ตอนที่ 12 : Chapter 3 ไม้กันหมา (2)+แจกนิยายฟรี
กิจกรรมแจกนิยายเรื่อง เล่ห์รัก จอมเผด็จการ BY ธีร์วรา'
ฟรีที่เพจธีร์วรา นักเขียน
(เล่นเกมส์วันนี้ถึง 27 พ.ค. 2559)
คลิ๊กที่นี่ ธีร์วรา นักเขียน
วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ
E-BOOK
สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
Chapter 3
ไม้กันหมา
“ผู้หญิงที่ไหนจะเข้าใจวะ ฟันแล้วทิ้งแบบมึง ระวังไว้ให้ดีเฮอะ! บาปกรรมมันมีจริง แล้วเดี๋ยวนี้ก็ไม่ต้องรอถึงชาติหน้าด้วย กรรมติดจรวด เคยได้ยินไหม”
“สาธุไอ้หลวงพี่ไทม์ ตั้งแต่มึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมานี้ ชักจะเทศน์เก่งขึ้นทุกวัน เมื่อไหร่จะไปบวชวะ” ผมพูดประชด
ตอนนี้ไอ้ไทม์เริ่มเห็นพฤติกรรมของผมเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ ทั้งที่แต่ก่อนพฤติกรรมของมันก็ไม่ต่างจากผมมากนัก
“แล้วเรื่องแบบนี้มันตบมือข้างเดียวดังซะเมื่อไหร่เล่า กูไม่เคยหลอกใคร ก่อนขึ้นเตียงก็บอกชัดเจนว่าแค่สนุกคืนเดียว ผู้หญิงเขาเต็มใจเอง วิน-วิน กันทั้งคู่ เท่าที่นับได้ก็ไม่มีใครบ่นนี่”
ที่จริงผมก็ไม่อยากจะพูดจาเหมือนดูถูกเพศแม่แบบนี้หรอกนะ แต่ในสังคมไทยสมัยนี้ ผู้หญิงรักสนุกแบบนี้มีอยู่จริงๆ ผู้หญิงที่ต้องการเซ็กซ์แบบเร็วๆ ในที่ลับตาหรือเซ็กซ์แบบ One night stand ผู้หญิงเสนอ ผมก็แค่สนอง สนุกกันไป แต่บอกไว้เลยว่าผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่เอาผู้หญิงพรรค์นี้มาเป็นแม่ของลูกผมหรอก
“ก็ตอนนี้กูเป็นคนดีแล้วนี่หว่า รักน้องมึงคนเดียว ที่พูดน่ะเตือนสติด้วยความหวังดีหรอกนะไอ้พี่เมีย” ไอ้ไทม์ยักไหล่ ก่อนจะเอนตัวพิงกำพงด้านหลังอย่างสบายอารมณ์
ก็แน่สิ! ตอนนี้มันกับไอ้เจ้ากันย์ออกจะสวีทวี๊ดวิ้วกันยิ่งหนักมาก ใครเห็นเป็นต้องอิจฉาตาร้อนผ่าว
“ไปเลยไอ้ไทม์ ไปไกลๆ ตีนกูเลย ก่อนที่กูจะส่งน้องมิกซ์ (เพื่อนน้องสาวผม) มาจัดการมึง”
“โด่! กูไม่กลัวมึงหรอก ต่อให้มึงยุแยงตะแคงรั่วแค่ไหน น้องกันย์ก็รักกู” พูดด้วยความมั่นอกมั่นใจ และมองมาด้วยสายตามีเลศนัย “แล้วกูจะบอกความลับอะไรบางอย่างให้ ที่จริงแล้ว…”
“แล้ว?”
“น้องมิกซ์เขาชอบมึงโว้ย ไม่ใช่กู” หัวเราะร่าด้วยความสะใจ โดยมีไอ้สามตัวที่ฟังการโต้วาทีหัวเราะตาม
ผมยกนิ้วกลางให้มัน “เออ…ระวังไว้ให้ดีเถอะ ฉันจะยุไอ้เจ้ากันย์ให้มันทิ้งมึงสักวัน”
“เฮ้ย! มันบาปกรรมนะโว้ย กูแค่ล้อเล่น”
“เอ่อ…มึงจะซีเรียสทุกเรื่องอะไรนักวะ เป็นไรว่ามา”
ไอ้แบงค์นี่ก็อีกคนตั้งแต่มีเมียนี่ รู้สึกว่ามันจะเป็นคนดีของสังคมขึ้นมาจมจนผมชักจะหมั่นไส้พวกมันสองตัวแล้ว
“ไม่ให้ซี (เรียส) ได้ไงวะ ก็บัวเล่นเกาะกูหนึบยิ่งกว่าเห็บหมา แล้วที่บ้านยังจะให้กูไปดูตัวอีก นี่กูใกล้จะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเฟ้ย!”
“เย็นไว้ไอ้ทัพอย่างเพิ่งบ้า กูเสิร์ซหาเบอร์โรง’บาลแป๊บ” ไอ้แบงค์พูดจบ ผมก็พ่นคำด่าใส่หน้ามันในทันที ส่วนไอ้สามตัวที่เหลือก็หัวเราะงอหงาย
“เรื่องนี้ยัยบัวบานน่าจะมีทางแก้” ไอ้ซันที่ยืนกอดอกพิงโต๊ะออกความเห็น
บัวบานคือฉายาที่เดอะแก๊งตั้งให้บัวบูชา
“นั่นสิ” ไทม์พยักหน้าสนับสนุน
“เฮ้ย! หรือยัยบัวบานพูดจริงวะ เรื่องท้องกับไอ้วินน์น่ะ” ไอ้เป้พูดสอดขึ้น
พรึบ!
ทุกคน ณ ที่นั้นหันไปมองมันเป็นตาเดียวกัน
“ปากหรือนั่นไอ้เป้ เรื่องท้องเรื่องไส้เอามาพูดเล่นได้ที่ไหน แสร่ด กูไม่มีทำใใครท้องนอกจากแม่ของลูกกู”
ล้อเล่นอะไรไม่ล้อ ดันมาล้อเล่นท้องไส้ ผมไม่ขำหรอกนะจะบอกให้ เพราะค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องแบบนี้
“กูมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่ากูไม่ได้ทำบัวบูชาหรือผู้หญิงคนไหนท้อง” พูดด้วยความมั่นใจ “ไปไหนกูก็พกดูเร็กซ์เป็นกล่องพวกมึงก็เห็น”
“เออ…แล้วมันอะไรวะ ดูรักซ์ ดูเร็กซ์ เนี่ย ใช่ยี่ห้อหมากฝรั่งเปล่า?” ไอ้เป้พูดกวนอวัยวะเบื้องต่ำต่อ ซึ่งผมอยากจะกระโดดถีบยอดอกมันจริงๆ เพราะมันมั่นหน้ามาขอถุงยางอนามัยกับผมไปใช้จำนวนมากจนจำไม่หวาดไม่ไหวแล้วว่าเอาไปเท่าไหร่
“เชี่ย! ทำมาเป็นพูดดีนะมึง คราวหน้าเสนอหน้ามาขอกูอีก กูจะให้ถึงก็อปแก๊บมึง” พูดจบ อีกสามตัวก็หัวเราะขำ
ไอ้ไทม์หยุดหัวเราะได้เป็นคนแรก “เฮ้ย! หยุดหัวเราะ แล้วมาหาวิธีช่วยไอ้ทัพมันก่อนจะเป็นบ้าแล้วฟาดงวงฟาดงาใส่พวกเราไปมากกว่านี้กันเถอะ”
“…”
เงียบคือไร ตอบ!
“แล้วใครมีความคิดเจ๋งๆ บ้าง” ไอ้ซันมองหน้าทุกคน ก่อนจะส่งเสียงปลุกระดมทุกคนเหมือนยามออกศึก ทุกคนนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ระดมความคิดอย่างหนัก
“ต้องหาผู้หญิงคนใหม่มาเป็นไม้กันหมาวะ”
ผมก็เคยคิดใช้วิธีนี้เหมือนกัน แต่เจอบัวบูชาจัดการซะเรียบวุธ แบบนี้มันก็ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกันนะ
ไอ้ไทม์ทำหน้าจริงจัง ก่อนจะพูดประโยคที่ผมอยากจะร้องกรี๊ดเหมือนผู้หญิงออกมาให้รู้แล้วรู้แรดไป “ฉันว่าไปเคลียร์กับยัยบัวบานอีกรอบดีกว่าวะไอ้ทัพ มึงพูดกับเค้าดีๆ หน่อย ขี้คร้านยัยบัวบานจะรีบทำตาม”
เป็นแบบนั้นก็ดีสิ! แต่บัวบูชาพูดง่ายซะที่ไหน
“บัวไม่มีทางฟังฉันหรอก ถ้าฟัง! ป่านนี้เราก็คงเลิกรากันไปแล้ว ไม่ต้องมีเรื่องให้ต้องปวดกบาลอยู่แบบนี้หรอก”
“ฉันเห็นด้วยกับไอ้เป้วะ” ไอ้แบงค์หันไปสนับสนุนความคิดไอ้เป้
“แล้วถ้ายัยบัวบานไปวีนเหวี่ยงผู้หญิงคนใหม่ของไอ้ทัพอีกล่ะ”
ผมยักไหล่ ไม่มีความคิดเห็น เพราะเคสแบบนี้ผมเจอมาเยอะแล้ว และแต่ละคนก็เละไม่มีชิ้นดี คนหนึ่งต้องไปทำดั้งใหม่ อีกคนซี่โครงหักต้องนอนอยู่โรงพยาบาลเป็นเดือน แล้วยังมีอีกหลายเคสที่ผมต้องจ่ายค่าทำขวัญให้
ไอ้ไทม์ยิ้มกว้าง ดีดนิ้ว ก่อนจะเสนอว่า “งั้นก็ต้องหาผู้หญิงร้ายๆ ที่ไม่กลัวยัยบัวบานไง”
คิดง่ายกว่าทำนะผมว่า
“แล้วจะไปหาที่ไหนวะ”
“ก็ที่ไนต์คลับประจำของพวกเราไง ผู้หญิงที่นั้นแรงๆ ทั้งนั้น” ไอ้เป้เสนอ
“ช่าย แรงจริง!” อีกสามเสียงพูดสนับสนุน
ทุกคนสนับสนุนความคิดไอ้ไทม์เรื่องหาผู้หญิงร้ายๆ มาจัดการกับบัวบูชา แล้วพวกมันทั้งสี่คนก็หันมากดดันผมทางสายตา เมื่อเห็นว่าผมนั่งนิ่งไม่หือไม่อืม แล้วจะให้ผมทำอะไรได้อีกล่ะ นอกจากเอากับพวกมันด้วย
“โอเค้ งั้นคืนนี้เจอกันที่ไนต์คลับ”
“โอเค” อีกสี่เสียงตอบรับพร้อมกัน
หนึ่งเม้นท์ หนึ่งกำลังใจนะครัช ^_^ เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ
วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ E-BOOK
สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
