กำราบรักซุป'ตาร์ร้าย

ตอนที่ 10 : Chapter 2 โจทย์เก่า (จบ)

วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ E-BOOK

สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ

 

ฝากเพจ พูดคุยที่นี่คะ ธีร์วรา นักเขียน

Chapter 2

โจทย์เก่า

Kara’s part

 “โอ๊ย! เมื่อกี้ฉันตอบผิดตั้งสองข้อแน่ะ” ยัยนานะพูดแบบเจ็บใจหลังจากที่ออกมาจากห้องสอบแล้วเปิดหนังสือดู

 “แกแค่สอง แต่ฉันไม่แน่ใจเป็นสิบ” ถอนหายยืดยาว

ขอสอบเป็นแบบคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ แต่ละช้อยส์มีความเป็นไปได้ทั้งนั้น แต่ประเด็นคือช้อยส์ที่ถูกดั๊นมีเพียงข้อเดียวน่ะสิ! ซึ่งฉันก็ดั๊นอ่านมาไม่ตรงกับคำถาม อาจารย์ป้านี้ร้ายจริ๊งจริง

“ถ้าฉันได้เอฟนี่ทำยังไงดีวะ!” เอ่ยถามด้วยความหนักใจ

ฉันไม่ได้โง่นะ แค่อ่านมาไม่ตรงตามที่อาจารย์ป้าออกข้อสอบเท่านั้นเอง

“ก็ลงเรียนใหม่ไง” นานะตอบทั้งที่ตายังจ้องอยู่ที่ตัวอักษรในหนังสือ

“ยัยนานะ!” เสียงเรียกชื่อทำให้ยัยหมวยนานะเงยหน้าจากหนังสือเรียน แล้วยิ้มแบบกวนประสาทให้

“เอาน่า! ไม่มีทางได้เอฟหรอก ก็ฉันอุตส่าห์ติวให้ รับรองผ่านฉลุย” ยัยนานะตบหลังตบไหล่ฉันเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ

ไม่ได้เอฟ อาจจะได้หมา (D) หรือมาผูกโบ (D⁺) ก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ

ต่อให้ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็ไม่อาจจะแก้ไขอะไรได้แล้ว ก็สอบไปแล้วนี่เนอะ! ฉันทำหน้าหมาหง่อยเดินเคียงร่างเล็กของยัยนานะไปตามทางเดินที่พลุ่งพล่านไปด้วยนิสิตนักศึกษาที่จับกลุ่มคุยกันเรื่องข้อสอบ

“นานะ แล้วเรามีสอบอีกทีวันไหนอะ”

“วันศุกร์มีเวลาอ่านหนังสืออีกสามวัน”

“โอ๊ย! ฉันจะอ่านทันไหมเนี่ย” เริ่มโอดครวญ เพราะคิดว่าคงอ่านหนังสือสอบไม่ทันแน่ๆ

“งั้นแกไปนอนกับฉันที่คอนโดฯ ไหมล่ะ ฉันจะช่วยติวให้อย่างเต็มที่” ยัยนานะเสนอ ซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันตาลุกวาวทันที ก็ยัยนานะว่าที่นิสิตเกียรตินิยมเหรียญทองอุตส่าห์จะติวให้คนหัวขี้เลื่อยแบบฉัน

“ดีเลย! เพราะฉันคงอ่านหนังสือสอบไม่ทันแน่ๆ ยิ่งเป็นพวกยิ่งอ่านหนังสือยิ่งง่วงอยู่ด้วย ถ้านอนทับแล้วมันไหลเข้าหัวสมองนี่ฉันคงฉลาดอ๊ะ!” ที่จริงฉันอยากเอาหนังสือต้มกินเลยล่ะ

ยัยนานะหัวเราะเสียงใส ตาเรียวหยีลงเป็นรูปสระอิ “โอเค ตามนี้น่ะ”

“โอเค” ฉันยิ้มกริ่ม

“แล้วงานโชว์ตัวของเราเย็นนี้ล่ะ”

“เจ๊ริชชีโทรมาคอนเฟิร์มว่ายกเลิกไปแล้ว” สาเหตุที่ยกเลิกเพราะข่าวฉาวเรื่องคนหน้าเหมือนฉัน (ที่จริงๆ แล้วคือตัวฉัน) ยืนกอดจูบกับผู้ชายริมฟุตบาธเมื่อสัปดาห์ก่อนนั่นเอง

“งั้นเย็นนี้เราก็ฟรีดิ!”

“ช่ายเลย” ฉันตอบลากเสียง พร้อมกับคิดโปรแกรมเที่ยวในใจ สองเดือนกว่าแล้วที่ฉันไม่ได้ออกไปลั่นล้าหรือท่องราตรีที่ไหนเลย เพราะมัวแต่ทำงาน เรียน แล้วก็ทำงานเป็นวัฎจักรอยู่แบบนี้ล่ะ “ไหนๆ ก็ฟรีแล้ว งั้นชวนสองคนนั้นไปแดนซ์ปล่อยผีกันดีกว่าเน๊อะ!” ฉันเสนอ

นานะมองฉันด้วยหางตา “เจ๊ริชชีสั่งให้พวกเราเก็บตัวช่วงนี้ แล้วยังเรื่องอ่านหนังสือสอบอีกล่ะ”

ฉันยกแขนขึ้นกอดคอเพื่อนสาว และปลอบไปตามประสาคนขี้เกียจว่า “อ่านพรุ่งนี้ยังทันน่า”

“เอางั้นเหรอ?” ใบหน้าน่ารักนิ่วน้อยๆ เหมือนไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่

“เอางั้นแหละ” ฉันยิ้มกริ่มกับโปรแกรมปล่อยผีที่ผุดขึ้นมาในหัว มันต้องสนุกแน่ๆ “ตอนนี้หิวแล้วไปกินข้าวกัน กินเสร็จแกก็พาฉันกลับไปบ้านเก็บข้าวของสำหรับไปนอนคอนโดฯ แก ตามนี้นะ”

“อ้าว! แล้วรถแกล่ะ”

“ตอนนี้คงอยู่ที่อู่แล้วมั่ง” ฉันเล่าให้ยัยนานะฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ที่ทำให้ฉันมาถึงห้องสอบแบบเส้นยาแดงผ่าแปด และฉันก็ไม่ลืมเล่าเรื่องคู่กรณีที่ฉันขับรถชนและวิ่งชนตรงบันได้ โดยตั้งให้ฉายาคนที่จูบฉันว่ามิสเตอร์ไฮด์ และให้คนที่ช่วยจับฉันไว้ไม่ให้ล้มว่าเป็นด็อกเตอร์เจเคิล

“แกว่าจะเป็นคนเดียวกันไหมอ๊ะ!”

ยัยนานะนิ่วหน้าน้อยๆ ครุ่นคิด “ไม่รู้สิ เพราะฉันไม่รู้จักคู่กรณีของแก ไม่ว่าจะเป็นด็อกเตอร์เจเคิลหรือมิสเตอร์ไฮด์”

“ถึงยังไงก็ช่างมันเฮอะ! เพราะฉันก็ไม่คิดจะเจอด็ด็อกเตอร์เจเคิลหรือมิสเตอร์ไฮด์อีกแล้วเหมือนกัน”

“โอเค งั้นตามนั้น แล้วค่อยโทรนัดกับสองคนนั้น”

ทุกอย่างเป็นไปตามโปรแกรมที่ฉันวางไว้ แต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดของการปล่อยผีในคืนนี้ นั่นคือการเจอะเจอกับมิสเตอร์ไฮด์โจทย์เก่าที่ทำให้ฉันต้องมีปัญหายุ่งยากอีกมากตามมา

+++++++++++++++++++++++++++++++

Talk

หนึ่งเม้นท์ หนึ่งกำลังใจนะครัช ^_^ เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ

วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ E-BOOK

สามารถดาวโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ