คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : 5(จบ)
E-BOOK ามเทพร้ายแผลฤทธ์รัมาแล้วน้าาาาาาาาาา
ราา 329 บาท ำนวน 847 หน้า โหลัวอย่าอ่านอย่าุใ รีบสอยเลย้าา
“ุะไปเทั้ที่มีรอยประทับอผมอยู่บนัวุอยู่อย่านั้นเหรอ”
ถามและ้าวประิัวเธออย่ารวเร็ว แผ่นหลับอบบาแนบับโลหะแ็เย็นอรถยน์
ะที่้านหน้าถูแผเผาาไอร้อนาร่าแร่ มือหนา้าหนึุ่มลำอระห
้าหนึ่ปลระุมเสื้อเิ้สีหวานแหวอเสื้อไป้าๆ
สายาลลมอรอยูที่เาทำไว้อนไหนสัอน อนที่นัวเนียัน
“รอยประทับหรือะ”
มือเล็วาทับบนมือหนา แล้วรำพึรำพันในใ
มิน่า แโรไลน์ถึมอเธอแปลๆ แล้วยิ้ม เพราะรอยนี้นี่เอ
น่าอายและน่าายหน้าะมั
่ำนี้และสอสามวัน่อานี้้อสวมเสื้ออเ่าหรือโบ้วยอนีลเลอร์นว่ารอยประทับนี้ะหายไป
ไม่ั้นโนใร่อใรล้อแน่
“ใ่ ผมีราุไว้แล้ว ุเป็นผู้หิอผม”
ริสเียน้มลมอ
สีหน้าแววาผสมผสานันระหว่าวามใร่และวามเป็นเ้า้าวเ้าอแบบเถื่อนๆ
เธอเยหน้าึ้น หรี่ามอเา “ในทาลับันุเป็นผู้ายอันไหม”
เาเียบไปอึใหนึ่
หัวใอไลลาเ้นระทึรอำอบ
“แน่นอน ทำไมะไม่ใ่ล่ะ” ำอบอเาทำให้ลมหายใที่ัเ็บไว้ถูปลปล่อยออมา “ผมไม่ใ่ผู้ายที่ใว้ามานัหรืออบแบ่อะไรับใร
ผมะไม่ยอมแม้แ่ให้ผู้ายนไหนมอุ”
ำพูหวแหนเ้นออาลำอเา
มันปลุเร้าวามื่นเ้นิบเถื่อนอเธอ วามร้อนวาบหวิว่อัวในท้อน้อย
ทำให้เธออยาเย่เท้าึ้นแล้วูบริมฝีปาหยัลึที่เม้มแน่นอเาอย่ารุนแรนแทบ้านทานไม่ไหว
มูโ่เป็นสันรอยู่ห่าามูเธอไม่ถึนิ้ว
หัวิ้วสีบลอน์เ้มมวมุ่นแทบะนัน ลมหายใร้อนผ่าวเป่ารใบหน้าเธอ
หิสาวหลุบเปลือาล้อริมฝีปาเา พิารารูปทรและวามแน่นึอมัน
เรียวปาอวบอิ่มเผยอ้วยวามาหวั
“ัน็เหมือนันะ” ระิบแผ่ว้วยน้ำเสียเร้ารัวน
“ันเป็นผู้หิที่เห็นแ่ัว ี้หวและไม่อบแบ่อะไรับใร”
ปลายนิ้วแร่เยามนึ้น “ั้นแปลว่าอนนีุ้ับผมเ้าใันีแล้ว”
“่ะ” เธออบรับ “ในระหว่าที่เราเัน ุ้อไม่รับผู้หินไหนึ้นเียอุอี
และห้ามหว่านเสน่ห์ับสาวสวยนไหนทั้นั้น ลไหม”
เธอะไม่ยอมแบ่ริสเียนับผู้หินไหนทั้นั้น
“ล” ริสเียนอบลอย่า่ายาย
ะมอเ้าไปในวาู่สวย “เียอผมะเป็นอุเพียนเียว
ไลลา และุ็ห้ามมอหรือมีผู้ายนอื่น”
ไลลาพยัหน้ายอมรับ้อล “ล่ะ”
“ี ทีนี้็ยเลินัเอุะ”
“ไม่ไ้่ะ” ส่ายหน้าน้อยๆ
“ทำไมะไม่ไ้ ็เราลันแล้ว” พู้วยน้ำเสียร้าวระ้า
“ันไม่ไ้นัเับผู้าย
แ่ันนัับน้อสาวว่าะไปินเนอร์นอบ้านัน”
“น้อสาว?” สีหน้าอเาเมื่อไ้ยินว่าเธอะไปินเนอร์ับน้อสาวูน่าันริๆ
“่ะ” เธอยิ้มน้อยๆ
ไล้รามแร่้วยหลัมือ “ทีนี้็เลิหึหวไ้แล้วนะะ
ันไม่ไ้มีผู้ายนอื่น” นอาุ
“ี” พูบ เา็ูบเธอ
ริมฝีปาหยัลึผนึแน่นับริมฝีปาปาอวบอิ่ม
่อนะวาปลายลิ้นไปามอบริมฝีปาอ่อนนุ่มอย่ายั่วยวน
ารระทำนั้นส่แรปรารถนานไปถึปลายเท้าที่อยู่ในร้อส้นสูสามนิ้ว
น้อิปลายรอเท้าับพื้นแ็ๆ อลานอรถและเผยอปาอย่าอใไม่ไหว
ริสเียนส่ลิ้นร้อนๆ
เ้ามาสัมผัสภายในริมฝีปานุ่มหวานอเธอ พร้อมทัูุ้นริมฝีปาบนล่าอย่าเร่าร้อนไม่เว้น่วัหวะให้หิสาวไ้พัหายใ
ลิ้นร้อนๆ
เี่ยวระหวัับลิ้นนุ่มภายในโพรปานุ่มวานหาวามหอมหวานอย่าหื่นระหาย
รสาิหวานลิ้นทุราที่ไ้รอบรอยิุ่ให้อารม์วาม้อารเพิ่มสูึ้นอี
เาูบแรๆ สอลิ้นเ้าลึล้ำเร่าร้อนเหมือนับะลืนินเธอ
ปาอเาหิวระหายและแสวหา ไลลาส่เสียราแผ่ว เมื่อเาใ้ริมฝีปา
ฟันและลิ้นเล้าโลมนระทั่เ่าอเธออ่อนระทวยเป็นเลลี่เหลวหลอมละลายเ้าหาร่าแร่
แู่เหมือนว่าเาะไม่รัเีย เพราะึร่าอวบอัอเธอแนบับร่าแร่ ไลลาถูรอบำ้วยุมพิหวานาเาอย่าสิ้นเิ
แล้วริสเียน็เป็นฝ่ายที่ผละออ่อนอย่าอ้อยอิ่
ริมฝีปาอเาุ่มื้นเป็นมันวาวาุมพิและเลอะลิปสิอเธอ
“ถ้าไม่หยุ
ผมไ้มีเ็์ับุที่ลานอรถนี่แน่”
แ่รั้แรระหว่าเาับไลลา
เาอยาให้เป็นบนเียนุ่มๆ มาว่า
“ัน้อลับริๆ แล้วล่ะ่ะ”
“โอเ” ยับถอยห่า
เปิประูรถให้ ไลลาสอัวเ้าไปนั่บนเบาะหนัหลัพวมาลัย
รัเ็มันิรภัยเรียบร้อย ริสเียนที่วามือบนประูและหลัารถ้มมอเธอ “ุิยัไับินเนอร์่ำวันศุร์”
“เยี่ยมเลย่ะ”
“ั้น็ับรถีๆ นะรับ” ริสเียนพู ่อนะปิประูรถให้ ยืนมอนไฟท้ายรถฟอร์
เอสเปสีแหายลับไปาสายา เาผิวปา แล้วบ่ายหน้าไปที่ลิฟ์อย่าอารม์ี
ความคิดเห็น