คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6
ดอกเดซี่ ( Daisy )
หมายถึง
"=__=**"
อาการเครียดอย่างต่อเนื่อง โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! จะไม่ให้เครียดได้ไง ฉันเสียคิสไปรอบที่สองแล้วนะTTOTT คุณรีบอร์นก็เหมือนกันอายุขนาดนี้แท้ๆทำไมทำกับเด็กสาวอายุ17อย่างฉันได้อ่ะTT_TT
หลังจากที่ฉันต้องเสียsecond kiss ของตัวเองไปเมื่อเช้า กระซิกๆT_T! ฉันต้องมานั่งตัดกิ่งตัดใบดอกไม้กับแม่เพราะบ้านเราเปิดกิจการร้านดอกไม้ และแม่ฉันก็จัดดอกไม้ได้เทพสุดๆ-v-!!
"ซือจัง คนๆนั้นเป็นเจ้านายลูกเหรอ?"
"ค่ะ"
"แหม~ หน้าตาก็ดี๊ดี อยากให้เป็นแฟนลูกจังเลย อ๊ายยย~คิดอะไรเนี่ยฉัน>///<!"
"แม่! พูดแบบนั้นได้ไง>*<///...มันไม่มีทางหรอก เขาออกจะร่ำรวยมาก คนอย่างเรามันไม่มีวาสนาขนาดนั้นหรอก-O-^"
"ซือจังก็ ทำไมพูดจาตัดพ้อแบบนั้นล่ะ น่าเสียดายออกT3T"
"หนูไม่ได้ตัดพ้อซักหน่อย แต่มันเป็นความจริงนี่-_-^"
ตึกๆๆ
"เธอ..."
"คุณรีบอร์น! หายดีแล้วเหรอคะ?" ฉันรีบเข้าไปพยุงเขาที่บันไดและพามานั่งที่โซฟา
"เดี๋ยวคุณต้องกินยาแก้ปวด เดี๋ยวฉันไปอุ่นข้าวต้มก่อนนะ" ฉันว่าแล้วเข้าไปในครัว
"บ้านเธอ...เป็นร้านดอกไม้เหรอ?"
"ค่ะ ถ้าชอบก็ดูได้นะคะ^^"
รีบอร์นตัดสินใจเดินดูดอกไม้ในร้านไปพลางๆ ทำให้เขารู้สึกสดชื่นบ้าง
"เป็นยังไงบ้างคะ^^?"
"คุณคงเป็นแม่ของสึนะสินะครับ" รีบอร์นโค้งตัวเคารพ
"ค่า ขอบคุณนะคะที่ดูแลลูกสาวฉัน"
"อ่ะ!"
'แต่เราพึ่งทำแบบนั้นกับสึนะไป' <<<(ไอ้นี่หมายถึงในคฤหาสน์)
"นี่ค่ะ"
"เอ๊ะ!"
"ดอกอะไรหรือครับ?"
"ดอกเดซี่ค่ะ^^"
"..."
"ลูกสาวของฉันก็เหมือนกับดอกนี้แหละค่ะ... เธอนั้นไร้เดียงสา ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่จงรักภักดีหรือก็คือรักพ่อแม่นั่นเองแหละ..."
"..."
"ยังไงก็ดูแลลูกสาวของฉันในคฤหาสน์ด้วยนะคะ^_^" และแม่สึนะก็ไปทำงานต่อ
'ดอกเดซี่...คือสึนะงั้นเหรอ?'
"คุณรีบอร์นมาทานข้าวต้มก่อนนะและค่อยกินยานะคะ^^"
'มันอาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้...'
หลังจากที่อาการของคุณรีบอร์นดีขึ้น ฉันก็ได้ถามเขาถึงเรื่องเมื่อคืน
“คุณจำเรื่องเมื่อคืนได้รึเปล่า?”
“เรื่อง?”
“หลังจากที่คุณไม่สบายฉัน แม่และฮายะจังก็พาขึ้นมาที่ห้อง”
“แล้วไง-_-”
“คุณจำอะไรไม่ได้ใช่มั้ย-_-;?”
“แล้วเธอจะให้ฉันจำอะไร= =^…รึว่าฉันทำอะไร!?”
“อ่า...ไม่มีค่ะ ไม่มี^^;”
“แน่ใจ๊= =+”
“ค่าT^T”
ก็ดีแล้วล่ะที่จำไม่ได้ ไม่งั้นเรื่องใหญ่T_T
ฉันได้ตกลงเขาว่าจะกลับไปทำงานต่อที่นั่น แต่ต้องถามฮายะจังก่อนน่ะ(‘ ‘)
ตู๊ดดดด~
“ฮัลโหล ฮายะจัง”
(มีอะไร?)
“คือฉันตกลงจะกลับไปทำงานที่คฤหาสน์ต่อ ฮายะจังจะกลับไปทำงานมั้ย?”
(ขอโทษทีนะ แต่ทางนี้ฉันต้องช่วยพี่ขายของเหมือนกัน แต่ฉันจะกลับไปทำงานที่นั่นต่อเหมือนกัน ถ้าที่นี่เรียบร้อยแล้ว)
“ดีจัง^_^ งั้นฉันจะรอนะ โทณมาบอกด้วยล่ะ”
(อื้ม!)
“ว่าไง?”
“ฮายะจังต้องช่วยพี่ขายของน่ะค่ะ แต่จะกลับไปทำงานต่อเหมือนกัน”
“อืม ก็ได้...งั้นเราก็ไปได้แล้ว”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนจ้ะคุณ!”
แม่ฉันรีบเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้
“อะไรครับ?”
“ฉันมอบให้จ้ะ^^”
“จะดีเหรอครับ เดี๋ยวผมจ่ายเงิน...”
“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ให้ดอกไม้จะได้สดชื่นไงจ๊ะ”
“เอ่อ...”
“ซือจังนี่ของลูกนะ”
“ดอกคาร์เนชั่นสีชมพู! ...ขอบคุณค่ะแม่^_^ แม่รู้ใจหนูทุกทีเลยว่าหนูชอบดอกนี้”
“อื้ม ไปเถอะจ้ะ...โชคดีนะจ๊ะ~”
“แม่เธอจัดดอกไม่เก่งจังเลยนะ”
“อื้มค่ะ! แม่ฉันชอบดอกไม้ตั้งแต่เด็ก ฉันก็ชอบเหมือนกันค่ะ”
ฉันนั่งอุ้มช่อดอกไม้ที่แม่ให้อย่างทะนุถนอม มันงดงามเหลือเกิน
“ทำไมเธอชอบดอกนั่น?”
“อ๋อ! ดอกคาร์เนชั่นสีชมพูเหรอคะ...มันสวยดีค่ะ ความหมายก็ดีด้วย^_^”
“ความหมาย?”
“ค่า ภาษาดอกไม้ของดอกคาร์เนชั่นสีชมพู แปลว่า ความรักของผู้หญิง หรือ ความรักที่แรกแย้ม อ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา”
“หือ...”
‘นี่เหรอ ภาษาดอกไม้ เพราะดีนี่’
ฉันมาถึงคฤหาสน์แล้ว ฉันเลยขอตัวกลับไปที่ห้องของตัวเอง
“เอ๊ะO_O!”
“สวัสดีค่ะ เธอเป็นเมดเหรอ?”
ผู้หญิงคนนี้ใครน่ะ ไม่เคยเห็นเลย O_O?
__________________________________________________________________________________
ดอกคาร์เนชั่นสีชมพู(Pink Carnation)
หมายถึง
ความรักของผู้หญิง หรือ ความรักที่แรกแย้ม อ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา
___________________________________________________________________________
ดูๆไปดอกคาร์เนชั่นสีชมพูเหมือน ดอกคุณนายตื่นสายบ้านเรา เลยเนอะ(' ')!
ความคิดเห็น