ตอนที่ 24 : แบล็กเมล (1)
พอประตูรั้วหน้าบ้านปิดลงพู่กันก็ขยับลุกเดินกะเผลกๆ ไปเปิดตู้เย็นหยิบกล้วยหอมออกมารับประทานด้วยความหิวโหย
มือเรียวหยิบโยเกิร์ต กล้วยหอม สตรอว์เบอร์รีออกมาวางบนเคาน์เตอร์แล้วเปิดช่องพรีซหยิบน้ำแข็ง เนื้อออกมาเตรียมทำอาหาร
ระหว่างรอเนื้อแช่แข็งละลายพู่กันก็จัดการปั่นสตรอว์เบอร์รีบานาน่าให้ตัวเองแก้วใหญ่แต่งหน้าด้วยสตรอว์เบอร์รีสดดูน่ากิน
พู่กันงับหลอดดูด…ดูดสมูตตี้เสียงดังจ๊วบ “ชื่นใจดีจริงๆ ”
อร่อยอิ่มสบายท้องแถมไม่อ้วนเพราะอุดมด้วยเส้นใย กากอาหาร แถม วิตามิน เกลือแร่
พู่กันวางแก้วสมูตตี้ที่ดื่มไปครึ่งแก้วบนเคาน์เตอร์ จัดการหมักเนื้อด้วยเกลือป่น พริกไทยดำเพราะต้องการลิ้มรสชาติของเนื้อแท้ๆ หมักทิ้งไว้แล้วย่างด้วยไฟกลางแค่นี้ก็อร่อยเหอะล่ะ
หลังจากหมักเนื้อเสร็จเรียบร้อยหญิงสาวก็คว้าขวดน้ำดื่มขนาดหนึ่งลิตร เดินกะเผลกๆ ออกจากห้องครัวผ่านห้องนั่งเล่น มือเรียวคว้าราวบันไดเดินขึ้นบันไดสู่ห้องนอนบนชั้นสอง
พู่กันยืนนิ่วหน้ามองสภาพกระเซอะกระเซิงหัวหูยุ่งเสื้อผ้าเก่าๆ เหมือนเด็กอนาถาของตัวเองในกระจกเงาเหนือเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าในห้องน้ำแล้วให้อนาถใจ
ไม่อาบน้ำวันเดียวไม่สระผมสามวันคงไม่เป็นไรมั้ง?
จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อน้ำประปาไม่ไหล ‘จิตใจสะอาดน้ำไม่ต้องอาบก็ได้’ แม้จะคิดบวกบวก (Positive Thinking)แต่ไม่วายที่หญิงสาวจะยกแขนขึ้นก้มหน้าดมรักแร้ตัวเองฟุดฟิดๆ
อืม โชคดีที่เธอเป็นคนไม่มีกลิ่นตัว
พู่กันยกมือเกาศีรษะแกรกๆ ก่อนจะจัดการแปรงฟัน ล้างหน้าล้างตาด้วยขวดน้ำดื่มที่หอบหิ้วขึ้นมา
พอได้ล้างหน้าล้างตาก็ให้รู้สึกสดชื่นขึ้น มือเรียวรวบผมสีบลูเน็ตยาวยุ่งเหยิงมัดแล้วมวยผมเป็นก้อนกลมๆ เหนือศีรษะหยิบหวีขึ้นมาแปรงผมหน้าม้าสองสามที ผมไม่สระนี่มันอยู่ทรงดีจริงๆ
จาเรดที่เหงื่อเปียกโชกเดินหอบหิ้วอุปกรณ์กลับมาจากร้านขายวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างที่ตั้งห่างจากปากซอยหน้าบ้านไปราวๆ ห้าร้อยเมตร ถึงจะเป็นร้านเล็กๆ แต่มีอุปกรณ์ครบครัน ติดนิดเดียวตรงการสื่อสาร
พนักงานของร้านพอเห็นว่าลูกค้าเป็นฝรั่งร่างใหญ่ยักษ์มาดเซอร์ก็วิ่งอ้าวหนี
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
ร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูรั้วเข้าไปในบ้านวางอุปกรณ์ตรงหน้างานแล้วเดินเข้าไปในห้องครัว
จาเรดเปิดตู้เย็นชะโงกหน้าเข้าไปมอง มือหนาหยิบขวดน้ำเย็นๆ ออกมา ร่างสูงใหญ่ยืนไขว้เท้าอิงสะโพกสอบเพรียวกับเคาน์เตอร์ มือหนาหมุนเปิดฝายกปากขวดน้ำดื่มจรดริมฝีปาก กระดกดื่มอั๊กๆ ดับกระหาย น้ำเย็นๆ ไหลลงคอที่แห้งผากมีบางส่วนไหลลงมาตามคางรกครึ้มด้วยหนวดเคราสู่ลำคอหนา
พู่กันที่เดินกะเผลกๆ มาหยุดตรงกรอบประตูห้องครัวให้ปากคอแห้งผาก ขณะสายตาจับจ้องอยู่ตรงช่วงลำคอหนาเห็นลูกกระเดือกแหลมๆ ขยับไหวเวลาเขาดื่มน้ำเย็นๆ อั๊กๆ ราวกับหิวกระหาย
ขนาดท่าดื่มน้ำยังโคตรเซ็กซี่เลยอะ!
จาเรดลดขวดน้ำดื่มลง เลิกคิ้วเข้มๆ ข้างหนึ่งขึ้น “นั่งนิ่งๆ ไม่เป็นหรือไง”
พู่กันหน้ามุ่ย “ฉันหิวเลยต้องลุกไปหาอะไรกิน กินเสร็จก็เลยขึ้นไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตาประแป้ง” คนพูดยกสองมือขึ้นกุมแก้มเนียนใสแสร้งทำตาโตบ๊องแบ๋วน่ารัก ตาที่โตอยู่แล้วเลยยิ่งดูโตเข้าไปอีก
แน่ะมีขยิบตาให้!
จาเรดถอนหายใจพรืดเหนื่อยหน่ายปนระอาใจ มือหนาวางขวดน้ำดื่มไว้บนเคาน์เตอร์แล้วเดินผ่านร่างผอมบางราวไม้เสียบพริกออกไปทำงานให้มันเสร็จๆ ไป
พู่กันลดมือที่จับแก้มเนียนใสลง เดินกะเผลกสลับกับกระโดดเป็นกระต่ายขาเดียวตามร่างสูงใหญ่ไป พอเขาปรายตามองด้วยสายตาดุๆ ก็ทำหน้าใสซื่อ ยิ้มน่ารักให้
“ฉันอยากมาดูเผื่อคราวหน้าจะได้ทำเองเป็นจะได้ไม่ต้องรบกวนคุณหรือใครอีก”
โหลดตอนพิเศษฟรี ที่นี่ >
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
