คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Soulmate : Part 1
Part 1
.
.
“ฮัลโหล จงอินอ่า.. นายจะมารับฉันตอนไหนไม่ทราบบบบ !!!!! นี่จะเก้าโมงแล้วนะ ฉันเรียนสิบโมงนะโว้ย ข้าวก็ยังไม่ได้กิน นัดกับคยองซูอีก ถ้าไปสายฉันโดนบ่นแน่ บลาๆๆๆๆ” แบคฮยอนโวยวายใส่คนในสายเสียงดังไม่รู้ว่าคนที่ฟังอยู่หูแตกหรือยัง -.-
ปรี๊นนนๆๆ ปรี๊นน ๆๆ ! !
“คุณบยอน แบคฮยอนค๊าบบบบบ กระผมมารับแล้ว เชิญเสด็จตามพรมแดงเลยครับ” จงอินพูดพลางโค้งให้แบคฮยอนที่ยืนหน้างอใส่เขาอยู่
“อย่ามาประชดนะจงอิน เดี๋ยวพ่อเตะกลิ้งงง” แบคฮยอนยกมือชี้หน้าจงอินอย่างนึกหมั่นไส้
“ฮ่าๆๆๆ โอยย ฮ่าๆๆ ลูกหมาของผม อย่าเตะผมเลยนะครับ ยอมแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ” จงอินระเบิดหัวเราะยกใหญ่ ทั้งหน้าตา ท่าทางตอนที่พูด แหมมันน่ารักมากกว่าจะกลัว
“ - - ตลกมากไหม คิม จง อิน !!!”
ผมไม่รู้พูดอะไรผิดตรงไหน ทำไมหมอนั่นต้องหัวเราะขนาดนี้ด้วยนะ ไอ่บ้าจงอิน นิสัยไม่ดีเลยชอบให้ผมรอ รอ รอ รอ ตลอดอะ ! ฮึย นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าๆแล้วสำหรับเพื่อนใหม่ที่นับว่าสนิทสนมละมั้งนะ แรกๆผมคิดว่าเขาเป็นคนสุภาพนะครับๆๆตลอด แต่ที่ไหนได้ หมอนี่ทั้งกวนประสาท หาเรื่องให้ผมอารมณ์เสียตลอด คนบ้าอะไรไม่รู้ อยากเจาะสมองออกมาดูจริงๆเลยในนั้นใส่อะไรไว้ถึงได้กวนไม่หยุด - - สงสัยจะมีกะทิพร้อมมะพร้าวน้ำตาล ถึงได้กวนๆๆๆ
“จะแวะหาอะไรกินก่อนไหมแบค นี่เพิ่งจะแปดโมงห้าสิบเก้าเองนะ ยังไม่เก้าโมงหรอก” พูดไปพร้อมกับจับพวงมาลัยบังคับรถตรงหน้า
“ไม่เก้าโมงเลยละจงอิน - - สาบานว่านี่ไม่กวน ?” แบคฮยอนหันขวับไปหาพร้อมส่งสายตาเตรียมบีบคอหมกรถ
“ฮ่าๆๆ โหดดดด ผมเป็นห่วงนี่ครับ กลัวว่าจะหิว ทำดีไม่ได้ดี นี่ละน๊าโลกมืดของบางคน” จงอินพูดลอยหน้าลอยตาก่อนจะหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าร้านอาหารที่เขามาทานประจำ
“โลกมืดอะไร ! ใคร ใครโลกมืดถ้าบอกว่านายนี่ฉันเชื่อนะ มืดดดดดด จนมองไม่เห็น นี่ๆๆ จงอิน อย่าใส่เสื้อดำนะเฮ้ย ไม่เอานะ ยิ้มทีฉันวิ่งนะ กร๊ากกกกกก ฮ่าๆๆๆ” คนตัวเล็กที่เอาคืนได้หัวเราะร่า
“- -;;; ค๊าบบบบบ ถึงผมจะดำแต่ถ้าลองให้ปล้ำแล้วอาจจะติดใจ -.,-“ จงอินพูดด้วยน้ำเสียงชวนสยิว ทำหน้าตาหื่นๆแล้วเคลื่อนตัวเข้าใกล้ร่างเล็กช้าๆ
“อ .. ไอ่ ไอ่บ้าจิงอินน ! นายจะทำไรฉันไม่ทราบบบ .. อ๊ากกก ออกไปนะเว้ยยย ” แบคฮยอนหลับตาหันหน้าหนี ขยับถอยจนชนกับประตูรถ ใช้มือดันอกแกร่งไว้แน่น
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ่เด็กลามก ผมแค่ปลดเข็มขัดให้ จะกินไหมข้าว มัวแต่มานั่งบิดซ้ายบิดขวาเดี๋ยวก็มาบ่นว่าผมพาไปสาย” จงอินหัวเราะเสียงดัง ทำให้คนตัวเล็กที่ทั้งเขินทั้งอาย ไม่รู้จะทำยังไงลืมตาขึ้นมามอง ภาพที่พบคือจงอินนั่งหัวเราะที่เบาะคนขับส่วนเข็มขัดนิรภัยของเขาเองก็ถูกถอดให้เรียบร้อย
“ก .. ก ก็ฉันไม่รู้นี่ !! ทีหลังบอกสิว่าจะปลดเข็มขัด ไอ่บ้าๆๆๆ ฉันไม่ได้นั่งบิดเว้ย ค .. แค่ .. แค่ปวดฉี่ต่างหาก !” แบคฮยอนพูดติดๆขัดๆ หาข้ออ้างต่างๆนาๆแล้วรีบลงจากรถเดินเข้าร้านก่อนอีกคน
“ฮ่าๆๆๆ แค่ปวดฉี่ต่างหากกก” จงอินล้อเลียนแบคฮยอนจนถึงโต๊ะนั่ง
พระเจ้าแกล้งผม ไม่เคยเลยที่จะให้ชนะ หัวเราะดังๆให้คนคนนี้ T^T อายนะ อาย ปวดฉี่บ้าไร ไม่ปวด ใครจะไปรู้ละว่าแค่ปลดเข็มขัดอะ -3- เชอะ
“จะเอาปากไว้กินข้าวไหมจงอิน - -” แบคฮยอนส่งสายตาอาฆาตรให้จงอินที่นั่งล้อเลียนเขาไม่เลิก
“ฮ่าๆๆ ทำไมครับ จะเอาปากผมไปจูจุ๊บหรอ -..- ได้นะ ข้าวไว้ทีหลังเลย” จงอินพูดจบก็ส่งยิ้มกว้างให้แบคฮยอนที่ตอนนี้คงอยากกระโดดถีบกระทืบบๆๆๆเขาให้ตายคาบาทา
จะให้ผมทำไงละครับ แบคฮยอนน่ะ เป็นคนเดียวที่ผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีมาก ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าทำไมถึงรู้สึกดี ถึงแม้เราจะด่ากัน กวนกัน แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่อีกฝ่ายจะโกรธกัน ฮ่าๆๆ
“พอๆๆ ฉันจะกินข้าว หุบปากหมาๆของนายไปเลย” แบคฮยอนก้มหน้าจัดการอาหารตรงหน้า
“ปากหมาต้องของลูกหมาสิครับ ปากผมปากคน” จงอินพูดจบก็ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก
“คิม จง อิน!!!”
.
.
.
.
“แบคฮยอนอ่ะ ทำไมถึงมาช้าละ ทิ้งฉันไว้กับสองคนนี้ไม่ดีเลย เซฮุนก็พูดมาก ชานยอลก็มีแต่หัวเราะ ตกลงเพื่อนเราสองคนนี้ยังโอเคไหม” คยองซุวิ่งเข้าไปหาเพื่อนที่เดิมมาแต่ไกลพร้อมกับจงอิน
“บ้าน่าคยองซู นายก็หัดพูดๆๆๆแบบเซฮุนมั้งสิ ฝึกหัวเราะอย่างบ้าบิ่นแบบชานยอล ! ไงละ ฉันหวังดีนะเนี่ย อยากให้เรียนรู๊” แบคฮยอนพูดไปก็กลั้นหัวเราะไป แต่คยองซูนี่สิไม่ได้สังเกตอะไรเลยก็เลยเชื่อว่าแบคฮยอนพูดจริง
“อ่า .. นั่นสินะ ฉันคงพูดน้อยจนน่าเป็นห่วงจริงๆ”
อ้าวหมอนี่เชื่อที่ผมพูดหรอ - - เออก็ดีไม่อธิบายยาก
“ได้เอางานที่ฝากมาไหมอะ ฉันกลัวนายลืมทำให้จะแย่ อยากมาแต่เช้าก็ไมได้มา เพราะคนขับรถเลย มัวแต่ไปหลีสาวเลยมารับฉันช้า” แบคฮยอนบ่นไปชี้หน้าจงอินไป จงอินเองก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ฮ่าๆๆ จงอินๆ ได้ค่าจ้างเท่าไรวะ เผื่อฉันอยากไปทำบ้าง” ชานยอลหัวเราะก่อนจะเอยแซวออกมา
“อย่าพูดถึงเลยชานยอล คำขอบคุณยังไม่ทะลุ หรือเล็ดลอดมาในหูฉันเลย” จงอินพูดประชดคนตัวเล็กที่ยังชี้หน้าเขาอยู่
“เอ๊ะ ! ไอ่บ้าจงอิน ฉันก็เคยเลี้ยงข้าวนายตั้งหลายครั้งแล้วนี่”
“แต่ผมเลี้ยงหลายครั้งกว่า” จงอินทำหน้ากวนประสาทใส่
“แต่ ..”
“เออน่า พอๆๆๆ จะได้ไปเรียนไหม มัวแต่มาเถียงกันงุงงิงๆ ไปๆๆขึ้นเรียน” เซฮุนพูดดักก่อนที่ทั้งสองคนจะทะเลาะกันยาวกว่านี้
.
.
แต่เดี๋ยวก่อน .. !
“ใช้น้องแบคฮยอนหรือป่าวครับ” ร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีดูภูมิฐาน ส่งรอยยิ้มกว้างให้แบคฮยอนเจ้าของชื่อ
“อ่า .. ใช่ฮะ พี่เป็นใคร.... ”
..........
ฮั่นแน่ ตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่ง -..- เป็นผู้ใดน๊า ติ๊กต๊อกๆ ฮ่าๆๆ ติดตามพาร์ทต่อไป ฮิ้วววว
ตอนแรกไม่ดียังไง ติชมมาด้วยนะค๊าบบ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น