ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    soulmate เนื้อคู่อยู่ที่ไหน KaiBaek

    ลำดับตอนที่ #5 : Soulmate : Part 4

    • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 57


    Part 4

     

    “แบคครับ แบคเป็นอะไร รอผมก่อนนะ รอก่อน”

     

    ........

    “ไม่จริง ฮึก ..  ก เป็นไปไมได้ ไม่จริง ฮืออ”    แบคฮยอนนั่งกอดตัวเองบนเตียงกว้าง สะอื้นไห้ด้วยความเสียใจ

    ปังงง ๆๆ ปังๆๆ !!!

    “แบค !! แบคครับ เปิดประตูให้ผมหน่อย ! แบค! นาทีนี้ผมไม่รู้เลยว่าแบคฮยอนเป็นอะไรไป ทำไมถึงได้ร้องไห้แบบนี้ นานมากแล้วที่เขาไม่เรียกผมว่าไค ผมจะไม่ยกโทษให้คนที่ทำร้ายเขาเด็ดขาด

    “................................... ค .. ไค ไคหรอ” ร่างเล็กที่เรียกชื่อผมด้วยเสียงที่เบาแทบไม่ได้ยิน ก่อนจะเปิดประตูออก ภาพที่ผมเห็นแทบไม่เชื่อตา แบคฮยอนคนที่สดใสร่าเริง ไม่แม้แต่ร้องไห้ให้ผมเห็น ตอนนี้ .. ทั้งใบหน้า แก้มใส ตาที่ช้ำบวม ทุกส่วนอาบไปด้วยน้ำตา

    “แบคฮยอน .. เป็นอะไรไปครับ”

    “ไค .. ฮึกก ค .. ไค พี่คริส ฮืออ” แบคฮยอนที่ตอนนี้โผลเขากอดผมร้องไห้อย่างหนัก

    “..... คริส . .” ผมได้ยินชื่อนี้ก็เดาเลยว่าไอ่คนที่ชื่อคริสนั้นต้องทำร้ายแบคเป็นแน่ ผมไม่ได้ถามต่อ เพราะกลัวคนตัวเล็กที่ผมกำลังปลอบอยู่จะร้องไห้หนักไปอีก  “ แบคครับ .. หยุดร้องก่อนนะ ผมมาให้แบคบ่นแล้วนะ อย่าร้องเลยคนดี ..” ผมกระชับอ้อมกอดแน่น ไม่อยากให้แบคฮยอนร้องไห้เลย .. มัน . . มันทรมาน

    “ไค .. ไคพาแบคไปที่หนึ่งหน่อยได้ไหม ไคต้องพาแบคไปนะ นะไค..” ร่างเล็กที่ตอนนี้ปาดน้ำตาออกจากแก้มกุมมือผมแน่น

    “อ่าๆ หยุดร้องแล้วพี่จะพาไปนะลูกหมา” ผมแกล้งแหย่แบคฮยอนไป แค่อยากให้เขาด่าผมอย่างที่เคยทำบ้างก็แค่นั้น

    “ทะลึ่ง ! ไอ่บ้า ฉันเกิดก่อนตั้งหลายเดือน ฉันพี่! ” แบคฮยอนที่กำลังปาดน้ำตายกมือฟาดเข้าที่แขนผมอย่างแรง

    “พี่อะไร แคระ บ้านขายขนมครกหรือป่าวหื้ม เราน่ะ ?” อย่างน้อยเขาก็ด่าผมแล้ว ผมยกมือเช็ดน้ำตาให้คนตรงหน้าอย่างเบามือ

    “โหยย ดูถูกกันเกินไป บ้านฉันขายพิซซ่าเว้ย ! เดี๋ยวนายรอฉันแป๊ปนึงได้ไหม ขอไปอาบน้ำแป๊ปเดียว”

    “ผมช่วยยยยยย !” ว่าจบก็กอดเอวแบคฮยอน

    - -+ ได้สิ ช่วยๆ”

    “ว้าววว ถอดเลยๆๆๆ”

    “ช่วยไปไกลๆฉันหน่อย ไอ่ โรค จิต !!!!” แบคฮยอนกระทืบเท้าผมอย่างแรงก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป

    “โอยยยยยย !  โอ้โห ตัวเท่าลูกหมา แรงมาจากไหนวะ” ผมเลยต้องจำใจลงไปรอข้างล่าง

    ............

    .
    .

    “จะให้ผมพาไปไหนครับ แถวนี้แบคมาหาใครครับ ?” จงอินที่ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยวรถไปตามทางที่อีกคนบอกเอ่ยถามอย่างนึกสงสัย

    “นายมีหน้าที่ขับก็ขับไป ฉันให้นายถามฉันหรือไง ? รีบๆด้วยเดี๋ยวจะพลาด เลี้ยวซ้ายตรงคอนโนข้างหน้านะ ”

    “ฮ่าๆๆ อ่าครับคุณหนู เข้าใจแล้วครับ” 

    “หัวเราะอะไร เร็วๆ !

    รถคันหรูวิ่งเข้าจอดที่คอนโดสูงหลายชั้นกลางเมือง แบคฮยอนหยิบกุญแจห้องขึ้นมาแล้วมองที่ตัวเลขที่ติดอยู่กับการ์ด

    “ป่ะ จงอิน ไปจับแมวกัน”

    “หือ แมวที่ไหนครับ คอนโดนี่เขาให้แมวเข้า ?” แบคฮยอนล็อกแขนจงอินลากไปโดยไม่ตอบคำถามใดๆ  ร่างเล็กรีบกดลิฟท์ไปสู่ชั้นจุดหมาย

    “แบคครับ มาหาใครหื้ม ? คยองซูไม่ได้อยู่คอนโดนะ” ร่างสูงข้างๆหันถามแบคฮยอนอย่างสงสัย

    “ฉันรู้หรอกน่า เดี๋ยวก็รู้ว่ามาหาใคร” พูดจบลิฟท์ก็เปิดเพราะถึงที่หมายทันที แบคฮยอนก้มมองหมายเลขห้องอีกครั้ง ก่อนจะเดินมองหา และเจอจนได้

    “ห้องนี้หรอครับ ? ไปเอากุญแจมาได้ไง” แบคฮยอนยื่นกุญแจให้จงอินเป็นคนเปิด เพราะตัวเองนั้นไม่กล้าที่จะเปิด กลัวเสียงที่ได้ยินจะเป็นจริง

    “ห้องพี่คริส ... เปิดสิ ..” จงอินรีบเปิดห้องตามที่ร่างเล็กบอกแล้วก้าวไปในห้องช้าๆ ตามด้วยคนตัวเล็ก

    ....

    “พ .. พี่คริส .. พี่คริสฮะ” ผมเรียกชื่อเจ้าของห้องแล้วมองไปรอบๆ “พี่คริสฮะ .. อยู่ไหม” ผมเดินผ่านเข้าไปอีกห้องข้างในและได้ยินเสียงดังแววๆเหมือนมีคนคุยกันอยู่ ผมเลยหันไปบอกจงอินให้เงียบเสียงไว้ ในห้องนี้อีกหลายห้องที่ค่อนข้างสับซ้อน ผมเดินเข้าไปยังห้องที่มีเสียงนั้น ก่อนจะบิดประตูห้องเปิดอย่างเบามือ

    .
    .

    “หืออ .. คริสอ่า ฉันไม่ไหวแล้วนะ เหนื่อยจะแย่แล้วเนี่ย” ภาพที่ผมเห็นคือร่างสองร่างที่ไร้ซึ่งอาภรใดๆปกปิดร่างกายกำลัง ....

    “................... ค ..ไค” จงอินที่เห็นภาพนั้นแทบจะกรูเข้าไปกระชากสองคนนั้นออกจากกัน แล้วกระแทกหมัดหนักๆให้ แต่ก็ไม่ดื้ทำตามใจหมาย เพราะแบคฮยอนห้ามไว้เสียก่อน “อย่าเลย .. นายจะแย่ป่าวๆ” แบคฮยอนที่ตอนนี้โกรธไม่รู้จะโกรธยังไงได้แต่คิดว่าจะทำยังไงดี จนตัดสินใจยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่ายรูปเขาทั้งสองไว้ ก่อนจะลากแขนจงอินออกจากประตู

    “แบค .... เป็นไรไหม” แบคฮยอนได้แต่ยิ้มให้คนถามแล้วถีบประตูห้องนั้นแรงๆหนึ่งที ก่อนจะโยนกุญแจห้องไว้ที่หน้าประตูแล้วเดินหนีออกไป

    ....

    .

    .

    ยอมรับนะครับว่าวินาทีแรกผมเสียใจ เสียใจมาก เมื่อเช้าที่ฟังจากโทรศัพท์ผมไม่รู้ว่าใครอยู่กับคริส แต่ตอนนี้ ... ผมรู้แล้ว รุ่นพี่ที่ผมยกย่อง ไว้ใจ รุ่นพี่ที่ผมเคารพนับถือ .. ลู่หาน .. พี่มันแย่ที่สุด ! ตอนนี้ในสมองผมมีแต่ความโกรธ ผมต้องผิดหวังเพราะความรักแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว ทำไม .. ทำไมถึงต้องเป็นผม ทำไมต้องเป็นผมที่ได้รับรักแบบนี้  ... ผมนั่งอยู่ในรถกับไค ไคทั้งถามทั้งเรียก แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปเลย ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมองรูปที่ถ่ายเมื่อกี้ .. ก่อนจะกดส่งรูปนั้นไปที่โทรศัพท์ของพี่คริส

    “ไคอ่า .. นายว่าแบคทำแบบนี้มันดีไหม? แบคทำอะไรผิดหรอไค .. ทำไมต้องทำแบบนี้กับแบคด้วย ไค .. ไคบอกแบคมาสิว่าแบคมันไม่ดีตรงไหน แบคจะได้ไปปรับปรุงตัว ความรักของแบคจะได้ไม่เป็นแบบนี้อีก !!” ผมได้แต่ตั้งคำถามมากมายออกไป ไคที่ตอนนี้กอดผมแน่นไม่ตอบคำถามเลย

    “..........................”

    “.......................”

    “ ... ผมจะพาแบคไปเที่ยวนะ ..” ไคพูดกับผมเบาๆ แล้วลูบหัวผมช้าๆ นี่เขายังไม่เลิกคิดจะพาผมไปอีกหรอ แต่ .. มันก็อาจจะดีนะ ฮ่าๆ

    “อ.. อื้อ ไปสิ ไคสัญญากับแบคแล้วนี่” ไคส่งยิ้มให้ผมก่อนจะสตาร์ทรถขับออกไป

    ........ ไร้องุ่นที่ห่างออกไปจากเมืองที่วุ่นวาย เป็นไรครั้งแรกที่ผมเคยมาไร้องุ่นแท้ๆแบบนี้ บรรยากาศดีจังง ตอนที่นั่งรถมา จงอินทำทุกอย่างตามที่ผมสั่งเลยละ เพราะผมขู่ว่าถ้าไม่ทำผมจะร้องไห้ ฮ่าๆๆ  

    “เด็กดำ นี่ไร้องุ่นของนายเองเลยหรอ !

    “ใครเด็กครับ แล้วใครดำ - -; ไร้ของแม่ผมเองละครับ ทำไมหื้ม ? สนใจหรือไง ฮ่าๆๆ ไม่เคยเห็นแบบนี้ละสิท่า”

    “นายแหละ เด็ก ดำ แบคเรียกไม่ถูกนี่ เรียกจงอินไม่ถนัดเลย เด็กดำละน่ารักจะตายยยยยย”

    “ฮ่าๆๆ เรียกไคก็ได้นี่ครับ ผมชอบให้แบคเรียกแบบนั้นมากกว่านะ”

    -3- เด็กดำ ยืนยันคำตอบ”

    Rrrr .. rr r r !  เสียงโทรศัพท์ของผมเองละฮะ ใครโทรมากันเนี่ย

    “พี่คริส ...” ผมที่ก้มมองชื่อรีบรับโทรศัพท์ทันที “ฮัลโหล”

    “ไงง แบคฮยอน แฟนนายนี่เด็ดใช่เล่นเลยนะ” เสียงปลายสายที่เขารู้ทันทีว่าเป็นใคร

    “นี่ ! ทำแบบนี้ต้องการอะไร คุณใช่ไหมที่ตั้งใจโทรมาหาผมตั้งแต่เช้า แต่แสร้งว่าไม่ได้ตั้งใจโทร!” แบคฮยอนตวาดใส่คนในสายเสียงดัง จนคนที่กำลังเลี้ยวรถจอดหันมอง

    “มีอะไรครับแบค” ไคเอ่ยถามแต่คนข้างกายกลับส่ายหน้า

    “จุ๊ๆๆ แบคฮยอน อย่าโกรธพี่สิ .. มีแฟนดีๆแบบนี้ต้องแบ่งคนอื่นบ้างสิ” คนในสายตั้งใจพูดให้แบคฮยอนโกรธ

    “นี่ลู่หาน มันจะมากไปแล้วนะ !”  

    “ฮึก .. ฮืออ แบคฮยอน อย่าด่าพี่เลยนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจนะแบคฮยอน” ปลายสายมีน้ำเสียงเปลี่ยนไปจากเดิม

    “ตอแหล!

    “แบคฮยอน ...”

    “พี่คริส ...”

    “ทำไมต้องพูดไม่ดีแบบนั้นใส่ลู่หานด้วย” น้ำเสียงที่แบคฮยอนจำได้ดีว่าเป็นเสียงเจ้าของโทรศัพท์

    “แล้วทีมันพูดกับแบคละ แล้วสิ่งที่พวกพี่ทำละ มันสมควรให้ผมต้องพูดดีไหม ทำมาเสแสร้งตอแหล พี่เองก็ด้วย ไหนพี่บอกว่าพี่ไม่มีใครคนอื่น ไหนพี่บอกให้แบคไว้ใจพี่ แล้วนี่หรอสิ่งที่พี่ให้แบค !” ........

    .
    .
    .
    ...........................................................

     

     

     

     

    ย๊า ;------; แบคฮยอนสู้ๆๆๆ

    อีกไม่กี่ตอนก็อวสานแล้ววว ติชมได้เลยนะ

    เพราะว่าตอนนี้พอตเรื่องใหม่รออยู่เลย 5555555555

    (เรื่องเก่าไม่จบ เรื่องใหม่มาละ กร๊าก)

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×