คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
"คุณ!!"
ฮายะจังโผล่มาจากในบ้านและดูเหมือนจะโกรธแล้ว!
ตึกๆๆ
ผัวะ!
"O_O!...ฮายะจัง"
ฮายะจังต่อยหน้าคุณรีบอร์นT[ ]T!!!
"ออกไปซะ...และอย่าได้กลับมาที่นี่อีก เข้าบ้านเถอะสึนะ!" ฮายะจังฉุดฉันเข้าไปในบ้านทันที
"นี่เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่?...และเธอก็ยังไปพบหน้าเขาอีกเหรอ!?"
"..."
"ดูสิ...เขาทำเธอร้องไห้อีกเหรอ" ฮายะจังค่อยๆอ่อนเสียงลง
"เขามาขอให้เรากลับไปทำงานที่นั่นน่ะ ฮายะจัง"
"หา~!?"
"และคุณรีบอร์นก็ขอโทษฉันแล้วด้วยนะ! เพราะงั้น..."
ฉันไม่ได้เกลียดอะไรแล้วล่ะ แต่ในใจมันยังรู้สึกกลัวๆ
"เฮ้อ~...ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ได้เกลียดอะไรเขาใช่มั้ย?"
"(. .)(- -)(. .)(- -)!"
"แต่อย่าลืมสิว่าเขาทำอะไรไว้บ้าง ฉันรู้นะว่าเธอเป็นพวกเจ็บแล้วจำ-_-"
"(. .)(- -)(. .)(- -)!"
"เพราะงั้นฉันคิดว่าอย่าเลย"
"แต่เขาก็ขอโทษแล้วนะ"
“แล้วเธอก็จะบอกว่าเราต้องกลับไปทำงานที่นั่น?”
“มันก็ไม่ใช่...ที่จริงฉันยังไม่กล้า”
“...”
“ฉันก็อยากให้เรากลับไปทำงานต่อนะ เราจะได้ทำงานได้เงินอีก แต่ฉันก็ยังกลัว...”
สวบ!
“เฮ้อ~ ฉันรู้ว่าเธอสับสนนะ สึนะ”
“ฮายะจังเข้าใจฉันหมดเลยTvT”
“อื้ม งั้นเรากลับไปนอนต่อเถอะ”
“เดี๋ยว!คุณรีบอร์น...”
ฉันวิ่งกลับไปที่ประตูแล้วเปิดออกไปดู เห็นเขากำลังเดินขึ้นรถ
“คุณรีบอร์น!”
ขวับ!
“เอ่อ...ถ้าไงก็เข้ามาในบ้านก่อนมั้ย?”
“ไม่ล่ะ...ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“ไม่จริงอ่ะ! ก็คุณโดนฮายะจังต่อยนี่นา-_-;”
“อ้อ...แค่นี้เอง”
วืด!
“ถ้าไงขอดูหน่อยนะ”
“อ๊ะ!...”
“หวา~! นี่มันเลือดซิบเลยนะ แก้มก็ช้ำTOT!!”
“...”
“เข้ามาในบ้านก่อนเถอะ” ฉันจูงมือเขาเข้าไปในบ้านและพามาที่ห้องนั่งเล่น
“อ้าว เขายังไม่กลับเหรอ-O-;”
“ก็เนี่ยดูสิ ฮายะจังต่อยหน้าเขาจนเลือดซิบ แก้มก็ช้ำ=_=^”
“อ่า-O-;…ก็มันโมโหนี่”
“หมัดหนักดีนะ เธอน่ะ”
“O_O!”
“ขอโทษแทนฮายะจังด้วยค่ะ...”
“อ๊ะ!”
“อดทนหน่อยนะ เฮ้อ~” ฉันหยอดยาบนสำลีแล้วทาที่แผลเขา จากนั้นก็เอายาทาฟกช้ำทาที่แก้มเขาและเอาผ้าแก้ปวดแปะทับครั้งสุดท้าย
“ยืนตากฝนแบบนั้นตัวเปียกรึเปล่า เดี๋ยวฉันไปเอาชุดพ่อมาให้”
“ไม่ต้อง ชุดฉันมันกันฝน” เขาว่าแล้วถอดเสื้อกับหมวกออก
“เดี๋ยวฉันเอาไปตากให้นะคะ” ฉันหยิบเสื้อกับหมวกไปตากและมาหาเขาอีกที
“อยากได้อะไรมั้ยคะ?”
“ไม่ต้องหรออก ฉันมาอยู่บ้านเธอเท่ากับเป็นแขก ฉันไม่ต้องการอะไรหรอก”
“แต่เจ้าบ้านก็ต่องห่วงแขกตัวเองสิ...ถ้าง่วงก็...”
“เดี๋ยวฉันนอนโซฟาก็ได้”
“เอ่อ...อื้ม”
“เธอไปนอนเถอะ”
“ค่ะ” ฉันเลยขอตัวไปนอนกับฮายะจัง ส่วนเขาก็นอนบนโซฟา นี่ก็เกือบห้าทุ่มแล้ว ฮ้าว~ง่วงจัง
เช้ารุ่งขึ้น
ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า จากนั้นก็ลงมาที่ห้องนั่งเล่น คุณรีบอร์นกำลังนอนหลับอยู่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเขานอนหลับเต็มตา! ยังไงเขาก็ดูดีเสมอเลยแฮะ-O-;
ฉันเดินอ้อมเข้ามาในครัวทำข้าวต้มให้ทุกคนในบ้าน และทำไปได้เกือบครึ่งแม่ก็ลงมา ฉันอธิบายเรื่องราวเมื่อคืนให้ฟังแม่ก็เข้าใจ ดีจัง^^ หลังจากที่ข้าวต้มเสร็จก็ไปปลุกคุณรีบอร์น
“คุณรีบอร์น”
“อืม...”
“คุณรีบอร์น...เช้าแล้วนะ”
“หนาวชะมัดเลย”
“เอ๋?”
ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีเอามือไปแตะที่หน้าผากเขา เฮ้ยO_O! นี่เขาไม่สบายนี่ตัวร้อนเลย
“แม่ๆ ฮายะจัง!”
“ก็เขามายืนตากฝนแบบนั้น-_-”
“ถึงจะบอกว่าเสื้อกันฝนก็เถอะ-_-;”
ฉัน แม่และฮายะจังพยุงเขาขึ้นห้องนอนของฉันและช่วยกันทำให้เขาสบายตัวขึ้น
ตู๊ดๆๆๆๆ!
“เอ๊ะ!” โทรศัพท์ฮาะยจังดังขึ้น สักพักก็ตัดสายไป
“ขอโทษนะสึนะแต่พี่ฉันเรียกให้ช่วย”
“อืม ไม่เป็นไรไปเถอะ”
เฮ้อ~น่าสงสารคุณรีบอร์นจัง ฉันนั่งเช็ดตัวเขาอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะเจ็บ
“อา...”
“คุณรีบอร์น! เป็นยังไงบ้าง? ปวดหัวมั้ย?”
“ฉันเป็นอะไร?”
“ไม่สบายค่ะ ตั้ง38องศาแน่ะ ถึงจะบอกว่าเสื้อกันฝนก็เหอะ”
“อืม~...”
“ปวดหัวรึเปล่า?...วะ...ว้าย!”
“เธอ...จะกลับไปรึเปล่า...ฉัน...ขอโทษแล้วไง-//O//-”
“อยะ...อย่ากอดฉันสิTOT!”
ทำไมเหมือนคนเมาขนาดนี้อ่ะTOT
“นี่...”
“?”
“ฉันไม่เคย...ทำอะไรแบบนี้...กับใครมาก่อนนะจะบอกให้=//[]//=!”
“เหรอคะT_T แต่เลิกกอดฉันทีสิ เดี๋ยวก็ติดหวัดด้วยหรอกTT_TT”
“หึ ดีสิ-///-”
“คุณTOT!”
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย!!! จะบ้าตาย!! คนไม่สบายเหมือนคนเมาชัดๆ!
“คุณรีบอร์น...คุณรีบอร์น เลิกกอดฉันสักทีสิ อื้อ~! ปล่อยนะคุณ...”
จุ๊บ!
“O______O!!!”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~~~~~~~~~
“อุ...อื้อ!”
“ถ้าเธอ...ไม่กลับ...ฉันจะจูบเธอให้...ปากบวมเลย!=//O//=++”
“เฮ้ยเดี๋ยว!!...”
อุ๊บOxO!!!
“อะ...อะ...เฮือก!”
เฮ้ยๆๆ>[ ]<! ลิ้นๆๆ! ลิ้นมัน!...
“นี่อะไร? อร่อยแฮะ-//O//-”
“หา?? ข้าวต้มที่ฉันทำอ่ะเหรอ-O-;?”
“อร่อย”
“อุ๊บ...อึก...อื้อ!...หยุดนะ!!”
“งั้นเธอต้องกลับไปกับ...ฉัน!”
“แต่...อื้ม!”
กรี๊ดดดดด~! กรี๊ดๆๆ>////< ไอ้คนบ้าเล่นทีเผลอเหรอ!? ฉันร้อนไปทั้งตัวเลย เกือบจะหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ! ยิ่งตอนที่เขารุกเข้ามาโดยใช้ลิ้น...มัน...อี๋~~~TT___TT!!
“คะ...คุณรีบอร์น ฉันขอร้อง...หยะ...หยุดจูบ...นะ...อื้ม~!”
รีบอร์นหันไปมองหน้าสึนะที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงมากๆ แต่ยิ่งเพิ่มความน่ารักให้สึนะเป็นหลายเท่า!
ตึกตักๆๆ!
‘บะ...บ้าเอ๊ย! ทำไมหน้าเธอมันยั่วได้ขนาดนี้ฮะ=//[ ]//=^^’
พลั่ก!
“อ๊ะ!”
อะไรล่ะ? อยู่ๆก็ผลักเฉยเลย-_-
“ออกไป ฉันจะพักผ่อน”
“คะ...ค่ะ” ฉันเดินออกมาจากห้องค่อยปิดประตูช้าๆ ฉันยืนพิงผนังและเอามือแตะปากเบาๆ
ตึกตักๆ!
-////-;; นี่มันเรื่องบ้าชัดๆเลย ฮือๆๆ~~~TT_____TT พระเจ้าจิอ๊อตโต้คุ้มครองลูกด้วยค่า~
ความคิดเห็น