ำตามลำคอชัดขึ้น “หลับตาหน่อยได้ไหมครับ”
“หลับตาทำไม แบคไม่ง่วงนะ” แบคฮยอนทำหน้าสงสัยแต่ก็ยอมหลับตาลงช้าๆ
“อย่างเพิ่งลืมตาจนกว่าผมจะบอก โอเคไหม? หื้ม”
“รู้แล้วน่า สั่งจริงนะแหม” ผมเลื่อนหน้าเข้าหาลำคอขาวที่ตอนนี้ช้ำเป็นรอยแดงหลายรอยก่อนจะไล่ลิ้นเลียแล้วกดริมฝีปากลงแตะเบาๆ
“อ่ะ .. ค ไค ! ทำอะไรนะ” แบคฮยอนลืมตาขึ้นทำหน้าตกใจจนผมอดขำไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ นี่หมาหรือลิงกันแน่”
“เอ๊ะ ไอ่บ้า ! แบคถามว่าทำอะไรแบค !!!!!!!” แบคฮยอนตะโกนเสียงดังลั่นจนเซลล์หูผมสั่น(?)
“ฮ่าๆๆ” ยกมือลูบแก้มร่างเล็กเบาๆ “รอยนั่นผมลบให้แล้วนะ”
“............................” บัลเลย์
“กลับบ้านกันดีกว่าลูกหมาของไค” หยิกแก้มอีกคนเบาก่อนจะหันมาสนใจกับรถ
“เด็กดำต่างของพี่แบคต่างหาก -//-“ พูดจบแบคฮยอนก็หันหน้าไปอีกทาง ฮ่าๆๆ น่ารักเสียนี่กระไร -..-
“ฮ่าๆๆๆ”
.......................................
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม?” ผมเดินมาส่งแบคฮยอนจนถึงห้องนอนของเขา วันนี้บ้านเขาไม่มีใครอยู่เลย
“ไม่เป็นไร แบคโตแล้ว -3-“ แบคฮยอนทิ้งตัวลงโซฟากอดหมีตัวโตที่อยู่ข้างๆ
“หื้ม ? แน่ใจ ? ระวังนะ ... อยู่คนเดียวน่ะ หึหึหึหึ..” ผมกดเสียงต่ำทำให้ฟังดูน่ากลัว
“ร .. ระวังอะไรไม่ทราบ ! ไม่ให้กำลังใจในการเผชิญชะตากรรมเพียงลำพังของแบคเลยไคนี่ ! ” แบคฮยอนขยับตัวเข้าหาผมทีละนิด
“ก็ ... ผ .. ผ . ผ ผีไง แฮ่ !” ผมกระทืบเท้าทำเอฟเฟคเบาๆ แล้วก็เป็นไปอย่างที่คาด .. ร่างเล็กสะดุ้งกระโดดขึ้นตักผมก่อนจะกอดแน่น
“ไอ่บ้าไค ผีไม่มี ! ไม่มีซะหน่อย ไม่มี !” ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดแน่น ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่ไม่ได้ -..- แผนจะพัง อดใจไว้
“เวลาดึกๆ ใครที่นอนคนเดียว .. จะมี .. “
“อ๊ากกก หยุดเลย ไม่เอาแล้ว ไม่ต้องกลับด้วย ! ใครบอกมาพูดให้กำลังใจของแบคในการเผชิญชีวิตอย่างโดดเดียวเขวไปหมด”
“ฮ่าๆๆ ลูกหมาของผม” ผมกระชับกอดอีกคนแน่น
“เอ๊ะ .. นี่ไค ปล่อยแบคได้แล้ว” ร่างเล็กทำท่าจะผลักออกแต่ผมกอดไว้แน่น
“แบคนั่นละครับปล่อยผม”
“ก็เนี่ยแบคปล่อยแล้ว แต่ไคน่ะกอดแบคอยู่ !”แบคฮยอนทุบหลังผมเบาๆ
“ดูดีๆ ใครกันที่ไม่ปล่อย .. -..-“
“ก็ปล่อยหมดสองแขนแล้วเนี่ยเด็กดำ!! ไอ่มั่ว ดำแล้วยังขี้โกงอีก”
“แล้วหมาที่ไหนน๊า มานั่งทับผมอยู่เนี่ย ~”
“อ่ะ .. -///- บ .. แบค แบคไม่รู้เรื่อง ไคละอุ้มแบคขึ้นนั่ง !” แบคฮยอนรีบลุกออกจากตักผม
“ฮ่าๆๆ โอ้โห ยอมเลย” ผมเอนตัวลงนอนตักอีกคน
“เฮ้ย ไค .. “ แบคฮยอนคงตกใจว่าผมจะทำอะไร แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมาก
“แบคครับ” ผมจับมือเล็กมากุมไว้ “ผม .. ผม ..”
“หื้ม ? ว่าไงอ่า”
“ผมอยาก ... “ ถ้าผมพูดออกไปมันจะผิดไหมนะ ..
“อยาก .. ? “
“อยากขอ .... เอ่อ .. ผมอยากขอ ..” เอาวะ เอาไงเอากัน !
“........?”
“ขอ ... ขอดูแลแบคได้ไหมครับ” หัวใจหยุดเต้น ลมหายใจนิ่ง .. แผ่ว
“..........................”
“..........................”
“ก .. ก็ เอ่อ .. ค ไคก็ดูแลแบคอยู่นี่ไง” แบคฮยอนหลับตา กำมือผมแน่น
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ ...” ผมยืดตัวขึ้นนั่งลงพื้น “ผมหมายถึง .. ให้ผมดูแลแบคไปทั้งชีวิตจะได้ไหม .. ผม .. แต่ก่อนผมคิดว่าผมแค่ชอบแบค แบคเป็นเพื่อนที่ผมรู้สึกดีด้วยมาก ตอนนั้นผมคิดว่ามันเป็นความสำคัญระหว่างเพื่อน ..”
“.................................................”
“แต่ .. ตั้งแต่ตอนที่แบคไปคบกับพี่คริสอะไรนั่น .. ผมก็รู้ตัวว่าผมไม่ได้รู้สึกกับแบคแค่เพื่อน ..”
“... ค ..ไค”
“ผมพยายามหายไป เพื่อทำใจให้ลืมแบค .. ผมคบกับคนที่ผมไม่ได้รักแม้แต่น้อย เพื่อลืมแบค ..”
“......................” ร่างเล็กหันหน้ามาสบตากับผมตรงๆ
“แต่มันก็ลืมไม่ได้ ... ผมไม่ได้แค่ชอบ .. แต่ผมรัก.. ยิ่งตอนที่แบคร้องไห้ .. แบคเจ็บ ผมรู้สึกอยากดูแลอยากอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้แบคเป็นอะไรอีก ... แบคจะรังเกียจผมไหม. ?”
“....... ไค .. “ ร่างเล็กตรงหน้าผมกำลังน้ำตาคลอ “ทำไมไคถึงะพูดแบบนี้ออกมา! บ้าไปแล้วหรือไง”
..
..
..
.
..
.
.
T__________________________T ไรท์ขอโทษ คอมเค้าพัง ฮือออ คอมเพิ่งจะโอเค
ได้คอมปุ๊บ ก็มาอัพเลย ~
# คอมพังไม่เท่าไร ดราม่าเรื่องเฮียคริสของไรท์อีก ;-----;
ฟิคใกล้จบแล้วววววววววววว ติชมกันเข้ามา ฮิ้ววว
ความคิดเห็น