ตอนที่ 14 : Chapter 3 ไม้กันหมา (4)
วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ
E-BOOK
สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
Chapter 3
ไม้กันหมา
“เฮ้ย! ทำไมเข้าไปนานแบบนี้วะ หรือว่าตกส้วมตายไปแล้ว” ไอ้เป้มองผมเหมือนขอความคิดเห็น ผมยักไหล่ เพราะก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมสองสาวนั่นยังไม่กลับออกมาจากห้องน้ำสักที “หรือว่าพวกเธอจะรู้ตัว และชิ่งหนีเราไปแล้ว”
“กูว่าเราสองคนแยกย้ายกันไปดูแถวๆ นี้ก่อนดีกว่า จะได้ชัวร์” ผมเสนอ
“ก็ดีเหมือนกัน”
หลังจากตกลงกันแล้วเรียบร้อย เราสองคนก็แยกย้ายกันไป ผมเดินเกือบจะถึงประตูหลังไนต์คลับอยู่แล้ว จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนผมเข้าอย่างจัง และนั่นก็ทำให้เธอเกือบจะสะดุดล้มลง ผมก็เลยยื่นมือออกไปคว้าแขนและเอวบางของเธอไว้ เพื่อช่วยไม่ให้ล้ม เราสองคนยืนกอดกันอยู่สามวินาทีได้มั่ง แต่แค่นั้นก็ทำให้ผมรับรู้ถึงเนื้อตัวนุ่มนิ่มหอมอกรุ่นเหมือนหมู่มวลดอกไม้ของเธอได้
“ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ” เราสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน
เธอเงยหน้าขึ้น เหมือนภาพสโลโมชั่น แล้วตอนนั้นเองที่ผมได้เห็นใบหน้าเธอชัดๆ เธออ้าปากค้าง ดวงตาเรียวยาวเบิกกว้างขึ้น ที่บ่งบอกถึงการจดจำได้
สาวผมสีฮันนี่บลอนด์คือเจ้าของมินิคูเปอร์คันแบ๋ว!
“นาย/คุณ”
“รู้จักกันเหรอ?” ผู้หญิงตัวเล็ก หน้าตาน่ารักในชุดแส็กสีฟ้ากระซิบถามเพื่อนสาวเบาๆ แต่ผมดั๊นหูดีได้ยิน ไม่ให้ได้ยินยังไงไหว ก็ผมยังยืนกอดเธออยู่
“รู้จักกันแล้วเหรอ” ไอ้เป้ที่เพิ่งเดินมาถึงเอ่ยถามเหมือนยัยตัวเล็กเปี๊ยบ!
“ก็ยัยนี่ไง ที่ขับรถคันแบ๋วชนตูดรถกูยุบ จนต้องส่งเข้าอู่ตั้งอาทิตย์ เพื่อทำสีใหม่ทั้งคันน่ะ” ผมพูดลอดไรฟัน แต่สายตาจับจ้องใบหน้าสาวเฉี่ยวของคู่กรณีที่จ้องผมอย่างกินเลือดกินเนื้อเหมือนเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
“ปล่อย” เสียงหวานสั่ง
ผมปล่อยมือในทันทีเหมือนกำลังจับของร้อน ชูสองมือเหนือไหล่ ทำหน้ายียวน แสดงให้คู่กรณีเห็นว่าไม่ได้อยากจะแตะต้องเนื้อตัวนุ่มนิ่มหอมกรุ่นน่ากินของเธอแม้แต่นิดเดียว
“ว้าว! ทำไมมึงไม่เคยเล่าว่าคนที่ขับรถชนรถตูดสวยหยาดเยิ้มขนาดนี้ ถ้ารู้แบบนี้ กูจะจอดรถให้ชนฟรีๆ เลย แถมยังจะรับซ่อมให้ฟรีอีกต่างหาก” ไอ้เป้พูดด้วยความรื่นเริงกว่าเหตุ และนั่นก็ทำให้สองสาวส่งสายตาให้กันและจ้องมองผมกับไอ้เป้แบบแปลกๆ
“นี่นาย” คู่กรณีใช้นิ้วจิ้มที่หน้าอกกว้างของผมแรงๆ “ที่ขโมยจูบฉันไปตั้งสองที นั่นมันก็มากเกินพออยู่แล้ว ยังทำให้ฉันเสื่อมเสียชื่อเสียง แล้วเรื่องนี้ก็ควรจบๆ กันไปสักที เป็นผู้ชายหรือเปล่า? ถึงได้กล่าวหาผู้หญิงต่อหน้าแบบนี้”
จูบ เสื่อมเสียชื่อเสียง พูดอย่างกับเป็นดาราหรือคนดัง!
“…” ผมยักไหล่ ส่งยิ้มกวนประสาทให้ ทำให้สาวเจ้าแทบเต้น
หึ! ยิ้มร้าย ผมรู้แล้วว่าใครที่จะมาเป็นคู่ปรับคนสำคัญของบัวบูชา
“ใช่ นายไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะ ที่ทำกับเพื่อนของฉันแบบนั้นน่ะ หน้าตาก็ดี ไม่น่ามีพฤติกรรมเหมือนไอ้โรคจิตหื่นกามแบบนั้น”
“เฮ้ย! นี่มึงได้จูบคุณคนสวยแล้วเหรอ? เป็นไงบ้างวะ เรื่องนี้มึงไม่เห็นเล่าเลยนิ” ไอ้เป้หันมาถามผมต่อหน้าสองสาว และนั่นทำให้สองสาวหันมาจ้องหน้าผมเขม็ง เหมือนผมเป็นไอ้ชั่ว ไอ้เลว ที่กระทืบหมาหรือรังแกเด็กอนุบาล
“หุบปาก! แค่เพื่อนนายจูบเพื่อนฉัน นี่ก็แย่พออยู่แล้ว แล้วยังต้องมามองหน้าหื่นกามของนายยิ่งแย่เข้าไปอีก หยุดทำหน้าหื่นกามสักทีเถอะ ขอร้อง” ยัยหมวยตัวเล็กหันไปจ้วกด่าไอ้เป้
สมน้ำหน้ามันแล้ว!
“แล้วเธอละเป็นใครกันยัยตัวเล็ก” ไอ้เป้หันไปถามยัยตัวเล็กที่ก้าวมายืนขวางหน้าเพื่อนสาวตัวสูงอย่างปกป้อง ทั้งที่ใส่ส้นสูงยังสูงแค่หัวไหล่ผมกับไอ้เป้เท่านั้น
“ฉันจะเป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญ เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาพูดในที่สาธารณะกันฮะ! พ่อแม่ไม่สอน หรือสอนแล้วไม่จำ” ยัยตัวเล็กตะเบ่งเสียงโซปราโนใส่หน้าไอ้เป้ พร้อมกับจิ้มหน้าอกของมันแรงๆ และนั่นทำให้ผมนึกขำ อยากตบมือแปะ ให้ยัยหมวย เพราะยังไม่มีสาวไหนทำกับไอ้เป้ ปรเมศวร์แบบนี้แน่
“แล้วเธอล่ะเป็นใคร อายุนะถึงแล้วเหรอ? ถึงเข้ามาที่นี่ได้น่ะ ดูจากหน้า…” ไอ้เป้ยื่นมือไปจับปลายคางยัยหมวยเชยขึ้น “อายุไม่เกินสิบห้า ที่นี่เขาห้ามเด็กเข้าน่ะรู้ไหม?”
คำพูดของไอ้เป้ทำให้ยัยตัวเล็กควันออกหู ปัดมือไอ้เป้ออกจากคาง ทำท่าจะกระโดดเข้าใส่ จนเพื่อนสาวต้องจับล็อกไว้ทั้งสองมือ พร้อมกับสายหน้าบอกผ่านทางสายตาว่า ‘ห้าม’ และนั่นก็ทำให้ยัยตัวเล็กเกิดอาการฮึดฮัดขัดใจขึ้นมาทันที
ดูก็รู้ว่าสองสาวนั่นร้ายพอตัว
“ฉันอายุถึงแล้วย่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วง” ยัยตัวเล็กพูดลอดไรฟันด้วยความชิงชัง พร้อมกับจ้องหน้าไอ้เป้แบบกินเลือดกินเนื้อ
ถ้าสายตาของยัยหมวยตัวเล็กสามารถเผ่าคนอื่นให้ตายได้ ป่านนี้ไอ้เป้คงเหลือแต่ขี้เถ้าแล้ว
“นานะ ฉันว่าเราไปจากตรงนี้กันเถอะ อยู่ตรงนี้บรรยากาศมันเน่าๆ ยังไงก็ไม่รู้ สงสัยมลพิษในอากาศมันเยอะ” สาวผมสีฮันนี่บลอนด์พูดลอยๆ ขึ้นมา แต่ปรายตามองผมเหยียดๆ เหมือนเป็นเห็บหมา ที่อาจจะกระโดดเกาะเธอได้ทุกเมื่อ
ท้าทายกันเหลือเกินแม่คุณ! ถ้าผมกระโดดเข้าใส่จริงคงไม่ใช่แค่เกาะ แต่จะตะปบกินไม่ให้เหลือซากเลยคอยดู
ตอนที่เดินผ่านเธอใช้ไหล่กระแทกไหล่ผม
หมับ!
ผมคว้าต้นแขนของเธอไว้แน่น
“เอ๊ะ!” เธอร้องด้วยความไม่พอใจ พร้อมกลับหันมาชักสีหน้าใส่ผม บอกทางสายตาว่า ‘ปล่อย’
“คุณยังไปไหนไม่ได้” ผมพูดขึ้น พร้อมกับส่งซิกให้ไอ้เป้ ให้จัดการกับยัยหมวยตัวเล็กให้ที
ไอ้เป้ยิ้มกริ่มเข้าใจสายตาของผมที่ต้องการจะสื่อ เพราะมันเคลื่อนตัวแบบรวดเร็วแทบดูไม่ทันมายืนประกบยัยตัวเล็ก และเตรียมจะลากออกไป เพียงแค่รอสัญญาณจากผมที่จะส่งไป
“ปล่อยฉันนะ นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ” เธอพูดเสียงแหลมด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับพยายามแกะนิ้วแข็งๆ ของผมออก แต่มีหรือที่เสือแบบผมจะปล่อยให้เหยื่อหลุดมือไปง่ายๆ
“ปล่อยเพื่อนของฉันนะ” ยัยหมวยตัวเล็กก้าวมาข้างหน้าจะช่วยเหลือเพื่อนสาว ผมพยักหน้าหงึกหนึ่งให้ไอ้เป้จัดการลงมือได้เลย ซึ่งมันก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว
“ไอ้เป้ช่วยพายัยหมวยไปเอาเครื่องดื่มหน่อยสิ! ตะโกนแวดๆ แบบนั้น สงสัยคอจะแห้งแล้ว” ผมพูดสั่ง พร้อมกับรวบมืออีกข้างของตัวประกันที่พยายามจะหยิก ข่วนแขนผมไพล่หลังเพื่อไม่เธอทำร้ายผมได้อีก
ไอ้เป้คว้าเอวของยัยตัวเล็ก แล้วลากไปตามทางเดินตรงไปยังบาร์เครื่องดื่ม
“นี่จะทำอะไรฉันนะ ปล่อยน่ะไอ้บ้า ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” เสียงยัยหมวยตัวเล็กแหกปากตะโกนไปตลอดทาง และพยายามจะเตะไอ้เป้ที่กึ่งลากกึ่งอุ้มร่างเล็กของเธอไปด้วย
“งั้นก็ร้องไปเลยยัยตัวเล็ก”
ยัยหมวยตัวเล็กกรีดร้องเหมือนมีใครตาย “ปล่อยฉัน คาร่าช่วยฉันด้วย”
แล้วเสียงของสองคนนั้นก็หายไป พร้อมกับเสียงอึกทึกของเพลงร็อกเข้ามาแทนที่
“นี่นายทำบ้าอะไรของนายน่ะ แล้วเพื่อนนายจะพาเพื่อนฉันไปไหน” ดวงตาสีน้ำตาลวาววับด้วยความโกรธจัด ยิ่งโกรธยิ่งทำให้เธอร้อนแรงขึ้นไปอีก
“ผมสั่งให้พายัยหมวยไปหาเครื่องดื่ม ก็คงอยู่แถวๆ บาร์นั้นแหละ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวเพื่อนผมก็คงพาเพื่อนคุณกลับมาเองแหละ” ผมตอบอย่างไม่ยี่หระ “แล้วผมก็แค่จะคุยกับคุณเท่านั้น ไม่ได้เจอกันสัปดาห์กว่า คุณดู…” ปล่อยคำพูดค้างไว้ และใช้สายตาสำรวจตัวประกันอย่างอ้อยอิ่ง หยุดตรงบริเวณน่าสนใจหลายนาที “เปลี่ยนไปนะ”
ผมจับปอยผมเธอปอยหนึ่งขึ้นมาและสูดดมความหอมของเส้นผมนุ่มรื้นดั่งไหมเข้าปอด
“ไอ้โรคจิต นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ”
เธอทำหน้าตื่นตระหนกตกใจ แต่ผมเพียงแค่ยิ้ม ก่อนจะปล่อยผมของเธอตกลงไปเคลียร์ที่ไหล่เหมือนเดิม
“ก็ลำลึกความหลังไง”
หนึ่งเม้นท์ หนึ่งกำลังใจนะครัช ^_^ เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ
วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ E-BOOK
สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
