ตอนที่ 16 : บังคับ (รัก) (1)
“ผมมีสิทธิ์ คุณเป็นภรรยาของผม”
สงสัยอุบัติเหตุคงทำให้สมองกระทบกระเทือนจริงๆ นั่นล่ะถึงทำให้จิโอวานนี่จำไม่ได้ว่าทั้งคู่หย่าขาดจากกันกว่าสี่ปีแล้ว ต่างเดินหน้าและใช้ชีวิตของในแบบของตัวเอง เพราะตระหนักได้ว่าชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป…ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า แค่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
บางครั้งก็อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ดูหนัง กินข้าว ท่องเที่ยวหรือทำอะไรตัวคนเดียว บางคนอาจจะมองว่าไม่มีเพื่อนหรือคนคบหรือ แต่เธอไม่เคยสนใจ เพราะการได้อยู่เงียบๆ คนเดียวก็ทำให้รู้ถึงความต้องการของตัวเองจริงๆ ลิสต์สิ่งที่อยากหรือต้องการทำออกมา แล้วลองทำในสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำหรือกล้าที่จะทำ…ก่อนที่จะไม่ได้ทำ!
“เราหย่ากันแล้วจำได้ไหม?” วีรยาบอกคนเจ็บอย่างใจเย็น
ริมฝีปากหยักลึกยกยิ้มร้าย “คาร่า มีอาร์ คุณภรรยาที่รัก! เราไม่ได้หย่าและยังคงอยู่ในสถานภาพแต่งงานกัน” จิโอวานนี่แจ้งข่าวดีด้วยน้ำเสียงระรื่นชื่นมื่นเสียนักหนา
คนฟังช็อก! “ไม่จริง!”
ขอให้ฟ้าผ่า ไฟฟ้าตกกะพริบเพื่อบอกว่านี่เป็นเรื่องโกหกหรือตลกร้าย!
“จริง! ผมไม่ได้ยื่นเอกสารให้ทางการ และมีสิทธิ์ในตัวคุณในฐานะสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย”
ช็อกในช็อก! “ทำไม?”
“ผมพบว่าการแต่งงานและมีเมียในนามเป็นอะไรที่สะดวกที่ใช้กันสาวๆ ที่อยากครอบครองหรือโลภอยากได้มากกว่าตัวผม”
ไม้กันหมาว่างั้นเฮอะ!
“ในฐานะภรรยาคุณต้องอยู่ดูแลผม” สั่งด้วยน้ำเสียงมีอำนาจแบบนายใหญ่ที่ได้รับสิ่งที่ตัวเองต้องการแค่กระดิกนิ้ว
“ฉันไม่ทำ” วีรยาตอบเร็วเพราะขุ่นเคืองต่อคำสั่งแบบนายใหญ่ คนเจ็บจ้องเธอด้วยดวงตาสีอำพันร้อนแรง เหมือนต้องการให้เธอสนใจแต่เขา
“คุณต้องทำ!”
“บังคับฉันสิ!”
ริมฝีปากหยักลึกยกยิ้มร้าย เมื่อเห็นความพยศในดวงตาคู่สวย ท้าทายให้เขากำราบ “บังคับคุณงั้นหรือ…เป็นสิ่งที่ผมโคตรชอบเลย” คนเจ็บตะโกนเรียกคนสนิทแล้วสั่งการแบบนายใหญ่ว่าถ้าวีรยาออกไปข้างนอกต้องตามไปด้วยทุกที่หรือถ้าแอบหนีไปได้จะถูกไล่ออกยกชุด
เกินจะทานทน! ทันใดนั้นวีรยาก็ผุดจากเก้าอี้
“คุณจะไปไหน”
คนที่คิดว่าตนเป็นอิสระทั้งที่ตลอดเวลายังเป็นนกน้อยในกรงทองถอนหายใจพรืด “ห้องน้ำ อยากไปด้วยไหม” ว่าประชดเสียงหวาน
“คุณจะแก้ผ้าให้ผมดู” คิ้วเข้มหนาเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม
“ลามก! แล้วอย่าได้พูดแบบนั้นกับฉันอีก” วีรยาขู่ฟ่อๆ เหมือนแมวน้อยขี้โมโห ถ้าไม่เห็นว่าเจ็บตัวอยู่จะตรงเข้าไปทำร้ายร่างกายเสียให้เข็ด “เราทั้งคู่ต่างรู้ดีแก่ใจว่าฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณจริงๆ ”
เรื่องราวของซินเดอเรลล่าในนิทาน ตอนจบอาจจะได้สมรสสมรักกับเจ้าชายรูปงาม ร่ำรวย แต่ในชีวิตจริงชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรืองดงามเหมือนในเทพนิยาย เธอจำต้องวิวาห์กับผู้ชายที่ไม่ได้รักใคร่ไยดีเพราะรักและต้องการตอบแทนบุญคุณซาบีน สามีของเธอหาใช่เจ้าชายผู้แสนดี ใช้ชีวิตแบบหนุ่มเจ้าชู้จอมเสเพลแบบไม่แคร์สื่อ
ต้องสตรองแค่ไหนที่ต้องทนเห็นข่าวฉาวคาวๆ ว่าถูกสามีนอกใจ ทั้งยังถูกผู้คนในวงสังคมพูดลับหลังเสียสนุกปาก
จิโอวานนี่รู้ว่าเขาไม่ใช่คนดีอาจจะถึงขั้นเลว! รูปหล่อร่ำรวย และมีอิทธิพลจนไม่มีหญิงสาวคนไหนต้านทานได้ (ยกเว้นวีรยา) เขาคุ้นชินกับการใช้ชีวิตแบบเอกซ์คลูซีฟเหนือกว่าผู้อื่นและได้ในสิ่งที่เขาต้องการเสมอ แต่กลับพบว่าหาเพื่อนแท้หรือคนที่จริงใจกับตัวเองแบบจริงใจนับนิ้วได้แค่มือเดียว
บางครั้งก็รู้เหนื่อยล้าอยากกลับบ้าน…พอกลับบ้านกับพบกับความว่างเปล่า ชีวิตครอบครัวพังมาก…ก เขาเฝ้าถามตัวเองว่า ‘ความสุขแท้จริงคืออะไร?’ อำนาจ เงินทองมากมายงั้นหรือ คำตอบคือไม่! ความต้องการเวลาที่เหนื่อยล้ามากๆ คือ…การได้อยู่ในที่ที่รู้สึกปลอดภัย (บ้าน) ความสงบสุข ความรัก! คนที่จะอยู่เคียงข้างไม่ว่าทุกข์หรือสุข ยามสบายดีหรือยามป่วยไข้ คอยดูแลกันยามแก่เฒ่า
คนคนนั้นคือคนที่เปิดประตูห้องของโรงพยาบาลเข้ามา ณ…วินาทีนั้นเขารู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน!...บ้านที่คิดว่าไม่สนุก แต่สงบ บ้านที่ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น แต่ร่มเย็นและเป็นสุขอย่างแท้จริง ซึ่งคนคนนั้นคือคนที่เขาได้ทำร้าย (ความรู้สึก) จนเกินจะให้อภัย แต่เขาก็เห็นแก่ตัวอยากยื้อเธอไว้ อยากพูดดี ทำดีด้วย…ซึ่งไม่ง่าย เพราะเธอยังโกรธ เกลียดเขา แต่เขาไม่อาจย้อนเวลาเพื่อแก้ไขอดีตได้…ได้แต่ทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีที่สุด
“มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ” คนพูดกะพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่น้ำตาและนึกโกรธความอ่อนไหวของตัวเอง
“มันไม่ใช่เรื่องโกหก ผมจะทำให้คุณเป็นภรรยาของผมที่แท้จริงในทุกความหมาย”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
