คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Soulmate : Part 2
Part 2
“ใช้น้องแบคฮยอนหรือป่าวครับ” ร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีดูภูมิฐาน ส่งรอยยิ้มกว้างให้แบคฮยอนเจ้าของชื่อ
“อ่า .. ใช่ฮะ พี่เป็นใคร.... ” แบคฮยอนโค้งให้น้อยๆก่อนจะถามกลับไป
“พี่ชื่อคริสครับ อยู่ปีสาม” ร่างโปร่งเอยตอบแล้วยิ้มให้อย่างสุภาพ
“อ่ออ ฮะ พี่คริส แล้ว .. เอ่อ มีธุระอะไรกับแบคหรอ ?” ด้วยความสงสัยและเป็นคนซื่อตรง แบคฮยอนจึงยิงคำถามตรงจุดออกไป
“ฮ่าๆๆ ตัวเล็กครับ พี่มองเราอยู่ห่างๆมาอาทิตย์กว่าๆแล้วนะครับ ไม่รู้เลยหรอหื้ม?”
“อ้าววว ถ้าพี่เดินมามองตรงๆ หรือมองให้แบคเห็น แบคก็เห็น แต่นี่แบคไม่เห็นแสดงว่าพี่ซุ่ม -.-“
“ฮ่าๆๆ เข้าใจพูดนะเรา เอาเป็นว่าเราคงมีเรื่องต้องคุยกัน เย็นนี้พี่จะรอที่หน้าประตูมหาลัยนะครับ ไว้เจอกัน” ว่าจบก็ส่งยิ้มให้แล้วเดินจากไป
“เอ่อออ .. เอ่อ .. เอ่อ .. ???? ค .. คยองซู นี่ฉันตกลงแล้วงั้นหรอ ? -///- ย๊า เขินจังอะ ออกเดทๆ ” แบคฮยอนยังงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้น ในสมองตอนนี้วาดฝันไปไกลลลลลลลลลลลลล
ไม่ใช่ผมไม่เคยเห็นพี่คริสหรอกนะ แต่ในเมื่อเขาเข้ามาหาก่อน ก็ต้องเล่นตัวสักหน่อยตามภาษาคนหล่อแอ๊บแบ๊ว -/- ฮิฮิฮิ จริงๆพี่คริสเป็นคนที่ดูดีมากๆ ไม่ว่าทำอะไร ผมเองก็เคยแอบๆมองพี่เขามาเหมือนกัน แต่ไอ่บ้าจงอินสิ ชอบขัดตลอด !
“แบคฮยอน .. แบคฮยอน ! แบคฮยอน !!” เซฮุนตะโกนลั่นในขณะที่แบคฮยอนกำลังวาดฝันอะไรเพลินๆ
“ห .. ห๊า อะไรหรอเซฮุน นายจะตะโกนทำบ้าไร กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ชื่อฉันหรอ - -“
“โถ่แบคฮยอนของพี่เซฮุนนนน ฉันเรียกนายรอบที่ร้อยละโว้ย นี่เย็นนี้จะไปกับไอ่พี่คงพี่คริสพี่ขีดนี่จริงหรอวะ ให้ฉันไปด้วยไหม -..-“
“- - พี่เขาชื่อคริส นายจะไปทำไมไม่ทราบ พี่เขาชวนฉัน เราไปกันสองต่อสองแบบดินเนอร์ รู้จักป่ะดินเนอร์ ~” แบคฮยอนแค่พูดประชดเซฮุนขำๆ แต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนอีกคนที่กำลังฟังอยู่ตอนนี้เกิดอารมณ์มากมายจนอยากระเบิด
“เหอะ พอเถอะเซฮุน ปล่อยเขาไปสองคน นายไปกับฉันแล้วกัน” จงอินสวนขึ้นก่อนจะเดินนำขึ้นตึกเรียนไป
“........................ อะไรอ่ะชานยอล เพื่อนนายเป็นไรไป” แบคฮยอนหันไปสะกิดชานยอลก่อนจะซุบซิบเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ” ชานยอลหัวเราะออกมาก่อนจะตบบ่าแบคฮยอนแล้วเดินตามจงอินไป
“อะไร .. ???? ไอ่พวกบ้า”
.
.
.
“แบคฮยอนอ่า . ไม่ให้ฉันไปเป็นเพื่อนแน่นะ” คยองซูเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างเป็นห่วง
“โหยยยย คยองซู ฉันนี่นะเรียนการต่อสู้มาน่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นนะ พ่อจะเข้าคู่ศอกสั้น ถีบบๆๆ กระทืบๆๆเลย” แบคฮยอนทำท่าทางการต่อสู้ให้คยองซูหายห่วง
“ฮ่าๆ ยังงั้นก็เถอะ พี่คริสตัวออกจะโต นายตัวนิดเดียวเองนะ”
“ฮ่าๆๆ เอาน่า ไปกินข้าวเองฉันจะระวังตัวนะ”
“เออนี่ บอกจงอินหรือยังว่าไม่ได้กลับด้วย เดี๋ยวเขาจะรอนะ”
“อ่อๆ ฉันโทรหาเขาไม่ติดเลยอะ ลงจากตึกมาก็ไปไหนกับชานยอลไม่รู้ งั้นฉันฝากนายบอกด้วยนะ”
.. ในขณะที่สองร่างกำลังคุยกันเพลินๆ ก็มีรถคันหรูมาจอดตรงหน้า ร่างสูงโปร่งที่เป็นเจ้าของก้าวลงจากรถก่อนจะวิ่งมาเปิดประตูอีกฝั่ง
“แบคฮยอนครับ พี่มารับแล้ว” ร่างโปร่งยิ้มกว้างอย่างเคย
“อ่า งั้นไปนะคยองซู เดี๋ยวเซฮุนคงมารับนายแล้ว ไว้เจอกันนนน” แบคฮยอนบอกลาเพื่อนก่อนจะก้าวขึ้นรถไปกับคริส
“บายยยย”
.
.
.
“แบคฮยอนอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” คริสที่กำลังขับรถเอ่ยปากถามร่างเล็กที่นั่งข้างๆ
“อืม .. พี่คริสชวนแบคมา ดังนั้น พี่คริสก็ต้องพาแบคไปที่ที่อร่อยที่สุด -.-“ แบคฮยอนพูดไปยิ้มไปโดยไม่ได้หันไปมองคนที่กำลังขับรถ
“ฮ่าๆๆ ได้สิครับ ไปร้านพี่แล้วกัน”
“พี่คริสมีร้านอาหารหรอฮะ -0- ว้าวว ดีจังอะ ต้องอร่อยมากแน่เลย”
“ฮ่าๆๆ” คริสได้แต่หัวเราะกับการแสดงออกทางใบหน้าของแบคฮยอน
ไม่นานรถคันหรูก็จอดสนิทหน้าร้านอาหารที่ไม่ถือว่าหรูใหญ่มาก แต่นับว่าเป็นร้านที่ดูมีสไตล์เป็นของตัวเองมากๆ
ในร้านคริสพาแบคฮยอนไปนั่งในมุมที่ถ้ามองออกไปนอกร้านแล้วจะเห็นไฟที่ประดับประดาอยู่มากมาย ทำให้รู้สึกว่าบรรยากาศโรแมนติคขึ้นไปอีก เวลาผ่านไปแบคฮยอนกับคริสก็นั่งคุยกันไปเรื่อย ทั้งสองดูจะคุยกันถูกคอ ทั้งหยอกล้อ แกล้งกันบาง จนลืมไปแล้วว่าเพิ่งจะได้คุยกันครั้งแรก จนกระทั่ง ..
ตี๊ดดด ๆ ๆ ...
เสียงข้อความโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้น เมื่อร่างเล็กยกขึ้นดูก็พบว่าเป็นข้อความจากจงอิน
‘ นี่ แบคฮยอนนายไม่มีนาฬิกาหรือไง กลับบ้านมานอนได้แล้วลูกหมา’
“หืออ .. ดึกแล้วหรอ” ร่างเล็กเหลียบมองนาฬิกาก็พบว่าสามทุ่มกว่าจนจะสี่ทุ่มแล้ว “โอยตายแล้ว แย่จริง ดึกแล้วนี่นา”
“มีอะไรหรือป่าวครับแบค” คริสที่เห็นอีกคนมองโทรศัพท์แล้วทำสีหน้าเปลี่ยนไปจากเดิม
“เอ่ออ ..พี่คริส แบคว่าเรากลับกันเถอะฮะ พรุ่งนี้แบคนัดกับเพื่อนไว้แต่เช้าเลยอะ กลัวตื่นสายโดนเซฮุนบ่นๆๆๆ” ร่างเล็กพูดไปพร้อมกับทำท่าทางประกอบ
“ฮ่าๆๆ พี่เชื่อแล้วครับ ไม่ต้องทำขนาดนั้นๆ งั้นเรากลับกัน”
............... คริสและแบคฮยอนมาถึงบ้านแบคฮยอนแล้ว ระหว่างทางทั้งแบคฮยอนชวนคริสคุยกันไม่หยุด ยกเรื่องนั้นมาพูดเรื่องนี้มาพูดเรียกเสียงหัวเราะตลอดทาง
“เอ่อ .. แบคฮยอนครับ จะรังเกียจไหมถ้าพรุ่งนี้พี่จะมารับไปมหาลัยด้วยกัน” คริสเอ่ยถามร่างบางที่ทำท่าจะลงจากรถ
“อ่า .. แต่ว่า”
“ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรครับ ^ ^ ฝันดีนะหมาแบค” คริสที่เห็นแบคฮยอนอ้ำอึ้ง เลยพูดตัดออกไปก่อนที่แบคฮยอนจะปฏิเสธ
“เอ่อ .. ก็ได้ฮะ งั้นแปดโมงเช้าเจอกันฮะพี่คริส ฝันหวานนนนน บะบายๆ” ร่างเล็กบอกลาคริสพร้อมกับโบกมือก่อนจะยิ้มไม่หุบแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน แต่ ... เมื่อคิดถึงคนที่จะมารับพรุ่งนี้ก็ต้องหุบยิ้มไปเสียดื้อๆ
“เฮ้ออออ .. จงอิน ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากปฎิเสธพี่คริส ฉันว่า ฉันกับพี่เขาต้องไปกันได้สวยแน่เลย > <” แบคฮยอนพูดพร่ำอยู่คนเดียวก่อนจะวิ่งขึ้นห้องอาบน้ำแล้วเข้านอนอย่างอารมณ์ดี อารมณ์ดีจนลืมโทรบอกจงอินว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ ...
วันรุ่งขึ้น
“วันนี้แปลกแฮะ แบคฮยอนไม่ยักกะโทรตาม หรืออาจจะทำใจปลงที่เรามาสายวะ” จงอินที่ตอนนี้ขับรถมาจอดที่หน้าแบคฮยอนเรียบร้อยแล้ว บ่นขึ้นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน “แบคฮยอนนนน ! ผมรับแล้วครับ ตื่นหรือยัง !” ร่างสูงตะโกนหน้าห้องของแบคฮยอน แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงใดๆตอบกลับมา
“คุณจงอินหรอคะ คือคุณแบคฮยอนออกไปเมื่อกี้นี้เองคะ ไม่ใช่คุณจงอินหรอคะที่มารับ” สาวใช้ที่กำลังจะเข้าไปทำความสะอาดห้องแบคฮยอนเอย
“ห๊ะ ? ไปเมื่อกี้ ไปกับคนอื่น ! ?” ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นจึงรีบวิ่งขึ้นรถแล้วเหยียบคันเร่งตามออกไป “บ้าที่สุด อย่าบอกยนะว่าไปกับไอ่พี่คริสนั่น แล้วทำไมเราต้องหงุดหงิดขนาดนี้วะ ไม่ดีหรือไงที่ไม่มีตัวป่วนมานั่งบ่น เฮ้อ ..”
.
.
.
.
..
.
ตอนนี้พอตเรื่องไม่ได้ใจเลย ;------; น้องกวน
ลืมไปหมดว่าจะเขียนไรมั้ง ฮืออออ
ไรท์ขอโทษ จะแก้ตัวพาร์ทหน้าาาา
ฟิคเรื่องนี้ไม่ยาวนะ สั้นๆได้ใจความ ฮิฮิฮิ (?)
ความคิดเห็น