บำเรอสวาทมาเฟีย

ตอนที่ 45 : ผมไม่กัด(จบ)

“คุณก็ปล่อยมือจากฉันก่อนสิ แล้วฉันจะบอกมันให้ปล่อยขากางเกงของคุณ” ต่อรอง อย่างเป็นต่อ

“งั้นก็ปล่อยให้มันเคี้ยวอยู่อย่างนั่นแหละ” คนพูดโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้…ใกล้จนใจสั่น

“งั้นฉันจะบอกให้มันเปลี่ยนไปเคี้ยวเนื้อของคุณแทนขากางเกงถ้าคุณยังไม่ยอมปล่อยฉัน”

คนถูกขู่กลั้นยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของภรรยา “ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ใจแข็งปานหินแล้วแถมยังใจร้ายอีกต่างหาก” เขาบอกเสียงนุ่มทุ้ม

ตะวันวาดพยายามขืนตัวออกให้ห่างจากร่างสูง แต่ร่างแกร่งกับบดเบียดเข้ากับร่างบาง จนแผ่นหลังบอบบางของเธอแนบไปกับโต๊ะตัวยาวในห้องครัว ส่วนด้านหน้าก็มีร่างใหญ่โตของสามีแนบอยู่ มือเล็กยกขึ้นยันอยู่ที่แผ่นอกกว้าง ไม่ว่าจะผลักและดันแค่ไหนมันก็ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“อยากจะหย่าไหมล่ะ ฉันจะหย่าให้ เผื่อคุณอยากจะได้เมียใหม่”

“ไม่เอา ผมไม่อยากหย่า แล้วผมก็ชอบเมียคนนี้มาก” ชายหนุ่มตอบลากเสียง น้ำเสียงเอื่อยๆ นัยน์ตาพราวระยับฉายแววเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้เธอไม่สบายใจ “คุณไม่เชื่อผมรึ”

ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ หญิงสาวย้ำกับตัวเองในใจ

ริมฝีปากของตะวันวาดขยับยิ้ม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า… “ฉันเชื่อคุณ พอๆ กับที่เชื่อใจหมาป่าที่กำลังล่าเหยื่อนั่นล่ะ”

“โห้! คุณน่าจะให้โอกาสผมบางนะ” แมนเตโอร้องโอดครวญ ก่อนจะบดเบียดร่างกายส่วนล่างเข้ากับร่างภรรยา ใบหน้าเรียวสวยแดงระเรื่อและคงรู้ว่าเขาต้องการเธอ เมื่อหลักฐานตรงหน้าขาแกร่งมันฟ้องชัดขนาดนี้

‘ถ้าคุณให้โอกาสรับรองว่าผมจะกินคุณแน่ แม่กระต่ายน้อยตัวนุ่มแสนหวาน’ แมตเตโอคิดพลางยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ในใจ

ดวงตาเรียวโตเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ว่าสามีกำลังมีอารมณ์ ส่วนที่แกร่งหนาปานเหล็กกล้าของเขายังเบียดแนบอยู่แถวๆ หน้าท้องแบนราบของเธอ หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ความปรารถนาและความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นในกายทำให้เธอรู้สึกว้าวุ่นใจ

“นี่ฉันก็กำลังให้โอกาสคุณมากแล้ว แล้วคุณก็ควรจะปล่อยฉันได้แล้ว เพราะฉันมีงานจะต้องทำต่อให้เสร็จ” เธอต่อรองและพยายามจะไม่มองดวงตาหวานเยิ้มพราวระยิบระยับของสามี

“ทำงานอะไร มันจะสำคัญกว่าการอยู่กับผมฮึ!”

“จัดคุกกี้ใส่ขวดโหล” หญิงสาวหลุบเปลือกตาลงต่ำ เธอไม่กล้าสบสายตาคมกล้าของสามีตรงๆ ก็เลยจับจ้องแค่ปลายคางของเขาเท่านั้น

แมตเตโอเชยคางมนขึ้น และมองจ้องเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลคาราเมลคู่สวยคู่นั้น “ถ้าผมปล่อยคุณแล้วผมจะได้อะไรล่ะ”

หญิงสาวแลบลิ้นสีชมพูเล็กๆ ของตนเลียไปทั่วกลีบปากนุ่ม ในขณะที่มองสบนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาของสามีที่กำลังจดจ้องเธออยู่

“ฉันจะให้กินคุกกี้ได้ไม่อั้น”

“ข้อเสนอน่าสนใจ แต่ผมขอเปลี่ยนเป็นจูบหวานๆ อีกสักทีก็แล้วกันนะจ๊ะ เมียจ๋า”

“อุ๊บ!”

หญิงสาวร้องได้แค่นั้น เมื่อริมฝีปากของสามีจู่โจมอย่างกะทันหัน แมตเตโอจูบเธออย่างลึกซึ้งและทั่วถึง จุมพิตนี้ร้อนและหนักหน่วงตามเจตนาของเขา ความอบอุ่นและหวานล้ำซึมซาบไปทั่วกายสาว เธอลิ้มรสชาติและลมหายใจของเขา หญิงสาวไม่อาจจะต้านทานความวาบหวามที่พุ่งขึ้นมาได้ เธอรู้สึกราวกับถูกกวาดลงไปในทะเลลึกด้วยกระแสคลื่นที่รุนแรงจนต้องหาหลักเกาะยึดไว้ และโดยไม่รู้ตัว เธอโอบแขนเรียวรอบคอสามีเขย่งปลายเท้าและเผยอริมฝีปากออกอย่างเชิญชวน

แมตเตโอไม่ต้องรอให้เชิญเป็นครั้งที่สอง ริมฝีปากรุ่มร้อนบดเบียดแนบกับริมฝีปากนุ่มชุ่มชื้นของภรรยาสาว พร้อมกับส่งเสียงครางพร่าอย่างเป็นสุข เขาไม่วิเคราะห์ความคิดหรือความรู้สึกของตนเองอีกต่อไปแล้ว เขาจะอ้างสิทธิ์ความเป็นสามีในทันทีที่ทำได้ เพราะเขารอมานานจนเกินไปแล้ว

ชายหนุ่มเบี่ยงหน้าเพื่อให้ริมฝีปากของคู่แนบสนิทกันมากขึ้น จูบของเขาเร่าร้อน หิวโหย และเรียกร้องการตอบสนองที่ทัดเทียมกัน แมตเตโอไล้ลิ้นไปตามริมฝีปากนุ่ม ก่อนจะแทรกลิ้นเขามาในปากชุ่มชื้นของเธอ ลิ้นร้อนร้ายสำรวจไปทั่วเพื่อควานหาความหวานที่ถูกเก็บซ่อนไว้

ตะวันวาดหลงลืมตนในจูบที่เร่าร้อนนั้นจนได้สนใจกับสิ่งใดๆ ที่อยู่รอบกาย หญิงสาวบดเบียดและแอ่นร่างเข้าหาสามี พยายามอย่างสุดฤทธิ์เพื่อให้ร่างทั้งสองแนบชิดและหลอมละลายเข้าหากัน เมื่อเขาผละออกจากจุมพิตแสนหวานและซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน ก่อนจะวกกลับมาจุมพิตที่กลีบปากนุ่มอีกครั้ง แล้วหญิงสาวก็รู้สึกถึงมือซุกซนข้างหนึ่งที่สอดเข้ามาในเสื้อยืดตัวเล็ก

ตะวันวาดรู้สึกว่ามือของสามีสั่นเล็กน้อย หรือไม่ก็เป็นเธอที่กำลังสั่นอยู่ สิ่งถัดมาที่รู้ก็คือ นิ้วมือของเขาครูดเบาๆ บนบราเซียร์ผ้าไหมเนื้อนุ่มผ่านปลายถันที่แข็งเป็นตุ่มไต หญิงสาวอยากจะกรีดร้องเมื่อนิ้วมือของสามีสัมผัสหยอกเย้าปลายถันของเธอทั้งร้อนแรงและหนักหน่วง ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่าง ในหัวของหญิงสาวว่างโหวง ผิวของเธอไม่เคยรู้สึกไวต่อสัมผัสอย่างไม่น่าเชื่อแบบนี้มาก่อน และเธอกำลังละลายเหมือนกับหิมะที่ได้รับความร้อนจากแสงเจิดจ้าร้อนแรงของดวงอาทิตย์

หญิงสาวร้องครวญครางแผ่วชิดริมฝีปากที่ร้อนรุ่ม เมื่อสติสัมปชัญญะและสามัญสำนึกก็ถาโถมเข้าใส่ เธอรับรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในครัวที่ที่ใครๆ อาจจะโผล่เข้ามาได้ตลอดเวลาและกำลังแอ่นร่างเข้าหาสามีอย่างน่าอาย ใบหน้าของหญิงสาวร้อนซู่ ลำคอแห้งผาก อันเกิดจากความใกล้ชิดสนิทสนมเกินไปนี้ เธอตะครุบมือซุกซนที่กำลังเคล้นคลึงทรวงอกอวบออก ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีอีกครั้ง

“คุณได้จูบตามที่ต้องการแล้ว ที่นี่ก็ปล่อยได้แล้วสิคะ” หญิงสาวสูดหายใจหนักๆ ขณะพยายามควบคุมหัวใจที่เต้นถี่รัวของตัวเอง

“ผมปล่อยคุณแล้ว งั้นคุณก็บอกให้ไอ้ขนปุยนี้ปล่อยผมด้วยสิ” เขาพูดและยกมือขึ้นทั้งสองข้างขึ้นเหนือไหล่

“ปล่อยได้แล้วปริ๊นเซส”

เจ้าหมาน้อยครางรับอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะยอมปล่อยขากางเกงของแมตเตโอแต่โดยดี เธอหยิบคุกกี้แสนอร่อยให้หมาน้อยผู้ซื่อสัตย์ชิ้นหนึ่ง ก่อนจะสั่งต่อว่า…

“แล้วก็ออกไปหาคุณปู่คุณย่าที่สวนไป” หมาน้อยเห่ารับ ก่อนจะคาบคุกกี้ชิ้นนั้นวิ่งหายออกไป

“โห้! เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันเป็นหมาฉลาด”

“บางทีฉันก็คิดว่ามันอาจจะฉลาดกว่าคุณ เพราะมันฟังสั่งที่ฉันพูดรู้เรื่อง” หญิงสาวพูดแดกดัน ก่อนจะหันไปจัดคุกกี้ที่อยู่บนถาดใส่ลงไปในขวดโหล

เขายังคงมองเธอ ริมฝีปากสวยได้รูปคลี่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดกระเซ้าเย้าแหย่ว่า…“กัดเจ็บนะเนี่ย”

หญิงสาวตวัดสายตาขุ่นขวางขึ้นมอง “อยากโดนกัดบ้างไหมล่ะ”

คนตัวสูงโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจะพูดอย่างร่าเริงว่า…“ถ้าคุณอยากกินเนื้อผมจริงๆ เอาไว้บนเตียงคืนนี้นะ ชูก้าร์ ผมจะยอมคุณทุกอย่าง ถ้าคุณจะให้ผมทำอย่างเดียวกัน ผมไม่กัดนะ แค่จะฝากรอยรักไว้ให้คุณสักรอยสองรอยเป็นที่ระลึก”

“ฝันไปเถอะ”

“เมียใครก็ไม่รู้ ใจร้ายจัง” แมตเตโอพูดต่อว่า พลางมองเธอด้วยดวงตาพราวระยับ และก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรที่ทำให้เธอเขินอายไปมากกว่านั้น ตะวันวาดก็หยิบคุกกี้ชิ้นหนึ่งขึ้นมาและยัดใส่ปากที่กำลังอ้ากว้างของสามีในทันที

 “สมน้ำหน้า”

          ส่วนแมตเตโอก็ได้ฮึ่มฮั่มคาดโทษตะวันวาดอยู่ในใจ พลางคิดหาวิธีการเอาคืนคุณภรรยาสุดสวยต่อไป ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหมปลุกปล้ำภรรยาของตนในครัวนี้ เพราะสเปิร์มที่มากเกินไปที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย