QME

ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดี QME

เด็กชายคนหนึ่งผู้หลงไหลกับการเล่นเกม ชอบเล่นเกมมากๆโดยเฉพาะเกมที่มีผู้เล่นที่เยอะที่สุดและได้พบกับผู้คนแปลกหน้ามากมาย ซึ่งก็คือเกมออนไลน์นั่นเอง เด็กชายมีชื่อว่า คิว คิวเล่นเกมทุกๆเกมที่สามารถเล่นได้เล่นมานานแต่คิวก็ไม่สามารถค้นพบเกมที่ทำให้เด็กชายสนุกกับมันจนติดได้เลยเพราะด้วยความสามรถพิเศษของเด็กชาย(เรื่องเกม) ซึ่งสามารถเข้าใจในเนื้อหาแต่ละเกมและจุดพิเศษต่างๆภายในเกมได้ในเวลาอันรวดเร็ว แม้แต่ภารกิจยากๆต่างๆนานา มีผู้เล่นมากมายผ่านไปไม่ได้ แต่คิวก็สามารถเข้าใจและผ่านไปโดยง่ายเสมอ เด็กชายจึงเปลี่ยนเกมเล่นบ่อยเพราะความเบื่อ ปัจจุบัน คิวอายุ 16 ปี เป็นคนเงียบๆ(ที่เงียบเพราะไม่ค่อยพูด) เรียนปานกลาง คล้ายจะเรียนไปวันวัน ในโรงเรียน คิวมีเพื่อนไม่มากนัก และเพื่อนๆของเด็กชายแต่ละคนก็จะรู้ว่าคิวเป็นนักเล่นเกมตัวยงจึงจะแวะมาแจ้งข่าวสารใหม่ๆเกี่ยวกับเกมใหม่ๆและมักจะชวนคิวไปเล่นด้วยเสมอ เมื่อไม่นานมานี้มีเกมออนไลน์เปิดตัวใหม่มีชื่อว่า\"�Quest Monster EGG (QME)\" ซึ่งผุ้เล่นทุกๆคนจะผจญภัยไปพร้อมกับกลุ่มปาร์ตี้และไข่มอนสเตอร์ เพื่อนสนิทมากๆของเด็กชายมีอยู่ 4 คน ชื่อว่า \"แพร ส้ม บอย และอ้น\" จะเป็นกลุ่มที่เล่นเกมด้วยกันเสมอ ไม่ว่าเด็กชายจะเบื่อแล้วเปลี่ยนไปเล่นเกมอะไร ทั้ง4 ก็จะตามไปด้วยเสมอ เพราะทั้ง4คน ก็เป็นคยที่คลั่งไคล้เกมเช่นเดียวกันกับคิว������� \"คิว..........\"�� เสียงเรียกจากเพื่อนๆทั้ง4ของเด็กชาย \".....\" ไม่มีเสียงตอบรับจากเด็กชาย�เพื่อนทั้งสี่คนมองหน้ากันและมองไปทางเด็กชายเห็นเด็กชายกำลังหมกมุ่นกับอะไรบางอย่างอยู่ใต้โต๊ะ \"คิว ทำอะไรอยู่เนี่ย พวกเราเรียกตั้งนานได้ยินไหมเนี่ย\" เด็กสาวผมยาวหน้าตาน่ารัก�หุ่นนักกีฬา�และแข็งแรง ถามขึ้น \"ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ ส้ม\" เด็กชายเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับตอบคำถามของเพื่อนสนิท \"ไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกเรามาตั้งนานแล้วนายยังไม่รู้สึกตัว ห้ ะ !!! \" ส้มต่อว่า \" ใช่ๆ \" สามคนที่เหลือเสริม เด็กชายคนหนึ่งย่องไปแล้วหยิบของใต้โต๊ะออกมา \" ไหนเอามาดูสิ \" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น \"บอย !!! \" คิวอุทานขึ้นพร้อมกับทำท่าจะแย่งของคืน แต่ก็ไม่ทันเพราะบอยเป็นนักกีฬา�แล้วทั้งสี่ก็มารุมดูของของคิวซึ่งก็คือหนังสือพิมพ์นั่นเอง \"คิวรู้ไหมว่าพวกเรามาที่นี่ทำไม \" บอยถามขึ้น�เด็กหนุ่มส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่รู้ \"พวกเราก็จะมาบอกเรื่องที่คิวกำลังอ่านอยู่เนี่ยแหละ ว่าจะชวนไปเล่นด้วยกัน ไม่คิดว่าจะรู้เรื่องแล้ว\" อ้นเพื่อนของคิวอีกคนพูดขึ้น \"แล้วจะไปเล่นด้วยกันไหม \"�บอยถาม \"แน่นอนอยู่แล้ว จะพลาดได้ไงล่ะ \"�คิวตอบ \" นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมาชวนคิวนะ พวกเราเริ่มเล่นไปตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้ว \"ส้มบ่น \"ใช่ๆ นี่ก็เปิดมาตั้งห้าวันแล้ว พวกเราจะตามเค้าทันไหมเนี่ย \" อ้นพูดเสริม�เด็กหนุ่มทำหน้าตาเซงๆ \"ทันอยู่แล้วล่ะจ้ะ ก็พวกเรามีคิวนี อย่าลืม สิ เนอะ \" เด้กสาวคนสุดท้ายพูดพร้อมหันไปมองหน้าของ คิว \"ไม่ขนาดนั้นหรอก แพร แต่ยังไงก็ทันแน่ หึหึ\" เดกหนุ่มตอบคำ�\"งั้นเย็นนี้รออยู่นี่นะเดี๋ยวมารับ ไปเริ่มเล่นกันวันนี้เลย \" อ้นว่า \"โอเค งั้นตอนเย็นเจอกันนะ\" คิวบอก�\"งั้น พวกเราไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน\" แพรพูดขึ้น พร้อมเสียงออดเข้าเรียนที่ดัง ขึ้น \"อื้ม\" คิวตอบ \"บาย \" แล้วทั้งสี่ก็แยกย้ายกันไปเรียน เริ่มเข้าคาบเรียนเด็กหนุ่มก็ไม่มีกะใจเรียน เรียนไปหลับไป จิตใจจดจ่ออยู่กับเกมใหม่ที่กำลังจะได้เล่นในตอนเย็นนี้ ซึ่งเด็กหนุ่มหวังไว้มากว่า เกมนี้จะสามารถทำให้ตัวเองสนุกมากกว่าเกมอื่นๆได้หรือไม่ และแล้วเด็กหนุ่มก็เผลอหลับไป� \"คิว.... คิว....ตื่นได้แล้ว !!!\" ไม่ใช่ใครอื่น ส้มนั่นเอง \"อื้อ....\" เด็กหนุ่มงัวเงียตื่นขึ้น \"วันนี้เรานัดกันไปเล่นเกมนะ มัวมานอนอยู่แบบนี้เดี๋ยวก็อดเล่นกันพอดี ไปได้แล้ว\" ส้มต่อว่าพร้อมกับฉุดลากเด็กหนุ่มที่ยังสะลึมสะลือ เดินออกจากห้องไป