คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Soulmate : Part 3
Part 3
.
.
“บ้าที่สุด อย่าบอกยนะว่าไปกับไอ่พี่คริสนั่น แล้วทำไมเราต้องหงุดหงิดขนาดนี้วะ ไม่ดีหรือไงที่ไม่มีตัวป่วนมานั่งบ่น เฮ้อ ..”
.
.
.
หลังจากนั้นไม่นานแบคฮยอนก็ได้ตกลงคบกับคริสในที่สุด ทำให้จงอินที่รู้เรื่องเป็นคนสสุดท้ายต้องถอยออกมาทำใจสักพัก
.... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเขาคนนั้นไม่ใช่ผม ทำไมแบคฮยอนถึงไม่มองผมบ้าง ..
หลังจากวันที่เขาให้คริสไปรับที่บ้านพอถึงมหาลัย คริสก็มาหาแบคฮยอนตลอด ทั้งมาส่งตอนเช้า มากินข้าวตอนกลาง รับกลับบ้านตอนเย็น ... ตอนนี้ผมไม่ต้องรับผผิดชอบหน้าที่ที่เคยทำอีกแล้ว ถึงผมจะเจ็บใจมากขนาดไหนแต่ก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับความจริง . สามวันแล้วสินะที่ผมไม่ได้ไปมหาลัยเลย ฮ่าๆ ผมบอกเซฮุนว่าป่วยน่ะครับ (: ทั้งที่จริงแล้วผมถอยมาทำใจต่างหาก พระเจ้าไม่เข้าข้างผมเลย
ตี๊ดดด .. ตี๊ดดดด .. ตี๊ดดดด
“ฮัลโหลครับ จงอินครับ”
...................
มีรุ่นพี่คนนึงเขาส่งเมลล์ส่งข้อความมาหาผมหลายข้อความเลยครับ เขาพรรณณาว่าชอบผมอย่างนั้น ชอบผมอย่างนี้ จริงๆผมไม่ได้คิดอะไรหรอกนะครับ ผมก็ตอบข้อความกลับตามมารยาท จนวันนี้ที่พี่เขาโทรมาขอคบกับผม .. นาทีแรกผมตกใจมากครับ เพราะผมไม่ได้คิดอะไรเกินพี่น้องเลย แต่ .. อีกใจนึงที่กำลังเจ็บ ผมเลยตอบตกลงออกไป โดยหวังจะให้พี่เขามาทำให้ผมลืแบคฮยอนซะ .
“นี่แบคฮยอน นายรู้อะไรหรือยัง จงอินมันมีแฟนแล้วนะเว้ยยยยย อย่างแจ่ม” เซฮุนที่รู้ข่าวคนที่สองต่อจากชานยอลพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกอดคอแบคฮยอน
“อ้าววว จริงอะ ใครกันนะชอบอะไรดำๆ -.- ฮ่าๆๆ”
“ฉันนี่สิ หล่อปานนี้ไม่มีสาวใดเหลียว”
“อย่ามาพูดอะไรสยองๆน่าเซฮุน ฮ่าๆๆ” แบคฮยอนกับเซฮุนและเพื่อนอีกสองคนคุยกันอย่างสนุก แต่แล้วสายตาเซฮุนก็เหลียบไปเห็นคริสเดินจูงใครคนอื่นผ่านไปไกลๆ
“เฮ้ยๆๆ แบคฮยอนๆ นั่นพี่คริสแฟนนายป่ะวะ” เซฮุนพูดพร้อมกับชี้ไปทางมุมตึกที่ห่างออกไป
“ไหนอะ ถ้าใช่ทำไมไม่มาหาฉันละ” แบคฮยอนมองตามนิ้วเซฮุนเห็นแต่แผ่นหลังของร่างสูงไกลๆ
“เฮ้ย ดูข้างๆก่อน เขาไม่ได้มาคนเดียว แหกตาดู !! จูงมือกันด้วยยย”
“อ่า .. พี่คริส .” แบคฮยอนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย เขาคิดว่าคริสเป็นคนที่ให้เกรียติเขาและไม่น่าจะมีคนอื่นได้
ตกเย็นวันนั้นในขณะที่แบคฮยอนกลับบ้านกับคริส
“พี่คริสฮะ แบคถามหน่อยได้ไหม?” แบคฮยอนที่อัดอั้นใจรอจะถามมานานรีบเปิดประเด็น
“ได้สิครับ ตัวเล็กชองพี่มีอะไรหื้ม” คริสเองไม่ได้เอะใจสิ่งใดเลย
“เมื่อกลางวันพี่จูงมือพี่ลู่หานไปไหนฮะ” แบคฮยอนรีบพูดอย่างตรงประเด็น ตอนนี้ทั้งสงสัยทั้งโกรธแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้พี่อยากฟังจากปากคนที่เขารักเอง แล้วอีกอย่างแบคฮยอนรู้ดีว่าคนนั้นคือพี่ลู่หาน เพราะพี่เขามีงานแสดงละครเวทีของคณะบ่อยๆ พี่เขาทั้งดูดี ผิวขาว น่ารักจริงๆ
“ที่ไหนครับ .. ตัวเล็กจำคนผิดหรือป่าว ตอนกลางวันพี่กับเทาทั้งวันจะไปอยู่กับลู่หานได้ยังไง” คริสเอ่ยออกไปโดยไม่มีพิรุจใดๆ
“แน่ใจหรอฮะ ? แบคไม่ได้โง่ให้พี่หลอกได้ตลอดนะ เห็นแบคใสๆอย่าคิดว่าแบคโกรธไม่ได้นะพี่คริส แล้วจะพากันไปไหนละ หรือพาไปหลายทีแล้ว ? ได้กันหรือยัง !?” แบคฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนคนฟังต้องกลืนน้ำลายลงคอ
“ก .. ก็ครับ แบคฮยอนไม่เชื่อพี่หรอหื้ม งั้นเอางี้ครับ” คริสจอดรถข้างทางเดินก่อนจะขยับตัวหยิบกุญแจคอนโดของเขายื่นให้แบคฮยอน
“อะไรฮะ”
“กุญแจคอนโดพี่ครับ พี่บริสุทธิ์ที่จะให้ครับรับไว้นะ พี่รู้ตัวเล็กไว้ใจพี่ แล้วพี่ก็จะไม่ทำให้ตัวเล็กเสียใจเป็นอันขาด” คริสจับมือเล็กก่อนวางกุญแจใส่ลงในมือ
“อื้อฮะ แบคเชื่อใจพี่นะ พี่คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกเนาะ” แบคฮยอนยิ้มให้ร่างสูงเพราะตอนนี้คงหายโกรธแล้ว
.
.
.
ตี๊ดดดด .. ตี๊ดดดด .. ตี๊ดดดด
“ฮัลโหลครับ”
“จงอินนนนน !!!” แบคฮยอนเรียกชื่อคนในสายเสียงดัง เพราะเกือบจะอาทิตย์แล้วที่เขาไม่ได้เจอจงอินเลย
“เบาๆก็ได้ครับแหม ผมยังหูดี ไม่ได้หูตึงงงงง”
“ฮ่าๆๆ ก็ฉันดีใจนี่ที่โทรหานายติดสักที หายไปไหนอะ มีแฟนแล้วลืมเพื่อนอย่างฉันหรอ ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอมด้วย” แบคฮยอนพูดเสียงเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มจากคนในสายได้โดยอัตโนมัติ
“ฮ่าๆๆ แล้วจะให้ผมทำยังไงละครับลูกหมา พรุ่งนี้หยุดนี่ไปเที่ยวกันไหมละเรา” จงอินเองที่คิดถึงแบคฮยอนมากเอ่ยชวน
“จริงอ่อออ นายจะพาฉันไปที่ไหนดีอะ ไปกับใครมั้ง คยองซู ชานยอล เซฮุนละ ชวนหรือยัง ??” แบคฮยอนคงตื่นเต้นมากที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีก
“ฮ่าๆๆ ไม่ครับ เราสองคน -..- ไม่รู้หรอผมจะหลอกแบคไปปลุกลปล้ำกลางป่า(?)”
“โหยยย ไอ่หื่นกามโรคจิต ฉันเรียนต่อสู้มานะเฮ้ย ! นายไม่ต้องปล้ำฉันหรอก บอกดีๆฉันยอมมมมมมมมม (?) กร๊ากกกก ล้อเล่นนะเว้ย”
“ฮ่าๆๆ เก่งจริงนะพ่อคุณเอย งั้นพรุ่งนี้จะไปรับนะครับไว้เจอกัน ฝันดีครับลูกหมา”
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
“ย๊า น่าสนุกจัง จงอินจะพาไปไหนน๊า ตื่นเต้นๆ ไม่เจอกันตั้งเกือบอาทิตย์ ขาวขึ้นหรือป่าวน๊อ -.-“ แบคฮยอนกระโดดขึ้นเตียงซุดตัวเข้าผ้าห่มแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา
.
.
.
รุ่งเช้า .....
Rrrrr .. r r r r
เสียงโทรศัพท์ที่ดังแต่เช้าทำให้แบคฮยอนตื่นจากการหลับแล้วยกมือควานหาโทรศัพท์ก่อนจะกดรับสายโดยไม่ได้มองเบอร์
“อืออ ฮัลโหล ใครฮะ”
“อืออ .. ค คริสอ่า ย อย่าสิ.. เช้าแล้วนะ” เสียงจากปลายสายที่ทำให้แบคฮยอนต้องลืมตาขึ้นมามองชื่อที่หน้าจอโทรศัพท์ ‘พี่คริส’
“ฮัลโหลล พี่คริส ! พี่คริสฮะ พี่คริส” ร่างเล็กที่ตอนนี้เรียกชื่อเจ้าของเบอร์อยากลนลาน
“อือออ .. อ่ะ . . อ่า า า~” แบคฮยอนที่ได้ฟังอย่างนี้ก็ต้องเงียบไปโดยอัตโนมัติ
“ไหนๆวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันวันสุดท้ายแล้วนี่ครับ ขอโลภหน่อยสิคนดี” เสียงนี้ .. แบคฮยอนจำได้ดี จำได้ขึ้นใจว่าเป็นใคร
“คริสอ่า แต่ว่าแบคฮยอนมีกุญแจนะ ถ้าเขามาละ”
“เขาไม่มาวันนี้หรอก เชื่อผมสิ เขาไว้ใจผมจะตายอย่ากังวลเลยที่รัก ขัดความสุขป่าวๆ” แบคฮยอนเมื่อได้ฟังประโยคนี้ น้ำตามากมายที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาทยอยไหลออกมาเป็นสายอาบข้างแก้ม
“อ๊าาา .. ค คริสส . . เข้ามาลึกอีก อืออ ~ ร แรงอีก อ๊าา.. อ๊ะ อ่า อึก อืมม ” แบคฮยอนรีบกดตัดสายก่อนที่จะทนไม่ได้ไปมากกว่านี้ ตอนนี้เนื้อตัวสั่นไปหมดเพราะความโกรธ โกรธที่ไว้ใจ โกรธที่เชื่อใจ โกรธตัวเองที่เลือกรักแต่คนเลวๆ
ตี๊ดดดด .. ตี๊ดดดด ..
“ฮัลโหลครับ ผมใกล้จะถึงบ้านแบคแล้วครับ อยากได้อะไรหรือป่าว โทรมาไวจังวันนี้ ผมอุสาหกะจะไปปลุกถึงเตียงนอ..”
“อึกก ฮือออ ค ไค .. ไคอยู่ไหน ฮึกก ไคมาหาแบคหน่อย ฮืออ” แบคฮยอนที่ทั้งร้องไห้ทั้งพูดไม่ออกรีบบอกให้คนในสายมาหาเขาให้เร็วที่สุด เวลาที่แบคฮยอนอารมณ์ไม่ดี หรือกำลังเศร้าเขาจะเรียกจงอินว่าไค
“แบคครับ แบคเป็นอะไร รอผมก่อนนะ รอก่อน” จงอินตัดสายแล้วรีบขับรถมาให้ถึงโดยเร็ว
..
..
...
..
..
.
..
โปรดติดตามตอนต่อไป
;------------; เรื่องมันเศร้า ทำไมละคริส ทำไมมมมมมมมม !
ติดตามมมมๆๆๆๆ
ความคิดเห็น