บำเรอสวาทมาเฟีย

ตอนที่ 16 : โซ่ แส้ กุญแจมือ (2)

E-BOOK บำเรอสวาทมาเฟียแล้วน้าาาาาาาาาา

แมตเตโอ+ตะวันวาด

ราคา 299 บาท พิเศษโปรโมชั่น 249 บาท (ตลอดเดือนสิงหาคม 2560)

จำนวน 657 หน้า มีตัวอย่างให้อ่านแบบถึงใจถึง 184 หน้า รีบสอยเลยจ้าา

โหลดตัวอย่างฟรีที่นี่>  http://goo.gl/VU8OaH

มาเฟียร้ายก้าวมาข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว พลางยิ้มกว้างเหมือนพอใจกับอะไรสักอย่าง “เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้ว่าผมน่ะ โรคจิต ซาดิสม์ วิตถาร จริงหรือไม่”

คำพูดของแมตเตโอ ทำให้ตะวันวาดกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก

“ฉันไม่อยากจะรู้อะไรเกี่ยวกับคุณทั้งนั้น” หญิงสาวกระซิบเสียงเครียด ดวงตาขุ่นขวาง เมื่อเห็นสายตาเร่าร้อนที่กวาดมองขึ้นๆ ลงๆ ทั่วร่างที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของเธอได้ ตะวันวาดกำส้อมเงินในมือไว้แน่น ถ้าเขาเข้ามาใกล้ เธอจะส้อมเงินนี้จัดการกับเขา

“ไม่เลยแม้แต่นิดเดียวหรือ” สายตาพราวระยับของเขาทำให้เธอไม่สบายใจ

“ใช่” หญิงสาวพูดด้วยความโมโห เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีกล้าทำแบบนี้กับเธอเลยสักคน “แล้วถ้าคุณพอจะมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง คุณก็ควรจะปล่อยฉันไป”

ใบหน้าหล่อเหลากระด้างดุดัน “ไม่มีวัน ผมไม่มีวันจะปล่อยคุณไป จนกว่าคุณจะตั้งท้องลูกของผม”

 คำพูดและท่าทางเอาจริงของแมตเตโอ ทำให้ตะวันวาดขยับถอยไปทางด้านข้าง เพื่อพยายามหาทางหนี แต่โซ่ที่ล่ามอยู่ที่ข้อเท้าก็ไม่ทำอะไรให้มันง่ายขึ้นเลย

จิตรกรสาวหวีดร้องดังลั่น เมื่อแมตเตโอคว้าร่างบางไว้ได้ มือแข็งแกร่งยึดเอวคอดกิ่วไว้แน่น ก่อนจะตรึงร่างบางกับฝาผนัง ตะวันวาดตัวสั่นเทาและพยายามกำส้อมเงินไว้แน่น หญิงสาวโกรธเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้มากนักในท่านั้น เธอพยายามจะใช้ส้อมเงินแทงไปที่คอหอยของปิศาจร้าย เขายกมือขึ้นกันและกระแทกมือเรียวกับผนังห้องอย่างแรงจนส้อมเงินหลุดออกจากมือ

เมื่อไม่มีอาวุธตะวันวาดก็ระดมหมัดและกำปั้นทุบทำร้ายร่างกายปิศาจร้ายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโกรธเคืองราวกับนางแมวป่าบ้าเลือด แต่มาเฟียหนุ่มก็สามารถกันและปัดป้องไว้ได้หมด มือแข็งปานคีมเหล็กยึดแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างของตะวันวาดไว้แน่น ดังนั้นเธอจึงหันไปใช้ขา เข่า พยายามเตะผ่าหมาก แต่เขาดันรู้เท่าทัน และใช้จังหวะนั้นในการแทรกท่อนขากำยำข้างหนึ่งเข้ามาระหว่างขาเรียว เขาขยับตัวอย่างรวดเร็วเพื่อยกร่างบางลอยพ้นจากพื้น ต้นขาแกร่งด้วยมัดกล้ามแยกขาของเธอออกขณะที่บดเบียดสะโพกแกร่งเข้าหา

ตะวันวาดหายใจหอบถี่ จากการต่อสู้ที่เธอพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า “งั้นก็เชิญคุณฆ่าฉันให้ตายเลยจะดีกว่าถ้าคุณจะทำกับฉันแบบนั้น ถ้าการตายของฉันจะทำให้เรื่องราวความแค้นของคุณยุติ ฉันก็ยินดี” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก่อนจะพิงศีรษะเข้ากับผนังห้อง เพราะการต่อสู้ของเธอมันช่างไร้ประโยชน์และมีแต่จะเพิ่มแรงกดของแก่นกายเขากลางเรียวขาเธอ

“แต่พี่ชายของคุณคงจะไม่ยินดี” กระซิบบอกเสียงพร่า การต่อสู้กันในระยะเวลาสั้นๆ ของทั้งคู่ สามารถกระตุ้นเร้าความปรารถนาและความต้องการของชายหนุ่มให้พุ่งสูงขึ้น ส่วนไม่มีสมองของเขากระตุกและเหยียดขยายแข็งชันปานหินในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีน้ำเงินเข้ม “และผมก็ชอบเหยื่อที่ยังเป็นๆ มากกว่าเหยื่อที่ตายแล้ว คนตายมันจะไปรู้สึกรู้สาอะไรจริงไหม”

ทั้งคู่อยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำทั้งคู่ แมตเตโอคิดว่ามันช่างสะดวกดีแท้ ริมฝีปากหยักลึกโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มขบขัน เพราะภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำสีน้ำเงินเข้มเขาเปลือยเปล่าทั้งตัว และเขาก็เดาว่าภายใต้ชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ตะวันวาดก็คงจะเปลือยเปล่าไม่แตกต่างกัน การจินตนาการว่าหญิงสาวเปลือยเปล่าภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวที่สามารถกำจัดได้ง่ายเพียงใด ทำให้มาเฟียหนุ่มอยากจะพิสูจน์ความคิดนั้นของตนว่าเขาคิดถูกหรือไม่

ในขณะที่มาเฟียหนุ่มเผลอ ตะวันวาดพยายามทั้งบิดและสะบัดตัวหนี จนกระทั่งตัวและมือของเธอเป็นอิสระอีกครั้ง หญิงสาวก้มลงหยิบส้อมเงินที่พื้นห้องและจ่อปลายทื่อๆ ของส้อมเงินเข้ากับลำคอของตัวเอง พลางมองจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง

“งั้นคุณก็นอนกับศพของฉันก็แล้วกัน ฉันหวังว่าตัวของฉันจะยังอุ่นอยู่เมื่อถึงเวลานั้น” หญิงสาวพูดประชดประชัน ทั้งที่ท้องไส้ปั่นป่วนอยากจะอาเจียนกับความคิดและความเป็นไปได้ที่แมตเตโอจะนอนกับศพของเธอ

“คุณกำลังคิดจะทำอะไรโง่ๆ แบบนั้นหรือ”

“ฉันจะฆ่าตัวตาย ดีกว่าปล่อยให้คุณข่มขืนย่ำยีฉัน เหมือนกับฉันไม่ใช่คน”

“ด้วยส้อมเงินนั้นหรือ” แมตเตโอกัดกระพุ้งแก้มจนเจ็บ ฝืนกลั้นหัวเราะเอาไว้ แม้ว่าสถานการณ์กำลังอยู่ในภาวะเคร่งเครียด แต่การฆ่าตัวตายด้วยส้วมเงินนี้ มันเป็นอาชญากรรมที่เขาไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก

“ใช่” บอกเสียงเครียดขรึม “ฉันอาจจะไม่ตายในทันที แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับคุณนานนัก”

การตายอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีในสถานการณ์นี้ ตะวันวาดคิด เธอไม่อยากจะเป็นผู้หญิงที่ถูกแมตเตโอใช้เพื่อทำร้ายวินเซนโซ่ เธอยอมตายซะดีกว่าที่จะถูกใช้แบบนั้น

“จุๆ อย่างพูดอะไรที่น่ากลัวแบบนั้น เพราะคุณจะไม่ได้ตายอย่างที่คุณปรารถนาหรอก” ดวงตาสีฟ้าอมเทาของมาเฟียหนุ่มเข้มขึ้น และมันดูน่ากลัวเมื่อเขามองเธอด้วยสายตาแบบนั้น

“ถอยไปให้ห่างฉัน ไม่งั้นฉันทำอย่างที่ขู่จริงๆ แน่” หญิงสาวพูดขู่ พลางกดปลายส้อมเข้ากับลำคอตัวเองจนรู้สึกเจ็บ

ตะวันวาดไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมาตายในขณะที่ยังอายุยังน้อยแบบนี้ มีหลายสิ่งหลายที่หญิงสาวยังอยากจะทำและค้นหา แต่ความต้องการนั้นสูญสิ้นไปพร้อมกับชีวิตของเธอ ถ้าการตายของเธอจะยุติความแค้นนี้ของแมตเตโอ เธอก็พร้อมที่จะตายอย่างยินดี

“ถึงคุณจะทำแบบนั้นจริงๆ ผมก็สามารถเรียกหมอให้มารักษาคุณได้ทันอยู่ดี ส้อมเงินนั้นแม้มันจะแหลมแต่มันก็ไม่ได้คมสักเท่าไหร่” มาเฟียหนุ่มพูดเหมือนเบื่อหน่ายรำคาญกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ซะเต็มประดา เขาหรี่ตามอง แต่ไม่ได้พยายามจะเข้ามาแย่งส้อมเงินไปจากเธอ “แล้วเมื่อผ่านคืนนี้ไป คุณอย่าลืมเตือนให้ผมบอกกับติอาร์โก้หรือเบนนิโตนะว่าให้คุณใช้ช้อนส้อมเป็นแบบพลาสติกแทนช้อนส้อมแบบเงิน”

“เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ” หญิงสาวแวดเสียงขุ่น ด้วยความโมโห

“ผมก็ไม่ได้พูดว่ามันตลกนี่” คนพูดจับตามองส้อมเงินทื่อๆ นั้นเขม็ง “ส่งส้อมนั้นมาให้ผม เพราะผมรู้ว่าคุณไม่ได้อยากจะตายจริงๆ หรอก”

“ฉันไม่ได้อยากจะตาย แต่คุณบีบบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้”

ชายหนุ่มขบกรามแน่น ก่อนจะพูดลอดไรฟันที่ขบกันแน่นว่า…“การนอนกับผม เป็นเมียผมนี่มันแย่นักหรือไง”

“ใช่ มันแย่มาก จนฉันอยากจะตายมากกว่าจะเป็นนางบำเรอหรือของเล่นของคุณ” ตะวันวาดพูดเสียงอ่อนระโหย เพราะไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะต่อสู้หรือดิ้นรนอีกต่อไป เธอแค่อยากจะตายอย่างสงบนี้มันจะมากไปไหมนะ

“งั้นผมก็ต้องขอโทษด้วยนะ เพราะคุณจะได้ในสิ่งที่คุณเกลียด”

แมตเตโอพุ่งเข้าหาร่างบางแบบไม่ให้ทันได้ตั้งตัว การต่อสู้และการขัดขืนเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ ในที่สุดเขาก็สามารถเอาชนะตะวันวาดได้ เขาดึงส้อมเงินออกจากมือของหญิงสาวและโยนมันทิ้งอย่างไม่แยแส ก่อนจะจับร่างบางตรึงกับฝาผนังอีกครั้ง

ตะวันวาดดีดดิ้น กรีดร้อง ตะโกน โวยวาย พยายามเตะขา หยิก ข่วน และทุบเขาเป็นพัลวันจนเจ็บมือ แม้หญิงสาวจะพยายามจะดิ้นรนแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นไปจากพันธนาการของเขาได้

“กรี๊ด ปล่อยฉันนะ”

แมตเตโอไม่ฟังเสียงกรีดร้องและคำสบถด่าหยาบคายนั้น เขาไม่ได้มองหน้าตะวันวาดเลย สายตาเขาจับจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบขนาดใหญ่เกินตัว ตอนนี้มันสะท้อนขึ้นลงตามอารมณ์โกรธของผู้เป็นเจ้าของ ซึ่งมันท้าทายสายตาหมาป่าหนุ่มผู้หิวโหยเป็นอย่างมาก แมตเตโอเกิดอาการหน้ามืดฉับพลัน เขารวบร่างงามอรชรอ้อนแอ้นนั้นเข้ามาสวมกอดเต็มรัก สาวสวยตกใจสุดขีด ออกแรงดีดดิ้นสุดแรงเกิด แต่ด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ทำให้การขัดขืนของเธอเหมือนลูกแมวหนีตายในอ้อมกอดหมียักษ์

แมตเตโอไม่กอดเปล่า เขาซุกไซ้ใบหน้าลงไปสูดความหอมหวานจากซอกคอขาวผ่องนั้น กลิ่นกายสาวโดยไม่มีสิ่งใดๆ เจือปน กระตุ้นความปรารถนาและความต้องการในตัวเขาให้พลุ่งพล่านอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหายใจเข้าออกหนักหน่วง มือซุกซนข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมอาบน้ำลูบไล้ไปที่สะโพกงอนงาม ขณะที่มืออีกข้างลูบไล้ขึ้นลงที่แผ่นหลังเรียบเนียนของหญิงสาว เขาใช้สองมือรั้งเอวคอดกิ่วเข้ามาแนบกับลำตัวด้านหน้าของตน และในตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอก็เปลือยเปล่าภายใต้ชุดเสื้อคลุมอาบน้ำไม่ต่างกับเขา

ตะวันวาดดิ้นรนสุดแรงเกิด เธอไม่อาจจะยอมพลีกายให้แมตเตโอกระทำตามใจชอบได้ ถ้ายอม เธอจะไม่เหลืออะไรให้ได้ภาคภูมิใจอีกเลย และเธอจะถูกใช้ในการแก้แค้นวินเวนโซ่ ซึ่งเธอจะยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้

“ผมเคยบอกคุณแล้วนี่ว่าผมจะปล่อยคุณ เมื่อผมเสร็จเรื่องกับคุณ แต่สำหรับค่ำคืนนี้เราสองคนเพิ่งจะเริ่มต้น”