คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
“ค่ะ แล้วคุณเป็นเมดใหม่เหรอคะ?”
“ค่ะ ฉันชื่อ เบียคุรัน นะคะ^^ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ฉัน ซาวาดะ สึนะโยชิ เรียก สึนะ ก็ได้ค่ะ ดูคุณอายุมากกว่าสินะคะ”
“ฉันอายุ23ปีค่ะ^^”
“โห~-O-; อย่างนี้ต้องเรียกพี่สินะเนี่ย”
“คิกๆ^^ จ้ะ สึนะจังเรียกพี่ก็ได้ ฉันพึ่งเป็นเมดใหม่ก็ช่วยแนะนำด้วยนะ”
“ค่ะ^_^”
ผู้หญิงคนนี้นิสัยดีจัง หน้าตาก็น่ารักด้วย^_^
หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมพี่เบียคุรัน
“สึน้า~~~~~~”
“คุณสควอโล่^^;”
“ดีจังที่กลับมา ฉันอยากจะฆ่าเจ้าลูกชายมากๆเลยแหละ=_=^ แต่ก็ดีแล้วที่เธอกลับมา ได้ยินว่าที่บ้านเธอเป็นร้านดอกไม้เหรอ!? ดอกไม้สวยดีนะ จัดได้สวยเลย”
“ถ้าคุณชอบฉันจะบอกแม่ให้มาจัดให้คุณโดยเฉพาะเลยค่ะ^_^”
“จริงเหรอ?...ดีจัง^^”
บรรยากาศดีจนกลับมาเป็นปกติแล้ว เฮ้อ~ดีจัง^O^
“เอ๋? พี่เบียคุรันเป็นเมดคุณโชอิจิเหรอO_O!?”
“อื้อ”
“ฉันก็ไม่ค่อยจะรู้จักเข้าใจคุณโชอิจิเท่าไหร่-_- เขาเป็นยังไงเหรอ?”
“อือ จากที่ดูแล้วเป็นเด็กน่ารักนะ เขาสุภาพ อ่อนโยนดี ดูตั้งใจเรียนมากเลยเพราะเขาก็กำลังเรียนอยู่ในมหาลัย”
“อืมๆ(_ _)(- -)(_ _)(- -)!”
“คิก...”
“หัวเราะอะไรเหรอคะ?”
“อ้อ เปล่าหรอก...แต่เขาน่ารักดีนะ^^ ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนน่ารักมาก่อน”
“ก็มั้งคะ เพราะฉันดูๆเขาก็น่ารักนะ ดูเด็ก(. .)”
...ย้อนกลับไปตอนเช้าที่คฤหาสน์...
“ที่นี่สินะ”
สาวผมขาวมีรอยสักใต้ตาเดินเข้ามาในคฤหาสน์
“เธอจะมาสมัครงานเหรอ?”
“ค่ะ^^”
คุณนายสควอโล่ก็รับหน้าที่จัดการเรื่องคนใช้ในคฤหาสน์ด้วยตัวเอง
“อุ๊ย! ได้โชอิจิ”
“โชอิจิ?”
“จ้ะลูกชายคนสุดท้องของฉันเอง^^…อืม...”
“อะไรคะ?”
“ขอดูหุ่นเธอแป๊บนึงนะ= =”
“อะ...เอ๋?”
“อ้อ! ไซส์ M น่าจะได้”
“เฮ้ยO_O! คุณรู้เหรอว่าฉันไซส์M!?”
“แน่นอน^O^ ดูก็รู้ ฉันรู้แล้วว่าชุดของเธอต้องเป็นแบบไหน ฮึๆๆ”
“-_-;”
หลังจากที่ได้สมัครงานเรียบร้อยแล้ว เบียคุรันก็ขอเดินดูรอบคฤหาสน์เพื่อให้คุ้นเคย
ปึ้ก!
“ขอโทษครับ!”
หนุ่มผมสีส้มอมแดงใส่แว่นสีเขียวอมฟ้าซึ่งตัดกับสีผมเดินชนเบียคุรันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ”
‘เอ๋? ใครเนี่ย...น่ารักจัง>_< อ๊ายยย~ ชอบของน่ารักๆ’
“เป็นอะไรรึเปล่าโชอิจิ-_-v?”
“ไม่หรอกสปาน่า”
“คุณคือโชอิจิงั้นเหรอO_O!”
“แล้วเธอเป็น...!” สปาน่าถามขึ้นแต่ก็หยุดชะงัก
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเบียคุรัน จะมาเป็นเมดส่วนตัวของคุณโชอิจิค่ะ^_^ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ^_^”
ตึกตัก!
‘รักแรกพบของฉัน...คือเธอนั่นเอง!’
สปาน่าเหมือนต้องมนตร์สะกดในตัวเบียคุรันไปทันทีทันใด เพราะเขาเจอรักแรกพบของเขา!
...กลับมาปัจจุบัน...
(สปาน่า)
“...”
“สปาน่า-_-?”
“อา...”
เบียคุรันเหรอ? ชื่อแปลกดีนะ...แต่หน้าตากับรอยิ้ม-O-///
“สปาน่า!!!”
“เหอ-_-;!”
“ฉันเรียกนายหลายทีแล้วนะ-_-^”
โชอิจิ น้องชายคนเดียวของผม เราติดกันมากเพราะชอบในเรื่องเดียวกัน อย่างตอนนี้เราก็กำลังทำหุ่นยนต์ที่อยู่เกือบเสร็จแล้ว
“ว่าไงล่ะ?”
“นี่ จากตรงนี้ถึงส่วนกลางของหุ่นยนต์ มันจะเกิดปฏิกิริยาอะไรรึเปล่า? ฉันไม่แน่ใจ”
“อือ ตรงนี้ก็...”
ผมก็กลับมาศึกษาทดลองหุ่นยนต์ต่อไปกับโชอิจิ...
...แต่ผมก็ห้ามใจไม่ให้นึกถึงเธอที่ชื่อเบียคุรันซะที....รักแรกพบของผม...
(ทาเคชิ)
“เฮ้อ~ ฮายาโตะยังไม่กลับมาเหรอ?”
ผมเดินวนไปวนมาในห้องตัวเองกำลังคิดว่าเมื่อไหร่ฮายาโตะจะกลับมา
“เอ้อ! ถามสึนะดีกว่าOvO!” ผมคิดได้แล้วเดินไปหาสึนะ อยู่ไหนๆๆ
“สึนะ!” สึนะกำลังถูพื้นพอดีเลย
“เอ๊ะ!มีอะไรเหรอคะคุณทาเคชิ?”
“ฉันอยากจะถามว่าเมื่อไหร่ฮายาโตะจะกลับมา?”
“อือ...ฉันก็ไม่ทราบค่ะ ฮายะจังบอกว่าต้องช่วยพี่”
“แล้วเธอช่วยบอกได้มั้ยว่าฮายาโตะอยู่ที่ไหนตอนนี้?”
“น่าจะที่XXX ค่ะ ช่วยพี่ขายของอยู่แถวชิบุย่า บอกว่าถ้าเสร็จเมื่อไหร่จะกลับมาทำงานค่ะ”
“ขอบใจมาก” เมื่อได้ข้อมูลมาเรียบร้อยผมก็ออกรถออกไปทันที
ย่านการค้าชิบุย่า
มีวัยรุ่นหลากหลายจำนวนมากเดินอยู่ในย่านนี้ ไอ้ผมก็ไม่ได้มาตั้งนานเลยรู้สึกว่าอะไรๆเปลี่ยนไป
ผมเที่ยวตามหาร้านขายเสื้อผ้าที่ๆฮายาโตะอยู่กับพี่สาว เดินได้สักพักผมก็คิดว่าน่าจะใช่แล้ว^O^
ผมค่อยๆเปิดประตูร้านเข้าไปก็เห็นวัยรุ่นหลายคนสนใจในเสื้อผ้าแนวๆแบบวัยรุ่นๆ แต่ไม่นานเธอพวกนั้นก็หันมาสนใจผมกันเลยแฮะ^^
“สวัสดีค่ะ ที่นี่ลงเสื้อผ้าแนววัยรุ่นเต็มเลยค่ะ^^” มีผู้หญิงผมยาวสีออกชมพูอมม่วงเข้ามาเชิญชวน
“ครับ คือผมมาหาฮายาโตะครับ^^”
“คุณรู้จักน้องสาวฉันเหรอคะO_O!?”
“อ้อ คุณคงเป็นพี่สาวฮายาโตะสินะครับ...สวัสดีครับ ผมชื่อ ทาเคชิ^^”
“ฉันชื่อ เบียงกี้^^ ถ้าไงก็เชิญเข้ามาข้างในก่อนนะคะ คุณลูกค้าก็เชิญดูไปเลยค่า”
จากนั้นเบียงกี้ก็พาผมเข้ามาถึงส่วนในของร้าน ซึ่งจัดได้เป็นระเบียบเรียบร้อย
“ฮายาโตะ มีคนมาหาเธอ”
“หือ?...คุณทาเคชิOoO!!”
“ดีฮายาโตะ^_^”
“มาได้ไงเนี่ย-O-;;”
“ก็มากับรถสิ^_^”
“=__=^”
“คุยไปก่อนนะ ฉันไปขายของต่อ”
“อือ” ฮายาโตะเหมือนกำลังยุ่งอะไรซักอย่างในโน้ตบุ๊ค
“ทำอะไรน่ะOvO?”
“เดี๋ยวๆๆ ฉันกำลังยุ่ง ไม่ว่างจะกลับไปทำงานที่คฤหาสน์หรอก”
“ดูหน่อยๆสิ” ผมเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆฮายาโตะ เราสองคนกำลังตัวใกล้กัน...ตัวฮายาโตะนี่หอมจัง ใจเริ่มเต้นรัวขึ้นแฮะ- -///
“เอ่อ...นี่อะไรเหรอ?”
“ร้านเราทำขายธุรกิจในอินเทอร์เน็ตด้วย ฉันเป็นคนจัดการส่วนนี้บ้าง ตอนนี้กำลังดูอยู่-_-”
“เธอนี่เก่งจังเลยเนอะ”
“ขอบคุณค่ะ แต่เดี๋ยวช่วยเถิบออกไปหน่อยนะ ฉันไม่สะดวก”
“อ่าก็ได้^^;” ผมเลยต้องมานั่งเก้าอี้อีกตัวมองฮายาโตะไปพลางๆ
ฮายาโตะเนี่ยมองยังไงๆก็เพลินตาผมเสมอ^^ ตอนนี้กำลังทำงานอย่างจริงจังด้วย ดูเป็นผู้ใหญ่จังแฮะ ฮึๆเนี่ยแหละถูกใจผมมากเลย^_^
“มองอะไร-_-;? หนะ...หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ?”
“หือ? อ้อ!...ก็มีบ้างนิดหน่อย^^” ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วแกล้งทำเป็นว่ามีอะไรที่หน้าเธอ ที่จริงไม่มีหรอกผมแค่อยากแกล้งเล่นๆ ฮึๆๆ^^
“นี่ นิ่งๆหน่อยสิ ฉันเอาออกไม่ได้หรอก-O-^”
“อะ...อืม...เอาออกเร็วๆด้วยล่ะ-O-”
ที่จริงผมได้ถือว่าได้ลักจับหน้าฮายาโตะด้วย คิกๆ^^
“ออกยัง?”
“ยังงง~”
“อะไรกันนานชะมัด=O=^^” จู่ๆเธอก็เดินเข้าไปส่องกระจกที่ผนัง
“ไหน? ไม่เห็นมีเลยคุณทาเคชิ=[]=^!”
“อ้าว สงสัยฉันปัดออกไปได้แล้งมั้ง-O-!”
ที่จริงไม่มีหรอก~~~ คิกๆๆ^_^!
ความคิดเห็น